Σκεφτόμουνα μπας κ’ είχα πέσει έξω στην παλαιά μου δημόσια διάγνωση για τον Αντώνη Σαμαρά, ότι δηλαδή πάσχει από το λεγόμενο στην ψυχανάλυση σύνδρομο ματαίωσης, όταν δηλαδή ένας άνθρωπος πλησιάζει ένα στόχο που ήταν διακαής πόθος του τότε ακριβώς άξαφνα δείχνει μια ανεξήγητη συμπεριφορά και τα κάνει όλα μπάχαλο. Φαινόταν σαν ν’ απέκτησε φρόνηση και υπομονή. Κι όμως όταν καταλήφθηκε από περίσσεια ευφορία και φούρια, κι όταν πήραν φόρα να τον κολακεύουν ένα σωρό σπόνσορες και άρχισε να ονειρεύεται πως θα καθαρίσει το πολιτικό παιχνίδι με μια θεαματική κίνηση ακόμα και με εκλογές, επαναλάμβανα σ’ όλους “όπου να’ ναι θα την κάνει τη μ.... και θα’ ναι μεγάλη...”. Η μαύρη οθόνη της ΕΡΤ είναι απλώς το σύμπτωμα ενός βαθύτερου ψυχολογικού συνδρόμου. Θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο σύμπτωμα, τυχαίο, που ξεπερνά τα όρια του υπολογισμένου κινδύνου και πλησιάζει τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Βλέπε πχ διαχείριση του γιουγκοσλαβικού. Κρίμα.
