Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2006

Ο πολιτικός χρόνος και η Αρχή της Σχετικότητας

Από ότι φαίνεται και τα παραδοσιακά ΜΜΕ άρχισαν να μπαίνουν ενεργότερα στη διαδικασία του διαλόγου και της συμμετοχής των αναγνωστών στη διαμόρφωση της ύλης τους. Τα ΝΕΑ λοιπόν ξεκίνησαν μία νέα σειρά συνεντεύξεων όπου οι αναγνώστες μπορούν να αποστείλουν ερωτήσεις προς τους πολιτικούς. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις δικές μου απαντήσεις στις ερωτήσεις που μου τέθηκαν. Όπως πάντα περιμένω και τις δικές σας!

(οι πρώτες ερωτήσεις είναι του δημοσιογράφου των ΝΕΩΝ, Γιάννη Πολίτη)
κε Ανδρουλάκη, έχετε πει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι killer. Δηλαδή περιμένετε και άλλες ανατροπές μετά τον πρόωρο ανασχηματισμό του;

Οι ανατροπές αποδίδουν όταν γίνονται στην κατάλληλη στιγμή σε επιλεγμένα σημεία και έχουν χρόνο να αφομοιωθούν από το κόμμα, να διαχυθούν στην κοινωνία και να δώσουν τελικά αποτελέσματα. Δεν γίνονται ψυχαναγκαστικά κάθε μέρα. Η πολιτική είναι μάχη εφεδρειών και το ΠΑΣΟΚ έχει πολύ περισσότερες από τη Νέα Δημοκρατία σε ιδέες, πρόσωπα, χειρισμούς, συμμαχίες, ψηφοφόρους και φιλικό περίγυρο. Μεταξύ σοβαρού και αστείου πειράζω τους συντρόφους ότι ο Πρόεδρος υιοθετεί τις συμβουλές των μεγάλων μετρ της στρατηγικής και έχει παρατάξει σ’ αυτή την καμπή της μάχης στην πρώτη γραμμή τους παλαιούς και έμπειρους αξιωματικούς για να τραβήξουν πάνω τους τα κανόνια, να εξαντλήσουν τον αντίπαλο και στην κατάλληλη στιγμή θα εμφανίσει από «πίσω» και τα «άκρα» φρέσκα ξεκούραστα στρατεύματα τα οποία θα πλαγιοκοπήσουν, θα περικυκλώσουν και θα συντρίψουν τον «εχθρό».

Το ΠΑΣΟΚ δείχνει το τελευταίο δεκαπενθήμερο να έχει πάρει φόρα. Είναι όμως αρκετό αυτό για να καλύψει το χαμένο χρόνο;

Ο πολιτικός αγώνας σε μια τετραετία είναι μαραθώνιος όχι άθροισμα από κατοστάρια. Θέλει σωστό τέμπο. Επιτρέψτε μου λοιπόν με λίγη στοχαστική διάθεση να υπενθυμίσω μερικά θεωρήματα μεταξύ φυσικής και πολιτικής. Πολιτική είναι η επιστήμη και η τέχνη της διαχείρισης του χρόνου. Ο πολιτικός χρόνος εμπεριέχει τη φθορά, την απώλεια ενέργειας (νόμος εντροπίας). Ο πολιτικός χρόνος υπακούει στην Αρχή της Σχετικότητας. Τρέχεις – τρέχουν και οι άλλοι, φοράμε το ίδιο ρολόι αλλά δείχνει διαφορετική ώρα. Ο πολιτικός χρόνος δεν είναι γραμμικός, συνεχής. Εμπεριέχει άλματα, ασυνέχειες, ένας μήνας μπορεί να ισοδυναμεί με χρόνια, μια δική σου μικρή επιτάχυνση μπορεί να πολλαπλασιαστεί επί τη δύναμη της θέλησης, της γνώσης, της φαντασίας, του αισθήματος και του βιώματος εκατομμυρίων ανθρώπων. Συνεπώς ο «χαμένος χρόνος» ξανακερδίζεται αλλά δεν είναι ποτέ ο ίδιος.

Είναι μεγάλες οι διαφορές πάντως των δυο κομμάτων όπως εμφανίζεται τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις.

Η πολιτική, λέει ένας μεγάλος δάσκαλος, μοιάζει πιο πολύ με την άλγεβρα παρά με την αριθμητική. Εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά το σημείο πλην κι εκεί που είσαι στο συν δύο πας στο πλην δύο. Εκεί κοντά βρίσκεται ο Καραμανλής που το έπαιξε στη Βουλή πολύ άνετος. Πέφτει στην «παγίδα της εύκολης επιτυχίας». Βλέπει τις δημοσκοπήσεις αλλά δεν υποψιάζεται ότι μπορεί και να διαβάζει ιστορία. Ο Γιώργος Παπανδρέου όπως κάθε ικανός κόουτς μπορεί να μας πει «παιδιά χάνουμε 3 – 2 αλλά με τούτα και με κείνα μπορούμε να γυρίσουμε το παιχνίδι και να κερδίσουμε» και αυτή η πίστη του να είναι μεταδοτική σε μας και στην κοινωνία.

Είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε έναν εκλογικό αιφνιδιασμό του Πρωθυπουργού τον Ιούνιο;

Θα αιφνιδιάσουμε τον αιφνιδιαστή. Θα συναντήσει εκεί που δεν το υποπτεύεται μια απρόβλεπτη αντίσταση και δυναμική και το αλαζονικό δημοσκοπικό ηθικό του θα καταρρεύσει. Εμείς πρέπει να ολοκληρώσουμε την προγραμματική και κυβερνητική μας ωρίμανση για να κερδίσουμε μια νέα εμπιστοσύνη.

Στην παιδεία, μέχρι σήμερα το κόμμα σας δεν τα έχει πάει καλά και η εντύπωση που δίνει στην κοινή γνώμη είναι ότι δεν έχετε καταλήξει σε ενιαία γραμμή. Πως θα ξεπεράσετε αυτό το σκόπελο σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα;

Αυτό φαίνεται παράδοξο. Κανείς στο ΠΑΣΟΚ δεν διαφωνεί με τα δεκαπέντε σημεία των αλλαγών στην εκπαίδευση που παρουσίασε στη Βουλή ο Πρόεδρος. Κανείς δε διαφωνεί πια ότι τα δημόσια Πανεπιστήμια πρέπει να απελευθερωθούν από την κρατική γραφειοκρατία, να αποκτήσουν πλήρη χρηματοοικονομική αυτονομία και το κράτος – χρηματοδότης να διεγείρει μεταξύ τους τον ανταγωνισμό για να ανεβάζει τα στάνταρτ της ποιότητας στη διδασκαλία και την έρευνα. Κανείς δεν περιμένει ως από μηχανής Θεό κάποια φανταστικά ιδιωτικά Πανεπιστήμια που υποτίθεται ότι θα συμπαρασύρουν το σύστημα σε υψηλό ανταγωνισμό ποιότητας. Κανείς στο νέο περιβάλλον δεν μπορεί να υπολογίζει ότι είναι δυνατόν να απαγορεύει για καιρό την ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων εφόσον πιστοποιημένα εξασφαλίζουν τα ανάλογα στάνταρτ ποιότητας και υπακούουν στους ίδιους ακαδημαϊκούς κανόνες με τα Πανεπιστήμια δημόσιας χρηματοδότησης, τα οποία άλλωστε στην πράξη θα λειτουργούν αποδεσμευμένα σαν να ήταν μη κρατικά μη κερδοσκοπικά. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το άρθρο 16 είναι ήσσονος σημασίας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Στον τακτικό και μόνο χειρισμό του θέματος υπάρχει ένας εύλογος σκεπτικισμός και πρέπει να το προσέξουμε γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Κι εγώ προβληματίζομαι γιατί θα πρέπει να ψωνίσουμε «γουρούνι στο σακί» σ’ αυτή τη Βουλή.

Αντίθετα, τα πήγατε πολύ καλά στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Πιστεύετε ότι αυτό το θέμα τελικά θα καταφέρει η κυβέρνηση να το περάσει ή θα πάει στο ράφι όπως και οι άλλες μεταρρυθμίσεις της;

Γενικά μια ιδιωτικοποίηση για να δώσει κέρδη αποτελεσματικότητας προς όφελος των φορολογουμένων και των καταναλωτών χρειάζεται καταρχήν δύο βασικές προϋποθέσεις: έξυπνη κυβέρνηση με αποτελεσματική ρύθμιση και πολύ ανταγωνιστική αγορά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση απουσιάζουν και οι δυο με αποτέλεσμα να κινδυνεύεις να αντικαταστήσεις ένα πρώην κρατικό μονοπώλιο, του οποίου έτσι κι αλλιώς το μέλλον δεν ήταν και δεν είναι ειδυλλιακό, μ’ ένα απροσδιόριστο περίπου ιδιωτικό μονοπώλιο. Γενική αρχή πρέπει να είναι ότι στα δίκτυα και τις υποδομές που λειτουργούν σαν «φυσικό μονοπώλιο» διατηρείς ένα ρυθμιστικό πακέτο δημόσιου ελέγχου και στις υπερκείμενες επιχειρήσεις προσφοράς υπηρεσιών αναπτύσσεις, όσο είναι δυνατόν, ανταγωνιστικές αγορές από τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια μέχρι τα σιδηροδρομικά δίκτυα και τα λιμάνια.

Ερωτήσεις Αναγνωστών

1 Γιώργος Σακελαρίου
Πιστεύετε ότι ο Βύρων Πολύδωρας με οδηγίες του Μαξίμου, εκφράζει ακραίες απόψεις για να προσεγγίσει ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ ή τα όσα λέει εκφράζουν μόνο τον εαυτό του;

Και τα δυο ισχύουν αλλά δείξτε συμπάθεια. Αν ήσουν δεξιός στη νεότητά σου όπως ο φίλτατος Βύρων δε θα σταύρωνες ούτε γκόμενα. Σε καταπίεζε η πανταχού παρούσα προοδευτική ορθότητα. Τώρα γεροντοέφηβοι δεξιοί πλημμυρίζουν σε κάποιες στιγμές από νοσταλγία για ότι δεν πρόλαβαν να γλεντήσουν. Εξάλλου και τώρα ο Βύρων, ο τελευταίος Δον Κιχώτης ή Σάντσο Πάντσο της δεξιάς κάνει μια γενναιόδωρη φιλοφρόνηση στην Αριστερά και απροσδόκητα τονώνει το ηθικό της. Προσποιείται ότι αυτή αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια.

2 Βασίλης Μπεκόπουλος
Κύριε Ανδρουλάκη τα όσα συνέβησαν το 89 είναι περασμένα ξεχασμένα; Δεν πρέπει να πείτε και εσείς στο κόσμο του ΠΑΣΟΚ όπως ο Λεωνίδας Κύρκος ότι μετανιώσατε για την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου;

Πριν δεκαέξι χρόνια όταν τα γεγονότα αυτά βρίσκονταν σε εξέλιξη πήρα μια πρωτοβουλία – σοκ μέσα στην Αριστερά για να αναιρεθούν οι αρνητικές συνέπειες του ’89 στην πολιτική ζωή, να ακυρωθεί η παραπομπή με βάση τη σχετική συνταγματική πρόβλεψη, να κλείσει το χάσμα ΠΑΣΟΚ – Αριστεράς και να ακολουθήσει στρατηγική σύγκλιση και ανασύνθεση κεντροαριστεράς και δημοκρατικής αριστεράς. Η πρωτοβουλία αυτή στη συνέχεια αναπτύχθηκε ιδεολογικά στο βιβλίο μου ΜΕΤΑ το οποίο χαιρέτησε τότε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου και το σύνολο του ΠΑΣΟΚ αλλά δυστυχώς η ηγεσία της ιστορικής αριστεράς δεν το άντεξε, αναδιπλώθηκε, με διέγραψε και έτσι εγκατέλειψα την ενεργό πολιτική ενώ έκτοτε στήριζα κριτικά το ΠΑΣΟΚ σ’ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Δικαιολογήστε να μην το έχετε πληροφορηθεί γιατί αυτοί που θα έπρεπε να το υπενθυμίσουν με εμφάνισαν δυστυχώς σαν ένα αριστερό αντίβαρο της τελευταίας στιγμής στον … Ανδριανόπουλο!

3 Κωνσταντίνα Βασιλόπουλου
Πιστεύετε πράγματι ότι το μέλλον της πολιτικής ανήκει στις γυναίκες, ή το χρησιμοποιείται μόνο ως εμπορικό εύρημα στο βιβλίο σας προκειμένου να εξασφαλίσετε τη συμπάθεια επομένως και την ψήφο των γυναικών;

Το Θηλυκό Πόκερ είναι μόνο μια στιγμή μιας εργασίας σε εξέλιξη που διερευνά τις διαφορές αρσενικού – θηλυκού από την καθημερινότητα και τη σεξουαλικότητα μέχρι την ψυχανάλυση και τη λογοτεχνία και από τη νευροβιολογία και τα μαθηματικά μέχρι την οικονομία, την επιχειρηματικότητα και την πολιτική. Τώρα παίρνω κάτι το «θηλυκό», που μπορεί να υπάρξει και στον πιο άνδρα από τους άνδρες, για να επιχειρήσω μια «θηλυκή» αναθεώρηση της πολιτικής οικονομίας, μια «θηλυκή» διαχείριση του ρίσκου στο χρηματοοικονομικό σύμπαν και σε μια «θηλυκή» μεταρρύθμιση του δημόσιου μάνατζμεντ και της διακυβέρνησης στον 21ο αιώνα. Προσωπικά στοιχηματίζω τις επόμενες δεκαετίες στη «γυναικεία δύναμη» στη οικονομία και την πολιτική.

4 Δήμητρα Μεμή
Αν ο Γιώργος Παπανδρέου χάσει αυτές τις εκλογές, με ποσοστό πάνω από 2% θα καταφέρει να κρατηθεί στην ηγεσία γιατί διαβάζω στα ρεπορτάζ των εφημερίδων ότι μπορεί να τεθεί θέμα διαδοχής.

Θα «κάψουμε τα πλοία», θα «ρίξουμε τις γέφυρες», δεν θα αφήσουμε καμιά οδό διαφυγής ή επιστροφής, νίκη και μόνο νίκη υπάρχει για μας και τον Γιώργο Παπανδρέου.

5 Βασιλεία Μητσογιάννη
Οι γονείς μου ζούνε με μία σύνταξη 650 Ευρώ, εγώ δεν έχω τη δυνατότητα να τους βοηθήσω. Τι θα αλλάξει στη ζωή τους αν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ;

Θα τους εγγυηθούμε με ανάλογες μεταρρυθμίσεις μια πράγματι δωρεάν ισότιμη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και μια κατώτερη σύνταξη αξιοπρεπούς διαβίωσης ενώ θα στηρίξουμε με τους πόρους μιας νέας ασφαλιστικής αποταμίευσης – επένδυσης καλές και βιώσιμες συντάξεις στην πιο δύσκολη καμπή του ασφαλιστικού. Όταν η Δεξιά σ’ όλον τον κόσμο αναφέρεται στη «ελάχιστη» εγγυημένη σύνταξη τη βλέπει σταδιακό ξεφόρτωμα των συνταξιούχων, μια μορφή αθέτησης των υποχρεώσεων του κράτους προς το κυρίαρχο αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα.

6. Βασίλης Αξελής
Ως προερχόμενος από την αριστερά τι εξήγηση δίνετε ότι το ΚΚΕ χαϊδεύει σε πολλά φλέγοντα θέματα τη κυβέρνηση Καραμανλή;

Λογική εξήγηση είναι ο ανταγωνισμός σ’ ένα ενδιάμεσα συγγενές εκλογικό ακροατήριο και το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Εξάλλου και ο Φρόιντ έχει αναλύσει την αντιπάθεια μεταξύ γειτόνων και συγγενών. Εμείς πρέπει να αντιδράσουμε με υπομονή, αγάπη και κατανόηση στην νευρωτική καθήλωση του ΚΚΕ σε μια φοβική περιχαράκωση.

7.Αθανάσιος Αντωνίου
Γιατί δεν παίρνετε την πρωτοβουλία για ευρύτερη συνεργασία των δημοκρατικών κομμάτων και γιατί όχι και για κοινή κάθοδο στις εκλογές ώστε να κυβερνά το 60% και όχι το 40%;

Την πήρα κάποτε με το σχήμα του «νέου αστερισμού» ΠΑΣΟΚ – δημοκρατικής Αριστεράς και βρέθηκα εκτός πολιτικής για τρεις τετραετίες. Πρέπει να βάζουμε στην ημερήσια διάταξη προβλήματα ώριμα και επιλύσιμα δίχως να διεγείρουμε την ανασφάλεια στους πιθανούς συμμάχους. Θα γίνει και αυτό και μέχρι τότε πρέπει να λειτουργούμε στην κοινωνία σαν να υπήρχε πράγματι ένας κοκκινο – πράσινος συνασπισμός.

8.Στυλιανός Πλασάτης
Δημοσιογράφοι και παρουσιαστές σατιρικών εκπομπών, είχαν συμμετοχή στη νίκη της ΝΔ στις εκλογές του 2004.
Πως μπορούν να αντιμετωπιστούν μελλοντικές έμμεσες και αυξανόμενες επικοινωνιακές επιρροές του εκλογικού σώματος;

Αν κατακτήσουμε την πολιτική, προγραμματική και ηθική ηγεμονία στην κοινωνία οι πάντες θα αναγκαστούν να αναπροσαρμόσουν τη στάση τους.

9. Γιώργος Ντριτσάκης
Πως κρίνετε τους αγώνες της νεολαίας ΠΑΣΟΚ έναντι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 σε σχέση με τις εκλογές και τη στάση του ΠΑΣΟΚ;

Η νεολαία του ΠΑΣΟΚ και όλη η ελληνική νεολαία πρέπει να αγωνιστεί για αλλαγές σ’ ένα πολιτικό σύστημα που έχει καταδικάσει το Πανεπιστήμιο σε χρόνια υποχρηματοδότηση, σε κρατικίστικη και συντεχνιακή αγκύλωση και έχει στηρίξει ένα αριστεροδεξιό Status quo σε βάρος των νέων γενεών από την εκπαίδευση, το δημόσιο χρέος, την αγορά εργασίας και τις ακάλυπτες ασφαλιστικές υποχρεώσεις του μέλλοντος μέχρι το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους. Η νεολαία αυτή, καλώς ή κακώς, έχει την αίσθηση ότι με το άρθρο 16 το πολιτικό σύστημα «στρίβει δια του αρραβώνος» από τις υποχρεώσεις του προς το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Θα είναι τραγικό ωστόσο να παγιδευτεί σε αυτοκαταστροφικούς αγώνες για να μην αλλάξει τίποτα και να παγιωθεί το status quo σε βάρος της όπως συστήνουν στενόμυαλες συντεχνίες και κάποιες τάσεις της συντηρητικής αριστεράς.

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2006

Απόδοση στο Δημόσιο;

Οι πολιτικοί, αν θέλουν να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους, για την παραγωγή του κοινωνικού πλούτου και τη δίκαιη διανομή του, πρέπει να ξεκινούν από τη δική τους ‘επιχείρηση’, δηλαδή το κράτος και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Από βαρίδι και τροχοπέδη να τον μετατρέψουν σε ενεργό παράγοντα για την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων του έθνους και της κοινωνίας.

Αυτές τις ημέρες στη Βουλή συζητήθηκε πόσα και πού θα ξοδέψει το κράτος το 2007. Ποτέ δεν συζητείται ποια είναι τα αποτελέσματα αυτών των δαπανών, πόσο πιάνουν τόπο τα χρήματα των φορολογουμένων σε ποιότητα και ποσότητα υπηρεσιών προς των πολίτη.

Σε μια χώρα όπου το κράτος απορροφά το μισό περίπου του ΑΕΠ εθνική προτεραιότητα γίνεται η αύξηση της απόδοσης της δημόσιας δαπάνης. Κάθε ευρώ του φορολογούμενου πρέπει να προσφέρει τη μέγιστη δυνατή προστιθέμενη δημόσια και κοινωνική αξία. “Πρώτα οι πολίτες – φορολογούμενοι, Πρώτα οι πολίτες – καταναλωτές των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών”, αυτή η απλή αλλά δύσκολη στην εφαρμογή της αρχή θα διαπερνά όλες τις αλλαγές στον δημόσιο τομέα, τη Νέα Δημόσια Διαχείριση και πρέπει να γίνει βίωμα στα πολιτικά πρόσωπα, τους δημόσιους λειτουργούς και υπαλλήλους, σε όλους όσοι αμείβονται με το χρήμα των φορολογούμενων.

Στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής πρέπει να μπει το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ που εισάγει νέα κριτήρια και διαδικασίες στον δημόσιο τομέα τα οποία οδηγούν σε μια Νέα Δημόσια Διαχείριση: τις χρηματοδοτήσεις με βάση τα αποτελέσματα σε ποσότητα και ποιότητα υπηρεσιών. Την ανάλυση κόστους οφέλους σε κάθε δημόσια δαπάνη. Την άριστη τοποθέτηση των κεφαλαίων και των δαπανών. Την καθιέρωση στάνταρτ ποιότητας και τη μέτρηση της απόδοσης με ευέλικτους δείκτες καταρχήν σε τομείς προτεραιότητας όπως υγεία, εκπαίδευση και ασφάλεια των πολιτών. Τη διαχείριση ρίσκου κατά την επεξεργασία και υλοποίηση της πολιτικής. Τη μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών για τον πολίτη – καταναλωτή. Τη διαχείριση του σχετικού ρίσκου κάθε απόφασης, την εξοικονόμηση πόρων με διπλό όφελος για τον φορολογούμενο – καταναλωτή και τον εργαζόμενο στον δημόσιο τομέα. Την επιβράβευση με πρόσθετες πληρωμές, μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και δημόσια αναγνώριση των ιδρυμάτων, διοικητικών μονάδων, ομάδων εργασίας και προσώπων που επιτυγχάνουν επίπεδα αριστείας ή ξεπερνούν τα προβλεπόμενα στάνταρτ ποιότητας. Την εξάλειψη των αντικινήτρων στην καλή και αποδοτική εργασία.

Σε αυτά τα πλαίσια ο προϋπολογισμός του κράτους μετασχηματίζεται για να αναδειχθεί σε κύριο μοχλό των αλλαγών στη διακυβέρνηση και στην αναβάθμιση του δημόσιου τομέα. Γίνεται «Προγραμματικός Προϋπολογισμός», «Προϋπολογισμός Απόδοσης» και μεταβάλλονται ανάλογα οι διαδικασίες κατάρτισης, το περιεχόμενο, η υλοποίηση και ο έλεγχος των τελικών αποτελεσμάτων του.


Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2006

Τη Μπάλα στην Εξέδρα

Ποιος είναι ο βασικός κρίκος της αλυσίδας, το κρίσιμο σημείο αφετηρίας, που πρέπει να τραβήξουμε για να ξεκινήσει μια θετική αλυσιδωτή αντίδραση στα πανεπιστήμια και να γίνει ‘επιδημία’ ο μετασχηματισμός τους;

Στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ λανθασμένα ξεκίνησαν από τις εισαγωγικές εξετάσεις. Τώρα η κυβέρνηση νομίζει ότι μπορεί να βάλει εκ των άνω όλα τα πόδια στο ίδιο παπούτσι, μ’ έναν κατάλογο κατά κανόνα χρήσιμων ιδεών αλλά που δεν μπορούν όμως με τίποτα να μεταβάλουν ένα περίπλοκο αδρανές σύστημα όπως είναι το πανεπιστημιακό. Η είσοδος «απ’ έξω» ιδιωτών ανταγωνιστών υψηλής ποιότητας θα μπορούσε να βάλει το σύστημα σε κίνηση αλλά αποτελεί ουτοπία σ’ έναν τομέα όπου αποτυγχάνουν οι αγορές, όπως δείχνει η παγκόσμια εμπειρία.

Η γνώμη μου είναι ότι όταν δεν υπάρχουν κανονικές αγορές πρέπει να δημιουργήσουμε sui generis ρυθμισμένες δημόσιες ή ημιδημόσιες ‘αγορές’ σε χώρους κοινωνικής ευθύνης. Το κράτος αποδεσμεύει τα δημόσια πανεπιστήμια από την άμεση επικράτειά του, τους παραχωρεί πλήρη χρηματοοικονομική αυτονομία, τα υποχρεώνει να αναζητήσουν μόνα τους σύγχρονο μάνατζμεντ, διεγείρει μεταξύ τους έναν ανταγωνισμό ποιότητας και συνδέει με τρίχρονα προγραμματικά συμβόλαια την αυξημένη δημόσια χρηματοδότηση με μετρήσιμα αποτελέσματα στη διδασκαλία και την έρευνα και στάνταρτ ποιότητας. Τα ιδρύματα που ξεπερνούν το μέσο στάνταρτ ποιότητας ή που επιτυγχάνουν επίπεδα αριστείας θα παίρνουν έξτρα κεφάλαια, θα δίνουν καλύτερους μισθούς, θα απολαμβάνουν δημόσια ηθική αναγνώριση και πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.

Τα πανεπιστήμια μπορούν να αναζητήσουν και δικούς τους συμπληρωματικούς πόρους από διαφορετικές πηγές με σεβασμό στην ακαδημαϊκή ανεξαρτησία τους. Δηλαδή τα δημόσια πανεπιστήμια θα λειτουργούν σαν να είναι μη κρατικά μη κερδοσκοπικά ιδρύματα σε μια ιδιόρρυθμη αγορά. Αυτή η μεταρρύθμιση εισάγει έναν παράγοντα αλλαγής, μια νέα ανάγκη που μεταβάλλει τα κίνητρα, υποχρεώνει όλα τα υποσυστήματα να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα για να ‘επιζήσουν’ και να ευδοκιμήσουν.

Σ’ αυτή τη βάση, «Χρήμα συν Μεταρρύθμιση», μπορούσε κατά τη γνώμη μου να υπάρξει ευρύτατη κοινωνική και πολιτική συναίνεση και μόνο τότε η αλλαγή του άρθρου 16 δε θα δημιουργεί το αίσθημα της εγκατάλειψης των δημόσιων πανεπιστημίων στην υποχρηματοδότηση, την κρατικίστικη, γραφειοκρατική και συντεχνιακή αποδιάρθρωση. Η αλλαγή του άρθρου 16 πρέπει να προβλέπει αυτόν τον αυτόνομο ιδιαίτερο τύπο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων απελευθερωμένων από το δημόσιο λογιστικό και τη δυνατότητα ίδρυσης νέων, μη κρατικών μη κερδοσκοπικών με τα ίδια πιστοποιημένα στάνταρτ ποιότητας. Εάν δεν υπάρξει αυτή η ευρύτατη πολιτική συμφωνία το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αφήσει τη διαχείριση της αλλαγής του άρθρου 16 στην επόμενη βουλή με την υποχρεωτική ψήφο των 180 βουλευτών. Φοβούμαι πάντως ότι το πολιτικό σύστημα ανίκανο να πετύχει τη μεταρρύθμιση πετά την μπάλα στην εξέδρα με το άρθρο 16, όπως κάνει σ΄ όλα τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα.

Προβλήματα με το Blogger

Ο blogger κατόρθωσε να μας δημιουργήσει αρκετά προβλήματα κατά την αλλαγή στην καινούργια μορφή. Τα βασικότερα είναι:

1) Τα Ελληνικά στα μενου δεν εμφανίζονται σωστά (φτιάχτηκε!)
2) Τα σχόλια μερικών χρηστών εμφανίζονται πλεον σαν να ήταν από ανώνυμους χρήστες και κάποια άλλα έχουν πρόβλημα με τα ελληνικά. Αυτά αφορούν τα παλαιότερα post. Τα καινούργια μοιάζουν (μεγάλη κουβέντα...) να δουλεύουν σωστά.

Λίγη υπομονή. Συνεχίζουμε κανονικά με την παιδεία και το άρθρο 16

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2006

Σας ευχαριστώ όλους!

Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή στη χθεσινή εκδήλωση. Δυστυχώς δε μπόρεσα να δω τον καθένα προσωπικά όμως η παρουσία όλων σας ζέστανε περισσότερο την ημέρα.

Όσοι δεν ήσασταν εκεί μπορείτε να ακούσετε τα σχόλια των παρουσιαστών, όσα είπα εγώ και να δείτε φωτογραφίες (τις οποίες μπορείτε και να σχολιάσετε!). Θα ανεβάσω και κάποια κομμάτια των Drifting Around αλλά χρειάζονται κάποια δουλειά.


Για άλλη μία φορά σας ευχαριστώ θερμά.

Ανανέωση 7/12/06 στις 18.30

Μία blues επιλογή από τους Drifting Around:

powered by ODEO

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2006

Πρόσκληση

Θα ήθελα να σας προσκαλέσω όλους να γιορτάσουμε μαζί την κυκλοφορία του νέου μου βιβλίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2006 και ώρα 13.00 στη Στοά Σπυρομήλιου, μπροστά στο νέο εστιατόριο Pasaji με ρακή, τζάζ και μπλουζ μουσική από το συγκρότημα Drifting Around. Μπορείτε να δείτε την πρόσκληση εδώ (pdf).

Για το επόμενο διάστημα και κάθε Παρασκευή 11 με 12 το πρωί θα είμαι καλεσμένος στην εκπομπή του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου στον Alpha 98.9 όπου θα σχολιάζουμε την τρέχουσα επικαιρότητα. Περιμένω τα σχόλιά σας και στην εκπομπή για να τα συζητήσουμε στον αέρα (SMS στο 4220: ΑΡ κενό και μετά το κείμενό σας). Μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή και στο διαδίκτυο. Η εκπομπή που κάναμε την προηγούμενη εβδομάδα βρίσκεται εδω:

powered by ODEO
(mp3/22MB)

Ακούστε επίσης στο webradio του ΠΑΣΟΚ μία συζήτηση για την πολιτική και το blogging στην οποία συμμετέχουν ο Θανάσης Πρίφτης και ο Γιώργος Καραμανώλης του Τμήματος Πληροφορικής, Νέων Τεχνολογιών και Διαδικτύου του ΠΑΣΟΚ καθώς και ο Θανάσης Δεληγιάννης που είναι ο συνεργάτης μου ο οποίος φροντίζει και το παρόν blog.

Στο ίδιο μήκος κύματος μπορείτε να διαβάσετε και τη συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου (pdf) στο ΣΕΠΕ News για την χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών και την ανάπτυξη.

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2006

Στα 20.000 πόδια

...Όταν έπεσε ο πυρετός των «παρά φύση» επαφών και οι καταπονημένοι συνταξιδιώτες αφέθηκαν στην αγκαλιά του Μορφέα, άρχισα να σκιτσάρω με τον δικό μου σχιζοειδή τρόπο τις βασικές ιδέες ενός βιβλίου μέσα στην έξαψη της κινέζικης πρόκλησης και κάθε τόσο ανήσυχος έριχνα ματιές στην ηλεκτρονική οθόνη με την πορεία του τζάμπο. Περίμενα την ιερή στιγμή που το αεροπλάνο θα περνούσε ακριβώς πάνω από τα Ιμαλάια για να εκπληρώσω την υπόσχεση που είχα δώσει στον Μίκη Θεοδωράκη. Τότε θα έβγαζα από την εσωτερική τσέπη του σακακιού μου, στη θέση της καρδιάς, το σφραγισμένο γράμμα του «ψηλού» με την ιδεολογική του διαθήκη. «Μόνο πάνω απ’ τα Ιμαλάια θα το ανοίξεις», ήταν η παραγγελιά του...

Η συνέχεια της ιστορίας στο πρώτο κεφάλαιο του Θηλυκό Πόκερ που μπορείτε να διαβάσετε επιλέγοντας το παρακάτω εικονίδιο.

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2006

Πνευματικά δικαιώματα και η επανάσταση του Ελεύθερου Λογισμικού

(Ανανέωση στις 22:33)
Συγνώμη για το γενικότερο μπέρδεμα με την εκδήλωση. Δείτε τα σχόλια και θα καταλάβετε.

(Ανανέωση στις 14:15)
Τελικά μάλλον δεν θα μπορέσω να παραστώ εξαιτίας αιφνίδιας κοινοβουλευτικής υποχρέωσης. Η συζήτηση θα έχει πάντως πολύ ενδιαφέρον. Θα το προσπαθήσουμε για το podcast τουλάχιστον.

---------------------------------------------------
Σήμερα το βράδυ στις 7.30 στο Φιλοσοφικό καφέ
Dasein (Σολωμού 12, Εξάρχεια) θα συζητήσουμε για τα πνευματικά δικαιώματα και την επανάσταση του Ελεύθερου Λογισμικού. Οι συζητήσεις οργανώνονται με τη συνεργασία του www.filosofia.gr, της ομάδα spirits & ethics του μεταπτυχιακού προγράμματος φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Αθηνών, και της Ελληνικής Εταιρείας Ηθικής.

Αν όλα πάνε καλά από τεχνικής απόψεως αύριο θα ανεβάσω podcast για όσους δεν μπορέσουν να έρθουν.

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2006

Οι Γάλλοι τη Σεγκολέν, το ΠΑΣΟΚ τι;

Περίμενα τη νίκη της Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τη χαιρετίζω. Εύχομαι να συμβολίσει το ‘θηλυκό άγγιγμα’ στη πολιτική και οικονομική σκέψη όπως το αναλύω στο ‘Θηλυκό Πόκερ’ που θα κυκλοφορήσει στο τέλος της βδομάδας.

Η Σεγκολέν είναι η αντίδραση του κόσμου στα κουρασμένα κορεσμένα γεροντοπαλίκαρα και τις μεγαλοκοπέλες των ηγετικών στελεχών του Σοσιαλιστικού Κόμματος που νοσταλγούσαν απλώς τις ωραίες ημέρες της εξουσίας με ψευδοαριστερή λογοκοπία. Αντιπροσωπεύει επίσης μια βαθιά δυσαρέσκεια στο καθιερωμένο πολιτικό σύστημα. Ανάλογα αισθήματα και πιο έντονα ακόμα υπάρχουν και στην ελληνική πολιτική ζωή κι όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν. Οι άλλοι ενώ έχουν πέσει σε βαθύ λάκο συνεχίζουν να σκάβουν και να σκάβουν. Ένας συνδυασμός ενός καθιερωμένου πολιτικού λόγου, προσώπων, ύφους και νοοτροπίας δημιουργεί κούραση, εκνευρισμό ή αδιαφορία στον κόσμο. Ένα υστερικό και σ’ ένα βαθμό κούφιο ιδεολογικά και προγραμματικά δικομματικό πινγκ πονγκ με παρατηρητές σε προβλέψιμους, ‘συντηρητικούς’ ρόλους ρουτίνας τα δύο μικρά κόμματα της αριστεράς διαμορφώνει ένα πολιτικό status quo ανίκανο να δώσει λύσεις στα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.


Στο ‘Ζητούνται Αλχημιστές’ έγραφα ότι «Υπάρχει μια μοιραία φάση, πέρα από το σημείο μηδέν, που και χρυσάφι να πιάσεις κάρβουνο γίνεται, οι διανοητικές, προγραμματικές και ψυχολογικές ‘μπαταρίες’ σου αδειάζουν και οι πιο έξυπνες ιδέες σου πέφτουν στην ανυποληψία, καίγονται. Ξεγελιέσαι με μικρές μάχες και νίκες απέναντι σ’ έναν ανίκανο αντίπαλο, αλλά χάνεις στο μεγάλο μέτωπο των οραμάτων και των κεντρικών ιδεών». Αυτό ήταν τότε ένα σχόλιο για τους Γάλλους Σοσιαλιστές και τόνιζα ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν σχετικά μακριά από αυτό το οριακό σημείο μηδέν. Και συμπλήρωνα για τον Γιώργο Παπανδρέου «Κάθε ηγέτης αντιπολίτευσης πρέπει να πείσει ότι το κόμμα του όταν επιστρέψει στην εξουσία θα είναι καλύτερο από εκείνο που καταψήφισε ο λαός και να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του ποιο ‘κόμμα’ κερδίζει τις εκλογές, ποιο δεν κερδίζει και ποιο ‘κόμμα’ δεν πρέπει με τίποτα να κερδίσει… Κάθε ηγέτης αντιπολίτευσης πρέπει να επιλέξει εκείνο το ‘θέμα’, εκείνον τον βασικό κρίκο από τον οποίο πρέπει να αρπαχτεί δυνατά για να στρίψει το τιμόνι, να κάνει μια νέα αρχή, να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, να σπάσει το καθιερωμένο παιχνίδι…»

Οι Γάλλοι τώρα κάνουν βασικό κρίκο την Σεγκολέν. Το ΠΑΣΟΚ τι; Ίσως το ‘προγραμματικό συνέδριο’. Αυτό μπορεί να είναι τα ‘πάντα’ και ‘τίποτα’. Ας δουλέψουμε και ας στοιχηματίσουμε στο ‘πάντα’, με πλήρη επίγνωση ότι και το πιο έξυπνο και ελκυστικό ‘πρόγραμμα’ μπορεί να καταντήσει ένα χαρτί, ένα ‘τίποτα’ αν δεν υποστηρίζεται από αντίστοιχο καθημερινό πολιτικό βίωμα. Η συνέχεια στο ‘Θηλυκό Πόκερ’.

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2006

To Greek Dream!

Τελικά στην Ελλάδα έχουμε ξανακάνει όνειρο, Greek Dream, τη θεσούλα στο Δημόσιο. Αυτό οδηγεί σε μία αλόγιστη επέκταση της δημόσιας απασχόλησης και μάλιστα πολλές φορές σε τομείς μη κοινωνικά αναγκαίους ενώ αλλού υπάρχουν ελλείψεις. Αυξάνουμε τις δαπάνες αλλά η ανταπόδοση είναι πολύ χαμήλη. Το κράτος "επιστρέφει" περισσότερο από το 50% του ΑΕΠ και δεν έχουμε καμμία εικόνα μέσα από τον προϋπολογισμό για το που πανε αυτά τα χρήματα. Περισσότερα πάνω στο θέμα μπορείτε να ακούσετε κάνοντας κλικ παρακάτω.




(mp3)

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2006

Περιεχόμενα

Έτοιμα τα περιεχόμενα του "Θηλυκό Πόκερ" και άλλο ένα post σεντόνι. Νομίζω θα σας δώσουν μία καλύτερη εικόνα όσων πραγματεύεται το βιβλίο. Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σχόλια και τις ευχές. Παλεύουμε να κλείσουμε το βιβλίο μέχρι το τέλος της εβδομάδας αλλά ακόμη και τώρα βρίσκουμε λάθη στη διόρθωση. Να δούμε πόσα θα βρούμε μετά την κυκλοφορία!


ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: ΜΙΑ ΡΟΥΜΠΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΚΑ
Στα 20.000 πόδια
Love and Money
«Αθήνα Trust»: Ο φεμινισμός του χρήματος
Μαντάμ Αγορά - Μαντάμ Μποβαρί
Τι συγκρατεί η ανάμνηση μιας γυναίκας;
Απόκρυφη θρησκεία με δύο πιστούς
Ένα μαυράκι στο Πόρτο Σάντο
Ο σωσίας και η σουηδέζα
Ένας γεωμετρικός τόπος στο Κονγκό
Μπαομπάμπ

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Το φύλο της οικονομίας
«Νοιάζομαι - Μοιράζομαι»
Οι ορμόνες κάνουν τη διαφορά
Το φύλο του οργασμού
Η διαφορά στην απιστία
Οι γυναίκες διαβάζουν τους άνδρες σαν βιβλίο
Η «αγορά» στο DNA
Οι διαφορές έως το κύτταρο
Ασυμμετρία και δεξιότητες
Είναι «αρσενικό» το μαθηματικό «γονίδιο»;
Ούτε όρχεις, ούτε ωοθήκες
«Θηλυκά» μαθηματικά;
Ψυχο-βιο-κοινωνική ερμηνεία

ΜΙΑ «ΘΗΛΥΚΗ» ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
«Παιδομηχανή» - Παγίδα
Εργασία - Ζωή, η νέα ισορροπία
«Σκοτεινή ύλη» - Απλήρωτη εργασία των γυναικών
Αγορά γάμου
Το «τρία» σε «ένα»
Εκπτώσεις συγγένειας
Τρία «χέρια» - Τρία κίνητρα
«Ψυχικό εισόδημα» και παραγωγικότητα
Η κακοποίηση της εκτίμησης
Το «αόρατο χέρι»... του Σαίξπηρ!
Ο μαγνητικός τομογράφος στην οικονομία
Η άμαξα με τα δύο άλογα
Περιμένοντας τις πεταλούδες
Η γιόγκα των μαθηματικών
Φυσαλίδες και κύματα
«Κάψτε τα μαθηματικά!»
Μηχανές - Μοντέλα
Από τις «μαϊμούδες» στις «θεότητες»
Μπιλιάρδο σε καμπύλη επιφάνεια
Ανακριβείς προβλέψεις και διαζύγια
«Ωραίο μοντέλο, για πάντα ανεφάρμοστο!»
Η Άλγεβρα της ηδονής και της ευτυχίας
Το δίλημμα των φυλακισμένων
Η μεταθανάτια αγορά
Δεμένοι στο κατάρτι

«ΘΗΛΥΚΗ» ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ - ΝΕΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Δύο μοντέλα διαχείρισης με παρελθόν
Θολά όρια
Εκεί που αποτυγχάνουν οι αγορές
Νέο δημόσιο μάνατζμεντ (ΝΔΜ)
«Αριστερό» ή «Δεξιό»;
«Κάτι πρέπει να λες;»
Καλωσόρισες ύφεση!
Η πίεση της παγκοσμιοποίησης
Ένα κόστος εκτός ελέγχου
Αθέτηση υποχρεώσεων, όχι μεταρρύθμιση!
Θρήνος για τον πεσόντα μεταρρυθμιστή
Άλφα - Ωμέγα
To «DNA» της αλλαγής
Θα μετρήσουμε την απόδοση
Ο Τέϊλορ είναι νεκρός, η αξιολόγηση όχι!
Ισοπέδωση ή πληρωμές με βάση την απόδοση;
Ο προϋπολογισμός, ο Αχιλλέας και η χελώνα
Τα παράδοξα της αξιολόγησης και της λογοδοσίας
Αντιθέσεις: Προσβασιμότητα - Ποιότητα - Δαπάνη
Τζάμπα γεύμα;
Συμπύκνωση αντιθέσεων
«Υπέρ - Κατά» ιδιωτικοποιήσεων:
Κέρδη αποτελεσματικότητας
Συμπράξεις δημοσίου - Ιδιωτικού τομέα:
Ευλογία ή μελλοντικός εφιάλτης;
Η κορυφαία αντίθεση: Συγκέντρωση - Αποκέντρωση
Ο «μύθος» της Σουηδίας και το πρόβλημα της Καταλονίας . Τα όρια της τοπικής φορολογίας-
Τα όρια της αποκέντρωσης
Ο ανταγωνισμός των περιοχών και η de facto αποκέντρωση .
«Ο Πλούτος των πόλεων»
«Τέλεια» η ανταγωνιστική πόλη;
Πόλις - «Παγίδα φτώχειας»
Η Αριστερά μπροστά στο «Μαύρο Κουτί» της φτώχειας

«ΘΗΛΥΚΟ» ΡΙΣΚΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Η σχετικότητα και ο «Θηλυκός Ρούμπιν»
Ο «κανόνας των δύο»
Τα μαθηματικά του «πηδήματος»
Ο «Ιησούς» στο πράσινο τραπέζι
Αποφεύγουν το ρίσκο οι γυναίκες;
Τα απίθανα πιθανά: Η επιστροφή στη νέα δραχμή
Νέο παγκόσμιο νόμισμα: Το τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου
Οι μισθοί θα «σκοτώσουν» την παγκοσμιοποίηση;
Διαβάστε τον Μαρξ!
Το μυστήριο με το μέλλον της εργασίας
Η διανομή των κερδών της παγκοσμιοποίησης
Ο νέος οικονομικός εθνικισμός
Τα όρια των εξαγορών και των συγχωνεύσεων
... Και οι μύθοι
Σενάρια για την Κίνα
Παγκοσμιοποίηση - Απο-παγκοσμιοποίηση
«Κοιμάσαι ήσυχη;»
Βιτσιόζικα μικροσωματίδια ρίσκου
Τράπεζες: Μετασχηματίζουν ή μετασχηματίζονται;
Κρίση: Το μεγάλο τεστ
Ο Κάρολος, τα φαντάσματα και η «αγορά αγγέλων»
Ένα αλλιώτικο fund: Εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης
Αν ήμουν Νορβηγίδα
Οι Συνταξιούχοι, επενδυτές στο εξωτερικό!
Οι συντάξεις και τα «Ομόλογα Αθανασίας»
Δύο ιδέες για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση
Ακόμα ένα μάθημα σουηδικής γυμναστικής για τους συνταξιούχους
Εθνική αποταμίευση στον γεροντοκαπιταλισμό
Θα έρθεις στην πολιτική;
«Ξεχάσατε το πετρέλαιο»
Κιότο, οι αγορές δεν καταλαβαίνουν τα περίτεχνα σχέδια .
Σκέψου απλά: Παγκόσμιος φόρος στον άνθρακα
Μια γυναίκα πυρηνική
Ρωσία: Η ενεργειακή αβεβαιότητα της Ευρώπης
Η ακολουθία της τέλειας ομορφιάς
Η πρώτη γυναίκα

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2006

Brainstorming στη blogoσφαιρα

Το «Θηλυκό Πόκερ», αποτέλεσμα ενός brainstorming στη blogoσφαιρα, περιμένει τις τελευταίες του διορθώσεις και ελπίζω ότι μετά τις 20 του Νοέμβρη θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Μόλις έχω στα χέρια μου την τελική ηλεκτρονική του μορφή θα προδημοσιεύσω εδώ κάποιο μέρος του, πιθανότατα το πρώτο κεφάλαιο. Μέχρι τότε ρίξτε μία ματιά στο εξώφυλλο και στο τελικό (μάλλον!) κείμενο του οπισθόφυλλου.

ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ
ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΚΕΡ
συμφέρον και συμπάθεια

«Γνωρίζω τη γυναίκα που θα γίνει πρωθυπουργός κοντά στο 2020». Το θρίλερ της ερωτικής και επαγγελματικής ζωής αυτής της τριαντάχρονης σήμερα γυναίκας, που εξελίσσεται από την Αθήνα και το Λονδίνο μέχρι τα νησιά Μαδέιρα και τις συμμορίες της ρούμπας του Κονγκό, μας εισάγει στο μυστήριο των διαφορών του αρσενικού και θηλυκού εγκεφάλου από την καθημερινότητα και τη σεξουαλικότητα μέχρι τα μαθηματικά, την πολιτική και κυρίως την οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Το ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΚΕΡ, συμφέρον και συμπάθεια, Love and Money, πέφτει σαν πέτρα στην επιφάνεια της σύγχρονης καθιερωμένης σκέψης και ξετυλίγεται σαν μια σειρά ομόκεντρων κύκλων: “θηλυκή” αναθεώρηση της πολιτικής οικονομίας - “θηλυκή” μεταρρύθμιση από το Α ως το Ω - “θηλυκό” Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ – “θηλυκό” παιχνίδι με τις πιθανότητες και το ρίσκο στο νέο αβέβαιο χρηματοοικονομικό σύμπαν του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Θηλυκό, όπως λέμε αυτή ή αυτός έχει “θηλυκό μυαλό”. Τρία χέρια σε ένα – το αόρατο της αγοράς, το σιδερένιο ή βελούδινο του κράτους και το άυλο της εκτίμησης – γράφουν την “θηλυκή” ατζέντα της διακυβέρνησης στον 21ο αιώνα. Ένα ένα τα ωραία μοντέλα, τα ωραία θεωρήματα για πάντα ανεφάρμοστα γίνονται σκόνη. Η σκέψη μας ανακαλύπτει το παράδοξο, υπολογίζει το άγνωστο και το απίθανο που είναι πολύ πιθανό και αποδεσμεύεται για να υποδεχθεί το θηλυκό άγγιγμα στην οικονομία και την πολιτική. Ένα διανοητικό μπιλιάρδο σε καμπύλη επιφάνεια, ένας καταιγισμός ιδεών, ένα brainstorming στη blogoσφαιρα με την Μόκα του ‘Αθηνά Trust’, την Λίντα, τον Μάικλ, τον Νίκο, την Κολέτ, τον Ανδρέα τη Μάρθα, το Γιώργο και βέβαια τον Μίμη.

Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε και μέρος μίας συνέντευξής που έδωσα στη Νόνη Καραγιάνη και δημοσιεύθηκε στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής».

«Θηλυκό Πόκερ» λοιπόν το νέο σας βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες βδομάδες και ισχυρίζεσθε ότι γνωρίζετε «τη γυναίκα που θα γίνει πρωθυπουργός το 2020»;

Ναι, το θρίλερ της ερωτικής και επαγγελματικής της ζωής θα μας μυήσει στις διαφορές του αρσενικού και θηλυκού εγκεφάλου από την καθημερινότητα και τη σεξουαλικότητα μέχρι τα μαθηματικά, την πολιτική και κυρίως την οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Αυτό το «θηλυκό», όπως λέμε αυτός έχει θηλυκό μυαλό, το χρησιμοποιώ για να προχωρήσω στη «θηλυκή» αναθεώρηση της πολιτικής οικονομίας, στη «θηλυκή» μεταρρύθμιση από το Α μέχρι το Ω, στο «θηλυκό» Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ που θα αποτελεί τον πυρήνα μιας κυβέρνησης με το άρωμα του 21ου αιώνα.

Η εξουσία όπως και η ηγεσία είναι γένους θηλυκού, αναρωτιέμαι αν σε ένα ανδροκρατούμενο κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ, σε αυτές τις δυο έννοιες επικεντρώνονται, τα προβλήματά σας.

Πέρσι έγραψα ένα βιβλίο για την ηγεσία, το Ζητούνται Αλχημιστές. Φέτος το Θηλυκό Πόκερ δίνει ένα νέο χρηματοοικονομικό περιεχόμενο στην άσκηση της εξουσίας. Πρόπερσι το Βαμπίρ και Κανίβαλοι αναφέρθηκε στη δημογραφική και κοινωνική πρόκληση που μας υποχρεώνει να μοιράσουμε δικαιότερα τα βάρη ανάμεσα στις γενιές ιδιαίτερα στα ασφαλιστικά συστήματα. Ελπίζω τα βιβλία αυτά να είναι μια δημιουργική πρόκληση για να σκεφτούμε διαφορετικά όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ αλλά σ’ όλο το πολιτικό σύστημα.

Συγκράτησα μια φράση σας τη βραδυά των εκλογών, το ΠΑΣΟΚ είπατε χάνει «λαϊκές συνοικίες», αλλά και δήμους σε «αστικές περιοχές». Και σε αυτό το σημείο αν κατάλαβα καλά εντοπίσατε το πρόβλημα του κόμματος σας. Λύση υπάρχει;

Υπάρχει πρόβλημα εκπροσώπησης και των στρωμάτων που γλιστρούν στη φτώχεια, τα «τελευταία βαγόνια» όπως τα λέμε, και των ανερχόμενων και δυναμικών, τα «πρώτα βαγόνια». Στόχος μας πρέπει να είναι τα «πρώτα βαγόνια» να τραβήξουν μπροστά τα «τελευταία» κι όχι να ακινητοποιήσουμε το τραίνο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της αγοράς. Αυτό είναι πολιτικό και ιδεολογικό πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ και με μια έννοια για όλο το πολιτικό σύστημα. Αναπτύσσεται μια διαίρεση στο χώρο των εργαζομένων ανάμεσα σ’ αυτούς με τις προστατευμένες εργασίες, κυρίως του δημοσίου τομέα και σ’ αυτούς που υποαπασχολούνται σε ευάλωτες προσωρινές εργασίες ή είναι μακροχρόνια άνεργοι και νέοι. Τα πολιτικά κόμματα χάνουν την επαφή με τους δεύτερους.

Ο κ. Παπανδρέου προανήγγειλε, ότι θα προχωρήσει σε αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα. Η γνώμη σας είναι ότι χρειάζεται ενδεχομένως ανασύνθεση των οργάνων του κόμματος σας και σε ποια κατεύθυνση;

Ο Πρόεδρός μας θα πετύχει πιστεύω ένα καλύτερο συνδυασμό πολιτικής και προσώπων για να παρουσιάσει μια πιο πειστική και ελκυστική εναλλακτική λύση. Προσωπικά θα ήθελα μια ανασύνθεση όχι μόνο των οργάνων αλλά και της ιδεολογικής και πολιτικής φυσιογνωμίας της κεντροαριστεράς. Αλλά θα ικανοποιηθώ και με πιο μετριοπαθείς αλλά αποτελεσματικές αλλαγές. Συμμερίζεσθε τη διαπίστωση του Προέδρου σας, ότι τα αποτελέσματα των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση συνιστούν «αλλαγή του πολιτικού σκηνικού»; Δεν με γοητεύουν οι συζητήσεις περί του γένους των αγγέλων και οι μάχες ορολογίας. Ε! δεν είμαστε στο ΚΚΕ να τσακωνόμαστε για τον όρο «δικτατορία του προλεταριάτου». Στρέφομαι στο πρακτικό ερώτημα «τι να κάνουμε;» για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του λαού και να κυβερνήσουμε καλύτερα.

Ναι αλλά γι’ αυτό το ζήτημα υπήρξε σύγκρουση του Προέδρου σας με τον Βενιζέλο που άφησε ανοιχτές πληγές για το μέλλον.

Όπως η Ντόρα αγωνίστηκε για να κάνει τον Καραμανλή πρωθυπουργό έτσι και ο Βενιζέλος, η Διαμαντοπούλου, ο χ, ο ψ, όπως και κάθε άλλο ηγετικό μας στέλεχος με ικανότητες και εύλογες φιλοδοξίες για το μέλλον θα κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει ο Παπανδρέου ένας καλός Πρωθυπουργός. Ο ίδιος ο Πρόεδρός μας θα βρει τον τρόπο πιστεύω να εκμεταλλευτεί με αξιοκρατικά κριτήρια όλο το «ανθρώπινο κεφάλαιο» του ΠΑΣΟΚ και της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Στο κάτω - κάτω ο Βενιζέλος και ως νομικός έχει εξοικειωθεί να αναλαμβάνει «μεγάλες υποθέσεις» στις οποίες είναι άλλος ο άμεσα ενδιαφερόμενος. Δεν βλέπω αντικειμενικά κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Ο Βαγγέλης είναι πύραυλος πολλών κεφαλών και ο Πρόεδρος μπορεί να τον «προγραμματίσει» να σκάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο. Τι αλλαγές προσδοκάς στην εικόνα του Γιώργου Παπανδρέου; Πρέπει στην ερώτηση «ποιο είναι το πρόγραμμά σας;» να μπορούμε να απαντήσουμε με δύο λέξεις: «Γιώργος Παπανδρέου». Και όλος ο κόσμος να καταλαβαίνει τι σημαίνει χειροπιαστά αυτό για την οικονομία, την απασχόληση, την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση.

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2006

Παγίδες Αυτοκαταστροφής

Και κάτι σε συνέχεια της συζήτησης για την παιδεία.

Η βύθιση και η παρακμή στην παιδεία πάει να γίνει ενδημική. Υπάρχει μια αρνητική αλυσιδωτή αντίδραση, η εγκατάλειψη στα σχολεία γίνεται κολλητική, τα παιδιά χάνουν την πίστη τους στη γνώση και στο δεσμό της με το εργασιακό τους μέλλον. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνονται σαν τα μπανλιέ του Παρισιού. Εκεί «παγίδες φτώχειας» εδώ «παγίδες αυτοκαταστροφής». Γκέτο αμορφωσιάς. Απαρτχάιντ εκπαιδευτικό. Οι καταλήψεις γίνονται εξαρτημένο αντανακλαστικό και νέος κομφορμισμός, σκέτη σύμβαση και ρουτίνα και δεν υπάρχει σ’ αυτές τίποτα το ηρωικό.

Κάποιοι κύκλοι απλώς υποθέτουν ότι από την ερήμωση θα στρατολογήσουν, προσωρινά βέβαια, ένα ημιμαθές πολιτικό προσωπικό. Ο μαχητικός και συγκινητικός αγώνας των δασκάλων έφερε στην ημερησία διάταξη ξανά το άλυτο μεγάλο διαρθρωτικό πρόβλημα της εκπαίδευσης. Αγώνες παλλαϊκοί για την παιδεία με ανοιχτά σχολεία πρέπει να είναι το σύνθημα όλων μας. Κάθε Παρασκευή ολονυχτία της Παιδείας στο Σύνταγμα με κεριά, συναυλίες, ομιλίες.

Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα πρέπει να αντιδράσουν με ειλικρινή μέτρα εκτάκτου ανάγκης που περικλείουν δύο λέξεις: Χρήμα συν Μεταρρύθμιση. Χρήμα συν Μέγιστη Απόδοση της δαπάνης σε ποιότητα και ποσότητα εκπαιδευτικών υπηρεσιών Ας σταματήσουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή να αλληλοκατηγορούνται. Οι Κινέζοι και οι Ινδοί καλπάζουν και τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια είναι κλειστά.

Πρόκειται για ανθρωπιστική καταστροφή κι αυτό το βιώνω με απελπισία σαν πολιτική, κοινωνική, συλλογική και προσωπική αποτυχία.

Η αλφαβήτα και το ΠΑΣΟΚ

Στην πολιτική δεν πρέπει να σνομπάρεις την αλφαβήτα. Ίσα – ίσα σε κρίσιμες ώρες όπως σήμερα πρέπει να επιστρέφεις στα βασικά. Τι είναι και τι θέλει το ΠΑΣΟΚ στον μεταβαλλόμενο κόσμο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού; Τι εκπροσωπεί ιδεολογικά και πολιτικά έπειτα από τη μακρά παραμονή του στην εξουσία; Ποιο «ΠΑΣΟΚ» μπορεί να κερδίσει τις εκλογές και να κυβερνήσει καλύτερα, ποιο δεν μπορεί, ποιο δεν πρέπει, κι εννοώ κυρίως την πολιτική, τη νοοτροπία και την πρακτική.

Το ΠΑΣΟΚ ως έκφραση μιας νομενκλατούρας σε αναμονή ή το ΠΑΣΟΚ που ανανεώνει την ικανότητά του να εκπροσωπεί τον κόσμο της εργασίας και της γνώσης όλων των δημιουργικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας; Το ΠΑΣΟΚ σαν ένα κόμμα – καρτέλ αξιωματούχων ή το ΠΑΣΟΚ σαν ένα ανοιχτό ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλειοψηφικό ρεύμα στο οποίο συρρέουν διαφορετικά ρυάκια της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της προόδου; Το ΠΑΣΟΚ – μονοπωλιακός μηχανισμός εξουσίας ή το ΠΑΣΟΚ σ΄ έναν ανοιχτό αστερισμό των δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς και κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ που αναπτύσσει γύρω του ένα φιλικό και συνάμα ανταγωνιστικό ζωτικό κοινωνικοπολιτικό χώρο, το ΠΑΣΟΚ των ευρύτερων δυνατών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών με βαθύτερη δέσμευση στην αυτονομία και ισοτιμία των άλλων δυνάμεων;

Μ΄ αυτές τις ιδέες πριν 16 χρόνια, οι οποίες στη συνέχεια αποτυπώθηκαν ολοκληρωμένα στο ΜΕΤΑ, διακόπηκε η σχέση μου με τον οργανωμένο χώρο της ιστορικής αριστεράς, σ’ αυτές εμμένω και νομίζω ότι οι δημοτικές εκλογές παρουσίασαν αρκετά υβρίδια πετυχημένων συνεργασιών. Ωστόσο μ’ έχει εντυπωσιάσει αρνητικά η τάση του επίσημου λόγου του κόμματός μας να περιχαρακώνεται αποκλειστικά στα ορόσημα της αρχικής ιδρυτικής του φάσης και να υποβαθμίζει τη συμβολή και τα σημεία αναφοράς των άλλων ρευμάτων της αριστεράς που συνέβαλλαν κατά κύματα στις τρεις αυτές δεκαετίες στο πολυσυλλεκτικό πλειοψηφικό του ρεύμα . Αναφέρομαι σε μαζικά κοινωνικά ρεύματα κι όχι μόνο στη συμμετοχή επώνυμων από το χώρο της Αριστεράς.

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2006

Η ματιά της πρώτης στιγμής στα αποτελέσματα

Σημαντικά κέρδη του ΠΑΣΟΚ, απώλειες της Νέας Δημοκρατίας, αλλά το πραγματικό ερώτημα που θέτουν όλοι είναι γιατί η ραγδαία αποδόμηση της εικόνας της ΝΔ τον τελευταίο μήνα δεν εκφράστηκε άμεσα με μία καθοριστική ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων.

Αντίθετα σοκάρει το ποσοστό της αποχής σαν μία μορφή διαμαρτυρίας ή έκφραση αδιαφορίας προς το πολιτικό σκηνικό. Ο καταιγισμός αποκαλύψεων, καταγγελιών και συμβάντων σε βάρος της κυβέρνησης δεν προλαβαίνει να αφομοιωθεί μέσα σε ένα μήνα και να αποδεσμεύσει δυνάμεις. Η εκλογική και πολιτική συνείδηση μπορεί βέβαια σε συνθήκες έκτακτης και μεγάλης κρίσης να μεταβληθεί μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα αλλά σε κανονικούς καιρούς όπως τους σημερινούς θέλει χρόνο και κυρίως πειστικούς εναλλακτικούς πόλους.

Η μονότονη, δίχως πολλές φορές πρακτικές λύσεις και ιδέες, καταγγελία μίας κυβέρνησης μπορεί σε μία πρώτη φάση να μετασχηματίσει τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης σε φθορά του πολιτικού συστήματος και σε κυνικές λογικές του τύπου «όλοι το ίδιο είναι». Έτσι μπορεί να λειτουργήσει ο νόμος των ακούσιων συνεπειών μίας πολιτικής. Το διαρκές δικομματικό πινγκ πονγκ σε χαμηλό επίπεδο δημιουργεί μία παραπλανητική αίσθηση εξομοίωσης των κινήσεων των αντιπάλων. Καθώς η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα βυθίζεται στην αναξιοπιστία θα επιχειρήσει να τραβήξει μαζί της στον πάτο και τους αντίπαλους της.

Σε μία δεύτερη φάση, ενδεχομένως η φθορά αυτή της κυβέρνησης να προκαλέσει σοβαρή εκλογική και πολιτική μετατόπιση στη λογική του «μη χείρον, βέλτιστον». Δηλαδή να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ επειδή είναι καλύτερο από τη ΝΔ. Αυτό όμως δεν υποδηλώνει αυτόματα βαθύτερη πολιτική εμπιστοσύνη και αυθεντική πολιτική εκπροσώπηση και συνεπώς είναι ευάλωτο το πολιτικό αποτέλεσμα που παράγει.

Μία τρίτη φάση υψηλότερης πολιτικής αξίας είναι η δημιουργία μίας σχέσης εμπιστοσύνης η οποία καταχτιέται με την ειλικρινή αναγνώριση των πραγματικών προβλημάτων και των πρακτικών λύσεων, τον προγραμματικό, διανοητικό και ηθικό μετασχηματισμό ενός κόμματος και τις πολιτικές καινοτομίες που πατούν γερά στην πραγματικότητα και αγγίζουν στο βιωματικό και φαντασιακό υπόστρωμα της λαϊκής ψυχής, την ικανότητα να «ανανεώνει» τα παλιά στελέχη και αναδεικνύει νέα με ταλέντο που φέρνουν ιδέες και φρεσκάδα και όχι celebrities ή απλώς κακέκτυπα των μηχανισμών. Το πρόβλημα πάντα είναι το σωστό «μείγμα» πολιτικής και προσώπων που την υποστηρίζουν.

Σ’ αυτή την πρόκληση πρέπει να απαντήσει ο δικός μας χώρος τους επόμενους μήνες. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Άσε που πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της εμφάνισης ενός νεοεισερχόμενου απρόβλεπτου παίκτη στο πολιτικό σκηνικό ο οποίος θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί το αίσθημα γενικευμένης δυσαρέσκειας.

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2006

Η προσφορά των εγκληματιών στον εθνικό πλούτο

Ο Μαρξ, στο «Κεφάλαιο» κάνει πνεύμα και αναλύει την επίδραση των εγκληματιών στη συνολική ανάπτυξη του κοινωνικού πλούτου. Χάρις στους εγκληματίες χτίζονται δικαστήρια, φυλακές, αστυνομικά τμήματα τα οποία με τη σειρά τους αυξάνουν την απασχόληση στην οικοδομή, στις τσιμεντοβιομηχανίες και την εμπορία δομικών υλικών. Χάρις σ’αυτούς βρίσκουν δουλειά αστυνομικοί, δικαστές, γραμματείς και κλητήρες, δικηγόροι, αστυνομικοί συντάκτες, μάγειροι και λοιποί τροφοδότες των φυλακών. Συνεχίστε με την ίδιο τρόπο και υπολογίστε τις ποικίλες μορφές παραβατικότητας :-)

Αλλά προς Θεού, η παραοικονομία είναι ένα εκτεταμένο τμήμα της πραγματικής οικονομίας, η οποία μερικά μόνο αποτυπώνεται και φορολογείται αλλά συμβάλλει στην παραγωγή εισοδημάτων και απασχόλησης.

Η αναθεώρηση του ΑΕΠ είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε σε ανόητους όπως ο Αλογοσκούφης και ο Κοντοπυράκης. Απαιτούνται όχι μόνο προωθημένα στατιστικά εργαλεία τα οποία δεν διαθέτει η ΕΣΥΕ αλλά και μοντέλα διαχείρισης του ρίσκου που θα μας δώσουν τα συν και πλην μιας τέτοιας αναθεώρησης.

Το πιο σοβαρό συν θα μπορούσε να είναι η αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί γιατί το πρόβλημα είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος και το κρυφό ασφαλιστικό χρέος από ακάλυπτες υποχρεώσεις των ταμείων των οποίων το απόλυτο μέγεθος δεν μεταβάλλεται από την αναθεώρηση.

Επιφυλάσσομαι να σας παρουσιάσω μία διαφορετική διαχείριση του θέματος ΑΕΠ στο επόμενο διάστημα. Πάντως σημειώνω ότι οι διεθνώς αναγνωρισμένοι δείκτες κατάρτισης του πάσχουν, χρειάζεται μεταβολή των κριτηρίων και το κυριότερο ανεξάρτητες και ικανές στατιστικές υπηρεσίες, όχι ‘φιλιππινέζες’ των εκάστοτε υπουργών.

Αλλά δε φταίει μόνο ο Αλογοσκούφης. Είμαι βέβαιος ότι ο Καραμανλής ο ίδιος έδωσε εντολή στους υπουργούς να πετάξουν ότι «πατάτα» διαθέτουν για να αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης από τους «κουμπάρους». Βέβαια η επιπολαιότητα του Αλογοσκούφη είναι ασυγχώρητη.

(Το παραπάνω ξεκίνησε ως απάντηση σε σχόλιο του periclis αλλά λόγω μήκους έγινε κανονικό post).

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2006

Από τις καταγγελίες στις αλλαγές

Είκοσι χρόνια αλληλοκαταγγελίες για τη διαφθορά και το μετρήσιμο αποτέλεσμα στον περιορισμό της είναι μηδενικό. Ο πρωθυπουργός το είχε κάνει αποκλειστικό θέμα σε όλη του τη διαδρομή, δαιμονοποιώντας απλώς τον αιώνιο αντίπαλο. Δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες με αποτέλεσμα να παίρνει τις διαστάσεις μίας μεγάλης πολιτικής και ηθικής αποτυχίας η υπόθεση της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Ένα μεγάλο σκάνδαλο καμία φορά μπορεί να γίνει αφορμή για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για την κατά το δυνατό πρόληψη της διαφθοράς, την αλλαγή του πλαισίου και των κινήτρων που οδηγούν στον περιορισμό της.

Κεντρικό ζήτημα είναι η ριζική αλλαγή του δημόσιου μάνατζμεντ όπως θα δείτε αναλυτικά στο νέο βιβλίο μου «Θηλυκό Πόκερ». Αυτή τη στιγμή το κράτος, μέσα από τον προϋπολογισμό, μοιράζει λεφτά χωρίς ποτέ να κάνει μέτρηση των αποτελεσμάτων στην ποσότητα και την ποιότητα των υπηρεσιών. Φαινόμενα σημαντικής διαφθοράς αναπτύσσονται σε περιπτώσεις όπου το διακύβευμα μίας γραφειοκρατικής απόφασης είναι τεράστιο οικονομικά. Όταν δημιουργούνται «μποτιλιαρίσματα» στη λήψη σημαντικών αποφάσεων οι οποίες προσμετρώνται σε γιγάντια ποσά, π.χ. στην αδειοδότηση για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, σε προμήθειες δίχως τη λειτουργία ενός διαφανούς και ελεύθερου ανταγωνιστικού πλαισίου, σε σημεία όπου παραμένουν λίστες αναμονής για σημαντικά ζητήματα.

Το σκάνδαλο της Επιτροπής Ανταγωνισμού αναδεικνύει το μεγάλο ζήτημα των ανεξάρτητων αρχών. Ακόμη και αν αποκλείσουμε τις ανοιχτά εκβιαστικές και κλεπτοκρατικές πρακτικές, υπάρχει έτσι κι αλλιώς πρόβλημα ικανότητας, γνώσης, τεχνικής επάρκειας και προπαντός ανεξαρτησίας, για να επιτελέσουν με αξιοπιστία και αποδοτικότητα το ρυθμιστικό τους έργο. Το τραγικό είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις γίνονται φύλλα συκής των αρμοδίων υπουργών ή αντίστροφα τα Υπουργεία και προπαντός η Βουλή δεν έχουν τις γνώσεις, την πληροφόρηση και την επάρκεια για να αξιολογήσουν την απόδοση των ανεξάρτητων αρχών. Το σκάνδαλο είναι μία καλή αφορμή για να στηρίξουμε και να μετασχηματίσουμε ταυτόχρονα τις αρχές αυτές ώστε να επιτελέσουν το έργο τους. Έχουμε μία διαχρονική αποτυχία του κράτους και των ανεξάρτητων αρχών να κατοχυρώσουν κατά το δυνατό πιο ανοιχτές και διαφανείς ανταγωνιστικές συνθήκες στις αγορές.

Στην πραγματικότητα το πολιτικό και οικονομικό σύστημα είναι βαθύτατα καρτελοποιημένο και περιορίζει ασφυκτικά τις συνθήκες του ελεύθερου ανταγωνισμού τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομία. Είναι καιρός από την ανέξοδη αλληλοκαταγγελία και ηθικολογία, η οποία αυξάνει την κρίση εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς την πολιτική, να περάσουμε σε μία νέα πολιτική οικονομία, σε ένα νέο δημόσιο μάνατζμεντ, που περιορίζουν αντικειμενικά την ύλη της διαφθοράς.

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2006

Θηλυκό Πόκερ: Συμφέρον και Συμπάθεια

Γνωρίζω τη γυναίκα που θα γίνει πρωθυπουργός κοντά στο 2020. Το θρίλερ της ερωτικής και επαγγελματικής ζωής αυτής της τριαντάχρονης σήμερα γυναίκας, που εξελίσσεται από την Αθήνα και το Λονδίνο μέχρι τα νησιά Μαδέιρα και τις συμμορίες της ρούμπας του Κονγκό, μας εισάγει στο μυστήριο των διαφορών, των ικανοτήτων και των κλίσεων του αρσενικού και θηλυκού εγκεφάλου από την καθημερινότητα και τη σεξουαλικότητα μέχρι τα μαθηματικά, την πολιτική, την οικονομία, την επιχειρηματικότητα.


Το "ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΚΕΡ, συμφέρον και συμπάθεια", Love and Money, πέφτει σαν πέτρα στην επιφάνεια της σύγχρονης καθιερωμένης σκέψης και ξετυλίγεται σαν μια σειρά ομόκεντρων κύκλων: “θηλυκή” αναθεώρηση της πολιτικής οικονομίας - “θηλυκή” αλλαγή από το Α ως το Ω - “θηλυκό” νέο δημόσιο μάνατζμεντ – “θηλυκό” παιχνίδι με τις πιθανότητες και το ρίσκο σ’ έναν αβέβαιο κόσμο. Θηλυκό, όπως λέμε αυτός ο τύπος έχει “θηλυκό μυαλό”. Τρία χέρια σε ένα – το αόρατο, το σιδερένιο ή βελούδινο και το άυλο – γράφουν την “θηλυκή” ατζέντα της διακυβέρνησης στον 21ο αιώνα. Ένα ένα τα ωραία μοντέλα, τα ωραία θεωρήματα για πάντα ανεφάρμοστα γίνονται σκόνη. Η σκέψη μας ανακαλύπτει το παράδοξο, υπολογίζει το άγνωστο και το απίθανο που είναι πολύ πιθανό και αποδεσμεύεται για να υποδεχθεί το θηλυκό άγγιγμα στην οικονομία και την πολιτική.

Σεπτέμβριος, καινούργια σαιζόν, και καλώς ήρθατε ξανά στο ιστολόγιο. Η συγγραφή του βιβλίου που περιγράφω πιο πάνω είναι και ο λόγος που με κράτησε μακριά το καλοκαίρι. Το βιβλίο είναι σχεδόν έτοιμο και θα κυκλοφορήσει προς το τέλος του Νοέμβρη. Μέχρι τότε σκοπεύω να συζητήσουμε εδώ κάποια από τα θέματα που πραγματεύομαι.

Τρίτη 11 Ιουλίου 2006

Ενέργεια: Διαχείριση της αβεβαιότητας

Η Σύνοδος των G8 αυτό το Σαββατοκύριακο στη Μόσχα αναμένεται να συζητήσει το παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα. Μπορούμε όμως να κάνουμε ασφαλείς προγνώσεις; Έχουμε μπροστά μας ένα δυναμικό, πολύπλοκο σύστημα με πολλούς παράγοντες αβεβαιότητας, με ένα ευρύ φάσμα πιθανών συντελεστών συσχέτισης μεταξύ τους. Συνεπώς μόνο με όρους διαχείρισης της αβεβαιότητας μπορούμε να το προσεγγίσουμε. Έγραψα λοιπόν κάτι σχετικό αλλά είναι μάλλον αρκετά μακρύ για ένα ιστολόγιο οπότε μπορείτε να το διαβάσετε εδώ (pdf).


Και μία πρόταση: όσοι ενδιαφέρεστε για θέματα συμμετοχικής δημοκρατίας, κοινωνίας των πολιτών, ανοιχτών τεχνολογιών κ.α., ρίξτε μία ματιά στο πολύ καλό www.re-public.gr

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2006

Χάγη, Finansbank και Ασφαλιστικό

Κάποιες παρατηρήσεις πάνω σε θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες:

Στα ελληνοτουρκικά:

Δεν λέμε ξεκάρφωτα «πάμε Χάγη». Αυτό θα είναι το καταληκτικό σημείο μιας νέας ενεργού πολιτικής, η οποία θα αξιοποιήσει όλες τις ευκαιρίες για να πετύχει ένα “Ελσίνκι 2”, να επαναφέρει δηλαδή την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών στον οδικό χάρτη της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Χάγη δεν είναι επαρχιακό ειρηνοδικείο για να πούμε “έχουμε διαφορές – πάμε στο δικαστήριο”. Αυτό είναι νομικίστικη στρέβλωση. Δεν υπάρχει δρόμος για την Χάγη δίχως μια συμφωνία μακράς πνοής με την Τουρκία, η οποία το λιγότερο θα εξασφαλίζει το συνυποσχετικό. Στην περίπτωση αυτή πριν την ενδεχόμενη παραπομπή στη Χάγη είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αυξήσουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια στις ανοιχτές θάλασσες και μέχρι ένα εύλογο μήκος στις κλειστές περιοχές ώστε να μην οδηγήσουμε σε εγκλωβισμό την γείτονα χώρα.

Ακόμα κι αν σε βάθος χρόνου ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση, η ένταξη της Τουρκίας πρέπει να περάσει από τις συμπληγάδες του δημοψηφίσματος στη Γαλλία. Η Ευρώπη δεν πρέπει να κλείσει την πόρτα στην Τουρκία, να την αφήσει με άδεια χέρια αλλά ούτε και να κάνει σκόντο στις υποχρεώσεις της.

Η Κύπρος νομίζω έκανε έναν ελιγμό για να υπενθυμίσει ότι κρατά το χαρτί του βέτο. Θα ήταν λάθος να το έριχνε τώρα ολομόναχη στο κεφάλαιο για την έρευνα. Κακώς δεν είχε ενημερωθεί η Ελλάδα για τις προθέσεις της Κυπριακής κυβέρνησης. Δεν παριστάνουμε τους κηδεμόνες της Κύπρου αλλά ο συντονισμός μας ειδικά σε αυτή τη μεταβατική φάση είναι πολύτιμος.


Για την εξαγορά της τουρκικής Finans Bank από την Εθνική και την πρόταση της Credit Agricole για την Εμπορική:

Ένα τόσο μεγάλο στοίχημα πρέπει να κρίνεται πρωταρχικά με κριτήρια της οικονομίας και των αγορών κι όχι με τις επιθυμίες του πολιτικού μας βολονταρισμού. Αν δεν σε επιβεβαιώσουν οι αγορές η οικονομική διπλωματία μπορεί να γνωρίσει την πλήρη αντιστροφή του νοήματός της. Ακριβώς γι’ αυτό εκφράσαμε την αγωνία μας για τη διαφάνεια και την αποτελεσματική διαχείριση ρίσκου της συγκεκριμένης εξαγοράς ώστε να κατοχυρώσουμε καταρχήν ένα δημόσιο αγαθό, όπως είναι η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Ένα οποιοδήποτε σοκ σ’ αυτό το εγχείρημα δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε φαινόμενο ντόμινο που θα αγγίξει όχι μόνο την χρηματοοικονομική σφαίρα αλλά και την πραγματική οικονομία. Η πρώτη θεσμική ευθύνη ανήκει στην Ανεξάρτητη Εποπτική Αρχή, δηλαδή στην Τράπεζα της Ελλάδος και βέβαια η πολιτική ευθύνη στην Κυβέρνηση.

Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκσυγχρόνισε το τραπεζικό σύστημα, το άνοιξε στους ξένους θεσμικούς και στήριξε μια επιθετική του εξωστρέφεια που βάσιμα μπορεί να κάνει τη χώρα μας χρηματοπιστωτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Ο κανόνας μας πρέπει να είναι εξωστρέφεια και “ανταγωνισμός, ανταγωνισμός, ανταγωνισμός” στο πιστωτικό σύστημα. Η εσωστρέφεια οδηγεί στο μαράζωμα, στο καρτέλ και στην φθηνή εξαγορά. Η κυβέρνηση Σημίτη, αφού εγκαταλείφθηκε το αμφιλεγόμενο σχέδιο για έναν “εθνικό πρωταθλητή” με μια συγχώνευση της Εθνικής και της Alpha δίχως συνέργιες, πράγμα που θα ενίσχυε την ολιγοπωλιακή δομή της πιστωτικής αγοράς, έκανε, πολύ σωστά, την επιλογή να συνδέσει στρατηγικά την Εμπορική με μια ευρωπαϊκή τράπεζα ώστε να αυξήσει τη δόση του ανταγωνισμού και της διεθνοποίησης στο τραπεζικό μας σύστημα. Η σημερινή κίνηση της Credit Agricole ήταν απολύτως προβλέψιμη και αναμενόμενη, απλώς επέλεξε το timing για να αγοράσει σχετικά πιο φθηνά. Επιφυλάσσομαι να μελετήσω το business plan της πρότασης, τις ανταγωνιστικές προσφορές και να εκτιμήσω κατά πόσο καλύπτονται τα εύλογα συμφέροντα των μετόχων, των εργαζομένων και των ασφαλιστικών ταμείων. Πάντως, αν και όλες οι συγκρίσεις χωλαίνουν στις αγορές, η διαφορά timing στις εξαγορές Finansbank και Εμπορικής δίνει καταρχήν την εικόνα ότι «αγοράζουμε» ακριβά και «πουλάμε» σχετικά φθηνά.

Οι ευκαιρίες σ’ αυτή τη φάση για διασυνοριακές εξαγορές τραπεζών έχουν περιοριστεί. Η Ρουμανία εξαντλήθηκε και τώρα και η Τουρκία. Ευκαιρίες λίγες, πολύς ο ανταγωνισμός και οι αποτιμήσεις της αξίας των Τραπεζών ανεβαίνουν. Η παγκοσμιοποίηση που οδήγησε σε μια έντονη διασυνοριακή διαφοροποίηση των επενδύσεων των τραπεζών έχει φτάσει τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση σε κατάσταση κορεσμού. Οι Γαλλικές τράπεζες δεν χάνουν τέτοιες ευκαιρίες. Η αστάθεια στις διεθνείς αγορές δεν είναι απλά “διόρθωση”. Φέρνει στην επιφάνεια τις θεμελιώδεις ανισορροπίες της παγκόσμιας οικονομίας ειδικά της αμερικάνικης. Εκφράζει μια αλλαγή στις συμπεριφορές των επενδυτών. Όταν τα επιτόκια ήταν χαμηλά αναλάμβαναν περισσότερους κινδύνους. Υπήρχε πλημμυρίδα χρήματος και σχετικά λίγες έξυπνες ιδέες για την τοποθέτησή τους. Τώρα η όρεξη για μεγάλους κινδύνους στις αναδυόμενες αγορές θα πέφτει όσο τα επιτόκια θα ανεβαίνουν και το φάντασμα του πληθωρισμού θα επιστρέφει. Υπάρχουν διλήμματα και νευρικότητα ακόμα και στις Κεντρικές Τράπεζες. Να μη ξεχνάμε επίσης ότι υπάρχει κυκλικότητα στην αναλογία των κερδών σε σχέση με το ΑΕΠ, η οποία αφορά την πραγματική οικονομία. Πιστεύω ότι θα μπούμε σε μεταβολή αυτού του κύκλου στις ισχυρές οικονομίες και βέβαια στην ελληνική. Πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε και να παίρνουμε αποφάσεις το επόμενο διάστημα σε συνθήκες μεγαλύτερης αβεβαιότητας στις αγορές.

Για το ασφαλιστικό και την αντιμετώπισή του:

Πρόκειται για την μεγάλη υπεκφυγή της κυβέρνησης και με μια έννοια και του πολιτικού συστήματος ενώ βαδίζουμε, αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας, στην πλέον προβλέψιμη οικονομική και κοινωνική κρίση λόγω της επερχόμενης δημογραφικής ανισορροπίας. Εκφωνούνται μόνο οι τίτλοι μερικών γνωστικών θεμάτων δίχως να φθάνουμε στον πυρήνα της δίκαιης κατανομής των πόρων και των βαρών ανάμεσα στις γενιές. Αλλά η “κρίση” είναι κιόλας εδώ. Τα κλειστά και προβληματικά πανεπιστήμια από τη χρόνια υποχρηματοδότησή τους είναι η άλλη όψη του ασφαλιστικού. Προαναγγέλλουν τα δραματικά διλήμματα του αύριο.

Το κύριο κλειδί του ασφαλιστικού είναι έξω από τον στενό πυρήνα του. Ο νέος κοινωνικός πλούτος που χρειαζόμαστε για όλες τις γενιές έχει σχέση με δύο αριθμούς: με τους εργαζόμενους και τον συνολικό όγκο της εργασίας τους στην κοινωνία και με την παραγωγικότητα της εργασίας τους. Στον πρώτο αριθμό μπορούμε να πετύχουμε κάποια πράγματα, όπως την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό αλλά το μυστικό βρίσκεται στην παραγωγικότητα της εργασίας άρα στην γνώση, στην καινοτομία, στην επιχειρηματικότητα. Αν έχουμε τα επόμενα είκοσι χρόνια μια αύξηση της παραγωγικότητας κατά 2,5 – 3% στην Ευρώπη μπορούμε να τα καταφέρουμε στο ασφαλιστικό δίχως δραματικές αλλαγές. Από κει και πέρα υπάρχουν πολλές νέες ιδέες και εργαλεία για τον πυρήνα του ασφαλιστικού. Θεωρώ υποχρεωτικό μαζί με την κυρίαρχη αναδιανεμητική σύνταξη να υπάρχει, με πρωτοβουλία της κοινοπραξίας των ασφαλιστικών ταμείων, για κάθε εργαζόμενο το δεύτερο, το προσωπικό ασφαλιστικό βιβλιάριο κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα με ισχυρά κίνητρα. Πρέπει να εισάγουμε τη διαφοροποίηση των ασφαλιστικών εισφορών με βάση τον αριθμό των παιδιών. Θα πρόσθετα την ανάγκη νέων πόρων όπως τη συγκρότηση ενός επενδυτικού fund από τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων και την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου ώστε να στηρίξουμε με τις αποδόσεις του συμπληρωματικά το ασφαλιστικό στην πιο δύσκολη καμπή του σε δέκα περίπου χρόνια και να μην επιβαρύνουμε δυσβάσταχτα τις νέες γενιές. Γενικότερα πρέπει να μεταβάλουμε τη δομή των επενδύσεων της ασφαλιστικής αποταμίευσης ώστε να αυξήσουμε την απόδοσή της με τη μέγιστη δυνατή διαφοροποίηση του ρίσκου.

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2006

Παγκόσμιο Κύπελλο: Ευκαιρίες – Νέες Αντιθέσεις

Ένα πρότυπο για να μελετήσουμε την παγκοσμιοποίηση, τις νέες ευκαιρίες και δυνατότητες αλλά και τις αντιθέσεις και ανισότητες.

Βλέπουμε ότι με την παγκοσμιοποίηση το ποδόσφαιρο δεν αποτελεί μονοπώλιο δύο ηπείρων αλλά αναδύονται νέες δυνάμεις στην Αφρική, Ωκεανία, Ασία ακόμη και στην Αμερική. Διαμορφώνεται μία παγκόσμια αγορά «εργασίας» των παικτών. Η ‘φυγή των ποδιών’ είναι αντίστοιχο φαινόμενο με τη φυγή των εγκεφάλων στη γνώση και την έρευνα και υπάρχει ένα κρίσιμο στοίχημα για τις συνέπειες που έχει στις χώρες προέλευσης, θετικές και αρνητικές. Η Γκάνα και το Ελεφαντοστούν ή το Εκουαδόρ αναδύονται ταχύτατα ως νέες ποδοσφαιρικές δυνάμεις με σχετικά ισχυρές ποδοσφαιρικές εθνικές ομάδες, γίνονται αποδέκτες σημαντικών χρηματικών ποσών, αποκτούν γνώσεις και εντάσσονται σε μία παγκόσμια αγορά. Έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο από τη μία να έχουμε ισχυρές εθνικές ομάδες αφού οι παίχτες τους πρωταγωνιστούν στα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης ενώ έχουμε αδύνατα εθνικά πρωταθλήματα στις χώρες αυτές. Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό αυτό το στράγγισμα των ταλέντων αναπληρώνεται από μία μεγαλύτερη ταχύτητα γέννησης και ανάδειξής τους στο εθνικό έδαφος;

Η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου με χωνευτήρι τα ισχυρά εθνικά κλαμπ της Ευρώπης μπορεί να οδηγήσει σε μία ομογενοποίηση του στυλ, σε μία ισοπεδωτική ομοιομορφία που εξαφανίζει τον εθνικό και τοπικό ποδοσφαιρικό πλούτο; Μαζί με την όσμωση ανάμεσα στο λατινοαμερικάνικο και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που οδηγεί σε υψηλότερα στάνταρντ απόδοσης μπορεί να αναπτυχθεί σε βάθος ή εθνική ιδιαιτερότητα; Δηλαδή το ποδόσφαιρο θα είναι glo(bal) – (glo)cal;

Τα αισθήματα των Ελλήνων φιλάθλων κατά κανόνα υπέρ των Βραζιλιάνων και των Αργεντίνων αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει αυτό που θα λέγαμε ένας ευρωπαϊκός «πατριωτισμός», μία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, δεν υπάρχει δηλαδή ένα ευρωπαϊκό, φαντασιακό, βιωματικό, συναισθηματικό υπόβαθρο της λαϊκής ψυχής που θα έδινε ορμή στο αίτημα για μία ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Το κρίσιμο ερώτημα και στο ποδόσφαιρο είναι: πόσο νιώθουμε Έλληνες (ή Γάλλοι, ή Ιταλοί), μέλη μίας εθνικής κοινότητας, πόσο ευρωπαίοι και πόσο πολίτες του κόσμου.

Υ.Γ.: συνεχίζουμε κανονικά και τη συζήτηση για την παιδεία...

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2006

“Πρωθυπουργέ, κάνε την υπέρβαση”

Κάποιες σκέψεις σε συνέχεια του προηγούμενου post και σαν απάντηση σε μερικά από τα σχόλιά σας.

Κάθε γενιά στο ξεμύτισμά της θέλει να αφήσει το δικό της ίχνος στην ιστορία. Αυτό είναι καλοδεχούμενο. Στους δρόμους ναι αλλά με τι στόχο; Για τη διατήρηση του παρακμιακού status quo που σαπίζει το πανεπιστήμιο και πνίγει τις προοπτικές της χώρας ή για την αλλαγή του; Συνεπώς το ερώτημα είναι: “ποια αλλαγή;”. Το πολιτικό σύστημα και τώρα η κυβέρνηση έχει δείξει ανικανότητα να τραβήξει τον “ένα”, τον βασικό κρίκο της αλυσίδας ώστε με τη μικρότερη ενέργεια να επιτύχει τη μέγιστη δυνατή μετατόπισή της και όλα τα άλλα να έρθουν μόνα τους με τη μέθοδο της “επιδημίας”. Η προηγούμενη κυβέρνηση σπατάλησε υπερβολικές δυνάμεις στο εξεταστικό, τούτη δω δεν ξέρει από πού να αρχίσει, σε κατάσταση νευρικής κρίσης χάθηκε στις ακαδημαϊκές λεπτομέρειες ενός εικαζόμενου “νόμου-πλαισίου”, ομοιόμορφου για όλες τις σχολές.

Μία και μόνη θεμελιώδης κίνηση χρειάζεται. Το κράτος μονομερώς απελευθερώνει από τη γραφειοκρατία του τα πανεπιστήμια που γίνονται πλήρως αυτόνομα – αυτοδιαχειριζόμενα, συνεπώς και χρηματοοικονομικά αυτόνομα, και κρατά μόνο το εργαλείο της χρηματοδότησης – αξιολόγησης με βάση τα αποτελέσματα ώστε να διεγείρει τον ανταγωνισμό τους και να ανεβάζει τα στάνταρτ της ποιότητας στη διδασκαλία, στη βασική και εφαρμοσμένη έρευνα. Τέρμα στην ισοπέδωση και την ομοιομορφία, ανταγωνισμός των ιδρυμάτων για καλύτερους φοιτητές, ανταγωνισμός για καλύτερους καθηγητές, ανταγωνισμός για περισσότερους οικονομικούς πόρους από δημόσιους και μη φορείς με πλήρη σεβασμό στα ακαδημαϊκά κριτήρια.

Πρέπει να δημιουργήσουμε ισχυρά κίνητρα ώστε κάθε ίδρυμα μόνο του να απορροφήσει, όπως εκείνο πιστεύει ότι ανεβάζει τα στάνταρτ του, αρκετές από τις ιδέες της επιτροπής “Σοφών” ή άλλες εξίσου ενδιαφέρουσες. Δεν είναι δική μας δουλειά να κρίνουμε π.χ. τον αριθμό των μεταφερόμενων μαθημάτων. Εμείς θα αξιολογήσουμε την απόδοση με ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια. Άμεσα πρέπει να αυξήσουμε τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων αλλά τα χρήματα μόνα τους δεν λύνουν το πρόβλημα. Χρειάζεται σύνδεση με τα τελικά αποτελέσματα. Χρήμα έναντι μεταρρυθμίσεων. Εδώ αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα και οι δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσει η μεταρρύθμιση. Διεθνής πείρα και πρακτικές ιδέες υπάρχουν. Οι γενικοί νόμοι – πλαίσιο της ομοιομορφίας ανήκουν στην ξεπερασμένη πλέον κουλτούρα της δεκαετίας του ’80, την οποία πρέπει να υπερβούμε θετικά. Έχω καλέσει επανειλημμένα τον πρωθυπουργό να κάνει αυτή την υπέρβαση.

Το πολιτικό σύστημα μπροστά στην ανικανότητά του να μετασχηματίσει σε ανταγωνιστικό το δημόσιο πανεπιστήμιο υπεκφεύγει ακόμα μία φορά με στείρες συγκρούσεις για το φάντασμα κάποιων απροσδιόριστων “ιδιωτικών” πανεπιστημίων. Τα ίδια τα δημόσια πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν ως εάν ήταν μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά με υψηλό μάνατζμεντ, μ’ ένα ρυθμιζόμενο ανταγωνισμό ποιότητας, σε μια ιδιόρρυθμη εσωτερική “δημόσια αγορά”. Η αξιολόγηση θα είναι μια υποστηρικτική, όχι τιμωρητική διαδικασία διαρκούς αυτοβελτίωσης αλλά θα δίνει πρόσθετα οικονομικά κίνητρα στα ιδρύματα και στους καθηγητές που κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους. Αν προχωρήσουμε σ’ αυτό το δρόμο της μεταρρύθμισης μικρή σημασία θα έχει αν αλλάξει ή δεν αλλάξει στο άμεσο μέλλον το άρθρο 16. Διαφορετικά η καχυποψία των φοιτητών και των καθηγητών, αυτών που πραγματικά νοιάζονται, θα είναι δικαιολογημένη αφού θα πιστεύουν ότι δίπλα στα υποχρηματοδοτούμενα σε συνεχή παρακμή δημόσια πανεπιστήμια πάμε να κολλήσουμε κάποιες σχολές της πλάκας που πουλούν πτυχία. Μακάρι ένα υψηλού κύρους πανεπιστήμιο της Ευρώπης ή της Αμερικής να προχωρούσε στην ίδρυση ενός αντίστοιχου πανεπιστημίου στην Ελλάδα, αυτό πράγματι θα ενίσχυε τον ανταγωνισμό ποιότητας, αλλά ανήκει παντελώς στη σφαίρα της φαντασίας, δεν έχει την παραμικρή οικονομική ή άλλη λογική. Το ίδιο γελοίες είναι οι απόψεις όλων αυτών που υπερασπίζονται το σάπιο status quo με το επιχείρημα ότι πάνε να γίνουν επιχειρήσεις τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Άλλωστε στην Ευρώπη δεν υπάρχουν σοβαρά ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενώ στα ελίτ μη κρατικά μη κερδοσκοπικά της Αμερικής όλα τα “κέρδη” επανεπενδύονται στο ίδρυμα, δεν διανέμονται.

Από την πλευρά των φοιτητών απαιτείται συνεχής αγώνας, φοιτητικός και ευρύτερα κοινωνικός – παλλαϊκός με ανοιχτά πανεπιστήμια από το φθινόπωρο για την αύξηση της χρηματοδότησης και την αλλαγή. Τα μονίμως κλειστά πανεπιστήμια, οι αυτοκαταστροφικές τάσεις εντείνουν την παρακμή και τον εκφυλισμό και εξυπηρετούν όσους θέλουν να θάψουν οριστικά τις προοπτικές του δημόσιου πανεπιστημίου.

(μία παραλλαγή του παραπάνω κειμένου θα δημοσιευθεί σήμερα στον Ελεύθερο Τύπο)

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2006

Κρίση εμπιστοσύνης και κενό πρωτοβουλίας στα Πανεπιστήμια

Το Υπουργείο Παιδείας βρίσκεται σε νευρική παράκρουση και αδυνατεί να δώσει διέξοδο στην κρίση μέσα από κλίμα εμπιστοσύνης και διαλόγου. Ο Πρωθυπουργός, όλα τα πολιτικά κόμματα πρέπει να παρέμβουν άμεσα. Απαιτείται πρωτοβουλία για μία μίνιμουμ συμφωνία ώστε να μη χαθεί η εξεταστική περίοδος και να συνεχιστεί ο αγώνας με ανοιχτά πανεπιστήμια.

Το κλειδί για μία ευρύτερη συναίνεση στα πανεπιστήμια είναι:

Η αύξηση της χρηματοδότησης συν αξιόπιστες διαδικασίες αξιολόγησης που δεν καταλήγουν σε νέο υπερσυγκεντρωτισμό, στον «μεγάλο ελεγκτή» - το Υπουργείο Παιδείας.
Το κράτος, μονομερώς, με ιστορική πρωτοβουλία ανακυρήσσει πλήρως αυτόνομα τα πανεπιστήμια, όχι μόνο με την ακαδημαϊκή και διοικητική έννοια αλλά και την χρηματοοικονομική.

Τα δημόσια πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως εάν ήταν μη κρατικά – μη κερδοσκοπικά, δηλαδή αποδεσμεύονται από την ένταξή τους στο διοικητικό – γραφειοκρατικό σύστημα. Το κράτος χρησιμοποιώντας το εργαλείο της χρηματοδότησης με ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια διεγείρει τον ανταγωνισμό ανάμεσά τους και προς τα αντίστοιχα μέσου και ανώτερου επιπέδου της Ευρώπης.

Τα θέματα που αναδεικνύει η «Επιτροπή Σοφών» δεν μπορούν να επιβληθούν εκ των άνω, με μία ντιρεκτίβα αλλά αφήνονται να ρυθμιστούν από τα ίδια τα ιδρύματα στα πλαίσια της αυτονομίας και αυτοδιαχείρησής τους. Δεν έχει κανένα νόημα ένας νόμος να ρυθμίζει κεντρικά όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν τη διάταξη των μαθημάτων και το καθεστώς φοίτησης.

Η συζήτηση για το άρθρο 16 πρέπει να γίνει ψύχραιμα σε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και δεν έχει κανένα επείγοντα χαρακτήρα. Το επείγον για το πολιτικό σύστημα είναι να κάνει ανταγωνιστικά τα δημόσια πανεπιστήμια. Στις δημόσιες τοποθετήσεις υπό τον τίτλο ‘μη κρατικά – μη κερδοσκοπικά’ εννοούνται τελείως διαφορετικές πολιτικές για το πανεπιστήμιο και συνεπώς χρειάζεται ψύχραιμη ιδεολογική και προγραμματική συζήτηση.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2006

"Θηλυκό" vs. "Αρσενικό"

Θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις σας και να συζητήσουμε πάνω σε τρια κρίσιμα ερωτήματα που θεωρώ ότι πάνε παραπέρα από τον ορίζοντα του φεμινισμού και μπορούν να συμβάλλουν στην περαιτέρω αποδέσμευση της ενέργειας και της πρωτοβουλίας των γυναικών:

Οι διαφορές που παρατηρούμε στις επιδόσεις ανδρών και γυναικών σε τομείς όπως τα μαθηματικά, η φυσική, τα επαγγέλματα των μηχανικών, σε ποιο βαθμό σχετίζονται με διαφορετικές κλίσεις που οφείλονται στην ανατροφή και τις προσδοκίες των γονιών και της κοινωνίας, ισως γενικότερα σε ιστορικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς παράγοντες και περιορισμούς, και σε ποιο με τις διαφοροποιήσεις στη δομή και τη «χημεία» του εγκεφάλου; Είναι γνωστός ο σάλος που ξέσπασε με τις δηλώσεις του Larry Summers (πρώην υπουργού Οικονομικών επί Κλίντον και νυν Προέδρου του Harvard) ο οποίος απέδωσε τις διαφορές αυτές σε βιολογικούς παράγοντες.

Τι αποτελέσματα και εμπειρίες έχουμε από τις επιδόσεις των γυναικών σε τομείς όπως η υψηλή οικονομική σκέψη, το μάνατζμεντ και γενικότερα σε δραστηριότητες με υψηλό βαθμό ανταγωνισμού; Υπάρχει τελικά κάτι το «θηλυκό» που πρέπει να απορροφήσει η πολιτική οικονομία, η τέχνη του μάνατζμεντ και η επιστήμη γενικότερα;

Υπάρχουν όντως διαφοροποιήσεις στις ικανότητες ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες που έχουν το ίδιο επίπεδο γενικής ευφυΐας;

Από εδώ και πέρα αν για κάποιο θέμα υπάρχει υλικό που αξίζει τον κόπο και μπορεί να βοηθήσει ή να επεκτείνει τη συζήτηση θα μπαίνει στο Η2Ο Playlist - δείτε και την παραπομπή στα αριστερά. Περισσότερες πληροφορίες για το συγκεκριμένο μπορείτε να διαβάστε στο πρώτο σχόλιο σε αυτό το θέμα από τον Θανάση Δεληγιάννη.

Σε συνέχεια τώρα, έστω και με πλάγιο τρόπο, της συζήτησης για την εσωστρέφεια της Θεσσαλονίκης μπορείτε να διαβάσετε ένα κείμενο μου με τίτλο "Εξωστρέφεια: Ευκαιρίες και Κίνδυνοι / Εσωστρέφεια: Μαράζωμα και Φθηνή Εξαγορά. Μία συζήτηση για τη διαχείριση του οικονομικού και πολιτικού κινδύνου στην εξαγορά της Finansbank από την Εθνική Τράπεζα", μέρος του οποίου δημοσιεύθηκε το Σάββατο 3/6 στην «Ημερησία».

Περιμένω τα σχόλιά σας και για τα δύο…

Δευτέρα 22 Μαΐου 2006

Πτωχοκομείο ή Εξωστρέφεια;

Η Ελλάδα της εξωστρέφειας κάνει σημαντικά βήματα στα Βαλκάνια και την Τουρκία και εμφανίζει τη δυνατότητα να γίνει το χρηματοοικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Η Θεσσαλονίκη είναι αντικειμενικά ο προνομιακός τόπος γι'’ αυτή την αποστολή η οποία θα αυξήσει τις ευκαιρίες, τις θέσεις απασχόλησης και τα εισοδήματα.

Κι όμως κάθε βράδυ στα δελτία των 8, με την μία ή την άλλη αφορμή, τρεις -– τέσσερις «Ελληναράδες» με θεσμικό ρόλο προβάλλουν ένα φοβικό, συντηρητικό, κλειστό πρόσωπο της πόλης που υπονομεύει το συμφέρον και την προοπτική της και την κάνει απωθητική στους κατοίκους των γειτονικών χωρών.


Η Ελλάδα του Άνθιμου, του Ψωμιάδη, του Καλαϊτζή, ονειρεύεται μία Θεσσαλονίκη "‘πτωχοκομείο"’ με αποκλειστική παρηγοριά τα λάβαρα και τις λειτουργίες. Κι έτσι υποβαθμίζουν την Ελληνικότητα και την Ορθοδοξία στο χαμηλότερο δυνατό κοινό παρονομαστή.

----------------------------------
Ανανέωση (30 Μαΐου,18:20)
----------------------------------
O Θοδωρής Γούτας έγραψε στο blog του για μία έρευνα που παρουσίασε η "Ελευθεροτυπία" σε άρθρο της και κατατάσσει τη Θεσσαλονίκη 254η ανάμεσα σε 258 πόλεις της Ευρωπαΐκής Ένωσης. Μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στα στοιχεία της έρευνας αυτής στην ιστοσελίδα της Urban Audit.

Δευτέρα 8 Μαΐου 2006

Σύνταξη στα δεκαοκτώ

Ελλάς, Ελλήνων Συνταξιούχων! "Σύνταξη στα δεκαοκτώ" έγραφαν στους τοίχους προφητικά οι αναρχικοί των Εξαρχείων στη δεκαετία του ’80. Το απόλυτο “Greek Dream”, η απόλυτη αποεπένδυση στον άνθρωπο: μία θεσούλα στο Δημόσιο και μία σύνταξη σε μικρή ηλικία. Ένα αντικίνητρο χωρίς όρια στην αναζήτηση εργασίας, στη δια βίου κατάρτιση, στην καινοτομία, στη μαχόμενη ατομικότητα. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι το δικαίωμα της εργοδοσίας για ελευθερία απολύσεων στους μελλοντικούς συνταξιούχους.

Θα σηκώσουμε ψηλά τα χέρια σαν κοινωνία; Θα σταματήσουμε να δημιουργούμε νέες ευκαιρίες, νέες δυνατότητες και επιλογές; Θα δημιουργήσουμε μία πρόωρα κουρασμένη και γερασμένη κοινωνία;

Όταν μία περιοχή ή ένας κλάδος βυθίζεται χρειάζεται ένα “emergency plan” με μία υψηλού επιπέδου διευθυντική ομάδα. Ο άνεργος πρέπει εθελοντικά να δηλώσει ότι προσχωρεί σε μία τοπική κοινωνική συμφωνία η οποία του προσφέρει εναλλακτικές επιλογές:

-
­ Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα με την απαράβατη προϋπόθεση ότι έμπρακτα αναζητά εργασία ή εντάσσεται σε ένα πρόγραμμα κατάρτισης με βάση το προφίλ του και τις συγκεκριμένες ανάγκες τις αγοράς.

-
­ Χρηματοδότηση και συμβουλευτική βοήθεια για αυτοαπασχόληση ή για την έναρξη μίας επιχείρησης.

- Οικονομική και συμβουλευτική υποστήριξη για την κινητικότητά του σε περιοχές και κλάδους όπου υπάρχουν θέσεις εργασίας.

- Απασχόληση σε κοινωνικές υπηρεσίες σε δημοτικές ή μη κρατικές – μη κερδοσκοπικές οργανώσεις.

- Έσχατη επιλογή και λιγότερο δελεαστική, πρόγραμμα πρόωρης συνταξιοδότησης σε όσους προσεγγίζουν τα προβλεπόμενα ηλικιακά όρια ή έχουν καταβάλλει ένα εύλογο μέρος των ασφαλιστικών εισφορών τους.

Αυτά άμεσα. Μεσοπρόθεσμα η περιοχή «εκτάκτου ανάγκης» εντάσσεται σε πρόγραμμα δημιουργίας νέων υποδομών, νέων παραγωγικών κλάδων και νέων υπηρεσιών οικονομικής αναγέννησης. Προωθούνται έξυπνες λύσεις ανάπτυξης και υιοθετούνται ειδικές ρυθμίσεις για φορολογικούς συντελεστές και ασφαλιστικές εισφορές για την περιοχή υψηλού κινδύνου. Ταυτόχρονα έχουμε την διαχείριση και επαναδιαπραγμάτευση των στεγαστικών και άλλων χρεών όσων εντάσσονται στην τοπική κοινωνική συμφωνία.

Με λίγα λόγια «Γνώση, Ασφάλιση, Δουλειά σε αυτούς που μπορούν, ισχυρή Αλληλεγγύη σε αυτούς που πράγματι δεν μπορούν».

Παρασκευή 28 Απριλίου 2006

Τα παιχνίδια με το πετρέλαιο

Παρακολουθούμε όλοι την ξέφρενη άνοδο των τιμών του πετρελαίου η οποία έχει πάρει δραματικές διαστάσεις το τελευταίο διάστημα. Έβλεπα χθες στο CNN αμερικανό οικονομολόγο, αναλυτή σε μεγάλη εταιρία συμβούλων, ο οποίος ανοικτά μιλούσε για τιμές οι οποίες μπορεί μελλοντικά να ξεπεράσουν και τα 100 δολάρια το βαρέλι. Την ίδια στιγμή ο Bernanke, έστω και προσεκτικά, μιλά για πιθανή επιβράδυνση της αμερικάνικης οικονομίας εξαιτίας της ανόδου αυτής.

Στο μεταξύ ένα φοβερό παιχνίδι εξελίσσεται μεταξύ ΗΠΑ, Ιράν, Ρωσίας, Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κίνας και Ινδίας. Η αύξηση της κατανάλωσης που συνεπάγεται η άνθηση της Κίνας και της Ινδίας ωθεί τις δύο χώρες αυτές στην εξασφάλιση των όποιων διαθέσιμων αποθεμάτων, όπως κάνει η Κίνα με την Νιγηρία.

Οι ΗΠΑ από τη μία πλευρά επιθυμούν να αναχαιτίσουν τη διείσδυση των Ρώσων με το φυσικό τους αέριο στις Ευρωπαϊκές αγορές. Προσπάθησαν αρχικά να τα βρουν με τον Πούτιν αλλά το deal χάλασε και οι Ρώσοι προχωρούν μόνοι τους. Από την άλλη επιδίδονται σε μία «κόντρα» με το Ιράν η οποία τελικά (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα) μπορεί να ευνοεί και τις δύο χώρες. Να πως: οι αγορές πανικοβάλλονται, οι τιμές ανά βαρέλι αναβαίνουν, τα - κυρίως αμερικάνικα - hedge funds που διαχειρίζονται το ρίσκο θησαυρίζουν. Ακόμη και το κέρδος που αποκομίζει το Ιράν κατευθύνεται τελικά σε αγορές χρυσού, σε Αμερικανικά ομόλογα με χαμηλή απόδοση και αγορές ακινήτων στις ΗΠΑ! Με λίγα λόγια το Ιράν χρηματοδοτεί το τεράστιο έλλειμμα των Αμερικανών την ίδια ώρα που ο Bush ικανοποιεί την βάση του, δηλαδή τους πετρελαιάδες του Τέξας, παίρνοντας το πετρέλαιο στα 20 δολάρια και φθάνοντας το στα 70 και βάλε.

Και στη μέση η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία προσπαθεί να εξασφαλίσει διαφοροποιημένες πηγές, χρηματοδοτεί την έρευνα για τις κυψέλες καυσίμου υδρογόνου ελπίζοντας σε μία τεχνολογική λύση στο (πολύ) απώτερο μέλλον.

Έχουμε βέβαια και το παράδοξο της μη μείωσης της κατανάλωσης. Και δε μιλώ για τις περιπτώσεις όπου αυτό δεν είναι εφικτό. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στην αγορά και χρήση οχημάτων που μοιάζουν περισσότερο με φορτηγά παρά με αυτοκίνητα, φορούν κινητήρες 2,5 λίτρων και άνω και χρησιμοποιούνται πολλές φορές μόνο για μετακινήσεις στα κέντρα των μεγάλων αστικών κέντρων.

Ποια μπορεί να είναι η λύση; Η συζήτηση για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας δεν είναι βέβαια καινούργια. Όμως σε πολλές χώρες επανέρχονται στο προσκήνιο λύσεις όπως αυτή της πυρηνικής ενέργειας. Ρίξτε μία ματιά σε αυτό και αυτό το άρθρο στο Wired για να δείτε τι εννοώ.

Για την Ελλάδα ίσως η συνδυασμένη χρήση των διαθέσιμων πηγών, ένα μοίρασμα του ρίσκου δηλαδή, να είναι η καλύτερη δυνατή λύση. Αυτό σημαίνει εκμετάλλευση στο έπακρο των φυσικών ανανεώσιμων πηγών με σεβασμό στο περιβάλλον, διασφάλιση κοιτασμάτων άνθρακα για το μέλλον και ταυτόχρόνη αναβάθμιση των διατάξεων περιβαλλοντικής προστασίας των εργοστασίων, εισαγωγές ενέργειας αν χρειαστεί και αν συμφέρει, στροφή σε ένα ποσοστό στα βιοκαύσιμα ιδιαίτερα αν συνεχιστεί η άνοδος των τιμών του πετρελαίου ή έχουμε σταθεροποίηση πάνω από τα 70 δολάρια.

Η χρήση των βιοκαυσίμων μπορεί να αποτελέσει και κίνητρο για την στροφή μερικών Ελλήνων καλλιεργητών στις βιομηχανικές καλλιέργειες, βοηθώντας έτσι και στην επίλυση προβλημάτων του αγροτικού κόσμου. Σε κάθε κρίση υπάρχει και μία ευκαιρία.

Και κάτι τελευταίο. Με την όλη συζήτηση για την πληροφορική και την τεχνολογία γενικότερα θυμήθηκα και μία παλαιότερη συζήτηση που είχα στο Flash με τον Χρίστο Παπαδημητρίου, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Berkeley. Μπορείτε να την ακούσετε εδώ. Ο Χρήστος Παπαδημητρίου μάλιστα είχε διατελέσει και δάσκαλος του Bill Gates για ένα φεγγάρι. Μπορείτε να διαβάσετε μία εργασία που είχαν γράψει μαζί εδώ (pdf).

Τετάρτη 19 Απριλίου 2006

Πληροφορική Γενικώς...

Θα ήθελα να προσθέσω κάποια πράγματα , ως απαντήσεις αν θέλετε, σε μερικά από τα σχόλιά σας στις ερωτήσεις που έθεσα για την πληροφορική στην εκπαίδευση.

Είναι γεγονός ότι τα αποτελέσματα των ερευνών για την διείσδυση των υπολογιστών και κυρίως του διαδικτύου στα ελληνικά νοικοκυριά είναι απογοητευτικές. Από ότι φαίνεται μάλιστα το τελευταίο διάστημα πηγαίνουμε προς τα πίσω. Ρίξτε μία ματιά εδώ – και αναρωτηθείτε τι από όλα αυτά έχει γίνει. Υπάρχουν βέβαια και φιλότιμες προσπάθειες. Αρκεί όμως να μην μείνουν στα λόγια.

Δεν συμφωνώ όμως ότι το τρένο έχει χαθεί οριστικά. Η αγορά του hardware στην Ελλάδα για παράδειγμα είναι μία από τις πιο ανταγωνιστικές (και φθηνές) στην Ευρώπη.Οι τηλεπικοινωνιακές χρεώσεις, και μιλάω γενικά για σταθερά, κινητά, roaming και διαδίκτυο είναι όντως εξαιρετικά υψηλές και χρειάζεται συντονισμένη δράση από φορείς και χρήστες μαζί ώστε να πετύχουμε την μείωσή τους. Όσοι ασχολείστε με το θέμα είδατε ότι ο ΟΤΕ θορυβήθηκε από τις αντίδρασεις των χρηστών – αν και φαίνεται ότι προσπαθεί να περάσει τις ίδιες αυξήσεις από την πίσω πόρτα.

Τωρα σχετικά με τη συμφωνία της κυβέρνησης με τη Microsoft δείτε εδώ και εδώ. Απάντηση βέβαια ακόμη δεν λάβαμε. Ευελπιστούμε για μετά τις γιορτές.

Δευτέρα 10 Απριλίου 2006

Πληροφορική και Εκπαίδευση

Πρόσφατα το Κέντρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Νέων (ΚΕΑΝ) σε συνεργασία με το ΙΣΤΑΜΕ πραγματοποίησαν μία πολύ καλή εκδήλωση με θέμα: "Νέες Τεχνολογίες για την Πόλη".

Καλεσμένοι ήταν ο κ.Μιχάλης Μπλέτσας από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Οne Laptop per Child (OLPC) και ο κ.James Skinner από τη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου. Μπορείτε να ακούσετε μέρος της εκδήλωσης – κυρίως την ομιλία του κ. Μπλέτσα - εδώ (ή να την κατεβάσετε σε mp3).

Με αφορμή αυτή την εκδήλωση θα ήθελα τα σχόλια σας σχετικά με την κατάσταση της πληροφορικής στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τις απόψεις για το πώς θα πρέπει ενσωματωθεί η χρήση της πληροφορικής στην εκπαίδευση.

Για παράδειγμα, θα πρέπει να διδάσκεται σαν ένα ξεχωριστό μάθημα όπως σήμερα ή πρέπει να δεχθούμε ότι η πληροφορική είναι ένα εργαλείο ακριβώς όπως ένα μολύβι και θα πρέπει να χρησιμοποιείται διαρκώς κατά την εκπαιδευτική διαδικασία;

Δευτέρα 3 Απριλίου 2006

Ο Πλούτος των Πόλεων

Έδωσα πρόσφατα μία ομιλία με τίτλο «Ο Πλούτος των Πόλεων» στα πλαίσια του ανοιχτού διαλόγου που έχει ξεκινήσει το ΙΣΤΑΜΕ για την πόλη που θέλουμε. Μπορείτε να την ακούσετε όπως πραγματοποιήθηκε (mp3) την Τετάρτη 29 Μαρτίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο ή να διαβάσετε το αρχικό και εκτενέστερο κείμενο (pdf).

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2006

Ενα fund ασφάλειας για τις νέες γενιές

Όπως περιγράφω στο βιβλίο μου “Βαμπίρ και Κανίβαλοι”, βαδίζουμε σ’όλη την Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας, στην πλέον προβλέψιμη οικονομική και κοινωνική κρίση στην ιστορία και σε μια νέου τύπου σύγκρουση των γενεών εξαιτίας της δημογραφικής ανατροπής.

Κάθε φορά που κοιτούμε τις διαδηλώσεις στην Γαλλία πρέπει να θυμόμαστε ότι έχουμε το ίδιο αντινεανικές αγορές εργασίας, υψηλά ποσοστά ανεργίας των νέων, ηλικιακά συστήματα αμοιβής και ανάδειξης. Ελλάδα και Γαλλία έχουν σχεδόν το ίδιο συντηρητικό κοινωνικό και ηλικιακό status quo που αγκαλιάζει όλο το πολιτικό φάσμα. Ξεπερνά την γραμμική αντίθεση “αριστεράς” - “δεξιάς”.

Υπάρχει ένα επείγον, πρώτο βήμα εμπιστοσύνης και κάνω έκκληση στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στα συνδικάτα και στα μέσα ενημέρωσης να συζητήσουν μια πρόταση που εδώ και χρόνια μάταια υποστηρίζω μέσα σε μια παράδοξη συνωμοσία σιωπής.

Οι αποκρατικοποιήσεις αφαιρούν σε τελευταία ανάλυση περιουσία και μερίσματα από τις επερχόμενες γενιές. Σε αντιστάθμιση πρέπει να δεσμεύσουμε όλα τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις και από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου για να δημιουργήσουμε ένα “επενδυτικό κεφάλαιο” (Fund) με σύγχρονες διεθνείς προδιαγραφές ώστε με τις αποδόσεις του να στηρίξουμε το ασφαλιστικό σύστημα μετά την οριακή χρονιά 2015 και να αποτρέψουμε την κατάρρευσή του. Σκεφθείτε ότι από το `95 έχουμε εισπράξει από τις αποκρατικοποιήσεις πάνω από το 10% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο ποσό το οποίο με τις αποδόσεις που θα μας εξασφαλίζει το “καλάθι” των επενδυτικών του προϊόντων μπορεί να δώσει μια δυνατή αλλά όχι βέβαια επαρκή τονωτική ένεση στο ασφαλιστικό σύστημα στη δυσκολότερη του ώρα.

Χρειαζόμαστε ένα Νέο Συμβόλαιο των γενεών που θα αφορά την δίκαιη κατανομή των πόρων και των βαρών ανάμεσά τους. Διαφορετικά θα γίνει “της Γαλλίας”.