Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Ποιος;

Οι «πυροσβέστες» ή η ίδια η «φωτιά»

θα κάνουν την περισσότερη και πιο δημιουργική δουλειά; Έτσι τελειώνει το κεφάλαιο για το κραχ 2007-10 του βιβλίου μου ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ, blue tree, ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ.

Ποιοι έχουν τα κότσια να αφήσουν τη «φωτιά», την κρίση, να κάνει δημιουργικά τη δουλειά της ή πιο σωστά να την προσανατολίσουν έξυπνα με τις παρεμβάσεις τους στην «δημιουργική καταστροφή»; Εν μέσω της κρίσης ξετυλίγεται ένας ακήρυκτος πόλεμος ανάμεσα στις καθιερωμένες οικονομικές δυνάμεις του status quo και αυτές του καινοτομικού entrepreneurship capitalism. Οι πόροι θα συγκεντρωθούν στο όνομα της προστασίας από την ύφεση αποκλειστικά σε παρωχημένους διαπλεκόμενους δεινόσαυρους, σε φθίνοντες ή χαμηλής απόδοσης τομείς ή σε νέους δυναμικούς; Αυτή η στρατηγική επιλογή θα προσδιορίσει την απάντηση στο «μετά την κρίση τι;», τις νέες ισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία, την ανταγωνιστικότητα και τη δυναμική των πόλων του νέου καπιταλισμού. Η Ευρώπη και η Κίνα θα δουν για μια ακόμα φορά την πλάτη των ΗΠΑ στο επόμενο κύμα της τεχνολογικής καινοτομίας και επιχειρηματικότητας παρά την πληγωμένη ηγεμονία τους; 

Αν μετά τις τράπεζες με το εύλογο συστημικό ρίσκο, «σώζουν» με το χρήμα των φορολογούμενων και τους δεινόσαυρους της αυτοκινητοβιομηχανίας μέχρι που θα φτάσουν οι «σωτηρίες»; Καλού κακού ας υπολογίσουμε τις πιθανότητες που έχει το καταστροφικό σενάριο: Οι «σωτήρες», τα κράτη «σώζουν» τις τράπεζες και τους προνομιούχους κλάδους αλλά δε μπορούν να «σώσουν» τον εαυτό τους, οι «σωσμένες» τράπεζες δεν «σώζουν» την πραγματική οικονομία και η τελευταία παίρνει μαζί της στην πτώση και τις «σωσμένες» τράπεζες. Όλες οι μαύρες τρύπες ενοποιούνται σε μια γιγάντια καταβόθρα που καταπίνει το χρήμα των φορολογούμενων.


Η «φωτιά» στην εξέλιξή της το 2009 μας επιφυλάσσει απροσδόκητες εκπλήξεις. Εκεί που θα νομίζουμε ότι είναι υπό έλεγχο θα έχουμε νέες εστίες αναζωπύρωσης από τις πιστωτικές κάρτες και την αγορά «παραγώγων» μέχρι τη «σκιώδη τραπεζική», τις καταρρεύσεις κολοσσών της πραγματικής οικονομίας και τα «κανόνια» σε αναδυόμενες αγορές. Εκεί που το μέτωπο της «φωτιάς» ήταν πληθωριστικό μπορεί, παρά τα νομισματικά και δημοσιονομικά μέτρα, να αλλάξει αιφνίδια σε αποπληθωριστικό, το χειρότερο σενάριο, το επιτόκιο μπορεί να γίνει ακόμα και μηδέν αλλά κανείς δε θα αγγίζει το χρήμα, αφού οι προσδοκίες για τις τιμές θα γίνονται πτωτικές, όλοι θα αναβάλουν αγορές και επενδύσεις, θα στοιχηματίζουν στο καθοδικό σπιράλ και θα παγώνει η οικονομική δραστηριότητα. Κυβερνήσεις, κεντρικοί τραπεζίτες και κυρίως οι ακαδημαϊκοί, νεοκλασικοί ή νέο-κεϋνσιανοί, δέσμιοι του συνδρόμου της «γραμμής Μαζινό», στήνουν τα οχυρωματικά έργα με βάση τα δεδομένα προηγούμενων «πολέμων» αλλά ο «αντίπαλος» ακολουθεί νέα διαδρομή, υπερφαλαγγίζει την καθιερωμένη «αμυντική» διάταξη και μπορεί να βρεθεί στα νώτα μας. Το κυριότερο στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τη σημερινή κρίση ετοιμάζουν ακούσια αλλά πυρετωδώς την επόμενη κρίση που θα έχει σχετικά διαφορετική αφετηρία και άλλα χαρακτηριστικά. Σε χώρες όπως η Ελλάδα με γιγάντιο δημόσιο χρέος, δημογραφική γήρανση και υπό κατάρρευση ασφαλιστικά συστήματα η επόμενη κρίση θα συνδυάζει τη δημοσιονομική, νομισματική και χρηματοπιστωτική κρίση με την ύφεση. Προς το παρόν το κεντρικό πρόβλημα είναι ο «πάγος». 

Η εσωτερική λογική του χρηματοπιστωτικού συστήματος που οδηγεί περιοδικά από την ευφορία στον πανικό είναι η ίδια που ρίχνει λάδι στη φωτιά και πάγο στην παγωνιά. Η κυκλική αυτή εσωτερική λογική μπορεί σε ένα βαθμό να αντιστραφεί, να γίνει αντι-κυκλική με αλλαγές που αναλύω στο «ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ» αλλά τώρα επειγόμαστε, ο «πολυτραυματίας» παγώνει χρειάζεται «οξυγόνο» και «αίμα», καυτή ρευστότητα και όλα τα διαθέσιμα νομισματικά και δημοσιονομικά αντιθρομβωτικά και βλέπουμε το ενδεχόμενο Β και Γ crisis management. Στο Δ «προσευχόμαστε». Κινέζοι και Γερμανοί, κράτη και νοικοκυριά, που έχουν πλεονάσματα πρέπει να αρχίσουν να ξοδεύουν περισσότερο. Το ίδιο και τα γιαπωνέζικα νοικοκυριά. Εμείς στο eurogroup χρειαζόμαστε δυνατή μείωση των επιτοκίων, συγχρονισμένη αλλά διαφοροποιημένη ανά χώρα χρήση των δημοσιονομικών διεγερτικών, προσωρινή μείωση του ΦΠΑ και βλέπουμε. Αλλά τι να κάνουν καταχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, με δεμένα χέρια μέσα στην κρίση, με χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα που δανείζεται όλο και πιο ακριβά, στο όριο συναγερμού, με κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας τους, στις οποίες η ενεργός ζήτηση αυξάνει κυρίως τις εισαγωγές και μ’ ένα κράτος με χαμηλή παραγωγικότητα και απόδοση, κράτος του Εφραίμ; Θα μας δώσει τη δυνατότητα το eurogroup να δανειστούμε πιο φθηνά, με την προϋπόθεση ενός μεσοπρόθεσμου σχεδίου διαχείρισης του δημόσιου χρέους μας; Θα αναβαθμιστεί το επίπεδο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ολοκλήρωσης, πολιτικής και οικονομικής, με την έκδοση ευρωομολόγου που θα γίνει παγκόσμιος μαγνήτης φθηνού χρήματος και θα ανταγωνιστεί με καλύτερους όρους τις ΗΠΑ στη διεθνή αγορά ομολόγων;


Η μεγάλη κρίση του καπιταλισμού 2007-10 δεν είναι μια συνηθισμένη κυκλική κρίση. Φέρνει στην επιφάνειά της σεισμικές μετατοπίσεις των τεκτονικών πλακών του παγκόσμιου καπιταλισμού που μετακινούνται ανατολικότερα. Είναι η μαμή νέων ισορροπιών και καταστάσεων, νέων υβριδίων. Είναι «πόλεμος» με άλλα μέσα. Ξαναμοιράζει τις ευκαιρίες, ανακατανέμει κερδισμένους και χαμένους. The Second Bounce of the Ball! Ποιοι θα βρεθούν πρώτη στην μπάλα στη δεύτερη αναπήδησή της; Η μεταπολεμική «ρύθμιση» του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του διεθνούς εμπορίου είναι ανταγωνισμός με άλλα μέσα. Κάθε κέντρο και μοντέλο του καπιταλισμού, πίσω από τις ρητορείες για νέα αρχιτεκτονική, θέλει να τραβήξει τις νέες ρυθμίσεις προς όφελός του και να πετάξει τα σκουπίδια στην αυλή του γείτονα. Οι παλιές ισορροπίες έχουν κλονιστεί και οι νέες είναι ρευστές και σε εξέλιξη τα επόμενα 20 χρόνια. Η νέα ρύθμιση που υποσχέθηκαν οι ηγέτες του G-20 θα είναι πολύ δύσκολη στην επίτευξή της και σίγουρα μεταβατική και ασταθής στην αφετηρία της Τρίτης Εποχής της Παγκοσμιοποίησης. Οι ΗΠΑ μπορούν να φορτώσουν τις μισές απώλειές τους στους άλλους και θα επιδιώξουν να ανανεώσουν τον κεντρικό τους ρόλο. Οι ευρωπαίοι δεν έχουν ενιαία πολιτική. Το Λονδίνο θέλει οι ρυθμίσεις να μην απειλήσουν τη θέση του ως παγκόσμιο χρηματοοικονομικό κέντρο και πρωτεύουσα των «παραγώγων». Το Παρίσι επιδιώκει το αντίθετο και θέλει να βάλει το κράτος πιο αποφασιστικά στην υπηρεσία των γαλλικών πολυεθνικών στο νέο ανταγωνισμό. Η Γερμανία εμφανίζεται απρόθυμη για τον ηγετικό της ρόλο στην Ευρώπη φοβούμενη τα βάρη των άσωτων εταίρων της. Και οι Κινέζοι δε βιάζονται για μεγάλους ρόλους, βελτιώνουν διαρκώς τη θέση τους στην υπάρχουσα διάταξη και έχουν πλάνο εικοσαετίας για το τελικό προβάδισμά τους.


Η Προεδρία Ομπάμα εν μέσω της κρίσης μας δημιουργεί την ίδια αβεβαιότητα με την παγκόσμια οικονομία. Δεν ξέρουμε αν οι προσδοκίες μας πρέπει να είναι «πληθωριστικές» ή «αποπληθωριστικές». Θα εγκαινιάσει ο χαρισματικός χαμαιλέων του Λευκού Οίκου τη δύσκολη μεγάλη προσαρμογή των ΗΠΑ στις νέες ισορροπίες της Τρίτης Εποχής της Παγκοσμιοποίησης ή θα επιχειρήσει με νέο-προστατευτισμό να παρατείνει ένα ξεπερασμένο status quo στην παγκόσμια οικονομία;

O Επισκέπτης της Παρασκευής 28ης Νοέμβρη



O Επισκέπτης της Παρασκευής 28ης Νοέμβρη
(mp3)

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Εναλλασσόμενες Φούσκες

Η παγκόσμια πλημμυρίδα φθηνού χρήματος που στήριξε την ανεξέλεγκτη πιστωτική επέκταση τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, πριν από την κρίση είχε στη βάση της παγκόσμιες ανακατατάξεις μεγάλης κλίμακας, ασύλληπτες για τα εγχειρίδια και τα μοντελάκια τόσο των νεοκλασικών όσο και των νεοκεϊνσιανών ακαδημαϊκών.

Οι «θεολόγοι» και οι φονταμενταλιστές αυτών των δύο σχολών σκέψης αιφνιδιάζονται όταν οι μεταβαλλόμενες ανάγκες του καπιταλισμού εν μέσω της κρίσης τον υποχρεώνουν να «εγκαταλείψει» το ένα κυρίαρχο δόγμα για να υιοθετήσει το αντίθετό του. Ο πολιτικός και ιδεολογικός κύκλος ξεπερνά τις εναλλαγές των κομμάτων στην εξουσία και παρακολουθεί τους μεγάλους κύκλους του καπιταλισμού. Τουλάχιστον στην Αμερική κάθε είκοσι πέντε τριάντα χρόνια έχουμε αλλαγή σκυτάλης ανάμεσα στη νεοκλασική και νεοσυντηρητική σχολή σκέψης και στην κεϊνσιανή, προοδευτική ή δεξιά.

H αγορά των ιδεών παράγει τις δικές της εναλλασσόμενες φούσκες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σπαστικό στη διάρκεια της κρίσης να βλέπεις ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν πως λένε κάτι περισπούδαστο με το δίλημμα: «Kέινς ή Φρίντμαν;» παθιασμένους να εκθρονίσουν τον έναν ή τον άλλον. O μακαρίτης ο Kέινς υποστήριζε ότι είναι πιο εύκολο να βρεις φρέσκιες ιδέες από το να ξεκολλήσεις απ' τις παλιές. Kαι είναι πρώτος ο Mίλτον Φρίντμαν που αναφώνησε: «Eίμαστε όλοι κεϊνσιανοί!» το οποίο επανέλαβε στη συνέχεια ο Nίξον.

(Το παραπάνω κειμενάκι είναι και κομμάτι του "ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ - blue tree - ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ" σ.197-98. Εικόνα από Reuters μέσω Economist).

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Με τον Νίκο Παπανδρέου στο Flash

Η σημερινή ενενηντάλεπτη κουβέντα με τον Νίκο Παπανδρέου στον Flash 96. Συζητάμε για την παγκόσμια οικονομική κρίση, τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, την εκλογή Ομπάμα, τις απαραίτητες αλλαγές στην Παιδεία, την πράσινη οικονομία. Συντονίζει ο Γιώργος Σταματόπουλος.



Νίκος Παπανδρέου & Μίμης Ανδρουλάκης - Flash 96 (mp3)

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Έγραψαν...

Ακολουθούν μερικά από το πρώτα αφιερώματα και κριτικές που έχουν δημοσιευθεί στον Τύπο για το "Λευκό Κοτσύφι - blue tree - Μαύρο Καράβι":

Φλέβα - Ελεύθερος Τύπος (6/11/08)

Ο Μάρξ στη Σίλικον Βάλεϊ - Τα ΝΕΑ (7/11/08)



Ο Καπιταλισμός μετά το κραχ - Ελευθεροτυπία (9/11/08)

It's the politics baby - Καθημερινή (16/11/08)

Ο Χιπ χοπερ Μαρξιστής (pfd) - Πρώτο Θέμα (16/11/08)


Μπορείτε να διαβάσετε και μία συνέντευξή μου στην ολοκαίνουργια Free Sunday - Μεγαλύτερη η πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ (pdf)


Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

"Προσκήνιο" & Δημόσια Δεδομένα

Ακολουθεί το βίντεο της χθεσινής συζήτησης με τη Ντόρα Μπακογιάννη στην εκπομπή "Προσκήνιο" του Γιάννη Πολίτη.




Να ενημερώσω επίσης και για το εργαστήρι που διοργανώνει το περιοδικό Re-public με θέμα ‘Δημόσια δεδομένα για ποιους, με ποιον τρόπο;‘, την Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου. Το εργαστήρι θα πραγματοποιηθεί στο Φόρουμ Μεταναστών, Φερών 18, πλατεία Βικτωρίας.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ blue tree ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ

Από Παρασκευή 7 Νοεμβρίου.
Τελικά μία ημέρα νωρίτερα, από την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου!


ΛEYKO KOPAKI, ENAΣ AΣTEPOEIΔHΣ ΣTA KEΦAΛIA MAΣ


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ EΦTIAXNE ΜΠΡΕΚΦΑΣΤ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
  • Aδρεναλίνη
  • Επιστροφή
  • Προβλήτες και καπιταλισμός: ένα τέλος δίχως τελεία
  • Ασουρές, το τέλος της ζήλιας
  • Κεράλα μπρέκφαστ και Ma-t.i.n.a.
  • Η δύναμη δικτύου: συμφέρον και ταυτότητα
  • 4.000 χρόνια: ο αφέντης χρυσός
  • «Τα διπλά ή τίποτα»: το τζάκποτ ενός τυχοδιώκτη δίχως αιτία
  • Η καμπύλη-καμπάνα και η χιπ-χοπ καμπύλη του καπιταλισμού 
  •  

    Ο ΜΑΟ ΣΤΟ ΣΙΤI: ΟΙ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
    • Η αμερικανική νεύρωση του μεγάλου φαλλού
    • Πριμοδότηση του αντίζηλου
    • Προδοσία και Διασπορά: οι ακούραστες μηχανές της καπιταλιστικής επέκτασης
    • Εβραϊσμός και καπιταλισμός: μια ιστορική συνάντηση
    • Οι κύκλοι, οι πόλεμοι, οι παπάδες
    • Πολύ μικρή – πολύ μεγάλη: το άλυτο μυστήριο του καπιταλισμού
    • 200 χρόνια μετά: η μεγάλη απόκλιση
    • Ένα Μαύρο Καράβι: σημάδι της πρώτης παγκοσμιοποίησης
    • Η Μεγάλη Αναστροφή: το τζίνι επιστρέφει στο μπουκάλι
    • Τα παράδοξα του κεφαλαίου και το μεγαλύτερο success story στην ιστορία της ανθρωπότητας
    • «Τι Οθωμανοί, τι Αμερικάνοι!» με πολλές ρακές
    • ΗΠΑ, μια Βρετανία στον «Ασιατικό Αιώνα»; Ή τουρισμός στον Άρη;
    • Αριστερά και «Αμερική»: η τελευταία «ουτοπία»
    • Ένας Λούθηρος στην Κίνα
    • Ένα όριο της Κίνας
    • Η Μεγάλη Προσαρμογή: ένας παγκόσμιος καπιταλισμός δίχως πόλους
    • Ούτε Βίσμαρκ ούτε Τσόρτσιλ: το όριο της τρίτης παγκοσμιοποίησης


    ΚΑΖΑΝ ΝΤΙΠΙ ΚΑΙ ΚΡΥΟ ΝΤΟΥΣ: ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΑΧ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
    • Σκληρός Οκτώβρης με ταούκ γκιογκσού
    • «Ποτέ την Κυριακή!» Το μάθημα της Μαύρης Δευτέρας
    • Vulture capitalism ή τρώγοντας πτώματα
    • Oικονομικός πριαπισμός ή ο «κάλος» των «προοδευτικών» ακαδημαϊκών
      Chicago Boys: «ωραίο, παντελώς ανεφάρμοστο!
    • «Στιγμή Μαρξ» – «Στιγμή Μίνσκι»
    • Aπό την ευφορία στον πανικό
    • Η γραμματική της κρίσης: V, U, W, L…
    • Νέες φωνές σε παλιές φωλιές – παλιές φωνές
    • σε νέες φωλιές: το σύνδρομο της Γραμμής Μαζινό
    • Securitization: η μαύρη μαγεία των παγκόσμιων τραπεζιτών
    • Μαρία: η αυταπάτη της εξισορρόπησης ρίσκου και ανταμοιβής
    • Matina’s cat bond: ομόλογο καταστροφών
    • «Σώστε τον καπιταλισμό από τους σούπερ καπιταλιστές!»
    • Ο ποταμός ζεστού κεφαλαίου και ο σοσιαλισμός της superclass
    • Σενάρια καταστροφής και σχέδια διάσωσης
    • Τι κάνουμε τις φούσκες; «Η βαριά του γύφτου»
    • Φυγή: Mαύρος Σεπτέμβρης... του 2083!
    • Mπλε σκυλιά και κόκκινοι ελέφαντες: χωρίς ηγεσία στο χείλος της αβύσσου
    • H καταστροφή επί το έργον
    • H εκδίκηση της Iστορίας, το Σχέδιο Σετσουάν και η δεύτερη αναπήδηση της μπάλας


    2029: ΤΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
    • Full Monty ή «τηγανητοί διάβολοι»; Τα αρχέτυπα του καπιταλισμού
    • Τι μου είπε ο θείος Δαρβίνος; Η εξέλιξη είναι πιο έξυπνη από σένα!
    • Οι Νέοι Αργοναύτες και οι «παρανοϊκοί» του νέου καπιταλισμού
    • Google capitalism και η «σκοτεινή τέχνη» του μάνατζμεντ
    • Τι διδάσκει ο βοσκός, ο φούρναρης, ο ράφτης, ο οργανοπαίκτης, ο... τον μεταμοντέρνο επιχειρηματία
    • Μπαίνεις! Πώς βγαίνεις είναι το πρόβλημα
    • Υμνείτε τους αναρχικούς αλλά μη σκοτώνετε τους δικηγόρουςΑπό το «σιδερένιο τρίγωνο» στο «αν θες φίλο, πάρε σκύλο»
    • Siemens capitalism κι ούτε ένας Μπιλ Γκέιτς
    • ΗΠΑ-Γερμανία: ανυπόμονο και υπομονετικό κεφάλαιο
    • Λονδίνο-Παρίσι και Dolce Vita capitalism: σκοτώστε τις μαμάδες!
    • Είναι καπιταλιστικό το κοινωνικό κράτος;
    • Μια «προδοσία» των συνδικάτων και της ευρωπαϊκής Aριστεράς
    • O άνθρωπος της Mitsubishi και karoshi καπιταλισμός
    • Στο μυαλό του Τενγκ Σιάο-Πινγκ
    • Μοντέλο Cao Dai
    • Η ιδιοκτησία;
    • Ανισότητες και bossa nova καπιταλισμός
    • Η κληρονομιά της επανάστασης στον δρόμο για την αγορά!
    • Ταξίδι στην Αφροδίτη μ’ ένα ξεχαρβαλωμένο Ιλιούσιν
    • Είναι η πολιτική, ανόητε!


    ΤΑ ΠΙΚΡΑΜYΓΔΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟY: OΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΑΒΕΒΑΙOΤΗΤΕΣ
    • Τα λυχναράκια του χωρισμού
    • Σύκο γλυκό για ξενέρωτους «οικολόγους» και μια ρακή «εις υγεία» του $200 oil
    • Ο «πράσινος» καουμπόι
    • Ένα μάθημα από τις φάλαινες και κεράσι γλυκό στον green capitalism!
    • Στην τιμή κάθε εμπορεύματος το περιβαλλοντικό του κόστος! Έτσι δουλεύει η αγορά!
    • Το μάθημα των κρεμμυδιών: εκτέλεση ή γλυκό κυδώνι στους speculators;
    • Με μια πέτρα δυο κοτσύφια, το «πράσινο» και το «κόκκινο»
    • «Sex and the City» καπιταλισμός; Η πείνα, το χώμα, η δεύτερη «green revolution»
    • Κέρασμα στους outsiders, τους πειρατές, τους χάκερ, τους αναρχικούς και τους εθελοντές του Wiki capitalism
    • Γλυκό καρύδι στο ’68: κομμουνισμός ή καπιταλισμός των 4Μ;


    «ΔEN ΠPOKAMA»: TA ΠPΩINA (SEX AND BREAKFAST) ΠANE ΣANΓKAH


    (πηγές φωτογραφιών: Corbis, Getty, Corbis, The Economist, Financial Times, Getty, Getty)