Τριάμισι χρόνια κρατά η εκλογική φαγούρα. Η καμπάνια απορροφά τα πάντα. Κυβέρνηση, κόμματα, προγράμματα, πρόσωπα. Εκεί που κυβέρνηση και κόμματα έχουν μαραθώνιο μπροστά τους, τρέχουν αντίθετα από την αρχή της τετραετίας ημερήσια ή εβδομαδιαία κατοστάρια. Αν κυβερνούσαν τα δελτία των 8 ίσως να ήταν λύση, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς δεν κυβερνούνται έτσι οι χώρες. Η αίσθηση ενός ισχυρού στόχου για τη χώρα χάνεται και αναδεικνύεται σαν κεντρικό ζήτημα ο χρόνος της ημερομηνίας των εκλογών. Αυτός είχε στοιχειώσει από την αρχή στο μυαλό του Καραμανλή.
Tα κόμματα δεν συγκεντρώνουν μια «κρίσιμη μάζα» από αποτελεσματικές ιδέες, λύσεις, κοινωνικές συμμαχίες και φρέσκα πρόσωπα που θα μπορούσαν να προχωρήσουν τις ώριμες αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.
Ο Καραμανλής ταλαντεύεται στο χρόνο των εκλογών και η ακυβερνησία επεκτείνεται. Ή θα έπρεπε να τις είχε κάνει τώρα ή πράγματι στο τέλος της τετραετίας με έναν ενδεχόμενο ανασχηματισμό τώρα. Είναι αναποφάσιστος και σταθερά δείχνει σοβαρή αδυναμία να διαχειριστεί κρίσεις όπως εντυπωσιακά φάνηκε και στην υπόθεση των ομολόγων. Η πολιτική του ευθύνη, ανεξάρτητα και από τις μίζες της συμμορίας των ομολόγων, είναι ότι επίσημα το κράτος αποφάσισε να δανείζεται σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων με μεταβίβαση σ’ αυτά του σχετικού ρίσκου.
Προς το παρόν η εκλογολογία είναι το άλλοθι της αδυναμίας να δοθούν συγκεκριμένες βιώσιμες απαντήσεις σε συγκεκριμένα μεγάλα προβλήματα.
Tα κόμματα δεν συγκεντρώνουν μια «κρίσιμη μάζα» από αποτελεσματικές ιδέες, λύσεις, κοινωνικές συμμαχίες και φρέσκα πρόσωπα που θα μπορούσαν να προχωρήσουν τις ώριμες αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.
Ο Καραμανλής ταλαντεύεται στο χρόνο των εκλογών και η ακυβερνησία επεκτείνεται. Ή θα έπρεπε να τις είχε κάνει τώρα ή πράγματι στο τέλος της τετραετίας με έναν ενδεχόμενο ανασχηματισμό τώρα. Είναι αναποφάσιστος και σταθερά δείχνει σοβαρή αδυναμία να διαχειριστεί κρίσεις όπως εντυπωσιακά φάνηκε και στην υπόθεση των ομολόγων. Η πολιτική του ευθύνη, ανεξάρτητα και από τις μίζες της συμμορίας των ομολόγων, είναι ότι επίσημα το κράτος αποφάσισε να δανείζεται σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων με μεταβίβαση σ’ αυτά του σχετικού ρίσκου.
Προς το παρόν η εκλογολογία είναι το άλλοθι της αδυναμίας να δοθούν συγκεκριμένες βιώσιμες απαντήσεις σε συγκεκριμένα μεγάλα προβλήματα.
