Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Να προσβλέπουμε στο καλύτερο - Να αποφύγουμε το χειρότερο

Η φθινοπωρινή μπόρα της Παρασκευής, λίγο πριν ανεβεί ο Πρωθυπουργός στο βήμα της Βουλής για τις Προγραμματικές Δηλώσεις, μετά τις ειδυλλιακές καλοκαιρινές μέρες του Οκτώβρη, μας έφερε στα συγκαλά μας. Είχα αρχίσει να ανησυχώ μην ξεχαστούμε, αλλά ο Πρωθυπουργός είπε την κατάλληλη φράση: κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τη Δευτέρα ήρθε από τις Βρυξέλες το αναμενόμενο. Η Ευρωπαϊκή δημόσια προσβλητική απαξίωση για τις επιδόσεις της χώρας. The game is over, το παιχνίδι τελείωσε, είπε ο Πρόεδρος του Eurogroup. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η Κυβέρνηση, τα κόμματα, τα συνδικάτα, οι παραγωγικές δυνάμεις, ο λαός γενικότερα θα αποκτήσουν την αίσθηση του επείγοντος, αν θα ενορχηστρώσουν, μέσα στη διαφορετικότητά τους, έναν πατριωτικό συναγερμό για τη σωτηρία της Ελλάδας με αλλαγή, με τομές που δεν αποτολμήσαμε στον καλό καιρό. Θα την πάθουμε σαν το βοσκό με το πάγιο «λύκος, λύκος»; Θα σπαταλήσουμε άσκοπα αυτό το φοβερό πράγμα που λέγεται «βαθιά κρίση»;

Ο Μαρξ έλεγε ότι οι άνθρωποι δημιουργούν τη ζωή τους, αλλά όχι όπως τους γουστάρει, όχι σε συνθήκες που επέλεξαν. Έτσι και το ιστορικό εγχείρημα για «πράσινη ανάπτυξη» με κοινωνική δικαιοσύνη θα εξελίσσεται εν μέσω μεγάλης καταιγίδας και όπως δυσάρεστα έχουμε προειδοποιήσει ο πρώτος προγραμματικός κανόνας είναι το «κολύμπα και κράτα το κεφάλι έξω από το νερό». Διαφορετικά, δίχως το crisis management, τα «πράσινα» θα εξελιχθούν απλώς σε πολιτική λογοτεχνία της ημι-πτώχευσης της χώρας.

Δεν πρόκειται για πολιτική του φόβου, αν και ο λαός λέει «ο φόβος φυλάει τα έρημα». Είναι συναγερμός για να τα καταφέρουμε, για να πετύχουμε το καλύτερο από τα τρία-τέσσερα πιθανά σενάρια που περιγράφει το «Ε, Πρόεδρε!» για τα επόμενα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα άγρυπνη ετοιμότητα για να αποφύγουμε το χειρότερο σενάριο. Ποιο είναι το χειρότερο; Ο καταραμένος συγχρονισμός όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας που μπορεί να δημιουργήσει μια «Ημέρα Κρίσεως». Ποιοι είναι οι κύριοι δαίμονες;

Πρώτος
, η παρατεταμένη ύφεση και ανεργία. Αυτή τη στιγμή δείχνουν εξάντληση όλοι οι δυναμικοί δείκτες της ανάπτυξης (παραγωγικότητα, επενδύσεις, οριακή απόδοση κεφαλαίου, απασχόληση), ενώ η οικονομία μας κινδυνεύει περισσότερο από τα απόνερα της παγκόσμιας κρίσης.


Δεύτερος
, το γλίστρημα σε κρίση δημόσιου χρέους που θα κάνει ενδεχόμενα μη βιώσιμη ή δυσβάστακτη την αποπληρωμή του. Αυτό μπορεί να συμβεί κάτω από ένα συνδυασμό αρνητικών συγκυριών αν συνεχιστεί για καιρό η δυναμική του χρέους να υπερτερεί κατά πολύ της δυναμικής της ανάπτυξης. Αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, σε πέντε χρόνια το δημόσιο χρέος μπορεί να κυμανθεί από 150-171% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, ο δανεισμός μας θα αντιμετωπίζει άνισο ανταγωνισμό από άλλες ανεπτυγμένες χώρες αφού ο μέσος όρος του χρέους τους θα αυξηθεί εν μέσω κρίσης από 70% του ΑΕΠ σε 115%. Η φούσκα του δημόσιου χρέους θα πλήξει εντονότερα τις χώρες υψηλού κινδύνου όπως η Ελλάδα.


Τρίτος
, η ιδιότυπη ημι-χρεοκοπία του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ τα επόμενα χρόνια θα κλιμακώνεται η συνταξιοδότηση της γενιάς του baby boom και θα ανατρέπεται η δημοσιογραφική ισορροπία. Είναι εντυπωσιακός ο στρουθοκαμηλισμός του πολιτικού συστήματος που ακόμα και τώρα που είναι πια αργά, στο παρά πέντε, δεν τολμά ούτε να περιγράψει το πρόβλημα, όχι να το αντιμετωπίσει. Η συζήτηση για τις Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης περιορίστηκε ακόμα μια φορά στην περιφέρεια του προβλήματος μακριά από το σκληρό πυρήνα του. Κατά τα άλλα, χύνουμε δάκρυα για τη γενιά των 700 ευρώ.


Τέταρτος
, αρνητική συγκυρία στην Ευρώπη που κάνει εξαιρετικά απρόθυμη κυρίως τη Γερμανία να στηρίξει ενεργά ένα σχέδιο διάσωσης-σταθεροποίησης-ανάπτυξης των μελών της ευρωζώνης που βρίσκονται στο κόκκινο. Κι όμως μπορούν να βρεθούν λύσεις ωφέλιμες για όλους.


Ναι, μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες του χειρότερου σεναρίου και να πολλαπλασιάσουμε τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες για το καλύτερο. Αυτό είναι το νόημα της προειδοποίησης κινδύνου που απευθύνει το «Ε, Πρόεδρε!».

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Η Ύβρις και η Οργή

Το παρακάτω είναι απάντηση σε μερικά από τα τελευταία σας σχόλια:

Ίσως δεν καταλάβατε το νόημα της αυστηρής συμπεριφοράς μου στην Πετραλιά, για την οποία τρέφω, κατά τα άλλα, φιλικά αισθήματα. Τα είπα στην τέως Υπουργό Εργασίας για να τα ακούσει ακόμα μια φορά για το ασφαλιστικό η «νύφη», δηλαδή το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας. Είναι Ύβρις πλέον οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο οποιουδήποτε κόμματος να ισχυρίζεται ότι έχει λυθεί το ασφαλιστικό ή να παρουσιάζει χαζοχαρούμενες εικόνες. Όταν είμαστε στο παραπέντε από τη χρεοκοπία του, πληρώνουμε συντάξεις με δανεικά, ενώ κλιμακώνεται στα όρια κινδύνου το δημόσιο χρέος και το κρυφό ασφαλιστικό χρέος σε βάρος των νέων γενεών. Η «Ημέρα της Κρίσης» που περιγράφω στο «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» έρχεται όλο και πιο κοντά.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος λογαριασμός, πιο προσωπικός με την αγαπητή μου Φάνη. Μου είχε ζητήσει την «άδεια» να χρησιμοποιήσει το μοντέλο που είχα επεξεργαστεί και παρουσιάσει εδώ και μια δεκαετία για το
Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών. «Κοπιράιτ δεν υπάρχει» της είπα. «Αν προχωρήσεις θα σε στηρίξω φτάνει να μην είναι απλώς φύλλο συκής για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζεις». Το ΠΑΣΟΚ το άκουσε με θετική επιφυλακτικότητα. Τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε μια καρικατούρα του αλλά δεν εξέδωσε ποτέ τις υπουργικές αποφάσεις και τα Προεδρικά Διατάγματα κι έτσι έμεινε δυο χρόνια νεκρό γράμμα. Καλύτερα να μην έκανε τίποτα γιατί ευτέλισε μια μεγάλη ιδέα που θα δημιουργούσε ένα ισχυρό αποθεματικό κεφάλαιο για τις νέες γενιές, οι οποίες θα κληθούν να σηκώσουν ένα δυσβάσταχτο βάρος τα επόμενα χρόνια.

Έφτασα στο σημείο για να στηρίξω τη σχετική προσπάθεια, να ανοίξω διάλογο ακόμα και με τον μακαριστό Χριστόδουλο και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για να συμβάλει και η Εκκλησία με την εμπορικώς εκμεταλλεύσιμη ακίνητη περιουσία της στο σχηματισμό του Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών.

Κι όμως δεν ήταν παρά κουτοπονηριά της “Φάνης” και της κυβέρνησης. Υπενθυμίζω ότι θα συνέβαλαν στο Κεφάλαιο επίσης: τα έξτρα έσοδα του Δημοσίου από πωλήσεις μετοχών, αδειών ακίνητης τηλεφωνίας και τηλεόρασης και γενικά από πωλήσεις των “αυγών” και όχι της “κότας” η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου η “πράσινη” φορολογία σ' όλες τις μεγάλες πηγές εκπομπής CO2 και μια σειρά από άλλους ενδεχόμενους πόρους. Χάθηκαν έτσι ακόμα έξι χρόνια για την Αλληλεγγύη των Γενεών. Κι αυτά δεν ξανακερδίζονται εύκολα και μάλιστα εν μέσω βαθιάς κρίσης.

Αυτό ήταν το νόημα της συμβολικής οργής μου προς την “Φάνη”. Ανάλογη θα είναι από δω και πέρα η συμπεριφορά μου σε κάθε πρόσωπο, που συνειδητά θα επιχειρεί να μας αποκοιμίσει μπροστά στη μεγάλη απειλή σε βάρος των νέων γενεών. Η διαχείρισή της είναι πλέον απελπιστικά δύσκολη με συνέργεια διαφορετικών κυβερνήσεων και διαφορετικών συμφερόντων, μεγάλων και “μικρών”. Η “Φάνη” είναι απλώς ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Τίποτα παραπάνω και γι' αυτό ίσως φάνηκε υπερβολική η συμπεριφορά μου.

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Μην ξεχαστούμε! Μην αποκοιμηθούμε από την εκλογική νίκη!

ΠΑΣΟΚ μην ξεχαστείς! Αυτό που φαίνεται εύκολο μπορεί να κρύβει δυσκολίες ακόμα και παγίδες. Ποιο; Το γεγονός ότι καμία άλλη πολιτική δύναμη δεν είναι πρόθυμη να απαντήσει θετικά την Κυριακή 4 Οκτωβρίου στο κρίσιμο ερώτημα που βάζει η Σφίγγα της ελληνικής ιστορίας: Υπάρχει κάποιος να απενεργοποιήσει την ωρολογιακή βόμβα που κάνει τικ-τακ εδώ και χρόνια; Υπάρχει κάποιος να κάνει τη δύσκολη δουλειά, να κυβερνήσει, δηλαδή, μια κατάσταση δύσκολα κυβερνήσιμη; Υπάρχει κάποιος που έχει τα «καρύδια» να κρατήσει δυνατά το τιμόνι εν μέσω καταιγίδας; «Εγώ!», απαντά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου. «Εμείς!», απαντά η μεγάλη προοδευτική παράταξη. Ο Καραμανλής το έβαλε στα πόδια, ενώ τα μικρά κόμματα της άλλης αριστεράς φοβούνται την ευθύνη.

Αυτό είναι το παράδοξο των ελληνικών εκλογών. Στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές υπήρχαν τρεις-τέσσερις ενδεχόμενες κυβερνητικές λύσεις. Εδώ, αντίθετα, υπάρχει μια και μόνη εναλλακτική κυβερνητική λύση. Μη μας αποκοιμίσει αυτή η απουσία των αντιπάλων από το πεδίο της μάχης για την κυβερνητική εξουσία. Μη μας απομονώσει από ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις και όταν έρθουν τα δύσκολα της διακυβέρνησης εν μέσω κρίσης να επιτρέψει την «περικύκλωση» και το «πλευροκόπημά» μας από τα δεξιά και τ’ «αριστερά». Να βλέπουμε όχι μόνο το «τυρί» αλλά και τη «φάκα».

  • Ζητάμε μέχρι τέλους κάθε ψήφο που θα αποτρέψει τις αυτοκαταστροφικές, για την Ελλάδα, πολιτικές περιπέτειες της ακυβερνησίας.
  • Μετατρέπουμε την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ σε κοινωνική απαίτηση για μια κυβέρνηση διαφορετική, ασυνήθιστη σε ασυνήθιστους καιρούς. Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης για τη σωτηρία της χώρας με αλλαγή, ανοιχτή στην ευρύτερη συμμετοχή και συναίνεση. Όσο ισχυρότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία διαθέτει το ΠΑΣΟΚ τόσο τολμηρότερα ανοίγματα μπορεί να κάνει με ασφάλεια στη σύνθεση και τις συνεργασίες της κυβέρνησης δίχως να θυσιάσει τις αρχές και τις επείγουσες προγραμματικές προτεραιότητές του.
  • Διεκδικούμε με την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ μια ανανεωτική τομή στο δημόσιο βίο της χώρας με καταιγιστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης που έχει εξαντληθεί , ισοδύναμη εκατό χρόνια μετά, της μεγάλης δημοκρατικής ανατροπής του 1909 υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
  • Κρατάμε το «κεφάλι» της Ελλάδας έξω από το «νερό» μες στην οικονομική καταιγίδα, ακολουθούμε δηλαδή ευέλικτη στρατηγική «διάσωσης» ενταγμένη απαράβατα στη μακρόπνοη στρατηγική μας για βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και ασφαλείς καλά αμειβόμενες θέσεις απασχόλησης για τη νέα γενιά.
  • Παραμένουμε θερμοί συνομιλητές τουλάχιστον με το 70% του ελληνικού λαού, μ’ αυτούς που δεν πάει ακόμα το χέρι τους να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ αλλά είναι πρόθυμοι να μας ακούσουν και να στηρίξουν ό,τι θεωρούν θετικό. Μια σιωπηλή κοινωνική δύναμη επιφυλακτική προς όλους και όλα μπορεί ανέλπιστα να ξεπεταχτεί και να στηρίξει την ανανεωτική τομή μας στα ελληνικά πράγματα.

Μην ξεχαστούμε! Παλίρροια είναι τα πολιτικά πράγματα. Η πλημμυρίδα τώρα σηκώνει όχι μόνο τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ αλλά και κορμούς δέντρων, κότερα και βάρκες, λάσπες, φελλούς και «πτώματα». Χρειάζεται η άγρυπνη ετοιμότητα και ο δημοκρατικός έλεγχος του προοδευτικού κόσμου για να αποφύγουμε τη μέθη της εξουσίας και τα εκφυλιστικά φαινόμενα.

Μην ξεχαστούμε! Βαδίζουμε πάνω σε κινούμενη άμμο. Δεν κάνουμε όμως πίσω. «Μαζί μπορούμε» να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά, αυτή που κανείς άλλος δεν αποτολμά.

Ο Επισκέπτης της Παρασκευής 2 Οκτώβρη


Ο Επισκέπτης της Παρασκευή 2/10/09 (mp3)

Συνεντεύξεις

20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ - Συνέντευξη στο Στέλιο Βραδέλη για τα ΝΕΑ


«Αυτοδυναμία δεν σημαίνει μονοκομματική πρακτική» - συνέντευξη στο ΕΘΝΟΣ


Athens Voice - συνέντευξη στον Προκόπη Δούκα

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Nitro

Σήμερα το πρωί στο Nitro-radio, σε μία πιο χαλαρή κουβέντα με τον Βαγγέλη Χαρισόπουλο, τη Μίνα Μπιράκου και Μαριλού Ρεπάπη



Nitro - 01/10/09 (mp3)