Όπως περιγράφω στο βιβλίο μου “Βαμπίρ και Κανίβαλοι”, βαδίζουμε σ’όλη την Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας, στην πλέον προβλέψιμη οικονομική και κοινωνική κρίση στην ιστορία και σε μια νέου τύπου σύγκρουση των γενεών εξαιτίας της δημογραφικής ανατροπής.
Κάθε φορά που κοιτούμε τις διαδηλώσεις στην Γαλλία πρέπει να θυμόμαστε ότι έχουμε το ίδιο αντινεανικές αγορές εργασίας, υψηλά ποσοστά ανεργίας των νέων, ηλικιακά συστήματα αμοιβής και ανάδειξης. Ελλάδα και Γαλλία έχουν σχεδόν το ίδιο συντηρητικό κοινωνικό και ηλικιακό status quo που αγκαλιάζει όλο το πολιτικό φάσμα. Ξεπερνά την γραμμική αντίθεση “αριστεράς” - “δεξιάς”.
Υπάρχει ένα επείγον, πρώτο βήμα εμπιστοσύνης και κάνω έκκληση στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στα συνδικάτα και στα μέσα ενημέρωσης να συζητήσουν μια πρόταση που εδώ και χρόνια μάταια υποστηρίζω μέσα σε μια παράδοξη συνωμοσία σιωπής.
Οι αποκρατικοποιήσεις αφαιρούν σε τελευταία ανάλυση περιουσία και μερίσματα από τις επερχόμενες γενιές. Σε αντιστάθμιση πρέπει να δεσμεύσουμε όλα τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις και από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου για να δημιουργήσουμε ένα “επενδυτικό κεφάλαιο” (Fund) με σύγχρονες διεθνείς προδιαγραφές ώστε με τις αποδόσεις του να στηρίξουμε το ασφαλιστικό σύστημα μετά την οριακή χρονιά 2015 και να αποτρέψουμε την κατάρρευσή του. Σκεφθείτε ότι από το `95 έχουμε εισπράξει από τις αποκρατικοποιήσεις πάνω από το 10% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο ποσό το οποίο με τις αποδόσεις που θα μας εξασφαλίζει το “καλάθι” των επενδυτικών του προϊόντων μπορεί να δώσει μια δυνατή αλλά όχι βέβαια επαρκή τονωτική ένεση στο ασφαλιστικό σύστημα στη δυσκολότερη του ώρα.
Χρειαζόμαστε ένα Νέο Συμβόλαιο των γενεών που θα αφορά την δίκαιη κατανομή των πόρων και των βαρών ανάμεσά τους. Διαφορετικά θα γίνει “της Γαλλίας”.
