Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Ενώπιον της κάλπης: Πολιτική σημαίνει επιλογές

Η Ν.Δ. έχει χάσει τις εκλογές. Το ζήτημα είναι να τις κερδίσει το ΠΑΣΟΚ. Είναι ανθρώπινο μετά την οικολογική καταστροφή να έρχονται στην επιφάνεια βαθύτερες δυσαρέσκειες και ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης να απορρίπτει, να ξεσπά, να απειλεί με ψήφο διαμαρτυρίας, να είναι αναποφάσιστο, αλλά οι περισσότεροι θα καταλάβουν ότι κάποιος πρέπει να κάνει τη «δουλειά», κάποιος στις 17 πρέπει να πιάσει το τιμόνι. Ποιος; Αυτή είναι η διχάλα που θέτει με νέο τρόπο η ιστορία. Πολιτική σημαίνει επιλογές, εναλλακτικές λύσεις, όχι ιδανικές καταστάσεις. Θέλουν ξανά τον Καραμανλή, τον Πολύδωρα, τη Γιαννάκου, τον Αλογοσκούφη ή ένα ΠΑΣΟΚ ανοιχτό στο μέγιστο δυνατό φάσμα του προοδευτικού χώρου; Το ΠΑΣΟΚ πιστεύω ότι ζητά τη ψήφο του λαού στο όνομα της επανίδρυσής του, της απαλλαγής του από καθεστωτικές νοοτροπίες, της ριζικής αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, του σχηματισμού κυβέρνησης ευρείας, προοδευτικής βάσης και του νέου τρόπου διακυβέρνησης.

Δεσμευόμαστε όλοι, από τον πρόεδρο Γιώργο Παπανδρέου, τους βουλευτές που θα εκλέξει ο λαός, τα μέλη και τους φίλους του κινήματος ότι το ΠΑΣΟΚ που θα έρθει στην κυβέρνηση στις 17 του μηνός θα είναι καλύτερο από το ΠΑΣΟΚ που έχασε το Μάρτη του 2004.

Στο γενετικό υλικό του ΠΑΣΟΚ υπάρχει ο ιδρυτικός κώδικας ‘αλλαγή, αλλαγή, αλλαγή’. Για να αλλάξουμε τα πράγματα πρέπει να αλλάζουμε οι ίδιοι.

Εμείς είτε έχουμε αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία είτε όχι θα επιδιώξουμε μία κυβέρνηση που θα αντανακλά το μέγιστο δυνατό φάσμα του προοδευτικού χώρου. Με ολική ή μερική προγραμματική σύγκλιση. Τα λεγόμενα μικρά κόμματα της Αριστεράς έχουν τα κότσια να αναλάβουν ευθύνες και να συμμετέχουν στη λύση των μεγάλων προβλημάτων ή βολεύονται στο χώρο της διαμαρτυρίας; Θα αφήσουν πίσω τους άλλη μία χαμένη ευκαιρία όπως προειδοποίησε ο ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς, Λεωνίδας Κύρκος; Αυτοδυναμία δεν θέλουν, συνεργασία δεν θέλουν, μεταξύ τους δεν μιλιούνται και υπάρχει ψυχρός πόλεμος. Επιτέλους τι ακριβώς θέλουν;

Εμείς η αριστερά των δικαιωμάτων αλλά και των υποχρεώσεων, η αριστερά των κινημάτων αλλά και της διακυβέρνησης, η αριστερά της δίκαιης αναδιανομής αλλά και της παραγωγής του κοινωνικού πλούτου, η πράσινη αριστερά της οικολογίας αλλά και τις ανάπτυξης, η αριστερά της νέας δικαιοσύνης μεταξύ των γενεών έχουμε το κουράγιο, την έμπνευση, τη θέληση, τα ψυχικά και ιδεολογικά αποθέματα να πιάσουμε το τιμόνι και να κάνουμε τη διαφορά στην πράξη με τη δεξιά.