Πέμπτη 19 Ιουλίου 2007

Blogger: Ο Διπλός Άνθρωπος


Φίλη, φίλε blogger μην ανησυχείς! Δεν εννοώ ότι είσαι ένας ψυχωσικός του διαδικτύου, ένας ψηφιακός Τζέκιλ και Χάιντ. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν καλά τα «δύο» πρόσωπα ή τα «τρία» σε ένα. «Εκάτη – Περσεφόνη – Δήμητρα» σε ένα. «Είμαι Εγώ και ο Άλλος» γράφει ο Μπόρχες. «Δεν ξέρω ποιος από τους δύο γράφει αυτή τη σελίδα». Στο κάτω – κάτω η ψηφιακή επικοινωνία όπως κάθε δημιουργία είναι μια πράξη αυτοδιχασμού. Ένα κομμάτι του Ομήρου δημιουργεί τον Οδυσσέα. Ένα κομμάτι του Σοφοκλή τον Οιδίποδα. Ένα του Σαίξπηρ τον Άμλετ. Ένα του Ντοστογιέφσκι τον Καραμαζόφ. Ένα του Γκαίτε τον Βέρθερο. Ακόμα και ένα κομμάτι του Φλωμπέρ την Μαντάμ Μποβαρύ. Ένα του Καζαντζάκη τον Ζορμπά. Καθένας από σας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι, με τη γλώσσα του Πιραντέλο, «Ένας, Κανένας και Εκατό Χιλιάδες». Ας μη μιλώ όμως ουδέτερα και ενοχοποιώ εσάς. Παρουσιάζω αυτοπροσώπως τη δική μου θεμελιώδη διχοτομία. Ιδού η εξοχότητά μου, ο Μίμης, σαν ψηφιακός Διπλός Άνθρωπος.

Φως ή Ημίφως;

Διεκδικώ το δικαίωμα σε μια επικοινωνία και διαφάνεια δίχως όρια στο διαδίκτυο για τις ξεχωριστές προσωπικές στιγμές μου, τη δημόσια και ιδιωτική ζωή μου, τις ώριμες ή τις ασχημάτιστες και μύχιες σκέψεις μου. Κανένα χώρο μου δεν θεωρώ ιερό και απαραβίαστο. Φως, παντού περισσότερο φως! Κάποτε στη γενιά μου σ’ όλο τον κόσμο άνθιζαν τα κοινόβια των παιδιών των λουλουδιών που ταύτιζαν τους τοίχους των σπιτιών με τους τοίχους των φυλακών. Ούτε οι κρεβατοκάμαρες και οι τουαλέτες δεν είχαν πόρτες. Τα πάντα μοιράζονταν ελεύθερα: σκέψεις, εργασία, τρόφιμα ακόμα και το σεξ!

Λες μπαγιάτικες ανοησίες! Η ζωή όπως η τέχνη ζητά τις ελαφρές φωτοσκιάσεις. Διεκδικώ το δικαίωμα της αδιαφάνειας, της ιδωτικότητας, του υπαινικτικού, του απωθημένου, του μυστικού, του απόκρυφου. Ημίφως, Ημίφως, Ημίφως! Το φως σε τυφλώνει. Μέσα στην απόλυτη διαφάνεια παράγεται η εκτυφλωτική αδιαφάνεια.

Διεκδικώ το δικαίωμα στην πρόσβαση, παντού, πάντα, κάθε στιγμή από οποιοδήποτε μέσο – κινητό, κομπιούτερ, τηλεόραση. Το δικαίωμα να συνδέομαι μαζί σας μέρα με τη μέρα, λεπτό το λεπτό, να συνεργάζομαι, να μοιράζομαι, να ανταλλάσσω ιδέες, πληροφορίες, εικόνες, ήχους, μουσικές.

Κι όμως διεκδικώ το δικαίωμα να φεύγω μακριά με κάθε τίμημα, να χάνομαι, να αποσυνδέομαι, να μονάζω σε περισυλλογή, να συνδιαλέγομαι με τις εσωτερικές φωνές μου, με τις φωνές των άλλων μέσα από τη λογοτεχνία, το σινεμά, τη μουσική, την ιστορία, τα μαθηματικά, τη φυσική, τη βιολογία, τα οικονομικά.

Ποθώ να γνωρίζω νέους ανθρώπους και να αποκτώ φίλους μέσα από το διαδίκτυο. Social networking! Η ψηφιακή κοινωνικότητα διεγείρει τη φαντασία μου. Η ψηφιακή απόσταση με βοηθά να δω καλύτερα τον εαυτό μου και τους άλλους όπως ένας αρχιτέκτονας που απομακρύνεται για να δει προοπτικά όλες τις όψεις ενός κτιρίου. Ακόμα και οι μεταμφιέσεις, οι μάσκες παράγουν ταυτότητες, πραγματικές, δανεικές ή κατασκευασμένες. Καθένας από μας είναι αυτό που είναι και αυτό που θα ήθελε να είναι και δεν είναι. Μιγαδικός, μια διαρκής διαβούλευση του πραγματικού και του φανταστικού. Ένα email φέτος με το ψευδώνυμο «Μαίρη Παναγιωταρά» κι ένα άλλο με το όνομα Μόκα, της ηρωίδας μου στο Θηλυκό Πόκερ προκάλεσαν μέσα μου τις μεγαλύτερες δονήσεις σε σχέση με τα πρόσωπα που συνάντησα ζωντανά. Άλλωστε το τελευταίο βιβλίο μου διαμορφώθηκε στη blogόσφαιρα.

Προσποιείσαι! Είσαι ανίκανος για οποιαδήποτε επικοινωνία δίχως το βλέμμα, το άγγιγμα, έστω το ηχόχρωμα της φωνής. Είσαι αμετάκλητα παλαιός. Ανήκεις στο Ελληνικό ΄60 και ΄70. Ούτε το τηλέφωνο δεν είσαι ικανός να χρησιμοποιήσεις σωστά. Δεν είχες άλλωστε τηλέφωνο μέχρι τα είκοσι τρία σου. Ανήκεις σ’ ένα βιωματικό, προφορικό πολιτισμό της άμεσης επικοινωνίας της επαρχίας σου. Είναι αδύνατο να κατανοήσεις ή να επινοήσεις ένα οποιοδήποτε θέμα – λογοτεχνικό, μαθηματικό, ιστορικό ή πολιτικό – αν δεν μουτζουρώνεις, δεν σχολιάζεις στα κενά των σελίδων ενός βιβλίου, δεν υπογραμμίζεις, δεν σχεδιάζεις ακαθόριστα ελλειπτικά ή προβολικά σχήματα. Προσαρμόζεσαι στο διαδίκτυο ψυχαναγκαστικά. Το πολύ κρατάς μια ψηφιακή επαφή μ’ ότι κινείται αλλά στο βάθος ανήκεις αλλού.

ο χρήστης ή ο μηχανικός;
ο καταναλωτής ή ο παραγωγός;

Διεκδικώ, εγώ ο χρήστης, το δικαίωμα να είμαι δημιουργός στον κόσμο της ψηφιακής επικοινωνίας. Τέρμα το σχίσμα ανάμεσα στις δύο φυλές: από δω ο χρήστης από κει ο ειδικός υψηλού επιπέδου, από δω ο καταναλωτής από κει η εταιρεία παραγωγής. Για πρώτη φορά στην ιστορία κινητήρας και πρωταγωνιστής στην τεχνολογική καινοτομία είναι ο χρήστης, ο καταναλωτής. Οι υπολογιστές, το λογισμικό, οι εταιρείες πληροφορικής θα προσαρμόζονται στις ανάγκες των χρηστών. Το παιχνίδι της τεχνολογίας δεν παίζεται πια σε απομονωμένα εργαστήρια πανεπιστημίων, ερευνητικών κέντρων και επιχειρήσεων. Τώρα γινόμαστε όλοι δημιουργοί. Η καινοτομία μετασχηματίζεται ριζικά. Δημοκρατικοποιείται, κοινωνικοποιείται, διαχέεται.

Υπερβολές, υπερβολές! Σ’ όλες τις καινοτομίες έπαιζαν ρόλο οι χρήστες. Δεν υπήρξε ποτέ το απομονωμένο «εύρηκα, εύρηκα!». Ακόμα και ο Γκούτενμπεργκ απάντησε στη λυσσασμένη ανάγκη των χρηστών, στη μανία των καθολικών ιερέων και μοναχών να αναπαράγουν τη Βίβλο. Ήδη υπήρχαν πιεστικές μηχανές που έκοβαν τα νομίσματα των κρατιδίων. Ο καινοτόμος στην ιστορία άρπαζε με ετοιμότητα αυτό που υπήρχε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αυτό που κι άλλοι το ακουμπούσαν, το ψηλαφούσαν αλλά δεν έκαναν την τελική κίνηση, δεν ολοκλήρωναν, δεν είχαν τη δημιουργική φαντασία να συλλάβουν τις έσχατες συνέπειές του. Αυτό συνέβη ακόμα και στα ποδήλατα και στους ηλεκτρικούς γλόμπους. Προς θεού, αν εκχωρήσουμε την καινοτομία αποκλειστικά στο χρήστη, αν σταματήσουμε να δημιουργούμε μαθηματικούς, ηλεκτρονικούς μηχανικούς υψηλού επιπέδου, αν σταματήσουν οι εταιρείες και το δημόσιο να χρηματοδοτούν την έρευνα, αν εξατμιστεί το ρίσκο και η ανταμοιβή της επιχειρηματικότητας τότε η τεχνολογική καινοτομία θα υποστεί τις συνέπειες του οικονομικού νόμου των φθινουσών αποδόσεων.

Παθιάζομαι με το δικαίωμα να μετέχω σε μια κοινότητα ελεύθερων συνδημιουργών, σ’ αυτό που ανταλλάσσεται, μοιράζεται ελεύθερα, σ’ αυτό που δεν πουλιέται δεν αγοράζεται, δεν εμπορευματοποιείται. Υποστήριζα εδώ και χρόνια το λογισμικό ανοιχτού κώδικα (open source) σαν το νέο κίνημα νεολαίας. Μετα-Κίνημα Linux! Περιμένω πολλά από το επόμενο big bang της τεχνολογίας. Μια μετα-web καινοτομία που θα διευρύνει και θα δώσει νέο βάθος και περιεχόμενο στο μοντέλο Wikipedia, στη διαρκή συμμετοχή, στην ελεύθερη συλλογική «σοφία του πλήθους» (wisdom of crowds). Ριζοσπαστική διαφάνεια στην επιστήμη, στην έρευνα, στην επιχειρηματικότητα, στο χρηματοοικονομικό. Τέρμα οι περιφράξεις και οι οικοπεδοποιήσεις στο διαδίκτυο, τα κλειστά πνευματικά δικαιώματα, η εμμονή στη μονοπωλιακή ή ατομική ιδιοκτησία. Όλα WiKi!

Παλιμπαιδισμός! Μετά τα πενήντα επιστρέφεις και αναπαράγεις σε ψηφιακή εκδοχή τις αριστερές αυτοδιαχειριστικές ουτοπίες της νεότητάς σου! Φίλε, οι άνθρωποι κάνουν ό,τι πληρώνονται να κάνουν και δεν κάνουν ό,τι δεν πληρώνονται. Αυτή είναι η πολιτική οικονομία. Η απλήρωτη εργασία που αναδεικνύεις στο Θηλυκό Πόκερ έχει τα όριά της. Ξέχνα τη δημιουργία και την καινοτομία δίχως ανταμοιβή, υλική ή ηθική. Τίποτα δημιουργικό δεν γίνεται δίχως τα κίνητρα του εισοδήματος και του κέρδους ή τουλάχιστον της εκτίμησης και της δημόσιας αναγνώρισης. Γιατί να ξοδεύω το χρήμα μου και το χρόνο μου στην έρευνα και τη δημιουργία αν δεν έχω κανένα ιδιαίτερο δικαίωμα στους καρπούς της; Γιατί να προμηθεύω με ιδέες, καινοτομίες και τεχνικές τους ανταγωνιστές της επιχείρησής μου; Τίποτα δεν κερδίζεται δωρεάν στη ζωή! Η γνώση απαιτεί κόπο. Αυτό που μοιράζεται δωρεάν, αυτό που παράγουν οι χρήστες δημιουργεί ένα νέο χώρο για τους διαφημιστές, μια νέα ανεξάντλητη πηγή κέρδους. Η Google είναι το πρότυπο. Το MySpace το αγόρασε ο Μέρντοχ για $580 εκατομμύρια και το Facebook το κυνηγούν η Yahoo, η Google και η Microsoft. Το Linux, το ελεύθερο λογισμικό ανοιχτού κώδικα δημιουργεί ένα νέο πεδίο για εμπορικές χρήσεις. Μην έχεις ενοχές με την εμπορευματοποίηση. Καμία μαγείρισσα δεν θα φθάσει στο επίπεδο γνώσης ενός Πρωθυπουργού, όπως ονειρευόταν ο Λένιν. Κανείς blogger δεν θα γίνει δημιουργικός επιστήμονας επειδή κάθεται με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή του.

Απαιτώ το δικαίωμα να έχω στη διάθεσή μου κάθε πληροφορία για την πολιτική, την επιστήμη και τις αγορές σε πραγματικό χρόνο, λεπτό με λεπτό.

Ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει υπερπληροφόρηση, information overload. Μπλοκάρει το μυαλό σου. Είσαι ανίκανος να διακρίνεις τις βαθύτερες τάσεις της οικονομίας και της κοινωνίας, αυτό που κινείται κάτω από τον αφρό και έτσι διαρκώς πέφτεις έξω στις προγνώσεις σου και αιφνιδιάζεσαι. Αυτό είναι άλλωστε το συγκριτικό πλεονέκτημά σου, ενός ερασιτέχνη μελετητή των χρηματοοικονομικών αγορών σε σχέση με τους αναλυτές που βρίσκονται στην πρίζα σε χρόνο dt. Ακόμα μια φορά τα έχασαν μπροστά στην πιστωτική κρίση από τα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου στις ΗΠΑ όπως παλαιότερα με τα χρηματιστήρια.

Α! Ο Διπλός Άνθρωπος μέσα μου παρασύρθηκε σε περιττές εξομολογήσεις. Ξέχασε το χειρότερο απ’ όλα: ότι γράφεται στο διαδίκτυο με ακολουθεί, θα με κυνηγά για πάντα και μία μέρα θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μου. Πολλοί bloggers ξεθαρρεύουν, λένε πολλά και μία μέρα ίσως δεν θα βρίσκουν δουλειά. Εντάξει, υπάρχει το δικαίωμα να κατοχυρώνω ψηφιακά τη συνέχεια της σκέψης μου, το ημερολόγιο των αναζητήσεών μου, αλλά υπάρχει το υπέρτερο δικαίωμα της ασυνέχειας, του άλματος, της ποιοτικής μεταβολής, το δικαίωμα να αντιφάσκω δημιουργικά και να συγκρούομαι με τον εαυτό μου.

Ποιος γράφει τελικά αυτή την ιστοσελίδα; Εγώ ή ο Άλλος. Ημίφως! Ημίφως! Ημίφως!

(image copyright: TIME Magazine)

Τρίτη 17 Ιουλίου 2007

Πολιτικό blog

To Πολιτικό blog δημοσίευσε την συζήτηση που κάναμε με τον Ανδρέα και την Κάλι. Μπορείτε να την δείτε εδώ.

Επίσης, την Κυριακή (15/6) ΤΟ ΒΗΜΑ δημοσίευσε συνέντευξή μου στην οποία συνεχίζω τη συζήτηση που ξεκινήσαμε με αυτό το post. Το κείμενό της είναι εδώ (pdf).

Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

Ηγεμονία με «πρόσληψη» των αντιπάλων

Είσαι ο μελλοντικός αξιόμαχος αντίπαλός μου στην επόμενη κούρσα των προεδρικών εκλογών; Σε υιοθετώ και σε προσλαμβάνω!

Αυτή τη συνταγή εφαρμόζει ο Σαρκοζί απέναντι στους Σοσιαλιστές για να τσιμεντάρει την ηγεμονία του στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας! Μετά τον διορισμό του «χαρισματικού» αριστερού Μπερνάρ Κουσνέρ στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας, ο Σαρκοζί προτείνει τον πιθανό μελλοντικό του αντίπαλο Ντομινίκ Στρος - Καν, τον «εκσυγχρονιστή» πρώην υπουργό οικονομικών του Λιονέλ Ζοσπέν, για τη θέση του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. «Είναι ο πιο ικανός, ο πιο έμπειρος, ο πλέον πολύγλωσσος» δηλώνει ο Σαρκό.

Διόρισε λοιπόν τους αντιπάλους σου! Να μια άλλη όψη της μάχης της ηγεμονίας που νομίζαμε ότι είναι κυρίως ηγεμονία ιδεολογική, προγραμματική, ηθική, αισθητική και διαχειριστική – κυβερνητική. Ο Καραμανλής πρότεινε τον Κάρολο Παπούλια μια συμβολική προσωπικότητα του Παπανδρεϊσμού αλλά βετεράνο, απόμαχο όχι μελλοντικό αντίπαλό του. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντλήσει διδάγματα από το αρνητικό πρότυπο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος: συντηρητική περιχαράκωση – ιδεολογική και προγραμματική - στα ίδια και τα ίδια και status quo των βαρώνων του. Τώρα μοιράζονται τα ιμάτιά του! Τι κρίμα για το κόμμα του Μιττεράν! Η κρίση του είναι βαθειά!

Η μάχη για την ηγεμονία είναι σίγουρα, εκτός των άλλων, και μια μάχη μεταξύ των αντιπάλων για την προσέλκυση των πιο ταλαντούχων και δημιουργικών νέων ανθρώπων. Όχι βέβαια απαραίτητα αντιπάλων. Ηγεμονία δεν κερδίζεις με τη θρησκεία του status quo.

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007

«Πρόεδρε, φρέσκαρε την ομάδα για να κερδίσεις»

Το παρακάτω είναι το πλήρες κείμενο μίας συνέντευξης που έδωσα στο Βασίλη Σκουρή και δημοσιεύθηκε στο σημερινό (9/7) Έθνος.

Ο Καραμανλής από τα ομόλογα και την Πάρνηθα στο συνέδριο της Ν.Δ.…


Ο Καραμανλής έμαθε να διαβάζει καλά, αν και μονότονα, τις γραπτές ομιλίες του, έδειξε ότι πιάνει τα κόλπα του πολιτικού τακτικισμού αλλά σαν κυβερνήτης είναι « ο άνθρωπος που απέτυχε να διαχειριστεί κρίσεις και κινδύνους», ο άνθρωπος που αδυνατεί να οδηγήσει σ’ οποιονδήποτε τομέα σε τελικά αποτελέσματα, να αρχίσει δηλαδή μια δουλειά και να την τελειώσει και επίσης αυτός που καταφεύγει συστηματικά σε ηθικές συμψηφισμού.

Αυτό είναι πρόβλημα μόνο του Καραμανλή;

Όχι, αυτός όμως είναι Πρωθυπουργός και συμπυκνώνει βαθύτερες αδυναμίες στον τρόπο διακυβέρνησης και διαχείρισης και αποκαλύπτει γενικότερα την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Εξάλλου ο αντίπαλος μας προσφέρει πάντα έναν καθρέπτη για να δούμε το αρνητικό είδωλο και του δικού μας εαυτού. Αξιολόγησε ας πούμε τον χ «Πολύδωρα» σαν δημόσιο μάνατζερ.


Ωστόσο θα ζητήσει απ’ ότι φαίνεται σύντομα εκλογές στο όνομα της συνέχισης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων...


Κλείσε τα μάτια και φαντάσου τον Καραμανλή σε δεύτερη θητεία. Γιατί να κάνει με ισχνή πλειοψηφία ό,τι δεν τόλμησε να αγγίξει όταν είχε ισχυρή πλειοψηφία και πολιτική υπεροχή; Θα είναι το απόλυτο τέλμα. Κι αυτό ο λαός το πιάνει και θα υπάρξει πιστεύω πλημμυρίδα της τελευταίας στιγμής υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

Τα γκάλοπ τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν το επιβεβαιώνουν


Ένας αναποφάσιστος κόσμος πιάνει το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και ταλαντεύεται «να το ρίξω, να μη το ρίξω». Εκεί χρειάζεται η πειστική ώθηση του «ρίξτο» ή εκείνες οι τελευταίες κινήσεις που θα απαντήσουν στις έντονες και εύλογες επιφυλάξεις αυτού του κόσμου και θα του δώσουν τη δυνατότητα να δώσει έστω ψήφο κριτικής υποστήριξης στον Παπανδρέου ή μια διεκδικητική ψήφο στο ΠΑΣΟΚ που θα εκφράζει την απαίτηση για αλλαγές στον τρόπο διακυβέρνησης, αλλαγές στο ίδιο ΠΑΣΟΚ, αλλαγές στο κορεσμένο, κουρασμένο και εξαντλημένο πολιτικό σκηνικό.


Ο πολιτικός λόγος των στελεχών σας διευκολύνει αυτή την κίνηση;


Όχι αρκετά. Τα στελέχη αγορεύουν και ανταγωνίζονται κατά κανόνα για να διαμοιράσουν το θεωρούμενο στάνταρτ σώμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και παραβλέπουν το ενδιάμεσο που κρίνει τις εκλογές. Άσε που το «δεδομένο» κομματικό ακροατήριο είναι το πιο υποψιασμένο, προβληματισμένο και ανήσυχο.

Ο Παπανδρέου τι πρέπει να κάνει;

Κανονικά έπρεπε με τέτοια άχρηστη κυβέρνηση να έχουμε φέρει το παιχνίδι στο 3-1 αλλά τουλάχιστον κατάφερε ο Πρόεδρος να το ισοφαρίσει και πρέπει τώρα να κάνει ό,τι ένας κόουτς όταν πάει το μάτς στην παράταση για να το κερδίσει: να επιχειρήσει έγκαιρα ένα δυνατό τελευταίο φρεσκάρισμα της «ομάδας» - συμβολικό και ουσιαστικό - σε δημιουργικά πρόσωπα και κυρίως σε πιο έξυπνες ιδέες και τακτικές.

Πιστεύεις ότι έκανε λάθος το ΠΑΣΟΚ και σήκωσε ψηλά και αποκλειστικά τη σημαία των σκανδάλων;

Όταν έχεις έναν αντίπαλο που πέφτει ελεύθερα με τη δύναμη της «βαρύτητας» από την ανικανότητα και τα σκάνδαλα του κάνεις ευφυή σπρωξίματα , αποδεκτά από την κοινωνία, στους αδύνατους κρίκους του για να επιταχύνεις την πτώση του, αλλά φροντίζεις να μην απαξιώνεις ηθικά όλον τον χώρο του με γενικευμένες καταγγελίες και αφορισμούς που τον συσπειρώνουν και ενισχύουν τα αμυντικά αντανακλαστικά του. Ορισμένοι ίσως πήγαν ακόμη και στο Χάρβαρντ αλλά πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθουν την «άλφα – βήτα» της πολιτικής, να έχουν κάνει πραγματικό πεζοδρόμιο.


Συνεπώς θεωρείς ότι δεν διαχειρίζεστε σαν κόμμα ικανοποιητικά το κεφάλαιο Παπανδρέου…


Η Αφήγηση «Γιώργος Παπανδρέου» μπορεί και πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και διεισδυτική σ’ όλη την κοινωνία και σ’ αυτούς που δεν πρόκειται να μας ψηφίσουν. Αυτό σημαίνει ηγεμονία – ιδεολογική, ηθική, προγραμματική. Να επηρεάζεις ακόμα και τις αξίες, τα γούστα και τις κρίσεις των οπαδών των άλλων κομμάτων. Πρέπει να υπερασπίσουμε και να αναπτύξουμε θετικά αυτό το «κάτι» διαφορετικό που είχε ο Πρόεδρός μας στην πολιτική ζωή. Το στοιχείο της υπέρβασης από το φθαρμένο σκηνικό. Γιατί ειδικά αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ δεν θα έρθει απλώς σαν εναλλαγή στη Ν.Δ. αλλά σαν υπέρβαση παθολογιών του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στις οποίες εμπλέκεται σ’ έναν βαθμό και το ίδιο.


Η περίπτωση Παπακωνσταντίνου πώς αξιολογείται σ’ αυτόν τον προβληματισμό; Ήταν σωστά τα αντανακλαστικά σας;


Πέρα από το προσωπικό ξεκατίνιασμα του Πρωθυπουργού και το αν υπάρχει ή όχι, όπως υποθέτω, κάποια αθέμιτη πρακτική από το συγκεκριμένο πρόσωπο, το οποίο προσωπικά δεν γνωρίζω, θέλω να πάω σε μια δευτεροβάθμια ανάγνωση αυτής της υπόθεσης . Γιατί θα πρέπει αυτές οι κομματικές θέσεις να μονοπωλούνται από ενδεχομένως άξια κατά τα άλλα πρόσωπα που δημιουργούν όμως στην κοινωνία την λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε ένα άθροισμα από ισόβιους πρώην κρατικούς αξιωματούχους σε αναμονή ενόψει επιστροφής στη νομή της εξουσίας; Πώς θα διαλύσουμε, τώρα τουλάχιστον που είμαστε στην αντιπολίτευση, τις καταστάσεις κρατικοποίησης του κόμματος που οδηγούν σε εκφυλιστικά φαινόμενα, τους δεσμούς νομής εξουσίας, τα φαινόμενα κόμματος- καρτέλ καθιερωμένων προσώπων, τη θρησκεία του στάτους- κβό, όλα όσα οδηγούν στον αποκλεισμό νέων δημιουργικών δυνάμεων από την κοινωνία και τα οποία είναι ασύμβατα με την επαγγελία του Γιώργου Παπανδρέου για ανοιχτό κόμμα; Σ’ αυτό το βασικό ερώτημα των μελών και φίλων του κόμματος το οποίο το συναντώ κάθε μέρα μπροστά μου στην κοινωνία το κεντρικό όργανο του κόμματος δεν ξέρω αν θέλει να απαντήσει πειστικά. Το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, η κοινωνική αριστερά και κεντροαριστερά διαθέτει ένα τεράστιο «ανθρώπινο κεφάλαιο» ιδιαίτερα νέων ανθρώπων και εμείς έχουμε κολλήσει στα ίδια και στα ίδια.


Το ίδιο ζήτημα έθεσε με τον δικό του τρόπο ο Γιάννης Μανώλης για τη Νέα Δημοκρατία στο συνέδριό της, να μην υπάρξει δηλαδή κρατικοδίαιτη Κεντρική Επιτροπή. Τελικά μήπως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι έτοιμο να εμφανισθεί ως δύναμη εξυγίανσης;


«Εξυγίανση», «κάθαρση» είναι παλιές καραμέλες. Το ΠΑΣΟΚ, ένα λαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα, δεν επικοινωνεί με την κοινωνία αποκλειστικά δια μέσου της ηθικής καταγγελίας του αντιπάλου αλλά πρόσωπο με πρόσωπο με αυτήν την κοινωνία δίνει «απαντήσεις, απαντήσεις, απαντήσεις» στα μεγάλα προβλήματά της. Τη διαφθορά που έχει πάρει συστημικές διαστάσεις στην Ελλάδα θα την αντιμετωπίσουμε όχι τόσο στο επίπεδο της ηθικολογίας και της δικομανίας αλλά σε κείνο της πολιτικής οικονομίας, του νέου δημόσιου μάνατζμεντ και των θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Δεν ξεκινάμε με την υπόθεση ότι οι δικοί μας αξιωματούχοι είναι άγγελοι και οι άλλοι είναι οι δαίμονες αλλά θα μεταβάλλουμε ριζικά τα μοντέλα διαχείρισης για να περιορίσουμε κατά το δυνατόν την «ύλη» της διαφθοράς. Ξεκινάμε καταρχήν με την απαισιόδοξη υπόθεση των «κακών» δικών μας κι όχι των «καλών». Αυτό για παράδειγμα ισχύει για το πρωτόγονο μοντέλο διαχείρισης των ασφαλιστικών κεφαλαίων που άφηνε και αφήνει αρκετά περιθώρια αθέμιτων πρακτικών. Εδώ έχω ολοκληρωμένη πρόταση, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε το ίδιο το Υπουργείο των Οικονομικών να δανείζεται μεταβιβάζοντας το υψηλό ρίσκο και τις απώλειες στον πιο ακατάλληλο κρίκο της χρηματοοικονομικής αλυσίδας, τα ασφαλιστικά ταμεία. Σ’ αυτήν τη ληστρική, έτσι κι αλλιώς, κυβερνητική πρακτική σχεδιάστηκε το κύκλωμα της συμμορίας των ομολόγων, ανεξάρτητα αν εμπλέκονται σ’ αυτήν πολιτικά πρόσωπα ή αν είμαστε σε θέση να στηρίξουμε δικαστικά μια τέτοια συμμετοχή.


Ο Αλαβάνος λέει νονό τον Καραμανλή, ο φίλος σου ο Πάγκαλος καταγγέλλει κοινές επιχειρήσεις Ν.Δ. – ΚΚΕ, όλοι εναντίον όλων με βαριές καταγγελίες!


Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κι ας έρθουμε στα συγκαλά μας λίγο πριν την τελική αναμέτρηση. Διαφορετικά οι τυφλές συγκρούσεις και το επιταχυνόμενο σάπισμα του πολιτικού σκηνικού δεν θα οδηγήσουν σε «δημιουργική καταστροφή» αλλά πάνω στη λάσπη θα φυτρώσουν μάλλον τα νέα «άνθη του κακού».


Πολλοί πάντως εκτιμούν πως με το κλίμα που δημιουργείται κερδισμένα θα είναι τα μικρά κόμματα.


Δυστυχώς τα μικρά κόμματα είναι κι αυτά μέρος του προβλήματος. Έχουν καταλάβει μια στατική θέση που συμπληρώνει και βολεύει το στάτους- κβο στο πολιτικό σκηνικό.


Στον Πάγκαλο τι θα πεις;


«Να μετράς Θόδωρε μέχρι το εκατό πριν ξεσπάσεις» Αυτό προσπαθώ κι εγώ να κάνω αλλά συνήθως μάταια. Κανονικά ο Πάγκαλος πρέπει να καταδικαστεί σε «ξηροφαγία» τριών μηνών και να αποδοκιμαστεί από το ΠΑΣΟΚ γιατί με τις εμμονές του βοηθά κι αυτός στη συντηρητική περιχαράκωση του χώρου του ΚΚΕ και δίνει νόημα ύπαρξης στην απαράδεκτη τακτική της Αλέκας. Στη νεύρωση και στο «σύνδρομο του σκαντζόχοιρου» του μηχανισμού του ΚΚΕ πρέπει να αντιτάξουμε με υπομονή μια ιδεολογική επίθεση «αγάπης» και κατανόησης και να χτίζουμε κάτω στην κοινωνία ένα «κοκκινο –πράσινο συνασπισμό» πάνω στα προβλήματα.


Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας μάλλον περιόριζε τις κινήσεις σου. Η εκλογή σου στη δύσκολη Β΄ Αθηνών θα μεταβάλλει την παρουσία σου;


Ναι, το Επικρατείας μου έπεφτε «στενό κοστούμι». Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς με έχει αγκαλιάσει αλλά απαιτεί να μην προσαρμοστώ στα καθιερωμένα. Αν εκλεγώ με την ψήφο του λαού, παρά το συστηματικό αποκλεισμό μου από κάθε διακριτή κοινοβουλευτική και πολιτική μάχη, με μόνη εξαίρεση τη συμμετοχή μου στην Επιτροπή Προγράμματος του Συνεδρίου, θα έχω τον απαιτούμενο αέρα να συμβάλλω στην ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ και στο παλιό μου σχέδιο από το ’90 για την ανασύνθεση της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Θυμήσου το βιβλίο μου «ΜΕΤΑ» για το οποίο οδηγήθηκα εκτός πολιτικής επί τρεις τετραετίες.



Πέμπτη 5 Ιουλίου 2007

Η πρόοδος και οι προοπτικές της ψηφιακής Ελλάδας

Σε συνέχεια του προηγούμενου post, η ομιλία μου στην εκδήλωση του Παρατηρητηρίου για την ΚτΠ είναι παρακάτω:







Μπορείτε να ασκούσετε και τις υπόλοιπές ομιλίες του πάνελ: My Odeo Podcast