Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

“Κάψτε τα πλοία” της επιστροφής: φυγή προς τα μπρος!

Ο νέος πατριωτισμός του Made in Greece! Η Ελλάδα των παραγωγών, των καινοτόμων, των δημιουργών, η Ελλάδα των νέων “Αργοναυτών”, η Ελλάδα της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης και της αριστείας μπορεί και πρέπει να υπερκεράσει την “Ελλάδα” της μιζέριας, του παρασιτισμού, της διαφθοράς, της καταστροφής και αυτοκαταστροφής, της υστερικής δημαγωγίας! Καιρός να τελειώνουμε με την επιτάφια θρηνολογία!

Μετά το PSI τι; Μετά τον τερματισμό, τουλάχιστον το αμέσως επόμενο διάστημα της θεμελιώδους αβεβαιότητας “χρεωκοπία και κατάρρευση προς τη δραχμή”, τι; Μετά τι; Η αναδιάρθρωση και η διαγραφή χρέους είναι μόνο μια σημαντική μάχη. Ο πόλεμος είναι μπροστά. Το καθοριστικό του μέτωπο έχει όνομα: Νέο Εθνικό Αναπτυξιακό Πρότυπο. Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης, Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Κοινωνικής Συνοχής  με ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση πέρα από τους σημερινούς διαχωρισμούς. Εθνική Επιτροπή υψηλού κύρους και ειδικής επιχειρησιακής ικανότητας για τη χάραξη και υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης με by pass σε μεγάλο βαθμό των παράλυτων γραφειοκρατικών διεφθαρμένων μηχανισμών. Ο Πρόεδρός της θα είναι είναι ισχυρή προσωπικότητα με αναγνωρισμένες αναλυτικές, εκτελεστικές και επιχειρηματικές ικανότητες και χρήσιμο θα ήταν να είναι αντιπρόεδρος της εκάστοτε κυβέρνησης της επόμενης τουλάχιστον πενταετίας αποκλειστικά για το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης. Το πείραμα “Παπαδήμου” πρέπει να επαναληφθεί στην ηγεσία και τη σύνθεση της Εθνικής Επιτροπής Ανάπτυξης - Ανασυγκρότησης. Η Βουλή των Ελλήνων με Ειδικό Ψήφισμα θα εγκρίνει με καταλυτική πλειοψηφία το Εθνικό “Μνημόνιο” Ανάπτυξης - Ανασυγκρότησης - Συνοχής και θα το υποβάλει στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα Κοινοβούλια των κρατών - εταίρων, στο Ευρωκοινοβούλιο, για να στηριχτεί στα πλαίσια ενός Νέου Ευρωπαϊκού Συμφώνου για την Ανάπτυξη και Συνοχή, προϋπόθεση για την ψήφιση και την αποτελεσματική λειτουργία της νέας Δημοσιονομικής Συνθήκης.

500.000 νέες θέσεις εργασίας με βάσιμους υπολογισμούς σε δέκα χρόνια, σε εξωστρεφείς καθιερωμένους και νέους ανερχόμενους τομείς (rising stars) της πραγματικής οικονομίας. Το πιο δυναμικό “περιουσιακό” στοιχείο της χώρας είναι οι νέοι της και σ’ αυτούς πρέπει να ενθαρρύνουμε το ένστικτο της δημιουργίας, της καινοτομίας, της έξυπνης εργασίας, του επιχειρείν, του αγώνα της ζωής. Σταδιακός αναπροσανατολισμός 300.000 τουλάχιστον σημερινών επαγγελματιών, μισθωτών και επιστημόνων από τομείς φθίνοντες αντιπαραγωγικούς, μη βιώσιμους, σε δυναμικούς τομείς προϊόντων και νέων υπηρεσιών υψηλότερης προστιθέμενης αξίας. Πρόκειται για μια μαζική ανακατάταξη και μετατόπιση πόρων και ανθρώπων προς τους παραγωγικούς διεθνώς εμπορεύσιμους τομείς της οικονομίας. Είναι απαράδεκτη και μη βιώσιμη η κατάσταση όπου ένας σχετικά μικρός αριθμός παραγωγικών εργαζομένων, σε τομείς προϊόντων και υπηρεσιών, σηκώνει πάνω του μια αντεστραμμένη πυραμίδα μη παραγωγικών και μη κοινωνικά αναγκαίων υπερδομών. Νέα επιχειρηματική τάξη, εξωστρεφής, μη κρατικοδίαιτη. Νέα μισθωτή εργασία. Η φούσκα που έσκασε ισοδυναμεί με μια “Χαμένη Δεκαετία”. Μαζί με τον αέρα κοπανιστό μιας “ανάπτυξης” βασισμένης στον υπερδανεισμό και τις εισαγωγές χάθηκαν εισοδήματα και θέσεις εργασίας και απομειώθηκε πλούτος σε ακίνητα, μετοχές, ομόλογα και ασφαλιστικό “κεφάλαιο”. Ο χαμένος χρόνος και πλούτος μπορεί να ξανακερδηθεί! Φτάνει να το πάρουμε απόφαση. Το κατακτημένο επίπεδο της ζωής μας στην πρώτη δεκαετία του αιώνα, η συνολική δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση, οι συσσωρευμένες υποχρεώσεις της κοινωνίας προς τους νέους και τους απόμαχους της εργασίας δεν μπορούν να υποστηριχτούν μέσο- και μακροπρόθεσμα από το υπάρχον αναπτυξιακό πρότυπο και το δημογραφικό προφίλ της χώρας. Είτε μας χαρίσουν το 100% των χρεών είτε με ευρώ είτε πολύ χειρότερα με τη δραχμή. Ή θα φτωχύνουμε ακόμα 30-40% για να μην αγοράζουμε ξένα προϊόντα και να ισοσκελίσουμε το ισοζύγιο πληρωμών μας, κάτι αδιανόητο και καταστροφικό ή με μεθόδους “πολεμικής οικονομίας”, με πολεμικού τύπου task force θα διευρύνουμε την παραγωγική και εξαγωγική βάση της χώρας.

Τρίτη λύση δεν υπάρχει. “Δωρεάν γεύμα” είναι ανέφικτο. Αυτός είναι ο νέος παραγωγικός πατριωτισμός. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί, αισθάνεται ταπεινωμένος όταν η Ελλάδα είναι στο “doing business” πίσω από την Υεμένη και την Παπούα-Νέα Γουινέα (World Bank). Είναι ψευτοπατριωτισμός της δεκάρας να αποδέχεσαι η Ελλάδα να είναι στη θέση 90 στον παγκόσμιο Δείκτη Ανταγωνιστικότητας όταν ακόμα και η δική μας Κύπρος είναι πενήντα θέσεις πιο πάνω, όταν οι χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης είναι Φιλανδία (4), Γερμανία (6), Ολλανδία (7) ενώ οι άλλες περιφερειακές χώρες είναι Ιρλανδία (29), Ισπανία (36), Ιταλία (43), Πορτογαλία (45). Ο Νέος Πατριωτισμός απαιτεί η Ελλάδα σε μια δεκαετία να προσεγγίσει τη θέση 30. Είναι ρεαλιστικό υπό προϋποθέσεις. Κι άλλα έθνη γνώρισαν την ταπείνωση της χρεωκοπίας και της ιστορικής οπισθοδρόμησης κι όμως ανασυντάχθηκαν, αναγεννήθηκαν κι έγιναν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Και η Ελλάδα του μαύρου ‘97, της πτώχευσης, του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου και της ταπεινωτικής ήττας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, ανασυντάχθηκε με το 1909 και διπλασιάστηκε μέσα από τους Βαλκανικούς πολέμους.

Με τι κεφάλαια το νέο αναπτυξιακό πρότυπο; Η πρόχειρη απάντηση των ημερών είναι το νέο Σχέδιο Μάρσαλ. Η λογική όμως του “Μάρσαλ” είναι η μεταβίβαση κεφαλαίων από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Νέοι αναπτυξιακοί πόροι από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι βέβαια πολύτιμοι και πρόδρομος ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων αλλά τώρα μας χρειάζεται ένα επενδυτικό μπουμ, μια γιγαντιαία πολυδιάστατη ροή χρηματοδότησης ευθυγραμμισμένη με τις προτεραιότητες του Εθνικού “Μνημονίου” Ανάπτυξης - Ανασυγκρότησης με τα παρακάτω εργαλεία:

α) Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η επιβαλλόμενη επιστροφή των καταθέσεων δίνουν τη δυνατότητα ευνοϊκού αναπρογραμματισμού των στεγαστικών και επιχειρηματικών δανείων. Η Κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδας, η Εθνική Επιτροπή Ανάπτυξης - Ανασυγκρότησης, το ΤΧΣ καθοδηγούν έναν γενικότερο στρατηγικό αναπροσανατολισμό του τραπεζικού συστήματος στο δρόμο του νέου αναπτυξιακού προτύπου και συμβάλουν στις εύλογες συγχωνεύσεις και τη γενικότερη ανασύνταξή του με σεβασμό στην επιχειρηματική αυτονομία δίχως να εμπλέκονται στην καθημερινή διαχείριση και στη μετατροπή των τραπεζών σε προβληματικές κομματοκρατούμενες ΔΕΚΟ.

β) Ιδρύεται άμεσα κοινοπρακτικό Fund τύπου Τράπεζας Επενδύσεων, δισυπόστατης για έργα υποδομών και venture capital για νέες καινοτομικές εξωστρεφείς επιχειρήσεις. Οι ελληνικές τράπεζες συμμετέχουν σ’ αυτό αναλογικά και μοιράζονται τους κινδύνους μαζί με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, τις αναπτυξιακές τράπεζες χωρών της Ευρωζώνης. Η Ελληνική “Τράπεζα” Επενδύσεων συγκεντρώνει κεφάλαια από τις αγορές ειδικά από τα κρατικά SWFs, Pension Funds κ.α. Ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής “Τράπεζας” Επενδύσεων θα είναι μέλος της Εθνικής Επιτροπής Ανάπτυξης - Ανασυγκρότησης.

γ) Ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ, όλων των διαρθρωτικών ταμείων, των συγχρηματοδοτήσεων και του νέου ευρωπαϊκού αναπτυξιακού πακέτου (“Μάρσαλ”).

δ) Ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια -ελληνικά, ελληνικής διασποράς, ξένα- νέες μορφές επενδυτικών συμμετοχών όπως angels, crowdfunding κ.α.

ε) Επιθετικός αναπτυξιακός προσανατολισμός στις αποκρατικοποιήσεις και στην εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας ώστε να υπάρξουν σημαντικά κέρδη παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας.

Με τι προτεραιότητες; Υποδομές (ολοκλήρωση των μεγάλων οδικών αξόνων - σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας Πάτρα - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Επέκταση μεγάλων εμπορικών λιμανιών - επέκταση περιφερειακών αεροδρομίων - βιομηχανική επεξεργασία αποβλήτων - διείσδυση δικτύων broadband). Ενέργεια (ανάπτυξη έξυπνων δικτύων - διασύνδεση νησιών με εθνικό δίκτυο για μείωση κόστους - ανανεώσιμες πηγές - προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας - επιτάχυνση της εξερεύνησης και εκμετάλλευσης εγχώριου πετρελαίου και φυσικού αερίου). Τουρισμός (αναβάθμιση λιμανιών για κρουαζιερόπλοια - 30 νέες μαρίνες - υποδομές υψηλής κλάσης για συνεδριακό τουρισμό - Ιατρικός Τουρισμός - παραθεριστική κατοικία υψηλών προδιαγραφών). Ναυτιλία. Αγροτική οικονομία κλίμακας, ποιότητας, παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας με επιλεγμένα προϊόντα παγκόσμιους πρεσβευτές. Αγροτο-βιομηχανικές επιχειρήσεις. Βιομηχανία Τροφίμων - Ποτών (Greek brand products) με ισχυρά κανάλια προς τις διεθνείς αγορές, την ελληνική διασπορά και τον ελληνικό τουρισμό. Φαρμακευτική βιομηχανία γενόσημων. Εξειδικευμένα βιομηχανικά προϊόντα.

Είναι εφικτή η πραγμάτωση του Εθνικού “Μνημονίου” Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης στα πλαίσια των δανειακών συμβάσεων της χώρας μας με τους εταίρους της Ευρωζώνης; Είναι δυνατό να προστεθεί σύντομα η καθοριστική παράμετρος που απουσιάζει από την “ελληνική εξίσωση” της Ευρωζώνης δηλαδή το αναπτυξιακό επενδυτικό μπουμ; Ευρωζώνη σημαίνει συνεχής εξέλιξη - απάντηση σε κρίσεις, διαρκής επαναδιαπραγμάτευση. Ζούμε ένα ισοδύναμο πολέμου και πρέπει να αντέξουμε να βρεθούμε στο αναμενόμενο “μεταπολεμικό” τραπέζι που θα επαναχαράξει τον ευρωπαϊκό χάρτη ώστε να επανατοποθετήσουμε το ελληνικό ζήτημα και γενικότερα το ζήτημα του ευρωπαϊκού Νότου. Το κολοσσιαίο μέγεθος της εμπλοκής των εταίρων στη διάσωση της Ελλάδας (480 δις ευρώ) δημιουργεί ένα πλέγμα αλληλεξάρτησης ισοδύναμο μιας αμοιβαίας εγγύησης χρέους που αποτελεί αντικειμενικά ένα ατελές, ασύμμετρο πρόπλασμα ευρωομολόγου (107 δις διαγραφή χρέους + δάνειο 240 δις (110 δις + 130 δις) + 135 δις της ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες). Η “παγίδευση” αποκτά αμοιβαιότητα. Αργά ή γρήγορα θα ‘ρθει η ώρα και του ευρωομόλογου το οποίο μόνο οι αφελείς και οι παντελώς άσχετοι δεν κατανοούν ότι θα έχει αυστηρές δημοσιονομικές προϋποθέσεις και δεν θα είναι δωρεάν γεύμα. Είμαστε ωστόσο πολύ κοντά στο ευρωομόλογο αναπτυξιακού σκοπού για τη χρηματοδότηση ενός Νέου Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ευρωπαϊκό Μάρσαλ).  

Ο νέος ιστορικός συμβιβασμός Βορρά - Νότου στην Ευρωζώνη ταυτίζεται με την εξής συμφωνία: εμείς οι Νότιοι μειώνουμε τα δημοσιονομικά ελλείμματα, προωθούμε τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και εσείς οι Βόρειοι μειώνετε τα πλεονάσματά σας αυξάνοντας την εσωτερική ζήτηση υπέρ των εργαζομένων σας, αυξάνετε τις εισαγωγές από το Νότο, ανακυκλώνετε με παραγωγικές επενδύσεις κι όχι τοκογλυφικές και καταναλωτικές τα πλεονάζοντα κεφάλαιά σας στο Νότο. Αντί μετά δύο τρία χρόνια να χρηματοδοτήσετε ένα Τρίτο Πρόγραμμα Διάσωσης ύψους τουλάχιστον 50 δις, αναπόφευκτο όσο συνεχίζεται το θανατηφόρο σπιράλ ύφεσης - υπερχρέωσης, είναι προτιμότερο και στοιχίζει λιγότερο εδώ και τώρα να στηρίξετε ένα νέο αναπτυξιακό πακέτο στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Εκτός από το ένα R (Reform - μεταρρύθμιση) που θέλει χρόνο για να αποδώσει χρειάζεται με άμεσα χειροπιαστά μέτρα το άλλο R (Recovery - ανάκαμψη), υποδείκνυε ο μακαρίτης Κέυνς στον Ρουζβελτ. Εδώ συμπεριλαμβάνεται και το κοινωνικό voucher (κουπόνι) τουρισμού για το Νότο στους εργαζομένους του πυρήνα της Ευρωζώνης τουλάχιστον 300 - 500 ευρώ.

Είναι εφικτή η κοινωνική συνοχή με το Νέο Εθνικό Αναπτυξιακό Πρότυπο; Είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη της. Άμεσα αναπροσαρμόζονται τα κονδύλια της κοινωνικής πολιτικής για να στηριχθούν οι άνεργοι και οι φτωχοί. Αποκατάσταση αδικιών, επανόρθωση των ασύμμετρων απωλειών των μισθωτών καθώς περνούμε στη φάση της ανάπτυξης. Εξασφαλίζεται το ταξικό μέρισμα για τον κόσμο της εργασίας στα πλαίσια του κοινωνικού συμβολαίου της νέας ανάπτυξης. Η δημιουργία 500.000 νέων θέσεων εργασίας και η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 20-30% σε μια δεκαετία είναι η μόνη σίγουρη εγγύηση για το ασφαλιστικό σύστημα το οποίο με τα σημερινά οικονομικά και δημογραφικά δεδομένα δεν είναι βιώσιμο. Συμπληρωματικά δημιουργούμε νέο ισχυρό αποθεματικό για τη στήριξη του ασφαλιστικού όπως έχω περιγράψει εδώ και μια δεκαετία με το Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών (αποταμιευτικό - επενδυτικό future fund). Σ’ αυτό κατατίθενται όλα τα έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, μέρος των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις και την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, όλα τα oneoff έσοδα του δημοσίου από την παροχή αδειών, μέρος των “πράσινων” φόρων και του ΦΠΑ.

Κάθε μεγάλη οικονομική κρίση (κραχ) έχει πέντε φάσεις συλλογικού αισθήματος: σοκ, αγωνία, θυμός και έκρηξη, κατάθλιψη και στην πέμπτη φάση υπάρχει η διχάλα: “λυτρωτική συλλογική και εθνική αυτοκτονία ή αναπτυξιακή δράση, δράση, δράση για να ξανακερδηθεί ο χαμένος χρόνος, οι χαμένες δουλειές, ο χαμένος πλούτος”. Εκεί βρισκόμαστε τώρα. Φτου κι από την αρχή! Στοπ στην εθνική κατάθλιψη! Σοκ δε σημαίνει Στοπ. Προχωράμε! Μπορούμε να τα καταφέρουμε και αυτή η πίστη μας μπορεί και πρέπει να είναι μεταδοτική.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Ο χρόνος Χ αντιστροφής του εκβιασμού



Ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα (11/2) - Σημεία


“Μέγιστοι εν τοις μικροίς
Ελάχιστοι εν τοις μεγάλοις”


ειπώθηκε για τους φαύλους δημαγωγούς που οδήγησαν στη χρεωκοπία και τον τυχοδιωκτισμό του μαύρου ‘97. Αυτή τη φράση μου φέρνει στο νου η συμπεριφορά ορισμένων αξιωματούχων που θυμίζει τον καπετάνιο του Concordia.

“Όταν αποκαεί το σπίτι όλοι φέρνουν νερό”, σας έχω ξαναπεί. Το δυναμικό όμως της καταστροφής σιγοβράζει μια δεκαετία και βάλε. Θυμηθείτε την πρόβλεψη του “Βαμπίρ και Κανίβαλοι”. Όταν ο Παπανδρέου μου ζήτησε να επιστρέψω στην πολιτική πριν 8 χρόνια του είπα “θα ’ρθω μόνο για να χτυπήσω την καμπάνα για την επικείμενη Ημέρα Κρίσεως”. Το έκανα κάθε χρόνο με ένα βιβλίο, με ομιλίες, εκπομπές, μαθήματα, παραινέσεις και δημόσιο και κατ’ ιδίαν consulting. Αντιμετώπιζα τα συγκαταβατικά χαμόγελα ή ακόμη και τη χλεύη από μερικούς μεγαλοσχήμονες που σε απίστευτη μέθη και ευφορία βιάζονταν πάση θυσία να χωθούν στο κάδρο της εξουσίας. Έφτασα στο σημείο προεκλογικά να προκαλέσω δημόσια τον Πρόεδρο παρά την αγάπη που του έχω, με το Ε,Πρόεδρε! όπου τον παρουσίαζα σχοινοβάτη στο χείλος της αβύσσου πράγμα που δικαιολογημένα στεναχώρησε την ανυποψίαστη εκλογική μας βάση.
Τα θεμελιώδη δεδομένα της σημερινής κρίσης ήταν παρόντα και πριν πέντε χρόνια. Καθένας εκ των υστέρων μπορεί να επιλέξει όποιον θεωρεί πιο κρίσιμο κρίκο στην αλυσίδα της ελληνικής χρεωκοπίας: Την αποβιομηχάνιση και εξάντληση του παραγωγικού ιστού από την εποχή της δραχμής, παρά τις υποτιμήσεις; Τη σεισμική μετατόπιση των τεκτονικών πλακών του παγκόσμιου καπιταλισμού που έφερε μια τριπλή ακολουθία κρίσεων η οποία έκανε την υπερχρεωμένη, μη ανταγωνιστική Ελλάδα αδύναμο κρίκο; Τις γενετικές ατέλειες της Ευρωζώνης που μας έκαναν επτά χρόνια Γερμανούς και αιφνίδια τρία χρόνια Αργεντίνους; Την κύρια φούσκα και τις παράγωγες φούσκες που ονομάστηκαν Σύγκλιση σ’ ένα αμόκ συλλογικής ψευδαίσθησης; Τη συσσώρευση μελλοντικών κοινωνικών υποχρεώσεων σε βάρος των νέων γενεών που δεν καλύπτονται από το παραγωγικό και δημογραφικό προφίλ της χώρας; Τον ασύλληπτο και ανεύθυνο δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009 από την κυβέρνηση της ΝΔ με τις “μεγαλοφυΐες” της δικής μας και της άλλης “αριστερής” αντιπολίτευσης να ζητάνε τότε ακόμη μεγαλύτερο εκτροχιασμό στο όνομα ενός αφελούς, σχολικού επιπέδου “Κεϋνσιανισμού” τον οποίο ο μεγαλοφυής Βρετανός αποκάλεσε αλχημείες; “Είναι αλχημείες Πρόεδρε!”, φώναζα. “Γρήγορα ζώνη ασφαλείας στη χώρα!” Προετοιμασία για να σωθούμε ακόμα και με “Λάθος Χάρτη” λόγω της αναμενόμενης απρόθυμης και ιδεοληπτικής Γερμανίας, προειδοποιούσαμε στο Ε, Πρόεδρε!
Κι όταν πετάχτηκε η χώρα εκτός αγορών κι ήρθε το Μνημόνιο εδώ σ’ αυτήν την αίθουσα σας είπα ότι οι εταίροι μάς βάζουν αντικειμενικά το τραγικό δίλημμα: Ή να επιλέξουμε εδώ και τώρα μια εθνικά “υπερήφανη” προληπτική “λυτρωτική” αυτοκτονία, έναν αιφνίδιο θάνατο δηλαδή άμεση χρεωκοπία και αναγκαστικά καταστροφική έξοδο από το ευρώ με ανυπολόγιστες οικονομικές και εθνικο-γεωπολιτικές συνέπειες στην ευαίσθητη περιοχή μας. Ή μια Μεγάλη Ύφεση που κάτω από ορισμένες συνθήκες έχεις πιθανότητες να χτυπήσεις πάτο και να αρχίσεις να ανεβαίνεις ενώ κάτω από άλλες μπορεί στο τέλος της διαδρομής να ξανανταμώσεις την αφετηρία δηλαδή μια συντεταγμένη ή και τυφλή χρεωκοπία. Τρεις προϋποθέσεις είχα βάλει τότε: Γρήγορο σχετικά “αναπρογραμματισμό” του χρέους που θα το έφερνε κάτω από το 100% του ΑΕΠ δίχως “πιστωτικό γεγονός”. Γρήγορο και έξυπνο κλάδεμα των μη ανταποδοτικών στον πολίτη, μη παραγωγικών, παρασιτικών υπηρεσιών του δημοσίου. Αντισταθμιστικό επενδυτικό μπουμ σε τομείς υψηλής απόδοσης μέσα από το λεγόμενο ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ.
Τώρα επιτέλους είμαστε κοντά για πρώτη φορά στην ολοκλήρωση ενός μεγάλου στόχου: στο δραματικό κούρεμα του χρέους στους ιδιώτες κατά 47% του ΑΕΠ, που μπορεί στην πορεία να συμπληρωθεί με το κούρεμα και του “επίσημου” χρέους. Επιτέλους κάτι χειροπιαστό, μια ελάφρυνση του βάρους στις νέες γενιές και ξαναθέτω το παλιό ερώτημα που είχα υποβάλει: Πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος Χ για να πούμε στους εταίρους “θα πάρω το πακέτο αυτό μόνο αν δεχθείτε να στηρίξετε χρηματοδοτικά αυτό το Εθνικό μας Μνημόνιο Ανάπτυξης, το μίνι Μάρσαλ;” Αυτό το δικό μας Εθνικό Μνημόνιο Ανάπτυξης και Ευημερίας πρέπει με ειδικό Ψήφισμα να εγκρίνει η Βουλή των Ελλήνων. Πότε όμως είναι ο κατάλληλος χρόνος Χ για να αντιστρέψεις τον εκβιασμό των εταίρων; Θα στοιχηματίσεις με μια ζαριά όταν οι πιθανότητες να καταστραφείς ξεπερνούν το 70%, όταν δεν έχεις έτοιμη διαθέσιμη εφεδρική λύση, Plan Β, για την ενδεχόμενη αποτυχία, όταν δεν έχεις προετοιμάσει το λαό σου, όταν είσαι απομονωμένος δίχως συμμαχίες, όταν η κοινή γνώμη των εταίρων είναι εχθρική, όταν το κόστος γι’ αυτούς δεν είναι αυτή τη στιγμή απαγορευτικό, όταν ανά πάσα στιγμή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να ηρεμήσει τις αγορές με μια απλή δήλωση ότι εγγυάται για ένα χρόνο όλα τα ομόλογα των χωρών της Ευρωζώνης πλην Ελλάδας που έχουν πρόβλημα αναχρηματοδότησης; Διδάσκω συχνά στο Risk Management τον “κανόνα του 70%” (βλέπε Θηλυκό Πόκερ). Ποτέ δεν παίρνεις απόφαση αν δεν γνωρίζεις τουλάχιστον το 70% των δεδομένων, αν δεν έχεις τουλάχιστον 70% μετρήσιμη πιθανότητα επιτυχίας. Διαφορετικά δεν είσαι ηγέτης αλλά τζογαδόρος ή απλά μαυραγορίτης του πόνου των ανθρώπων με τη βεβαιότητα ότι κάποιοι άλλοι θα κάνουν το σωστό και θα αποτρέψουν την καταστροφή. Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή Χ; Όταν έρθει και το PSI της Πορτογαλίας; Όταν θα γίνει η αξιολόγηση του Ιουνίου; Όταν θα έρθει για έγκριση η νέα Δημοσιονομική Συνθήκη για την οικονομική διακυβέρνηση οπότε θα τεθεί σαν όρος η μεταβίβαση αναπτυξιακών πόρων τύπου Μάρσαλ; Όταν σύντομα θα φανούν τα αδιέξοδα της γερμανικής λύσης στην Ευρωζώνη; Εξαρτάται. Κατοχύρωσε το PSI, το κούρεμα που θα έχει ακόμα ένα σωρό δυσκολίες, τσιγάρισε τους κερδοσκόπους των hedge funds και των CDS που σόρταραν ελληνικό χρέος και προετοίμασε προσεκτικά το “κτύπημά” σου, την κατάλληλη κίνησή σου στον χρόνο Χ με ισχυρές πιθανότητες επιτυχίας και εξασφαλισμένες συμμαχίες. Απόφυγε το αμετάκλητο, τον αιφνίδιο θάνατο, κέρδισε χρόνο και βρες τρόπο στην πορεία να αποκαταστήσεις τις αδικίες.
Η Ηγεσία σήμερα, αν υπάρχει, πρέπει να πείσει τον ελληνικό λαό ότι αυτό που ζει είναι ισοδύναμο πολέμου και πρέπει να αντέξουμε με επανορθώσιμες θυσίες, για να βρεθούμε στο “μεταπολεμικό” τραπέζι των επιζησάντων που θα επαναχαράξει τον ευρωπαϊκό χάρτη και θα επανατοποθετήσει ριζικά το ελληνικό ζήτημα. Πρέπει να αντέξουμε, να είμαστε εκεί όταν θα ανατρέπεται η γενικευμένη πολιτική λιτότητας, όταν αναγκαστικά θα εκδοθεί ευρωομόλογο έστω αναπτυξιακού περιορισμένου σκοπού ή όταν η ΕΚΤ θα εξασφαλίσει τις γραμμές ρευστότητας όπως αρχίζει να κάνει. Δεν πρέπει να σπάσουμε πρώτοι. Να είμαστε εκεί ακόμα και στο χειρότερο σενάριο της συντεταγμένης διάλυσης της Eυρωζώνης.
Ηγεσία σήμερα σημαίνει να πείσεις τον ελληνικό λαό ότι το επίπεδο ζωής του και οι υποχρεώσεις του κράτους στους απόμαχους της ζωής και στις νέες γενιές μπορεί να είναι βιώσιμα μόνο αν αναπτυχθεί η παραγωγική εξαγωγική βάση της χώρας. Διαφορετικά με ή χωρίς Μνημόνιο, με ευρώ ή με δραχμή θα φτάσουμε στη στιγμή “Βαμπίρ και Κανίβαλοι”. Είμαστε κοντά. Το ζήτημα δεν είναι να αποφύγουμε την άτακτη χρεωκοπία και κατάρρευση για να πάμε σε μια slow motion χρεωκοπία. Ο υπερδανεισμός για να συντηρούμε μια ζήτηση εισαγόμενων αγαθών δεν είναι πλέον εφικτός. Ή θα φτωχύνουμε υπερβολικά για να μην αγοράζουμε πια ξένα προϊόντα ή θα αυξήσουμε την παραγωγική μας βάση και σ’ αυτό πρέπει να συμβάλει και το ζητούμενο επενδυτικό μπουμ όταν βγούμε από το λυκόφως της αβεβαιότητας του “χρεωκοπούμε” - ”δεν χρεωκοπούμε”.
Κι εμείς κι όλοι οι Έλληνες βιώνουμε μια κατάσταση παγίδας. Να μείνουμε φαίνεται δυσβάσταχτο, να φύγουμε καταστροφικό. Εδώ ισχύει το μαθηματικό “δίλημμα των φυλακισμένων”. Αν ένας “καρφώσει” για να σώσει το τομάρι του, θα “καρφώσει” και ο άλλος. Συντεταγμένα πρέπει να απορρίψουμε τον ορθολογισμό του “καρφώματος”.
Και στην πολιτική υπάρχουν οι free riders. Οι τσαμπατζήδες. Αφού φουσκώσουν το λογαριασμό την κοπανούν και αφήνουν την πληρωμή σε άλλους. Θέλουν να ταξιδεύουμε στο ευρωπαϊκό τραίνο αλλά άλλοι να πληρώσουν. Κι ενώ αυτό είναι κάπως ανεκτό με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς είναι απαράδεκτο να σημειώνεται τώρα σε μας από τους πρωταγωνιστές της προεκλογικής αμεριμνησίας και της πρώτης μετεκλογικής χαλαρότητας που είχε κι αυτή ένα σχετικό μερίδιο ευθύνης στο γλίστρημα της χώρας εκτός αγορών και στο Μνημόνιο. Είναι απαράδεκτο να σημειώνεται από αυτούς που εμπιστεύθηκε ο Πρόεδρος, ο οποίος δεν είναι οικονομολόγος και του εισηγήθηκαν το οικονομικό πρόγραμμα που άφησε, παρά τις προειδοποιήσεις, απροετοίμαστη τη χώρα ενώπιον της επερχόμενης χρεωκοπίας. Είναι απαράδεκτο να εγκαλούν άλλους για απουσία εθνικού σχεδίου ανάπτυξης στη διαπραγμάτευση η αδιάβαστη πρώην Υπουργός Ανάπτυξης, οι υπεύθυνοι Οικονομικών και Ανάπτυξης πριν τις εκλογές, όπως και η αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών υπεύθυνη του συνολικού προεκλογικού προγράμματος και μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας σ’ όλα τα Μνημόνια, η οποία μέχρι χτες εκθείαζε τα επιτεύγματα των διαπραγματεύσεων! Είναι πρωτοφανές οι Υπουργοί των Μνημονίων, οι έμπιστοι συνομιλητές του Προέδρου να τον “αδειάζουν” στην πιο κρίσιμη ψηφοφορία της μεταπολίτευσης από την οποία ενδεχόμενα να προκύψει τραγικό ατύχημα. “Φτώχυνε το μοναστήρι σκόρπισαν οι καλογήροι”. Τι να πούμε τότε εμείς που προειδοποιήσαμε έγκαιρα, εδώ και χρόνια, που αρνηθήκαμε δις τον υπουργικό θώκο γιατί είχαμε θεμελιώδη αντίρρηση με τη διαχείριση της κρίσης, όπως ξέρει ο Πρόεδρος, που χαρακτηρίσαμε από την πρώτη μέρα τις προβλέψεις του Μνημονίου “σύστημα αμοιβαίων προσποιήσεων”, που αποκληθήκαμε “εγκληματίες” όταν πολύ προσεκτικά συνιστούσαμε την έγκαιρη “αναδιάρθρωση” του χρέους; Τι να κάνουμε όταν βλέπουμε να αυτομολούν ορισμένοι πρωταγωνιστές της διακυβέρνησης που βιάζονται να αλλάξουν ράσο για την επόμενη μέρα; Σε μια κρίσιμη μάχη πρέπει να μείνεις συντεταγμένος γιατί διαφορετικά, έτσι κι αλλιώς, θα τη χάσεις με σωστό ή με λάθος χάρτη. Και στο ναι και στο ενδεχόμενο όχι, όταν θα χρειαστεί, πρέπει να πας συντεταγμένα με ισχυρό εσωτερικό μέτωπο. Αν αυτομολούν οι αξιωματικοί η αποδιάρθρωση θα είναι μεταδοτική και η μάχη χαμένη.
Είμαι ένας ελευθεριακός κομμουνιστής και δεν ξεχνώ ότι στην κορύφωση της Οκτωβριανής Επανάστασης οι Λένιν - Τρότσκι επιχείρησαν τη συμφωνία Μπρεστ - Λιτόφσκ με την εμπόλεμη Γερμανία για να πάρουν μια ανάσα και να αποφύγουν την καταστροφή. Στην επιστήμη και τέχνη της πολιτικής υπάρχουν οι αναγκαίοι, επώδυνοι αλλά προωθητικοί συμβιβασμοί όταν το επιβάλει ο συσχετισμός των δυνάμεων και η αξιολόγηση των κινδύνων. Αν αυτό το υποστηρίζουν οι επαναστάτες σε επαναστατική κατάσταση αποτελεί ιερό δόγμα για τους σοσιαλδημοκράτες και μάλιστα όταν οι δανειστές σου είναι κράτη - εταίροι σε μια νομισματική ένωση. “Προσκύνα και το διάολο μέχρι να περάσεις το γιοφύρι” λέμε στο χωριό μου και επέλεξε το κατάλληλο σημείο ανασύνταξης και αντεπίθεσης.
Η εθνική περηφάνια απαιτεί να πεις “φτου, κι από την αρχή” για να κτίσεις μια βιώσιμη παραγωγική βάση κι όχι να συμπεριφέρεσαι σαν τα παιδιά των φαναριών. Τη μείωση του χρέους μας την οφείλουμε στα παιδιά μας κι όχι στη Μέρκελ. Εθνική προδοσία αποτελεί να σπρώξουμε μόνοι μας την Ελλάδα σε χαοτική χρεωκοπία όπως οι δημαγωγοί ψευτοπατριώτες του ‘97 και του ‘20 - ‘22. Πρώτιστη εθνική ευθύνη είναι να αποφύγουμε το αμετάκλητο, τον αιφνίδιο θάνατο και βλέπουμε...