Το παρακάτω είναι απάντηση σε μερικά από τα τελευταία σας σχόλια:
Ίσως δεν καταλάβατε το νόημα της αυστηρής συμπεριφοράς μου στην Πετραλιά, για την οποία τρέφω, κατά τα άλλα, φιλικά αισθήματα. Τα είπα στην τέως Υπουργό Εργασίας για να τα ακούσει ακόμα μια φορά για το ασφαλιστικό η «νύφη», δηλαδή το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας. Είναι Ύβρις πλέον οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο οποιουδήποτε κόμματος να ισχυρίζεται ότι έχει λυθεί το ασφαλιστικό ή να παρουσιάζει χαζοχαρούμενες εικόνες. Όταν είμαστε στο παραπέντε από τη χρεοκοπία του, πληρώνουμε συντάξεις με δανεικά, ενώ κλιμακώνεται στα όρια κινδύνου το δημόσιο χρέος και το κρυφό ασφαλιστικό χρέος σε βάρος των νέων γενεών. Η «Ημέρα της Κρίσης» που περιγράφω στο «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» έρχεται όλο και πιο κοντά.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος λογαριασμός, πιο προσωπικός με την αγαπητή μου Φάνη. Μου είχε ζητήσει την «άδεια» να χρησιμοποιήσει το μοντέλο που είχα επεξεργαστεί και παρουσιάσει εδώ και μια δεκαετία για το Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών. «Κοπιράιτ δεν υπάρχει» της είπα. «Αν προχωρήσεις θα σε στηρίξω φτάνει να μην είναι απλώς φύλλο συκής για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζεις». Το ΠΑΣΟΚ το άκουσε με θετική επιφυλακτικότητα. Τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε μια καρικατούρα του αλλά δεν εξέδωσε ποτέ τις υπουργικές αποφάσεις και τα Προεδρικά Διατάγματα κι έτσι έμεινε δυο χρόνια νεκρό γράμμα. Καλύτερα να μην έκανε τίποτα γιατί ευτέλισε μια μεγάλη ιδέα που θα δημιουργούσε ένα ισχυρό αποθεματικό κεφάλαιο για τις νέες γενιές, οι οποίες θα κληθούν να σηκώσουν ένα δυσβάσταχτο βάρος τα επόμενα χρόνια.
Έφτασα στο σημείο για να στηρίξω τη σχετική προσπάθεια, να ανοίξω διάλογο ακόμα και με τον μακαριστό Χριστόδουλο και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για να συμβάλει και η Εκκλησία με την εμπορικώς εκμεταλλεύσιμη ακίνητη περιουσία της στο σχηματισμό του Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών.
Κι όμως δεν ήταν παρά κουτοπονηριά της “Φάνης” και της κυβέρνησης. Υπενθυμίζω ότι θα συνέβαλαν στο Κεφάλαιο επίσης: τα έξτρα έσοδα του Δημοσίου από πωλήσεις μετοχών, αδειών ακίνητης τηλεφωνίας και τηλεόρασης και γενικά από πωλήσεις των “αυγών” και όχι της “κότας” η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου η “πράσινη” φορολογία σ' όλες τις μεγάλες πηγές εκπομπής CO2 και μια σειρά από άλλους ενδεχόμενους πόρους. Χάθηκαν έτσι ακόμα έξι χρόνια για την Αλληλεγγύη των Γενεών. Κι αυτά δεν ξανακερδίζονται εύκολα και μάλιστα εν μέσω βαθιάς κρίσης.
Αυτό ήταν το νόημα της συμβολικής οργής μου προς την “Φάνη”. Ανάλογη θα είναι από δω και πέρα η συμπεριφορά μου σε κάθε πρόσωπο, που συνειδητά θα επιχειρεί να μας αποκοιμίσει μπροστά στη μεγάλη απειλή σε βάρος των νέων γενεών. Η διαχείρισή της είναι πλέον απελπιστικά δύσκολη με συνέργεια διαφορετικών κυβερνήσεων και διαφορετικών συμφερόντων, μεγάλων και “μικρών”. Η “Φάνη” είναι απλώς ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Τίποτα παραπάνω και γι' αυτό ίσως φάνηκε υπερβολική η συμπεριφορά μου.
