Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2006

Πρόσκληση

Θα ήθελα να σας προσκαλέσω όλους να γιορτάσουμε μαζί την κυκλοφορία του νέου μου βιβλίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2006 και ώρα 13.00 στη Στοά Σπυρομήλιου, μπροστά στο νέο εστιατόριο Pasaji με ρακή, τζάζ και μπλουζ μουσική από το συγκρότημα Drifting Around. Μπορείτε να δείτε την πρόσκληση εδώ (pdf).

Για το επόμενο διάστημα και κάθε Παρασκευή 11 με 12 το πρωί θα είμαι καλεσμένος στην εκπομπή του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου στον Alpha 98.9 όπου θα σχολιάζουμε την τρέχουσα επικαιρότητα. Περιμένω τα σχόλιά σας και στην εκπομπή για να τα συζητήσουμε στον αέρα (SMS στο 4220: ΑΡ κενό και μετά το κείμενό σας). Μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή και στο διαδίκτυο. Η εκπομπή που κάναμε την προηγούμενη εβδομάδα βρίσκεται εδω:

powered by ODEO
(mp3/22MB)

Ακούστε επίσης στο webradio του ΠΑΣΟΚ μία συζήτηση για την πολιτική και το blogging στην οποία συμμετέχουν ο Θανάσης Πρίφτης και ο Γιώργος Καραμανώλης του Τμήματος Πληροφορικής, Νέων Τεχνολογιών και Διαδικτύου του ΠΑΣΟΚ καθώς και ο Θανάσης Δεληγιάννης που είναι ο συνεργάτης μου ο οποίος φροντίζει και το παρόν blog.

Στο ίδιο μήκος κύματος μπορείτε να διαβάσετε και τη συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου (pdf) στο ΣΕΠΕ News για την χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών και την ανάπτυξη.

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2006

Στα 20.000 πόδια

...Όταν έπεσε ο πυρετός των «παρά φύση» επαφών και οι καταπονημένοι συνταξιδιώτες αφέθηκαν στην αγκαλιά του Μορφέα, άρχισα να σκιτσάρω με τον δικό μου σχιζοειδή τρόπο τις βασικές ιδέες ενός βιβλίου μέσα στην έξαψη της κινέζικης πρόκλησης και κάθε τόσο ανήσυχος έριχνα ματιές στην ηλεκτρονική οθόνη με την πορεία του τζάμπο. Περίμενα την ιερή στιγμή που το αεροπλάνο θα περνούσε ακριβώς πάνω από τα Ιμαλάια για να εκπληρώσω την υπόσχεση που είχα δώσει στον Μίκη Θεοδωράκη. Τότε θα έβγαζα από την εσωτερική τσέπη του σακακιού μου, στη θέση της καρδιάς, το σφραγισμένο γράμμα του «ψηλού» με την ιδεολογική του διαθήκη. «Μόνο πάνω απ’ τα Ιμαλάια θα το ανοίξεις», ήταν η παραγγελιά του...

Η συνέχεια της ιστορίας στο πρώτο κεφάλαιο του Θηλυκό Πόκερ που μπορείτε να διαβάσετε επιλέγοντας το παρακάτω εικονίδιο.

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2006

Πνευματικά δικαιώματα και η επανάσταση του Ελεύθερου Λογισμικού

(Ανανέωση στις 22:33)
Συγνώμη για το γενικότερο μπέρδεμα με την εκδήλωση. Δείτε τα σχόλια και θα καταλάβετε.

(Ανανέωση στις 14:15)
Τελικά μάλλον δεν θα μπορέσω να παραστώ εξαιτίας αιφνίδιας κοινοβουλευτικής υποχρέωσης. Η συζήτηση θα έχει πάντως πολύ ενδιαφέρον. Θα το προσπαθήσουμε για το podcast τουλάχιστον.

---------------------------------------------------
Σήμερα το βράδυ στις 7.30 στο Φιλοσοφικό καφέ
Dasein (Σολωμού 12, Εξάρχεια) θα συζητήσουμε για τα πνευματικά δικαιώματα και την επανάσταση του Ελεύθερου Λογισμικού. Οι συζητήσεις οργανώνονται με τη συνεργασία του www.filosofia.gr, της ομάδα spirits & ethics του μεταπτυχιακού προγράμματος φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Αθηνών, και της Ελληνικής Εταιρείας Ηθικής.

Αν όλα πάνε καλά από τεχνικής απόψεως αύριο θα ανεβάσω podcast για όσους δεν μπορέσουν να έρθουν.

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2006

Οι Γάλλοι τη Σεγκολέν, το ΠΑΣΟΚ τι;

Περίμενα τη νίκη της Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τη χαιρετίζω. Εύχομαι να συμβολίσει το ‘θηλυκό άγγιγμα’ στη πολιτική και οικονομική σκέψη όπως το αναλύω στο ‘Θηλυκό Πόκερ’ που θα κυκλοφορήσει στο τέλος της βδομάδας.

Η Σεγκολέν είναι η αντίδραση του κόσμου στα κουρασμένα κορεσμένα γεροντοπαλίκαρα και τις μεγαλοκοπέλες των ηγετικών στελεχών του Σοσιαλιστικού Κόμματος που νοσταλγούσαν απλώς τις ωραίες ημέρες της εξουσίας με ψευδοαριστερή λογοκοπία. Αντιπροσωπεύει επίσης μια βαθιά δυσαρέσκεια στο καθιερωμένο πολιτικό σύστημα. Ανάλογα αισθήματα και πιο έντονα ακόμα υπάρχουν και στην ελληνική πολιτική ζωή κι όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν. Οι άλλοι ενώ έχουν πέσει σε βαθύ λάκο συνεχίζουν να σκάβουν και να σκάβουν. Ένας συνδυασμός ενός καθιερωμένου πολιτικού λόγου, προσώπων, ύφους και νοοτροπίας δημιουργεί κούραση, εκνευρισμό ή αδιαφορία στον κόσμο. Ένα υστερικό και σ’ ένα βαθμό κούφιο ιδεολογικά και προγραμματικά δικομματικό πινγκ πονγκ με παρατηρητές σε προβλέψιμους, ‘συντηρητικούς’ ρόλους ρουτίνας τα δύο μικρά κόμματα της αριστεράς διαμορφώνει ένα πολιτικό status quo ανίκανο να δώσει λύσεις στα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.


Στο ‘Ζητούνται Αλχημιστές’ έγραφα ότι «Υπάρχει μια μοιραία φάση, πέρα από το σημείο μηδέν, που και χρυσάφι να πιάσεις κάρβουνο γίνεται, οι διανοητικές, προγραμματικές και ψυχολογικές ‘μπαταρίες’ σου αδειάζουν και οι πιο έξυπνες ιδέες σου πέφτουν στην ανυποληψία, καίγονται. Ξεγελιέσαι με μικρές μάχες και νίκες απέναντι σ’ έναν ανίκανο αντίπαλο, αλλά χάνεις στο μεγάλο μέτωπο των οραμάτων και των κεντρικών ιδεών». Αυτό ήταν τότε ένα σχόλιο για τους Γάλλους Σοσιαλιστές και τόνιζα ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν σχετικά μακριά από αυτό το οριακό σημείο μηδέν. Και συμπλήρωνα για τον Γιώργο Παπανδρέου «Κάθε ηγέτης αντιπολίτευσης πρέπει να πείσει ότι το κόμμα του όταν επιστρέψει στην εξουσία θα είναι καλύτερο από εκείνο που καταψήφισε ο λαός και να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του ποιο ‘κόμμα’ κερδίζει τις εκλογές, ποιο δεν κερδίζει και ποιο ‘κόμμα’ δεν πρέπει με τίποτα να κερδίσει… Κάθε ηγέτης αντιπολίτευσης πρέπει να επιλέξει εκείνο το ‘θέμα’, εκείνον τον βασικό κρίκο από τον οποίο πρέπει να αρπαχτεί δυνατά για να στρίψει το τιμόνι, να κάνει μια νέα αρχή, να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, να σπάσει το καθιερωμένο παιχνίδι…»

Οι Γάλλοι τώρα κάνουν βασικό κρίκο την Σεγκολέν. Το ΠΑΣΟΚ τι; Ίσως το ‘προγραμματικό συνέδριο’. Αυτό μπορεί να είναι τα ‘πάντα’ και ‘τίποτα’. Ας δουλέψουμε και ας στοιχηματίσουμε στο ‘πάντα’, με πλήρη επίγνωση ότι και το πιο έξυπνο και ελκυστικό ‘πρόγραμμα’ μπορεί να καταντήσει ένα χαρτί, ένα ‘τίποτα’ αν δεν υποστηρίζεται από αντίστοιχο καθημερινό πολιτικό βίωμα. Η συνέχεια στο ‘Θηλυκό Πόκερ’.

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2006

To Greek Dream!

Τελικά στην Ελλάδα έχουμε ξανακάνει όνειρο, Greek Dream, τη θεσούλα στο Δημόσιο. Αυτό οδηγεί σε μία αλόγιστη επέκταση της δημόσιας απασχόλησης και μάλιστα πολλές φορές σε τομείς μη κοινωνικά αναγκαίους ενώ αλλού υπάρχουν ελλείψεις. Αυξάνουμε τις δαπάνες αλλά η ανταπόδοση είναι πολύ χαμήλη. Το κράτος "επιστρέφει" περισσότερο από το 50% του ΑΕΠ και δεν έχουμε καμμία εικόνα μέσα από τον προϋπολογισμό για το που πανε αυτά τα χρήματα. Περισσότερα πάνω στο θέμα μπορείτε να ακούσετε κάνοντας κλικ παρακάτω.




(mp3)

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2006

Περιεχόμενα

Έτοιμα τα περιεχόμενα του "Θηλυκό Πόκερ" και άλλο ένα post σεντόνι. Νομίζω θα σας δώσουν μία καλύτερη εικόνα όσων πραγματεύεται το βιβλίο. Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σχόλια και τις ευχές. Παλεύουμε να κλείσουμε το βιβλίο μέχρι το τέλος της εβδομάδας αλλά ακόμη και τώρα βρίσκουμε λάθη στη διόρθωση. Να δούμε πόσα θα βρούμε μετά την κυκλοφορία!


ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: ΜΙΑ ΡΟΥΜΠΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΚΑ
Στα 20.000 πόδια
Love and Money
«Αθήνα Trust»: Ο φεμινισμός του χρήματος
Μαντάμ Αγορά - Μαντάμ Μποβαρί
Τι συγκρατεί η ανάμνηση μιας γυναίκας;
Απόκρυφη θρησκεία με δύο πιστούς
Ένα μαυράκι στο Πόρτο Σάντο
Ο σωσίας και η σουηδέζα
Ένας γεωμετρικός τόπος στο Κονγκό
Μπαομπάμπ

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ΚΑΙ ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Το φύλο της οικονομίας
«Νοιάζομαι - Μοιράζομαι»
Οι ορμόνες κάνουν τη διαφορά
Το φύλο του οργασμού
Η διαφορά στην απιστία
Οι γυναίκες διαβάζουν τους άνδρες σαν βιβλίο
Η «αγορά» στο DNA
Οι διαφορές έως το κύτταρο
Ασυμμετρία και δεξιότητες
Είναι «αρσενικό» το μαθηματικό «γονίδιο»;
Ούτε όρχεις, ούτε ωοθήκες
«Θηλυκά» μαθηματικά;
Ψυχο-βιο-κοινωνική ερμηνεία

ΜΙΑ «ΘΗΛΥΚΗ» ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
«Παιδομηχανή» - Παγίδα
Εργασία - Ζωή, η νέα ισορροπία
«Σκοτεινή ύλη» - Απλήρωτη εργασία των γυναικών
Αγορά γάμου
Το «τρία» σε «ένα»
Εκπτώσεις συγγένειας
Τρία «χέρια» - Τρία κίνητρα
«Ψυχικό εισόδημα» και παραγωγικότητα
Η κακοποίηση της εκτίμησης
Το «αόρατο χέρι»... του Σαίξπηρ!
Ο μαγνητικός τομογράφος στην οικονομία
Η άμαξα με τα δύο άλογα
Περιμένοντας τις πεταλούδες
Η γιόγκα των μαθηματικών
Φυσαλίδες και κύματα
«Κάψτε τα μαθηματικά!»
Μηχανές - Μοντέλα
Από τις «μαϊμούδες» στις «θεότητες»
Μπιλιάρδο σε καμπύλη επιφάνεια
Ανακριβείς προβλέψεις και διαζύγια
«Ωραίο μοντέλο, για πάντα ανεφάρμοστο!»
Η Άλγεβρα της ηδονής και της ευτυχίας
Το δίλημμα των φυλακισμένων
Η μεταθανάτια αγορά
Δεμένοι στο κατάρτι

«ΘΗΛΥΚΗ» ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ - ΝΕΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Δύο μοντέλα διαχείρισης με παρελθόν
Θολά όρια
Εκεί που αποτυγχάνουν οι αγορές
Νέο δημόσιο μάνατζμεντ (ΝΔΜ)
«Αριστερό» ή «Δεξιό»;
«Κάτι πρέπει να λες;»
Καλωσόρισες ύφεση!
Η πίεση της παγκοσμιοποίησης
Ένα κόστος εκτός ελέγχου
Αθέτηση υποχρεώσεων, όχι μεταρρύθμιση!
Θρήνος για τον πεσόντα μεταρρυθμιστή
Άλφα - Ωμέγα
To «DNA» της αλλαγής
Θα μετρήσουμε την απόδοση
Ο Τέϊλορ είναι νεκρός, η αξιολόγηση όχι!
Ισοπέδωση ή πληρωμές με βάση την απόδοση;
Ο προϋπολογισμός, ο Αχιλλέας και η χελώνα
Τα παράδοξα της αξιολόγησης και της λογοδοσίας
Αντιθέσεις: Προσβασιμότητα - Ποιότητα - Δαπάνη
Τζάμπα γεύμα;
Συμπύκνωση αντιθέσεων
«Υπέρ - Κατά» ιδιωτικοποιήσεων:
Κέρδη αποτελεσματικότητας
Συμπράξεις δημοσίου - Ιδιωτικού τομέα:
Ευλογία ή μελλοντικός εφιάλτης;
Η κορυφαία αντίθεση: Συγκέντρωση - Αποκέντρωση
Ο «μύθος» της Σουηδίας και το πρόβλημα της Καταλονίας . Τα όρια της τοπικής φορολογίας-
Τα όρια της αποκέντρωσης
Ο ανταγωνισμός των περιοχών και η de facto αποκέντρωση .
«Ο Πλούτος των πόλεων»
«Τέλεια» η ανταγωνιστική πόλη;
Πόλις - «Παγίδα φτώχειας»
Η Αριστερά μπροστά στο «Μαύρο Κουτί» της φτώχειας

«ΘΗΛΥΚΟ» ΡΙΣΚΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Η σχετικότητα και ο «Θηλυκός Ρούμπιν»
Ο «κανόνας των δύο»
Τα μαθηματικά του «πηδήματος»
Ο «Ιησούς» στο πράσινο τραπέζι
Αποφεύγουν το ρίσκο οι γυναίκες;
Τα απίθανα πιθανά: Η επιστροφή στη νέα δραχμή
Νέο παγκόσμιο νόμισμα: Το τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου
Οι μισθοί θα «σκοτώσουν» την παγκοσμιοποίηση;
Διαβάστε τον Μαρξ!
Το μυστήριο με το μέλλον της εργασίας
Η διανομή των κερδών της παγκοσμιοποίησης
Ο νέος οικονομικός εθνικισμός
Τα όρια των εξαγορών και των συγχωνεύσεων
... Και οι μύθοι
Σενάρια για την Κίνα
Παγκοσμιοποίηση - Απο-παγκοσμιοποίηση
«Κοιμάσαι ήσυχη;»
Βιτσιόζικα μικροσωματίδια ρίσκου
Τράπεζες: Μετασχηματίζουν ή μετασχηματίζονται;
Κρίση: Το μεγάλο τεστ
Ο Κάρολος, τα φαντάσματα και η «αγορά αγγέλων»
Ένα αλλιώτικο fund: Εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης
Αν ήμουν Νορβηγίδα
Οι Συνταξιούχοι, επενδυτές στο εξωτερικό!
Οι συντάξεις και τα «Ομόλογα Αθανασίας»
Δύο ιδέες για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση
Ακόμα ένα μάθημα σουηδικής γυμναστικής για τους συνταξιούχους
Εθνική αποταμίευση στον γεροντοκαπιταλισμό
Θα έρθεις στην πολιτική;
«Ξεχάσατε το πετρέλαιο»
Κιότο, οι αγορές δεν καταλαβαίνουν τα περίτεχνα σχέδια .
Σκέψου απλά: Παγκόσμιος φόρος στον άνθρακα
Μια γυναίκα πυρηνική
Ρωσία: Η ενεργειακή αβεβαιότητα της Ευρώπης
Η ακολουθία της τέλειας ομορφιάς
Η πρώτη γυναίκα

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2006

Brainstorming στη blogoσφαιρα

Το «Θηλυκό Πόκερ», αποτέλεσμα ενός brainstorming στη blogoσφαιρα, περιμένει τις τελευταίες του διορθώσεις και ελπίζω ότι μετά τις 20 του Νοέμβρη θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Μόλις έχω στα χέρια μου την τελική ηλεκτρονική του μορφή θα προδημοσιεύσω εδώ κάποιο μέρος του, πιθανότατα το πρώτο κεφάλαιο. Μέχρι τότε ρίξτε μία ματιά στο εξώφυλλο και στο τελικό (μάλλον!) κείμενο του οπισθόφυλλου.

ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ
ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΚΕΡ
συμφέρον και συμπάθεια

«Γνωρίζω τη γυναίκα που θα γίνει πρωθυπουργός κοντά στο 2020». Το θρίλερ της ερωτικής και επαγγελματικής ζωής αυτής της τριαντάχρονης σήμερα γυναίκας, που εξελίσσεται από την Αθήνα και το Λονδίνο μέχρι τα νησιά Μαδέιρα και τις συμμορίες της ρούμπας του Κονγκό, μας εισάγει στο μυστήριο των διαφορών του αρσενικού και θηλυκού εγκεφάλου από την καθημερινότητα και τη σεξουαλικότητα μέχρι τα μαθηματικά, την πολιτική και κυρίως την οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Το ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΚΕΡ, συμφέρον και συμπάθεια, Love and Money, πέφτει σαν πέτρα στην επιφάνεια της σύγχρονης καθιερωμένης σκέψης και ξετυλίγεται σαν μια σειρά ομόκεντρων κύκλων: “θηλυκή” αναθεώρηση της πολιτικής οικονομίας - “θηλυκή” μεταρρύθμιση από το Α ως το Ω - “θηλυκό” Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ – “θηλυκό” παιχνίδι με τις πιθανότητες και το ρίσκο στο νέο αβέβαιο χρηματοοικονομικό σύμπαν του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Θηλυκό, όπως λέμε αυτή ή αυτός έχει “θηλυκό μυαλό”. Τρία χέρια σε ένα – το αόρατο της αγοράς, το σιδερένιο ή βελούδινο του κράτους και το άυλο της εκτίμησης – γράφουν την “θηλυκή” ατζέντα της διακυβέρνησης στον 21ο αιώνα. Ένα ένα τα ωραία μοντέλα, τα ωραία θεωρήματα για πάντα ανεφάρμοστα γίνονται σκόνη. Η σκέψη μας ανακαλύπτει το παράδοξο, υπολογίζει το άγνωστο και το απίθανο που είναι πολύ πιθανό και αποδεσμεύεται για να υποδεχθεί το θηλυκό άγγιγμα στην οικονομία και την πολιτική. Ένα διανοητικό μπιλιάρδο σε καμπύλη επιφάνεια, ένας καταιγισμός ιδεών, ένα brainstorming στη blogoσφαιρα με την Μόκα του ‘Αθηνά Trust’, την Λίντα, τον Μάικλ, τον Νίκο, την Κολέτ, τον Ανδρέα τη Μάρθα, το Γιώργο και βέβαια τον Μίμη.

Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε και μέρος μίας συνέντευξής που έδωσα στη Νόνη Καραγιάνη και δημοσιεύθηκε στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής».

«Θηλυκό Πόκερ» λοιπόν το νέο σας βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες βδομάδες και ισχυρίζεσθε ότι γνωρίζετε «τη γυναίκα που θα γίνει πρωθυπουργός το 2020»;

Ναι, το θρίλερ της ερωτικής και επαγγελματικής της ζωής θα μας μυήσει στις διαφορές του αρσενικού και θηλυκού εγκεφάλου από την καθημερινότητα και τη σεξουαλικότητα μέχρι τα μαθηματικά, την πολιτική και κυρίως την οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Αυτό το «θηλυκό», όπως λέμε αυτός έχει θηλυκό μυαλό, το χρησιμοποιώ για να προχωρήσω στη «θηλυκή» αναθεώρηση της πολιτικής οικονομίας, στη «θηλυκή» μεταρρύθμιση από το Α μέχρι το Ω, στο «θηλυκό» Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ που θα αποτελεί τον πυρήνα μιας κυβέρνησης με το άρωμα του 21ου αιώνα.

Η εξουσία όπως και η ηγεσία είναι γένους θηλυκού, αναρωτιέμαι αν σε ένα ανδροκρατούμενο κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ, σε αυτές τις δυο έννοιες επικεντρώνονται, τα προβλήματά σας.

Πέρσι έγραψα ένα βιβλίο για την ηγεσία, το Ζητούνται Αλχημιστές. Φέτος το Θηλυκό Πόκερ δίνει ένα νέο χρηματοοικονομικό περιεχόμενο στην άσκηση της εξουσίας. Πρόπερσι το Βαμπίρ και Κανίβαλοι αναφέρθηκε στη δημογραφική και κοινωνική πρόκληση που μας υποχρεώνει να μοιράσουμε δικαιότερα τα βάρη ανάμεσα στις γενιές ιδιαίτερα στα ασφαλιστικά συστήματα. Ελπίζω τα βιβλία αυτά να είναι μια δημιουργική πρόκληση για να σκεφτούμε διαφορετικά όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ αλλά σ’ όλο το πολιτικό σύστημα.

Συγκράτησα μια φράση σας τη βραδυά των εκλογών, το ΠΑΣΟΚ είπατε χάνει «λαϊκές συνοικίες», αλλά και δήμους σε «αστικές περιοχές». Και σε αυτό το σημείο αν κατάλαβα καλά εντοπίσατε το πρόβλημα του κόμματος σας. Λύση υπάρχει;

Υπάρχει πρόβλημα εκπροσώπησης και των στρωμάτων που γλιστρούν στη φτώχεια, τα «τελευταία βαγόνια» όπως τα λέμε, και των ανερχόμενων και δυναμικών, τα «πρώτα βαγόνια». Στόχος μας πρέπει να είναι τα «πρώτα βαγόνια» να τραβήξουν μπροστά τα «τελευταία» κι όχι να ακινητοποιήσουμε το τραίνο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της αγοράς. Αυτό είναι πολιτικό και ιδεολογικό πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ και με μια έννοια για όλο το πολιτικό σύστημα. Αναπτύσσεται μια διαίρεση στο χώρο των εργαζομένων ανάμεσα σ’ αυτούς με τις προστατευμένες εργασίες, κυρίως του δημοσίου τομέα και σ’ αυτούς που υποαπασχολούνται σε ευάλωτες προσωρινές εργασίες ή είναι μακροχρόνια άνεργοι και νέοι. Τα πολιτικά κόμματα χάνουν την επαφή με τους δεύτερους.

Ο κ. Παπανδρέου προανήγγειλε, ότι θα προχωρήσει σε αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα. Η γνώμη σας είναι ότι χρειάζεται ενδεχομένως ανασύνθεση των οργάνων του κόμματος σας και σε ποια κατεύθυνση;

Ο Πρόεδρός μας θα πετύχει πιστεύω ένα καλύτερο συνδυασμό πολιτικής και προσώπων για να παρουσιάσει μια πιο πειστική και ελκυστική εναλλακτική λύση. Προσωπικά θα ήθελα μια ανασύνθεση όχι μόνο των οργάνων αλλά και της ιδεολογικής και πολιτικής φυσιογνωμίας της κεντροαριστεράς. Αλλά θα ικανοποιηθώ και με πιο μετριοπαθείς αλλά αποτελεσματικές αλλαγές. Συμμερίζεσθε τη διαπίστωση του Προέδρου σας, ότι τα αποτελέσματα των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση συνιστούν «αλλαγή του πολιτικού σκηνικού»; Δεν με γοητεύουν οι συζητήσεις περί του γένους των αγγέλων και οι μάχες ορολογίας. Ε! δεν είμαστε στο ΚΚΕ να τσακωνόμαστε για τον όρο «δικτατορία του προλεταριάτου». Στρέφομαι στο πρακτικό ερώτημα «τι να κάνουμε;» για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του λαού και να κυβερνήσουμε καλύτερα.

Ναι αλλά γι’ αυτό το ζήτημα υπήρξε σύγκρουση του Προέδρου σας με τον Βενιζέλο που άφησε ανοιχτές πληγές για το μέλλον.

Όπως η Ντόρα αγωνίστηκε για να κάνει τον Καραμανλή πρωθυπουργό έτσι και ο Βενιζέλος, η Διαμαντοπούλου, ο χ, ο ψ, όπως και κάθε άλλο ηγετικό μας στέλεχος με ικανότητες και εύλογες φιλοδοξίες για το μέλλον θα κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει ο Παπανδρέου ένας καλός Πρωθυπουργός. Ο ίδιος ο Πρόεδρός μας θα βρει τον τρόπο πιστεύω να εκμεταλλευτεί με αξιοκρατικά κριτήρια όλο το «ανθρώπινο κεφάλαιο» του ΠΑΣΟΚ και της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Στο κάτω - κάτω ο Βενιζέλος και ως νομικός έχει εξοικειωθεί να αναλαμβάνει «μεγάλες υποθέσεις» στις οποίες είναι άλλος ο άμεσα ενδιαφερόμενος. Δεν βλέπω αντικειμενικά κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Ο Βαγγέλης είναι πύραυλος πολλών κεφαλών και ο Πρόεδρος μπορεί να τον «προγραμματίσει» να σκάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο. Τι αλλαγές προσδοκάς στην εικόνα του Γιώργου Παπανδρέου; Πρέπει στην ερώτηση «ποιο είναι το πρόγραμμά σας;» να μπορούμε να απαντήσουμε με δύο λέξεις: «Γιώργος Παπανδρέου». Και όλος ο κόσμος να καταλαβαίνει τι σημαίνει χειροπιαστά αυτό για την οικονομία, την απασχόληση, την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση.

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2006

Παγίδες Αυτοκαταστροφής

Και κάτι σε συνέχεια της συζήτησης για την παιδεία.

Η βύθιση και η παρακμή στην παιδεία πάει να γίνει ενδημική. Υπάρχει μια αρνητική αλυσιδωτή αντίδραση, η εγκατάλειψη στα σχολεία γίνεται κολλητική, τα παιδιά χάνουν την πίστη τους στη γνώση και στο δεσμό της με το εργασιακό τους μέλλον. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνονται σαν τα μπανλιέ του Παρισιού. Εκεί «παγίδες φτώχειας» εδώ «παγίδες αυτοκαταστροφής». Γκέτο αμορφωσιάς. Απαρτχάιντ εκπαιδευτικό. Οι καταλήψεις γίνονται εξαρτημένο αντανακλαστικό και νέος κομφορμισμός, σκέτη σύμβαση και ρουτίνα και δεν υπάρχει σ’ αυτές τίποτα το ηρωικό.

Κάποιοι κύκλοι απλώς υποθέτουν ότι από την ερήμωση θα στρατολογήσουν, προσωρινά βέβαια, ένα ημιμαθές πολιτικό προσωπικό. Ο μαχητικός και συγκινητικός αγώνας των δασκάλων έφερε στην ημερησία διάταξη ξανά το άλυτο μεγάλο διαρθρωτικό πρόβλημα της εκπαίδευσης. Αγώνες παλλαϊκοί για την παιδεία με ανοιχτά σχολεία πρέπει να είναι το σύνθημα όλων μας. Κάθε Παρασκευή ολονυχτία της Παιδείας στο Σύνταγμα με κεριά, συναυλίες, ομιλίες.

Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα πρέπει να αντιδράσουν με ειλικρινή μέτρα εκτάκτου ανάγκης που περικλείουν δύο λέξεις: Χρήμα συν Μεταρρύθμιση. Χρήμα συν Μέγιστη Απόδοση της δαπάνης σε ποιότητα και ποσότητα εκπαιδευτικών υπηρεσιών Ας σταματήσουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή να αλληλοκατηγορούνται. Οι Κινέζοι και οι Ινδοί καλπάζουν και τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια είναι κλειστά.

Πρόκειται για ανθρωπιστική καταστροφή κι αυτό το βιώνω με απελπισία σαν πολιτική, κοινωνική, συλλογική και προσωπική αποτυχία.

Η αλφαβήτα και το ΠΑΣΟΚ

Στην πολιτική δεν πρέπει να σνομπάρεις την αλφαβήτα. Ίσα – ίσα σε κρίσιμες ώρες όπως σήμερα πρέπει να επιστρέφεις στα βασικά. Τι είναι και τι θέλει το ΠΑΣΟΚ στον μεταβαλλόμενο κόσμο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού; Τι εκπροσωπεί ιδεολογικά και πολιτικά έπειτα από τη μακρά παραμονή του στην εξουσία; Ποιο «ΠΑΣΟΚ» μπορεί να κερδίσει τις εκλογές και να κυβερνήσει καλύτερα, ποιο δεν μπορεί, ποιο δεν πρέπει, κι εννοώ κυρίως την πολιτική, τη νοοτροπία και την πρακτική.

Το ΠΑΣΟΚ ως έκφραση μιας νομενκλατούρας σε αναμονή ή το ΠΑΣΟΚ που ανανεώνει την ικανότητά του να εκπροσωπεί τον κόσμο της εργασίας και της γνώσης όλων των δημιουργικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας; Το ΠΑΣΟΚ σαν ένα κόμμα – καρτέλ αξιωματούχων ή το ΠΑΣΟΚ σαν ένα ανοιχτό ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλειοψηφικό ρεύμα στο οποίο συρρέουν διαφορετικά ρυάκια της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της προόδου; Το ΠΑΣΟΚ – μονοπωλιακός μηχανισμός εξουσίας ή το ΠΑΣΟΚ σ΄ έναν ανοιχτό αστερισμό των δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς και κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ που αναπτύσσει γύρω του ένα φιλικό και συνάμα ανταγωνιστικό ζωτικό κοινωνικοπολιτικό χώρο, το ΠΑΣΟΚ των ευρύτερων δυνατών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών με βαθύτερη δέσμευση στην αυτονομία και ισοτιμία των άλλων δυνάμεων;

Μ΄ αυτές τις ιδέες πριν 16 χρόνια, οι οποίες στη συνέχεια αποτυπώθηκαν ολοκληρωμένα στο ΜΕΤΑ, διακόπηκε η σχέση μου με τον οργανωμένο χώρο της ιστορικής αριστεράς, σ’ αυτές εμμένω και νομίζω ότι οι δημοτικές εκλογές παρουσίασαν αρκετά υβρίδια πετυχημένων συνεργασιών. Ωστόσο μ’ έχει εντυπωσιάσει αρνητικά η τάση του επίσημου λόγου του κόμματός μας να περιχαρακώνεται αποκλειστικά στα ορόσημα της αρχικής ιδρυτικής του φάσης και να υποβαθμίζει τη συμβολή και τα σημεία αναφοράς των άλλων ρευμάτων της αριστεράς που συνέβαλλαν κατά κύματα στις τρεις αυτές δεκαετίες στο πολυσυλλεκτικό πλειοψηφικό του ρεύμα . Αναφέρομαι σε μαζικά κοινωνικά ρεύματα κι όχι μόνο στη συμμετοχή επώνυμων από το χώρο της Αριστεράς.