Και κάτι σε συνέχεια της συζήτησης για την παιδεία.
Η βύθιση και η παρακμή στην παιδεία πάει να γίνει ενδημική. Υπάρχει μια αρνητική αλυσιδωτή αντίδραση, η εγκατάλειψη στα σχολεία γίνεται κολλητική, τα παιδιά χάνουν την πίστη τους στη γνώση και στο δεσμό της με το εργασιακό τους μέλλον. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνονται σαν τα μπανλιέ του Παρισιού. Εκεί «παγίδες φτώχειας» εδώ «παγίδες αυτοκαταστροφής». Γκέτο αμορφωσιάς. Απαρτχάιντ εκπαιδευτικό. Οι καταλήψεις γίνονται εξαρτημένο αντανακλαστικό και νέος κομφορμισμός, σκέτη σύμβαση και ρουτίνα και δεν υπάρχει σ’ αυτές τίποτα το ηρωικό.
Κάποιοι κύκλοι απλώς υποθέτουν ότι από την ερήμωση θα στρατολογήσουν, προσωρινά βέβαια, ένα ημιμαθές πολιτικό προσωπικό. Ο μαχητικός και συγκινητικός αγώνας των δασκάλων έφερε στην ημερησία διάταξη ξανά το άλυτο μεγάλο διαρθρωτικό πρόβλημα της εκπαίδευσης. Αγώνες παλλαϊκοί για την παιδεία με ανοιχτά σχολεία πρέπει να είναι το σύνθημα όλων μας. Κάθε Παρασκευή ολονυχτία της Παιδείας στο Σύνταγμα με κεριά, συναυλίες, ομιλίες.
Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα πρέπει να αντιδράσουν με ειλικρινή μέτρα εκτάκτου ανάγκης που περικλείουν δύο λέξεις: Χρήμα συν Μεταρρύθμιση. Χρήμα συν Μέγιστη Απόδοση της δαπάνης σε ποιότητα και ποσότητα εκπαιδευτικών υπηρεσιών Ας σταματήσουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή να αλληλοκατηγορούνται. Οι Κινέζοι και οι Ινδοί καλπάζουν και τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια είναι κλειστά.
Πρόκειται για ανθρωπιστική καταστροφή κι αυτό το βιώνω με απελπισία σαν πολιτική, κοινωνική, συλλογική και προσωπική αποτυχία.
Η βύθιση και η παρακμή στην παιδεία πάει να γίνει ενδημική. Υπάρχει μια αρνητική αλυσιδωτή αντίδραση, η εγκατάλειψη στα σχολεία γίνεται κολλητική, τα παιδιά χάνουν την πίστη τους στη γνώση και στο δεσμό της με το εργασιακό τους μέλλον. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνονται σαν τα μπανλιέ του Παρισιού. Εκεί «παγίδες φτώχειας» εδώ «παγίδες αυτοκαταστροφής». Γκέτο αμορφωσιάς. Απαρτχάιντ εκπαιδευτικό. Οι καταλήψεις γίνονται εξαρτημένο αντανακλαστικό και νέος κομφορμισμός, σκέτη σύμβαση και ρουτίνα και δεν υπάρχει σ’ αυτές τίποτα το ηρωικό.
Κάποιοι κύκλοι απλώς υποθέτουν ότι από την ερήμωση θα στρατολογήσουν, προσωρινά βέβαια, ένα ημιμαθές πολιτικό προσωπικό. Ο μαχητικός και συγκινητικός αγώνας των δασκάλων έφερε στην ημερησία διάταξη ξανά το άλυτο μεγάλο διαρθρωτικό πρόβλημα της εκπαίδευσης. Αγώνες παλλαϊκοί για την παιδεία με ανοιχτά σχολεία πρέπει να είναι το σύνθημα όλων μας. Κάθε Παρασκευή ολονυχτία της Παιδείας στο Σύνταγμα με κεριά, συναυλίες, ομιλίες.
Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα πρέπει να αντιδράσουν με ειλικρινή μέτρα εκτάκτου ανάγκης που περικλείουν δύο λέξεις: Χρήμα συν Μεταρρύθμιση. Χρήμα συν Μέγιστη Απόδοση της δαπάνης σε ποιότητα και ποσότητα εκπαιδευτικών υπηρεσιών Ας σταματήσουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή να αλληλοκατηγορούνται. Οι Κινέζοι και οι Ινδοί καλπάζουν και τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια είναι κλειστά.
Πρόκειται για ανθρωπιστική καταστροφή κι αυτό το βιώνω με απελπισία σαν πολιτική, κοινωνική, συλλογική και προσωπική αποτυχία.
