Γιατί θα πρέπει οι πολίτες, στις 7 Ιουνίου, να επιλέξουν την κάλπη από την παραλία; και με ποιο κριτήριο θα πρέπει να ψηφίσει ο Έλληνας ψηφοφόρος;Είμαστε το πολύ η μισή Σαγκάη. Μπορούμε να ενισχύσουμε την εθνική υπόσταση και τις προοπτικές μας μόνο μέσα από περισσότερη και σχετικά διαφορετική Ευρώπη. Θα αφήσουμε λοιπόν με την ευρωαδιαφορία μας να διαμορφώσουν τη νέα Ευρώπη τα golden boys και οι ισχυρές τεχνοκρατικές–γραφειοκρατικές δυνάμεις; Θα συμμετέχουμε με την ψήφο μας για να σπάσουμε ένα πανίσχυρο “αριστεροδεξιό” status quo – πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, ηλικιακό – που παραλύει την Ευρώπη και κόβει τα φτερά της νέας γενιάς; Θα ψηφίσουμε στο κίνημα "Stop Barroso"; Επιπλέον, ως έλληνες ψηφοφόροι πρέπει να δώσουμε ψήφο–εντολή για ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, για νέο τρόπο διακυβέρνησης και νέο μοντέλο ανάπτυξης. Αυτό το νόημα δίνουμε στην ψήφο στο ΠΑΣΟΚ. Οι άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης προς το παρόν αδιαφορούν για το ποιος και πώς θα κυβερνήσει τον τόπο.
Είναι εφικτή η αναζήτηση συμμαχιών για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας ή πρόκειται για προεκλογικό πυροτέχνημα;
Μια ντε φάκτο μερική αναθεώρηση συμβαίνει ήδη εν μέσω κρίσης, αφού υπάρχει μεγάλη ελαστικότητα στο μέγεθος του ελλείμματος. Σε ορισμένες χώρες όπως η Ιρλανδία, θα ξεπεράσει ίσως το 15%. Μια άλλη εφικτή μπορεί να είναι η μεγέθυνση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, ώστε να ευνοήσει την ανάπτυξη και τα προγράμματα κοινωνικής συνοχής και απασχόλησης των νέων. Μια τρίτη, για την οποία εργάζομαι εδώ και χρόνια, είναι η έκδοση ευρωομολόγου ειδικού σκοπού για να χρηματοδοτήσουμε πανευρωπαϊκές επενδύσεις χρήσιμες για την ανταγωνιστικότητα, το περιβάλλον, την πράσινη ενέργεια και τις καινοτομικές επιχειρήσεις. Οι συμπληρώσεις-τροποποιήσεις του Συμφώνου Σταθερότητας που θα ενισχύουν τα αντικυκλικά του χαρακτηριστικά και ειδικά τη διάσταση της απασχόλησης και της πράσινης ανάπτυξης, μπορεί να στηριχθούν σε μια μεταβαλλόμενη γεωμετρία συμμαχιών. Η "κατάργηση" όμως του Συμφώνου Σταθερότητας, που ορισμένοι, από πολιτική επιπολαιότητα και άγνοια προτείνουν, θα οδηγούσε σε κατάρρευση του ευρώ, αποδιάρθρωση της ευρωζώνης, θρίαμβο του δολλαρίου. Μη ξεχνάμε ειδικά το γερμανικό σύνδρομο για "σταθερότητα" την οποία κυνηγά η εμπειρία της Βαϊμάρης, όταν ήταν προτιμότερο να καις μάρκα στις σόμπες αντί για κάρβουνα.
Η συνέχεια της συνέντευξης στη news247.gr
