Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2006

Η ματιά της πρώτης στιγμής στα αποτελέσματα

Σημαντικά κέρδη του ΠΑΣΟΚ, απώλειες της Νέας Δημοκρατίας, αλλά το πραγματικό ερώτημα που θέτουν όλοι είναι γιατί η ραγδαία αποδόμηση της εικόνας της ΝΔ τον τελευταίο μήνα δεν εκφράστηκε άμεσα με μία καθοριστική ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων.

Αντίθετα σοκάρει το ποσοστό της αποχής σαν μία μορφή διαμαρτυρίας ή έκφραση αδιαφορίας προς το πολιτικό σκηνικό. Ο καταιγισμός αποκαλύψεων, καταγγελιών και συμβάντων σε βάρος της κυβέρνησης δεν προλαβαίνει να αφομοιωθεί μέσα σε ένα μήνα και να αποδεσμεύσει δυνάμεις. Η εκλογική και πολιτική συνείδηση μπορεί βέβαια σε συνθήκες έκτακτης και μεγάλης κρίσης να μεταβληθεί μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα αλλά σε κανονικούς καιρούς όπως τους σημερινούς θέλει χρόνο και κυρίως πειστικούς εναλλακτικούς πόλους.

Η μονότονη, δίχως πολλές φορές πρακτικές λύσεις και ιδέες, καταγγελία μίας κυβέρνησης μπορεί σε μία πρώτη φάση να μετασχηματίσει τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης σε φθορά του πολιτικού συστήματος και σε κυνικές λογικές του τύπου «όλοι το ίδιο είναι». Έτσι μπορεί να λειτουργήσει ο νόμος των ακούσιων συνεπειών μίας πολιτικής. Το διαρκές δικομματικό πινγκ πονγκ σε χαμηλό επίπεδο δημιουργεί μία παραπλανητική αίσθηση εξομοίωσης των κινήσεων των αντιπάλων. Καθώς η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα βυθίζεται στην αναξιοπιστία θα επιχειρήσει να τραβήξει μαζί της στον πάτο και τους αντίπαλους της.

Σε μία δεύτερη φάση, ενδεχομένως η φθορά αυτή της κυβέρνησης να προκαλέσει σοβαρή εκλογική και πολιτική μετατόπιση στη λογική του «μη χείρον, βέλτιστον». Δηλαδή να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ επειδή είναι καλύτερο από τη ΝΔ. Αυτό όμως δεν υποδηλώνει αυτόματα βαθύτερη πολιτική εμπιστοσύνη και αυθεντική πολιτική εκπροσώπηση και συνεπώς είναι ευάλωτο το πολιτικό αποτέλεσμα που παράγει.

Μία τρίτη φάση υψηλότερης πολιτικής αξίας είναι η δημιουργία μίας σχέσης εμπιστοσύνης η οποία καταχτιέται με την ειλικρινή αναγνώριση των πραγματικών προβλημάτων και των πρακτικών λύσεων, τον προγραμματικό, διανοητικό και ηθικό μετασχηματισμό ενός κόμματος και τις πολιτικές καινοτομίες που πατούν γερά στην πραγματικότητα και αγγίζουν στο βιωματικό και φαντασιακό υπόστρωμα της λαϊκής ψυχής, την ικανότητα να «ανανεώνει» τα παλιά στελέχη και αναδεικνύει νέα με ταλέντο που φέρνουν ιδέες και φρεσκάδα και όχι celebrities ή απλώς κακέκτυπα των μηχανισμών. Το πρόβλημα πάντα είναι το σωστό «μείγμα» πολιτικής και προσώπων που την υποστηρίζουν.

Σ’ αυτή την πρόκληση πρέπει να απαντήσει ο δικός μας χώρος τους επόμενους μήνες. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Άσε που πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της εμφάνισης ενός νεοεισερχόμενου απρόβλεπτου παίκτη στο πολιτικό σκηνικό ο οποίος θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί το αίσθημα γενικευμένης δυσαρέσκειας.

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2006

Η προσφορά των εγκληματιών στον εθνικό πλούτο

Ο Μαρξ, στο «Κεφάλαιο» κάνει πνεύμα και αναλύει την επίδραση των εγκληματιών στη συνολική ανάπτυξη του κοινωνικού πλούτου. Χάρις στους εγκληματίες χτίζονται δικαστήρια, φυλακές, αστυνομικά τμήματα τα οποία με τη σειρά τους αυξάνουν την απασχόληση στην οικοδομή, στις τσιμεντοβιομηχανίες και την εμπορία δομικών υλικών. Χάρις σ’αυτούς βρίσκουν δουλειά αστυνομικοί, δικαστές, γραμματείς και κλητήρες, δικηγόροι, αστυνομικοί συντάκτες, μάγειροι και λοιποί τροφοδότες των φυλακών. Συνεχίστε με την ίδιο τρόπο και υπολογίστε τις ποικίλες μορφές παραβατικότητας :-)

Αλλά προς Θεού, η παραοικονομία είναι ένα εκτεταμένο τμήμα της πραγματικής οικονομίας, η οποία μερικά μόνο αποτυπώνεται και φορολογείται αλλά συμβάλλει στην παραγωγή εισοδημάτων και απασχόλησης.

Η αναθεώρηση του ΑΕΠ είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε σε ανόητους όπως ο Αλογοσκούφης και ο Κοντοπυράκης. Απαιτούνται όχι μόνο προωθημένα στατιστικά εργαλεία τα οποία δεν διαθέτει η ΕΣΥΕ αλλά και μοντέλα διαχείρισης του ρίσκου που θα μας δώσουν τα συν και πλην μιας τέτοιας αναθεώρησης.

Το πιο σοβαρό συν θα μπορούσε να είναι η αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί γιατί το πρόβλημα είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος και το κρυφό ασφαλιστικό χρέος από ακάλυπτες υποχρεώσεις των ταμείων των οποίων το απόλυτο μέγεθος δεν μεταβάλλεται από την αναθεώρηση.

Επιφυλάσσομαι να σας παρουσιάσω μία διαφορετική διαχείριση του θέματος ΑΕΠ στο επόμενο διάστημα. Πάντως σημειώνω ότι οι διεθνώς αναγνωρισμένοι δείκτες κατάρτισης του πάσχουν, χρειάζεται μεταβολή των κριτηρίων και το κυριότερο ανεξάρτητες και ικανές στατιστικές υπηρεσίες, όχι ‘φιλιππινέζες’ των εκάστοτε υπουργών.

Αλλά δε φταίει μόνο ο Αλογοσκούφης. Είμαι βέβαιος ότι ο Καραμανλής ο ίδιος έδωσε εντολή στους υπουργούς να πετάξουν ότι «πατάτα» διαθέτουν για να αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης από τους «κουμπάρους». Βέβαια η επιπολαιότητα του Αλογοσκούφη είναι ασυγχώρητη.

(Το παραπάνω ξεκίνησε ως απάντηση σε σχόλιο του periclis αλλά λόγω μήκους έγινε κανονικό post).