Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Κύρωση του Προϋπολογισμού 2010
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
«Γεμίστε! Στοχεύστε! Πυρ!»
Μα, από την επιστροφή μου στην πολιτική το 2004 έγραψα μία σειρά βιβλίων με ένα κεντρικό θέμα: ηγεσία εν μέσω μεγάλης κρίσης και αβεβαιότητας, διακυβέρνηση πάνω σε κινούμενη άμμο. Από το «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» για την επερχόμενη οικονομική και κοινωνική κρίση λόγω κατάρρευσης του ασφαλιστικού μέχρι το «Ε, Πρόεδρε!» που αποτελεί μία ύστατη προειδοποίηση μεγάλου κινδύνου και λέει σε κάθε ηγέτη με οραματικό οίστρο: «κατέβα από τα σύννεφα και οδήγα να ξεκολλήσουμε από τη λάσπη». Γιαυτό και στο εξώφυλλο ακόμα του βιβλίου που εκδόθηκε πριν τις εκλογές απεικονίζω τον «Πρόεδρο» σαν σχοινοβάτη πάνω στο κενό.
Τι κενό;
Δημοσιονομικό και παραγωγικό. Ίσως και κενό κατανόησης των δραματικών συνθηκών κάτω από τις οποίες θα κληθεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Συνεπώς επιχείρησα να δώσω τα διανοητικά εργαλεία, την τέχνη και την τεχνική του πολιτικού crisis management κι όχι απλώς μεμονωμένες προτάσεις.
Ο Παπανδρέου πώς τα υποδέχθηκε όλα αυτά;
Υπάρχουν ηγέτες που «μαθαίνουν» υπό τη δύναμη των περιστάσεων κι όχι από βιβλία και αναλύσεις. Πήραν μεγάλες αποφάσεις, εγκατέλειψαν αυταπάτες μόνο όταν εξαναγκάστηκαν από μεγάλους κινδύνους. Ο Ρούσβελτ πρώτος. Ξέρω ότι ο Πρόεδρός μας όταν βρεθεί κολλημένος στον τοίχο παίρνει ανάποδες στροφές και βγάζει ένα «άγριο» Παπανδρεϊκό ένστικτο. Σ’ αυτό ελπίζω τώρα.
Κάποιοι ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ διακρίνουν μία ανησυχία μέσα από τις πρωτοβουλίες σας σε σχέση με τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης. Τι σας κάνει να ανησυχείτε;
Αν δεν δημιουργήσουμε με ταχύτητα μια «ζώνη ασφαλείας» γύρω από τη χώρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να γλιστρήσουμε σε εφιαλτική κρίση στο δανεισμό μας είτε από δικά μας μικρά αλλά θανάσιμα αμαρτήματα είτε ακόμα από μακρινά συμβάντα όπως π.χ. μια κατάρρευση της αγοράς ομολόγων σε μια Βαλτική χώρα. Αν η δυναμική του χρέους σου ξεπερνά πάνω από ένα κρίσιμο κατώφλι τη δυναμική της ανάπτυξής σου είσαι σε ζώνη υψηλού κινδύνου ιδιαίτερα αν σκάσει και η τρίτη στη σειρά παγκόσμια φούσκα, αυτή του δημόσιου χρέους. Η άποψή μου ήταν από την αρχή ότι εκεί, στα ομόλογα, θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος της μεγάλης κρίσης του καπιταλισμού. Από κει έρχεται το επόμενο τσουνάμι.
Αυτά δεν τα ήξερε έγκαιρα το πολιτικό μας σύστημα;
Η κυβέρνηση της ΝΔ εγκλημάτησε σε βάρος της χώρας και ευτυχώς που δεν ζει ο παππούς του αντιπροέδρου μας. Όμως υπήρχαν θεμελιώδεις αυταπάτες σ΄όλο το πολιτικό σύστημα. Μια απεριόριστη πίστη στο θαύμα του “γάμου της Κανά”. Τη νεοφιλελεύθερη αυταπάτη ότι μπορεί από ένα ευρώ να βγάζεις με χρηματοοικονομική αλχημεία δάνεια 40 και 100 ευρώ υποκατέστησε μια σχολική νέο-κεϋνσιανή αυταπάτη, δεξιά και αριστερά, ότι μπορεί να δανείζεται απεριόριστα το κράτος και κάθε ευρώ που δαπανά να πολλαπλασιάζεται σε τρία και πέντε ευρώ. Όμως ο πολλαπλασιαστής πάνω από ένα κατώφλι γίνεται από θετικός αρνητικός, κτυπάς κόκκινο και τα ασφάλιστρα κινδύνου και οι εισαγωγές πνίγουν την ανάπτυξή σου όπως συμβαίνει σε μας. Ωραίες ζωγραφιές – μπλε, πράσινες, κόκκινες - πάνω σε μία φούσκα του χρέους έτοιμη να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή.
Πώς σάς φάνηκαν τα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός; Θα προτιμούσατε να είναι σε πιο αυστηρή ή σε πιο ήπια κατεύθυνση;
Καλά, αλλά θα ήταν ίσως καλύτερα αν γίνονταν αποφάσεις πριν δυο μήνες, αν ήταν πιο συγκεκριμένα, αν υπήρχε διακριτό μείγμα των μέτρων άμεσης απόδοσης και μεσο-μακροπρόθεσμης, αν ενεργοποιούν άμεσα τις κρυφές εφεδρείες πλούτου της χώρας, αν… Αυτά όμως είμαι βέβαιος ότι θα γίνουν. Στις «Εκατό Ημέρες» εν μέσω μεγάλης καταιγίδας όταν έχεις απότομη επιτάχυνση του χρόνου αναγκάζεσαι να ενεργείς με την «πολεμική» μέθοδο: «Γεμίστε! Στοχεύστε! Πυρ!». Χρήσιμη βέβαια είναι και η τέχνη της επιβράδυνσης σε θέματα που πας για «μαλλί και βγαίνεις κουρεμένος».
Προσφάτως διατυπώσατε μία πρόταση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Τι αντιδράσεις εισπράξετε;
Όχι, προς Θεού, «Εθνικής Ενότητας». Μόλις ξέσπασε η κρίση και στο «Ε, Πρόεδρε!» και προεκλογικά στα ΝΕΑ τόνιζα ότι η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ πρέπει ντε φάκτο να είναι «κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης» στα πολιτικά αντανακλαστικά της, στην αίσθηση του επείγοντος, στον συναγερμό των κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, στο ριζοσπαστισμό και την ταχύτητα των κινήσεών της. Γι’ αυτό μίλησα για νέο 1909. Το αν στη σύνθεσή της θα υπήρχαν ή όχι και ένα – δύο πρόσωπα ευρύτερης εμπιστοσύνης, στη βάση έστω περιορισμένης ατζέντας συνεργασίας, είναι θέμα επιλογών και δυνατοτήτων. Η καλύτερη κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης ήταν η πρώτη μετά την «επανάσταση» του 1909 κυβέρνηση Βενιζέλου που στηρίχθηκε στην αυτοδύναμη πλειοψηφία των Φιλελευθέρων αλλά όπως όλες οι κυβερνήσεις Βενιζέλου είχε στη σύνθεσή της ό,τι καλύτερο διέθετε η χώρα.
Θεωρείτε ότι το οικονομικό επιτελείο χρειάζεται περισσότερη τόλμη;
Το «επιτελείο» γενικά κατά την ταπεινή μου γνώμη έκανε ένα-δυο χρόνια πριν τις εκλογές μια ατελή ανάγνωση του βάθους και της “γεωμετρίας” της κρίσης και δεν προετοίμασε με την απαιτούμενη επάρκεια, προγραμματικά και ψυχολογικά, το κόμμα και την κοινωνική του βάση ενόψει των επερχόμενων κινδύνων. Έτσι οι σύντροφοί μας στη βάση έκπληκτοι βλέπουν σήμερα τον κόσμο αναποδογυρισμένο, να περπατά με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Αλλά αυτά δεν έχουν πια σημασία. Σήμερα ο υπουργός Οικονομικών που είναι στην πρώτη γραμμή του πυρός έχει τη γνώση και τη θέληση να ανταποκριθεί και πρέπει να στηριχθεί ολόψυχα χωρίς αμφισημίες και διαγκωνισμούς από το σύνολο της κυβέρνησης και το μέγιστο δυνατό φάσμα των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Ο ίδιος πρέπει να ενισχύσει τα πολιτικά του guts έναντι όλων και όπως συμβαίνει και με άλλους συνεργάτες του Πρωθυπουργού που έγιναν Υπουργοί να συνειδητοποιήσουν ότι ασκούν ηγετική λειτουργία στην πιο δύσκολη στιγμή από την μεταπολίτευση και δεν είναι υφιστάμενοι υψηλού επιπέδου.
Η Λούκα;
Έχει και την επιστημονική κατάρτιση και το ήθος αλλά πρέπει να υποβάλει τις σκέψεις της, όπως όλοι μας, στον έλεγχο του Νόμου τον Ακούσιων Συνεπειών της πολιτικής και να δείξει μεγαλύτερη προτίμηση, όσο τουλάχιστον είμαστε στο επίκεντρο του τυφώνα, στην πιο απλή και γρήγορη παρέμβαση για την ενίσχυση της αγοράς δίχως να χάνεται χρόνος με την προσμονή ενδιάμεσων πολύπλοκων μηχανισμών ίσως αμφίβολης απόδοσης.
Η συνέντευξη στην ιστοσελίδα των ΝΕΩΝ
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Εθνικό ομόλογο σωτηρίας
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009
To "Ε, Πρόεδρε!" στη Θεσσαλονίκη
και ο συγγραφέας. Συντονίζει ο TPAΪANOΣ XATZHΔHMHTPIOY, διευθυντής της εφημερίδας Aγγελιοφόρος
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
Αύριο θα είναι αργά
Ο χρόνος αποκτά επιτάχυνση. Οι αγορές που με πανικό αναζητούν το “μετά το Ντουμπάι ποιος;” στρέφονται σε κείνες τις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης που βρίσκονται στο κόκκινο. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία κατά σειρά κινδύνου στην ευρωζώνη και εκτός στις Βουλγαρία, Ουγγαρία και τις Βαλτικές χώρες. Αυξάνουν το ασφάλιστρο κινδύνου έναντι ρίσκου υποτιθέμενης χρεοκοπίας. Η λεγόμενη “κερδοσκοπική επίθεση” (για να γλυκάνουμε το χάπι) οφείλεται αντικειμενικά στο γεγονός ότι η δυναμική του χρέους μας ξεπερνά επικίνδυνα τη δυναμική της ανάπτυξής μας τα επόμενα χρόνια. Η Ελλάδα θα κινδυνεύσει περισσότερο από την τρίτη φάση, την τελική πράξη του δράματος της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού που θα παιχτεί στα θεωρούμενα risk free ομόλογα. Τα κράτη μπορούν να αντιμετωπίσουν μια κρίση ετοιμάζοντας την επόμενη. Για να αντιμετωπίσουν την πρώτη φούσκα – βουτιά, των χρηματιστηρίων, μείωσαν τα επιτόκια και με την πλημμυρίδα του φθηνού χρήματος δημιούργησαν τη δεύτερη φούσκα, την πιστωτική, που έσκασε συμπαρασύροντας στη βουτιά μαζί της την παγκόσμια οικονομία. Για να την αντιμετωπίσουν δημιούργησαν τη φούσκα του δημόσιου χρέους, τη φούσκα των ομολόγων που το σκάσιμο της θα αποδειχθεί επικίνδυνο για ορισμένες χώρες στη ζώνη υψηλού κινδύνου όπως η Ελλάδα. Μετά τους χαζοχαρούμενους νεοφιλελεύθερους πλάκωσαν οι χαζοχαρούμενοι νεοκεϋνσιανοί που θα έκαναν τον μακαρίτη να τραβά τα μαλλιά του. Μετά τη νεοφιλελεύθερη αυταπάτη ότι μπορούμε από ένα ευρώ να βγάλουμε δάνεια 60 ακόμα και 100 ευρώ, διαψεύδεται η αφελής σχολική νεοκεϋνσιανή αυταπάτη ότι μπορούμε να δανειζόμαστε απεριόριστα και το κάθε ευρώ που ξοδεύουμε να πολλαπλασιάζεται σε 2, 3, ακόμα και 5 ευρώ. Ο πολλαπλασιαστής όμως μπορεί να γίνει αρνητικός αν περάσεις ένα κρίσιμο κατώφλι.
“Τι να κάνουμε;” είναι το ερώτημα - πεμπτουσία της πολιτικής. Πρώτη προτεραιότητα είναι να κρατήσουμε το κεφάλι έξω από το νερό, φωνάζω εδώ και καιρό. Η κυβέρνηση πρέπει να αποκτήσει αντανακλαστικά κυβέρνησης έκτακτης εθνικής ανάγκης. Άμεση “απαγόρευση” των ιερών λέξεων “διάλογος”, “διαβούλευση”, “διαδικασίες”, “δια”, “δια” και αντικατάστασή τους από τις λέξεις: “απόφαση, απόφαση, απόφαση!” και “δράση, δράση, δράση!”. Τι να τον κάνεις ένα διάλογο αν πτωχεύσεις πριν τη λήξη του; Χρόνος δεν υπάρχει. Ή τώρα ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση με τη στήριξη ενός πλατιού φάσματος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων δημιουργεί εθνική αίσθηση του επείγοντος, προκαλεί συναγερμό των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας και εξαγγέλλει μέτρα που δημιουργούν εμπιστοσύνη στην κοινωνία, την οικονομία, την Ευρώπη και τις αγορές ή αύριο οι λύσεις θα επιβληθούν από τις αγορές με άδικο και πιο επώδυνο τρόπο σε συνθήκες ταπεινωτικές για τους Έλληνες. Ή τώρα από την ελληνική κυβέρνηση ή αύριο από τον διεθνή επόπτη διαχειριστή της ημιπτώχευσής μας! Η Νέα Δημοκρατία που η κυβέρνησή της επέδειξε εγκληματική αδράνεια πρέπει χωρίς φιοριτούρες να συμπαρασταθεί.
Αύριο θα είναι αργά. Οι δυνάμεις της χαζοχαρούμενης αμεριμνησίας θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην άτυπη ή και τυπική χρεοκοπία. Κυβέρνηση Έκτακτης Εθνικής Ανάγκης σημαίνει πάνω απ' όλα επείγουσα δράση να αποφύγουμε το χειρότερο σενάριο, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για το καλύτερο. Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης δεν σημαίνει να ενώσουμε τα αποφάγια του πολιτικού συστήματος σε μια “οικουμενική” της αδράνειας και της αποτυχίας.
Αρχικη δημoσιευση στο protagon.gr
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
«Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται»
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
Τελικά...
...για να 'υπάρχεις΄ δεν αρκεί να έχεις γράψει ένα βιβλίο 250 σελίδων, πρέπει να γίνεις και πρωτοσέλιδο. Παραθέτω λοιπόν παρακάτω την αυθεντική μου σκέψη, όπως αυτή υπάρχει στο "Ε, Πρόεδρε", στο κεφάλαιο για την Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης (σ. 87 & 88).
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
Συνέντευξη στη Real News
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Ένα ευχαριστώ...
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Μια βραδιά για το "Ε, Πρόεδρε"
E, ΠPOEΔPE!
την Tετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009 στις 7.30 μ.μ., Cine Κεραμεικός (Κεραμεικού 58 και Μαραθώνος 13 - χάρτης).
Tο βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
ANNA ΔIAMANTOΠOYΛOY, Yπουργός Παιδείας, Διά Bίου Mάθησης & Θρησκευμάτων
APHΣ ΣΠHΛIΩTOΠOYΛOΣ, Bουλευτής N.Δ. B΄ Aθήνας
ΦΩTHΣ KOYBEΛHΣ, Bουλευτής ΣY.PIZ.A. B΄ Aθήνας
Mια ξεχωριστή εκδήλωση με ρακί και βιολιά από το θηλυκό μουσικό σύνολο Crescendo. Η πρόσκληση σε μορφή pdf εδώ.
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Θολά ή όχι τα σύνορα των αντιλήψεων ανάμεσα στις ηλικιακές ομάδες και τις γενιές;
Επιστρέφω στη θεματολογία του Βαμπίρ και Κανίβαλοι (2004) και ζητώ τη «βοήθειά» σας, μια και ομολογώ στο Ε, Πρόεδρε! (2009) ότι το ραντάρ μου ίσως δεν πιάνει τις υπόγειες αλλαγές στις διαθέσεις των σημερινών δεκαεξάρηδων του κινητού, του Facebook και του Twitter. Τα σχήματα ερμηνείας της δικής μου γενιάς μπορεί να αποδειχθούν παραπλανητικά στην ανάλυση των νέων γενεών. Επίσης, οι απομιμήσεις των κορυφαίων στιγμών της δικής μου γενιάς (Μάης ‘68, Πολυτεχνείο κ.λ.π.) παράγουν μόνο θλιβερές ψευδο-επαναστατικές καρικατούρες που, σε τελευταία ανάλυση, εμπεδώνουν το κοινωνικό-πολιτικό και ηλικιακό status quo. Ζητώ τη «βοήθεια» των δικών σας σκέψεων μια και πιστεύω ότι το soundtrack της Γενιάς της Χιλιετίας θα βγει κυρίως από την ίδια. Το «τραγούδι» της θα είναι δικό της αλλά, είτε το ξέρει είτε όχι, θα εμπεριέχει και τον μακρινό αντίλαλο της «μουσικής» των προηγούμενων γενεών. Νέα κατάσταση, νέες ανάγκες, νέες αντιθέσεις, νέες προσδοκίες, νέες κινήσεις, αλλά υπάρχει πάντα η "βαθιά μνήμη" των κοινωνιών και των γενεών τους.
Υπενθύμιση. Μη συγχέουμε την ηλικία με τη γενιά η οποία έχει πιο πυκνό ιστορικό και κοινωνικό προσδιορισμό. Γενιά συγκροτούν μια σειρά από διαδοχικές ηλικιακές ομάδες οι οποίες, παρά τις διαφοροποιήσεις, αποκλίσεις και αντιθέσεις στο εσωτερικό τους, μοιράζονται ένα ελάχιστο κοινών χαρακτηριστικών και σημαδεύονται από ορισμένα σημαντικά συμβάντα καθώς ξεμυτίζουν στην εφηβεία και την πρώτη νεότητά τους. Συμβάντα που διαμορφώνουν ένα σχετικά κοινό βιωματικό και νοητικό κόσμο. Συμβάντα ιστορικά ή οικονομικά ή πολιτιστικά ή τεχνολογικά ή ένα συνδυασμό απ’ αυτά. Μ’ αυτή την έννοια ξεχωρίζουμε συμβατικά τη Γενιά του Πολέμου, τη Γενιά του μεταπολεμικού babyboom, τη Γενιά Χ και τη Γενιά της Χιλιετίας.
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Να προσβλέπουμε στο καλύτερο - Να αποφύγουμε το χειρότερο
Ο Μαρξ έλεγε ότι οι άνθρωποι δημιουργούν τη ζωή τους, αλλά όχι όπως τους γουστάρει, όχι σε συνθήκες που επέλεξαν. Έτσι και το ιστορικό εγχείρημα για «πράσινη ανάπτυξη» με κοινωνική δικαιοσύνη θα εξελίσσεται εν μέσω μεγάλης καταιγίδας και όπως δυσάρεστα έχουμε προειδοποιήσει ο πρώτος προγραμματικός κανόνας είναι το «κολύμπα και κράτα το κεφάλι έξω από το νερό». Διαφορετικά, δίχως το crisis management, τα «πράσινα» θα εξελιχθούν απλώς σε πολιτική λογοτεχνία της ημι-πτώχευσης της χώρας.
Δεν πρόκειται για πολιτική του φόβου, αν και ο λαός λέει «ο φόβος φυλάει τα έρημα». Είναι συναγερμός για να τα καταφέρουμε, για να πετύχουμε το καλύτερο από τα τρία-τέσσερα πιθανά σενάρια που περιγράφει το «Ε, Πρόεδρε!» για τα επόμενα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα άγρυπνη ετοιμότητα για να αποφύγουμε το χειρότερο σενάριο. Ποιο είναι το χειρότερο; Ο καταραμένος συγχρονισμός όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας που μπορεί να δημιουργήσει μια «Ημέρα Κρίσεως». Ποιοι είναι οι κύριοι δαίμονες;
Πρώτος, η παρατεταμένη ύφεση και ανεργία. Αυτή τη στιγμή δείχνουν εξάντληση όλοι οι δυναμικοί δείκτες της ανάπτυξης (παραγωγικότητα, επενδύσεις, οριακή απόδοση κεφαλαίου, απασχόληση), ενώ η οικονομία μας κινδυνεύει περισσότερο από τα απόνερα της παγκόσμιας κρίσης.
Δεύτερος, το γλίστρημα σε κρίση δημόσιου χρέους που θα κάνει ενδεχόμενα μη βιώσιμη ή δυσβάστακτη την αποπληρωμή του. Αυτό μπορεί να συμβεί κάτω από ένα συνδυασμό αρνητικών συγκυριών αν συνεχιστεί για καιρό η δυναμική του χρέους να υπερτερεί κατά πολύ της δυναμικής της ανάπτυξης. Αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, σε πέντε χρόνια το δημόσιο χρέος μπορεί να κυμανθεί από 150-171% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, ο δανεισμός μας θα αντιμετωπίζει άνισο ανταγωνισμό από άλλες ανεπτυγμένες χώρες αφού ο μέσος όρος του χρέους τους θα αυξηθεί εν μέσω κρίσης από 70% του ΑΕΠ σε 115%. Η φούσκα του δημόσιου χρέους θα πλήξει εντονότερα τις χώρες υψηλού κινδύνου όπως η Ελλάδα.
Τρίτος, η ιδιότυπη ημι-χρεοκοπία του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ τα επόμενα χρόνια θα κλιμακώνεται η συνταξιοδότηση της γενιάς του baby boom και θα ανατρέπεται η δημοσιογραφική ισορροπία. Είναι εντυπωσιακός ο στρουθοκαμηλισμός του πολιτικού συστήματος που ακόμα και τώρα που είναι πια αργά, στο παρά πέντε, δεν τολμά ούτε να περιγράψει το πρόβλημα, όχι να το αντιμετωπίσει. Η συζήτηση για τις Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης περιορίστηκε ακόμα μια φορά στην περιφέρεια του προβλήματος μακριά από το σκληρό πυρήνα του. Κατά τα άλλα, χύνουμε δάκρυα για τη γενιά των 700 ευρώ.
Τέταρτος, αρνητική συγκυρία στην Ευρώπη που κάνει εξαιρετικά απρόθυμη κυρίως τη Γερμανία να στηρίξει ενεργά ένα σχέδιο διάσωσης-σταθεροποίησης-ανάπτυξης των μελών της ευρωζώνης που βρίσκονται στο κόκκινο. Κι όμως μπορούν να βρεθούν λύσεις ωφέλιμες για όλους.
Ναι, μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες του χειρότερου σεναρίου και να πολλαπλασιάσουμε τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες για το καλύτερο. Αυτό είναι το νόημα της προειδοποίησης κινδύνου που απευθύνει το «Ε, Πρόεδρε!».
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Η Ύβρις και η Οργή
Ίσως δεν καταλάβατε το νόημα της αυστηρής συμπεριφοράς μου στην Πετραλιά, για την οποία τρέφω, κατά τα άλλα, φιλικά αισθήματα. Τα είπα στην τέως Υπουργό Εργασίας για να τα ακούσει ακόμα μια φορά για το ασφαλιστικό η «νύφη», δηλαδή το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας. Είναι Ύβρις πλέον οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο οποιουδήποτε κόμματος να ισχυρίζεται ότι έχει λυθεί το ασφαλιστικό ή να παρουσιάζει χαζοχαρούμενες εικόνες. Όταν είμαστε στο παραπέντε από τη χρεοκοπία του, πληρώνουμε συντάξεις με δανεικά, ενώ κλιμακώνεται στα όρια κινδύνου το δημόσιο χρέος και το κρυφό ασφαλιστικό χρέος σε βάρος των νέων γενεών. Η «Ημέρα της Κρίσης» που περιγράφω στο «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» έρχεται όλο και πιο κοντά.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος λογαριασμός, πιο προσωπικός με την αγαπητή μου Φάνη. Μου είχε ζητήσει την «άδεια» να χρησιμοποιήσει το μοντέλο που είχα επεξεργαστεί και παρουσιάσει εδώ και μια δεκαετία για το Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών. «Κοπιράιτ δεν υπάρχει» της είπα. «Αν προχωρήσεις θα σε στηρίξω φτάνει να μην είναι απλώς φύλλο συκής για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζεις». Το ΠΑΣΟΚ το άκουσε με θετική επιφυλακτικότητα. Τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε μια καρικατούρα του αλλά δεν εξέδωσε ποτέ τις υπουργικές αποφάσεις και τα Προεδρικά Διατάγματα κι έτσι έμεινε δυο χρόνια νεκρό γράμμα. Καλύτερα να μην έκανε τίποτα γιατί ευτέλισε μια μεγάλη ιδέα που θα δημιουργούσε ένα ισχυρό αποθεματικό κεφάλαιο για τις νέες γενιές, οι οποίες θα κληθούν να σηκώσουν ένα δυσβάσταχτο βάρος τα επόμενα χρόνια.
Έφτασα στο σημείο για να στηρίξω τη σχετική προσπάθεια, να ανοίξω διάλογο ακόμα και με τον μακαριστό Χριστόδουλο και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για να συμβάλει και η Εκκλησία με την εμπορικώς εκμεταλλεύσιμη ακίνητη περιουσία της στο σχηματισμό του Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών.
Κι όμως δεν ήταν παρά κουτοπονηριά της “Φάνης” και της κυβέρνησης. Υπενθυμίζω ότι θα συνέβαλαν στο Κεφάλαιο επίσης: τα έξτρα έσοδα του Δημοσίου από πωλήσεις μετοχών, αδειών ακίνητης τηλεφωνίας και τηλεόρασης και γενικά από πωλήσεις των “αυγών” και όχι της “κότας” η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου η “πράσινη” φορολογία σ' όλες τις μεγάλες πηγές εκπομπής CO2 και μια σειρά από άλλους ενδεχόμενους πόρους. Χάθηκαν έτσι ακόμα έξι χρόνια για την Αλληλεγγύη των Γενεών. Κι αυτά δεν ξανακερδίζονται εύκολα και μάλιστα εν μέσω βαθιάς κρίσης.
Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
Μην ξεχαστούμε! Μην αποκοιμηθούμε από την εκλογική νίκη!
ΠΑΣΟΚ μην ξεχαστείς! Αυτό που φαίνεται εύκολο μπορεί να κρύβει δυσκολίες ακόμα και παγίδες. Ποιο; Το γεγονός ότι καμία άλλη πολιτική δύναμη δεν είναι πρόθυμη να απαντήσει θετικά την Κυριακή 4 Οκτωβρίου στο κρίσιμο ερώτημα που βάζει η Σφίγγα της ελληνικής ιστορίας: Υπάρχει κάποιος να απενεργοποιήσει την ωρολογιακή βόμβα που κάνει τικ-τακ εδώ και χρόνια; Υπάρχει κάποιος να κάνει τη δύσκολη δουλειά, να κυβερνήσει, δηλαδή, μια κατάσταση δύσκολα κυβερνήσιμη; Υπάρχει κάποιος που έχει τα «καρύδια» να κρατήσει δυνατά το τιμόνι εν μέσω καταιγίδας; «Εγώ!», απαντά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου. «Εμείς!», απαντά η μεγάλη προοδευτική παράταξη. Ο Καραμανλής το έβαλε στα πόδια, ενώ τα μικρά κόμματα της άλλης αριστεράς φοβούνται την ευθύνη.
Αυτό είναι το παράδοξο των ελληνικών εκλογών. Στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές υπήρχαν τρεις-τέσσερις ενδεχόμενες κυβερνητικές λύσεις. Εδώ, αντίθετα, υπάρχει μια και μόνη εναλλακτική κυβερνητική λύση. Μη μας αποκοιμίσει αυτή η απουσία των αντιπάλων από το πεδίο της μάχης για την κυβερνητική εξουσία. Μη μας απομονώσει από ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις και όταν έρθουν τα δύσκολα της διακυβέρνησης εν μέσω κρίσης να επιτρέψει την «περικύκλωση» και το «πλευροκόπημά» μας από τα δεξιά και τ’ «αριστερά». Να βλέπουμε όχι μόνο το «τυρί» αλλά και τη «φάκα».
- Ζητάμε μέχρι τέλους κάθε ψήφο που θα αποτρέψει τις αυτοκαταστροφικές, για την Ελλάδα, πολιτικές περιπέτειες της ακυβερνησίας.
- Μετατρέπουμε την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ σε κοινωνική απαίτηση για μια κυβέρνηση διαφορετική, ασυνήθιστη σε ασυνήθιστους καιρούς. Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης για τη σωτηρία της χώρας με αλλαγή, ανοιχτή στην ευρύτερη συμμετοχή και συναίνεση. Όσο ισχυρότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία διαθέτει το ΠΑΣΟΚ τόσο τολμηρότερα ανοίγματα μπορεί να κάνει με ασφάλεια στη σύνθεση και τις συνεργασίες της κυβέρνησης δίχως να θυσιάσει τις αρχές και τις επείγουσες προγραμματικές προτεραιότητές του.
- Διεκδικούμε με την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ μια ανανεωτική τομή στο δημόσιο βίο της χώρας με καταιγιστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης που έχει εξαντληθεί , ισοδύναμη εκατό χρόνια μετά, της μεγάλης δημοκρατικής ανατροπής του 1909 υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
- Κρατάμε το «κεφάλι» της Ελλάδας έξω από το «νερό» μες στην οικονομική καταιγίδα, ακολουθούμε δηλαδή ευέλικτη στρατηγική «διάσωσης» ενταγμένη απαράβατα στη μακρόπνοη στρατηγική μας για βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και ασφαλείς καλά αμειβόμενες θέσεις απασχόλησης για τη νέα γενιά.
- Παραμένουμε θερμοί συνομιλητές τουλάχιστον με το 70% του ελληνικού λαού, μ’ αυτούς που δεν πάει ακόμα το χέρι τους να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ αλλά είναι πρόθυμοι να μας ακούσουν και να στηρίξουν ό,τι θεωρούν θετικό. Μια σιωπηλή κοινωνική δύναμη επιφυλακτική προς όλους και όλα μπορεί ανέλπιστα να ξεπεταχτεί και να στηρίξει την ανανεωτική τομή μας στα ελληνικά πράγματα.
Μην ξεχαστούμε! Παλίρροια είναι τα πολιτικά πράγματα. Η πλημμυρίδα τώρα σηκώνει όχι μόνο τον
Μην ξεχαστούμε! Βαδίζουμε πάνω σε κινούμενη άμμο. Δεν κάνουμε όμως πίσω. «Μαζί μπορούμε» να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά, αυτή που κανείς άλλος δεν αποτολμά.
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Nitro
Nitro - 01/10/09 (mp3)
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009
Μία οικονομία που παράγει
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
Mια ασυνήθιστη κυβέρνηση, σε ασυνήθιστη κατάσταση
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009
Με τον υπουργό Οικονομίας στο Flash
Flash96 22/9/09 (mp3)
Συζήτηση χωρίς παρεμβάσεις
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009
Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009
Το "Ε, Πρόεδρε!", κυκλοφορεί...
