Στηρίζουμε κριτικά! Ξηλώνουμε γαλόνια!

Στηρίζουμε κριτικά! Ξηλώνουμε γαλόνια! | video

Ημέρες Ραδιοφώνου 2

Στο FLASH 96 με το Νίκο Ευαγγελάτο

Flash 96 | 26/4/12 | mp3

Στο Βήμα FM με Νότη Παπαδόπουλο και Βασίλη Χιώτη


Vima FM | 26/4/12 | mp3

Συμβαίνει τώρα | ΝΕΤ 25/4/12

Συμβαίνει τώρα: ΝΕΤ 25/4/12 | video

Πρώτη Γραμμή | 25/4/12

Πρώτη Γραμμή | 25/4/12 | video

Ημέρες Ραδιοφώνου

ΣΚΑΪ Radio με Γιώργο Αυτιά

Skai Radio | 24/4/12 | mp3

Zougla Radio με το Νίκο Γεωργιάδη

Zougla Radio | 24/4/12 | mp3

Ράδιο 9 με τη Μαρία Νικόλτσιου και το Νικόλα Καμακάρη

Radio 9 | 24/4/12 | mp3

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!

Όχι σε μια “χαμένη γενιά” σε “χαμένη δεκαετία” σε “χαμένη χώρα”

Νέες και Νέοι,

Αντισταθείτε

δημιουργικά στα στερεότυπα της δικής μου γενιάς που ξεμύτισε στα χρόνια της φασιστικής δικτατορίας και συναντήθηκε με την παγκόσμια νεανική και πολιτιστική επανάσταση των sixties και των seventies

στην υποσυνείδητη τάση μας, ειδικά όσων ανήκουμε στις ποικίλες αριστερές, να σας υποβάλλουμε τα δικά μας ορόσημα, τη δική μας πρόσληψη του κόσμου, το δικό μας βιωματικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, τη βιομηχανοποίηση της δικής μας νοσταλγίας, τη δική μας αμφισβήτηση σαν δικό σας εξαρτημένο αντανακλαστικό, νέο κομφορμισμό, σε σας, μια διαφορετική γενιά, τη Γενιά της Χιλιετίας, τη Γενιά του facebook και του twitter που πάει να γίνει η Γενιά της Μεγάλης Κρίσης.

Αντισταθείτε

στη μιμητική φρενίτιδα μιας κούφιας επιθετικότητας που δεν επιλύει τίποτα, στην ψυχολογία της ερήμου που οι αμμοθύελλές της αλλάζουν το σχήμα της ερήμου δίχως να αλλάζουν τίποτα για τη νέα γενιά

στον ενοχικό τύπο που στηλιτεύει αμείλικτα, με υψωμένο το δάκτυλο σα δημόσιος κατήγορος , ο οποίος στο καίριο ερώτημα “τι να κάνουμε” προτείνει τη συλλογική αυτοκτονία, το χορό του Ζαλόγγου, το “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”

Αντισταθείτε:

σ’ αυτούς που με αέρα κοπανιστό σας υπόσχονται την επιστροφή στην ολέθρια “φούσκα” με τα δανεικά που στέλνει πάντα το φουσκωμένο λογαριασμό στη νέα γενιά. Ωραίες “φούσκες” -ελληνικές, ευρωπαϊκές, παγκόσμιες- που σκάνε πάντα με πόνο και δάκρυα

σ’ αυτούς που σας αποκρύπτουν το θεμελιώδες ελληνικό ζήτημα: μια στενή και γερασμένη παραγωγική βάση δεν μπορούσε στον πρώτο παγκόσμιο σεισμό να κρατήσει την υπερκείμενη, αντεστραμμένη πυραμίδα με τα δανεικά

σ’ αυτούς που συσκοτίζουν πως η αναπτυξιακή μείωση των ελλειμμάτων, των χρεών και των ακάλυπτων συνταξιοδοτικών υποχρεώσεων είναι πρώτιστο καθήκον μας στη νέα γενιά κι όχι στη Μέρκελ και στον Σαρκοζί.

Αντισταθείτε:

στους μαυραγορίτες του θυμού και της δυσαρέσκειάς σας μέσα στην κακή συγκυρία

σ’ αυτούς που σκηνοθετούν για σας στο πολιτικό και επικοινωνιακό τους θέατρο τον μοιραίο και αμετάκλητο ρόλο της “χαμένης γενιάς” σε μια “χαμένη χώρα”. Πιστέψτε στον εαυτό σας, στη δική σας Ελλάδα. “Κάψτε τα πλοία” της επιστροφής στην παλαιά βαλκανική μιζέρια! Φυγή προς τα μπρος! Κάντε δική σας υπόθεση ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, Απασχόλησης, Κοινωνικής Συνοχής που μπορεί να σας δώσει εκατοντάδες χιλιάδες βιώσιμες θέσεις εργασίας υψηλής προστιθέμενης αξίας και αμοιβής τα επόμενα χρόνια. Ταυτιστείτε με την επερχόμενη Ελλάδα των παραγωγών, των καινοτόμων των δημιουργών, με τον πατριωτισμό του made in Greece. Τη μόνη εφικτή αυτοδύναμη Ελλάδα, στον πιο ασφαλή και γρήγορο δρόμο για την υπέρβαση των ασφυκτικών περιορισμών των δανειακών συμβάσεων. Απελευθερώστε μέσα σας το ένστικτο της δημιουργίας, της γνώσης, της έξυπνης εργασίας, του εύλογου ρίσκου, του επιχειρείν, της συμμετοχής στα κοινά με το δικό σας πρωτότυπο τρόπο. Γίνετε, εν μέσω κρίσης, οι Νέοι Αργοναύτες, οι transformers, οι πρωταγωνιστές ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου φιλικού προς τις νέες γενιές.

Αντισταθείτε:

στο γκρίζο ηλικιακά αλλά πολύχρωμο πολιτικά status quo σε βάρος των νέων γενεών μαζί με τις νέες και τους νέους στο Παρίσι, το Βερολίνο, τη Ρώμη, το Δουβλίνο, τη Μαδρίτη για μια Ευρώπη της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού της νεολαίας, Ευρώπη όλων των ηλικιών

στον άξονα της δεξιάς Μερκελ - Σαρκοζί, στον άξονα της μονόπλευρης γενικευμένης πολιτικής λιτότητας με τα 5,5εκατ άνεργους νέους σε Βορρά και Νότο για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Απασχόλησης με προτεραιότητα στις ανάγκες της νέας γενιάς, ένα νέο ισοζύγιο ανάμεσα σ’ όλες τις γενιές

Αντισταθείτε:

στους κόλακες που σας λένε ό,τι θέλετε να ακούσετε και σας υπόσχονται: “δωρεάν γεύμα” ˙ δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις ˙ αναδιανομή χωρίς παραγωγή˙  καθήλωση σε μια και μόνη σταδιοδρομία σε μια καρέκλα από τα 20 ως τα 65 σας σ’ έναν κόσμο κινητικότητας και μετατόπισης στα επαγγέλματα και τους τόπους εργασίας σε μια ενιαία Ευρώπη δίχως σύνορα ˙ κλειστές στους νέους αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, επετηρίδες και αποκλειστικά ηλικιακά συστήματα ιεραρχίας, αμοιβής και ανάδειξης˙  Πανεπιστήμια ήσσονος προσπάθειας που δυσκολεύουν την ένταξη των πτυχιούχων στην αγορά εργασίας ακόμα στην προ κρίσης περίοδο, εντείνουν τις κοινωνικοταξικές ανισότητες γίνονται τροχοπέδη κι αυτά σ’ ένα νέο αναπτυξιακό τρόπο˙ δυσβάσταχτα βάρη στην πλάτη μιας γενιάς Ιφιγένεια για ένα ακάλυπτο ασφαλιστικό σύστημα δίχως αποθεματικό ενώ ανατρέπεται η δημογραφική ισορροπία εργαζομένων - συνταξιούχων

Αντισταθείτε:

σ’ όσους σας προτείνουν στις 6 του Μάη ένα 24ωρο πάρτυ εκτόνωσης που την επόμενη θα φέρει έναν εφιαλτικό πονοκέφαλο χάους και ακυβερνησίας, θα οδηγήσει σε διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας, θα αφήσει απλήρωτους μισθούς και συντάξεις, θα προκαλέσει πανικό στους καταθέτες, θα ματαιώσει την αναμενόμενη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία που θα φέρει θέσεις εργασίας και τελικά θα κάνει την Ελλάδα αποσυνάγωγο της ευρωπαϊκής οικογένειας  με ολέθριες συνέπειες για τις νέες γενιές

σ’ όσους απέναντι στο μετρήσιμο ρίσκο, στις υπολογισμένες αλλά επανορθώσιμες απώλειες σ’ έναν ευρωπαϊκό δρόμο εξόδου από την κρίση σας συστήνουν τη χαοτική ασάφεια και αβεβαιότητα ενός άλματος στο κενό.

Αντισταθείτε

στον ίδιο τον εαυτό σας, στην κλίση των νέων ανθρώπων όλων των εποχών να εξιδανικεύουν εύκολα και το ίδιο εύκολα να δαιμονοποιούν, να πέφτουν στα δίκτυα του Νόμου των Ακούσιων Συνεπειών, του Νόμου της Αντιστροφής του Νοήματος των αγώνων τους - “σπέρνω σιτάρι φυτρώνει κριθάρι” - και τελικά ακούσια να υπερασπίζονται ένα γκρίζο status quo ενάντια στα ζωτικά συμφέροντά τους, ένα παλαιό αντινεανικό μη βιώσιμο “συμβόλαιο”, να δίνουν μάχες οπισθοφυλακών για τη συντήρηση μιας παλαιάς κατάστασης καπελωμένοι από τα συμπλέγματα βαμπιρισμού των προηγούμενων γενεών.

Αντισταθείτε και πάρτε τις αποφάσεις σας με επίγνωση των εκάστοτε ορίων των ελεύθερων επιλογών μας, των εναλλακτικών λύσεων σ’ έναν κόσμο αλληλεξάρτησης, σε μια Ευρώπη ατελούς ολοκλήρωσης, με ελληνική φρόνηση και μαχόμενη καρτερία που ξέρει πως στο κακό που μας βρήκε υπάρχει πάντα και το χειρότερο.

Αντισταθείτε

και στην ταπεινότητά μου που κυκλοφόρησε την ώρα της μέθης και της ευφορίας των Ολυμπιακών Αγώνων το Βαμπίρ και Κανίβαλοι - το ρίσκο μιας νέας σύγκρουσης των γενεών, το οποίο προανήγγειλε την πλέον, όπως έγραφα, προβλέψιμη στην ανθρώπινη ιστορία οικονομική, κοινωνική και πολιτική καταιγίδα καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές πλάκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και οι κρίσεις του συγχρονίζονται με τη δημογραφική ανατροπή της ισορροπίας εργαζομένων - συνταξιούχων και τις νέες ανισορροπίες μεταξύ των γενεών.

Αντισταθείτε σε μένα που ίσως το μόνο που κατάφερα να μάθω από τα δεκαπέντε μου στο αριστερό κίνημα είναι να διακρίνω το “θέλω και μπορώ” από το “θέλω αλλά δεν μπορώ” σε μια ατελείωτη προσπάθεια για τη διεύρυνση των ορίων των ελεύθερων επιλογών μας, των δυνητικών εναλλακτικών μας λύσεων.

Κρητική απάντηση στην κρίση

Αφιέρωμα στο Θανάση Σκορδαλό στον Kriti FM με τον δημοσιογράφο Μανώλη Σκανδάλη



Αφιέρωμα στο Θανάση Σκορδαλό | mp3

Ολάντ: τα όρια των επιλογών

Η νίκη του Ολάντ σε συγχρονισμό με την αναζωπύρωση της τριπλής κρίσης της ευρωζώνης -τραπεζικής, χρέους, ανάπτυξης- μπορεί να φέρει μια μετατόπιση της πολιτικής της προς ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό του πλεονασματικού Βορρά και του ελλειμματικού Νότου: εμείς κλιμακωτά  θα περιορίσουμε με αναπτυξιακό τρόπο τα ελλείμματα μας ενώ ο Βορράς θα αυξήσει τα εισοδήματα, τη ζήτηση και τον πληθωρισμό του και θα ανακυκλώσει παραγωγικά τα πλεονάσματά του στο Νότο. Κλειδί ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Ανάπτυξη και Συνοχή που θα χρειαστεί αρκετά τρις και έκδοση ειδικού σκοπού αναπτυξιακού ευρωομολόγου. Μη φανταστούμε όμως ένα Ολάντ σταυροφόρο του Νότου εναντίον της Γερμανίας.

Ο γαλλογερμανικός άξονας βασίζεται σε μια αμοιβαία προσποίηση: η Γαλλία καμώνεται ότι είναι δυνατή σαν τη Γερμανία και η Γερμανία ότι είναι ισοδύναμη με τη Γαλλία. Ο Ολάντ γνωρίζει τα όρια των επιλογών του. Θυμάται ότι ο μέντορας του, ο Μιττεράν υποχρεώθηκε υπό την πίεση των αγορών να αναδιπλωθεί από το πρόγραμμα της ενωμένης αριστεράς και δέκα χρόνια μετά υπό το φόβο του μάρκου μιας ενιαίας Γερμανίας να αποδεχθεί ένα ευρώ με άρωμα γερμανικού μάρκου. Τώρα φοβάται μήπως το ισπανικό εμβατήριο της κρίσης ακουστεί σύντομα και στο Παρίσι.

Τελικός κριτής ο συσχετισμός των κεντρομόλων και φυγόκεντρων δυνάμεων της ευρωζώνης.

Η “άλλη” αριστερά: ο νέος σχοινοβάτης

• Η “άλλη” αριστερά -βασικά κομμουνιστογενής- πρέπει το ταχύτερο δυνατό να απαλλαγεί από την ψευδαίσθηση ότι την έκανε λαχείο μέσα στη σύγχυση και τη δυσαρέσκεια  κι απλώς θα κάνει μια γρήγορη εκλογική αρπαχτή δίχως να αναλάβει καμία ευθύνη. Τώρα ο Σχοινοβάτης πάνω από την άβυσσο που είχα στο εξώφυλλο του Ε, Πρόεδρε! έρχεται από ‘κει. Δεν είναι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Τώρα ο Οιδίποδας που επιλέγει τη μοιραία διχάλα Δελφών - Δαυλίδας ανήκει σ’ αυτήν. Τώρα το άλλοτε ακίνδυνο παιχνίδι με τα σπίρτα μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο για την Ελλάδα και την ίδια. Τώρα η ακυβερνησία, ένα ενδεχόμενο “πολιτικό ατύχημα” στις 6 του Μάη που θα οδηγήσει σε διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας μπορεί να προκαλέσει μια απροσδόκητη αλυσιδωτή αντίδραση. Τώρα οι περιστάσεις, καθώς η χώρα βρίσκεται στην κόψη, καλούν την “άλλη” αριστερά να συμπαραταχθεί με το δικό της ιδιαίτερο προγραμματικό λόγο σ’ ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, Ανάπτυξης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Συνοχής, εντός της Ευρωζώνης, που θα δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες βιώσιμες νέες θέσεις εργασίας στη νέα γενιά. Να συμπαραταχθεί με όλες τις δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα που αγωνίζονται για την ήττα του άξονα της δεξιάς Μέρκελ - Σαρκοζί. Να συμπαραταχθεί σ’ έναν ασφαλή και σχετικά συντομότερο δρόμο για την υπέρβαση των περιορισμών των δανειακών συμβάσεων. Τώρα πρέπει να τοποθετηθεί στο “τι κάνουμε;” στις δυνητικές εναλλακτικές λύσεις. Το μεγάλο στοίχημα είναι η ιστορικής κλίμακας εν θερμώ αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού υπό την ηγεμονία ενός νέου κοινωνικοπολιτικού μπλοκ της Κεντροαριστεράς - Αριστεράς με όρους ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. “Ο καιρός γαρ εγγύς εστίν”. Σ’ αυτή την πορεία η “άλλη” αριστερά, ειδικά αυτή που θέλει να ανήκει στο ευρωπαϊκό τόξο, πρέπει να απαλλαγεί από ορισμένες παθογένειες διαφορετικές ή όμοιες, συμπληρωματικές και παράλληλες με εκείνες του γενικότερου καθιερωμένου πολιτικού συστήματος. Δε θέλω καν να σκέφτομαι και να ακούω την ομοιότητα ορισμένες στιγμές στην εκφορά του λόγου της με τους “Ανεξάρτητους Έλληνες” του Καμμένου. Αναφέρω μερικές απ’ αυτές τις παθογένειες:

• Εμμένει στην πολιτική “θρησκεία” του υπερκρατισμού παραβλέποντας την προειδοποίηση του Μαρξ “είπα και ελάλησα αμαρτίαν ουκ έχω” προς τους σοσιαλιστές του μέλλοντος για την κρατικίστικη δεισιδαιμονία. Έτσι δίνει άλλοθι στη νεοφιλελεύθερη επίθεση ενάντια σε ένα έξυπνο κράτος πραγματικό εγγυητή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου αναδυόμενου μέσα από τη μεγάλη κρίση του καπιταλισμού.
  
  
• Ο “κόσμος” της και ο λόγος της είναι τοποθετημένος στο “εποικοδόμημα”, δηλαδή ελάχιστα στην παραγωγική βάση και σχεδόν αποκλειστικά στην υπερκείμενη αντεστραμμένη πυραμίδα με δανεικά την οποία η παγκόσμια κρίση έκανε μη βιώσιμη. Ανήκει κι αυτή σε μια ειδική ζώνη της “φούσκας” που θεωρήθηκε Σύγκλιση. Στήριζε κάθε αίτημα που η ικανοποίησή του οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη υπερχρέωση. Είναι αποκομμένη από τον πατριωτισμό του made in Greece, από την Ελλάδα των παραγωγών και σ’ ορισμένες εκδοχές της εχθρική, όπως δείχνει ο πόλεμος σε κάθε επένδυση, η αδιαφορία για τις επιπτώσεις στον τουρισμό και στην αγροτική οικονομία, ο αδυσώπητος “ταξικός” (!) αγώνας ενάντια στη λίγη εγχώρια παραγωγική επιχειρηματικότητα που δίνει θέσεις εργασίας ενώ αφήνει στο απυρόβλητο την “αόρατη” πολυεθνική που κυριαρχεί στις εισαγωγές. Και η “άλλη” αριστερά αντικειμενικά ευνοεί τους προστατευμένους από τον διεθνή ανταγωνισμό, μη διεθνώς εμπορεύσιμους κλάδους της οικονομίας οι οποίοι συντηρούν υψηλά επίπεδα τιμών σε βάρος των καταναλωτών και του καινοτομικού εξωστρεφούς επιχειρείν. Εμπλέκεται συνεπώς ακούσια και αυτή στην αναπαραγωγή του κυρίαρχου κρατικοδίαιτου και παρασιτικού μοντέλου καπιταλισμού.
  
  
• Στρουθοκαμήλιζε μπροστά στις συνέπειες για την υπερχρεωμένη χώρα μας από τη σεισμική ακολουθία των κρίσεων του παγκόσμιου και ευρωπαϊκού καπιταλισμού, αποκαλούσε στο παρά πέντε “παραμύθια με δράκους” την επερχόμενη χρεωκοπία και ζητούσε το λιγότερο 100.000 νέους διορισμούς. Δε συνέτρεξε τις φωνές έγκαιρης προειδοποίησης κινδύνου για να βάλουμε γρήγορα ζώνη ασφαλείας στη χώρα. Πρόβαλε και αυτή - περισσότερο κι από τα κυβερνητικά κόμματα - πριν τις προηγούμενες εκλογές ειδυλλιακές ζωγραφιές πάνω σε μια “φούσκα” έτοιμη να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή.
  
  
• Κι όταν η Ελλάδα πετάχτηκε εκτός αγορών δανεισμού αντί να συμβάλει στο να βρεθεί η καλύτερη δυνατή εφικτή λύση εντός Ευρωζώνης πρόβαλε την ανέφικτη ψευδο-λύση  του δανεισμού από την Κίνα και τη Ρωσία ή υιοθετούσε τυχοδιωκτικά συνθήματα για μονομερή στάση πληρωμών σε τυφλή ρήξη με την Ευρωζώνη και έξοδο απ’ αυτήν ή επαναλάμβανε την πολιτική μεταφυσική για μια γενική και απροσδιόριστη “άλλη” πολιτική, σε μια “άλλη” Ευρώπη, σ’ “άλλο” κόσμο, αλλά μέχρι τότε βέβαια όπως έλεγε και ο Κέυνς θα είμαστε “νεκροί”. Οι πτέρυγές της που ψήφισαν την είσοδο στην ΕΟΚ, τη συμφωνία του Μάαστριχτ για το κοινό νόμισμα και θέλουν επιδοτήσεις, διαρθρωτικά προγράμματα, ευρώ, ευρωομόλογο, δανειστή έκτακτης ανάγκης την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και διάσωση από τους εταίρους τα εμφανίζουν όλα αυτά σαν δωρεάν γεύμα δίχως προϋποθέσεις! Σκέτος παραλογισμός. Ξεχνούν ότι το ευρώ είναι συμπύκνωση συσχετισμών.
  
  
• Υπερασπίζεται τα δικαιώματα των πολιτών, των υπαλλήλων ή των φοιτητών -σωστό- αλλά υποβαθμίζει τις υποχρεώσεις. Μιλά με όρους διανομής και σπάνια παραγωγής νέου κοινωνικού πλούτου. Προβάλλει ένα “ελκυστικό” μοντέλο αναδιανομής αποσυνδεδεμένο επ’ αόριστο από κάθε έννοια παραγωγής, παραγωγικότητας, αποδοτικότητας, μοντέλο εκ των πραγμάτων μη βιώσιμο μια και στηρίζεται στην υπόθεση ενός απεριόριστου δανεισμού. Αποστρέφεται σαν νεοφιλευθερισμό(!) κάθε αλλαγή που αυξάνει την απόδοση του δημόσιου τομέα, εξασφαλίζει για κάθε ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου τη μέγιστη δυνατή κοινωνική αξία και μπορεί να ξανακάνει στην πορεία τον δημόσιο υπάλληλο υπερήφανο για τη δουλειά και την αμοιβή του. Αναπαράγει τις χειρότερες παραδόσεις του λαϊκίστικου δικομματισμού με το να χαϊδεύει αυτιά, να λέει στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει, να παραβλέπει με αμφίσημο λόγο την προγραμματική βάση των κοινωνικών συμμαχιών.
  
  
• Υποτίμησε και αυτή το διαγενεακό πρόβλημα, τον ισολογισμό των γενεών. Παράβλεψε προειδοποιήσεις όπως του “Βαμπίρ και Κανίβαλοι” (2004). Ξεχνούσε ότι τη μείωση των ελλειμμάτων και των χρεών την οφείλουμε στα παιδιά μας κι όχι στη Μέρκελ. Έλεγε πάντα ένα κάθετο όχι σε κάθε μεταρρύθμιση που θα έκανε βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα, θα έδινε ισχυρά συνταξιοδοτικά κίνητρα για την καταβολή των εισφορών, θα δημιουργούσε ένα νέο αποθεματικό όπως με την μελέτη μου για το Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών. Όχι σε κάθε αλλαγή που θα μείωνε το δυσβάσταχτο για τις νέες γενιές ακάλυπτο ασφαλιστικό χρέος. Υπερασπίζεται συχνά τις επετηρίδες, τα αποκλειστικά ηλικιακά συστήματα ανάδειξης και αμοιβής και τις κλειστές στους νέους αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Υποβαθμίζει το θεμελιώδες ζήτημα της αύξησης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που είναι η καλύτερη άμυνα της νέας γενιάς καθώς ανατρέπεται η ισορροπία εργαζομένων συνταξιούχων σε μια κοινωνία με επιταχυνόμενη δημογραφική γήρανση. Σε προνομιακούς τομείς για την “άλλη” αριστερά όπως είναι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δείχνει ανοχή σε διαλυτικά φαινόμενα και σε μορφές αλητοποίησης ξένες με το αγωνιστικό ήθος της αριστεράς, υποβαθμίζει την αξιολόγηση, την ανάγκη για υψηλά στάνταρντ, γνώσεις και δεξιότητες, τη σύνδεση του Πανεπιστημίου με το νέο αναπτυξιακό πρότυπο, όλα όσα αποτελούν προϋπόθεση για την απασχόληση και ταυτόχρονα μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας και ανόδου των εγχώριων μη προνομιούχων. Βιομηχανοποιεί τη μνήμη της γενιάς του baby boom. Καπελώνει με τα ορόσημα, το βιωματικό και ιδεολογικό της υπόβαθρο τη νέα γενιά και δυσκολεύει μια αυθεντική και πρωτότυπη χειραφέτησή της με το άρωμα του 21ου αιώνα.
  
  
• Δαιμονοποιεί τον λεγόμενο δικομματισμό αλλά τον στηρίζει με την άρνησή της σε προγραμματική κυβέρνηση συνεργασίας με την Σοσιαλιστική Αριστερά - Κεντροαριστερά που αποτελεί μια σταθερά στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η “Αριστερά” στη Γερμανία αγωνίζεται για κυβέρνηση συνεργασίας με τη Σοσιαδημοκρατία και τους Πράσινους ενώ στη Γαλλία η κομμουνιστογενής Αριστερά του Μελανσόν θα υπερψηφίσει τον Ολάντ στο δεύτερο γύρο στις 6η του Μάη. Στην Ελλάδα αντίθετα επιθυμούν σφόδρα “συγκυβέρνηση” ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με την  υπόθεση ότι κάποιοι άλλοι θα βάλουν πλάτη για να μην καταρρεύσει η χώρα και οδηγηθεί εκτός Ευρώπης ενώ αυτοί θα το γλεντούν και θα κάνουν εκλογικό “ταμείο” με τυφλές και ανέξοδες, όπως κακώς φαντάζονται, διαμαρτυρίες. Το ταμπού της μη συμμετοχής της σε κυβέρνηση έχει σπάσει μιας και συμμετείχε σε κυβερνήσεις για ήσσονος και αμφιλεγόμενης σημασίας ζητήματα σε σχέση με το μέγα θέμα της σωτηρίας της χώρας εντός Ευρωζώνης. Το αντιμνημονιακό άλλοθι επίσης έχει φθαρεί αφού κόμματά της συνεργάζονται με βουλευτές που στήριξαν με πάθος τις πολιτικές της κυβέρνησης Παπανδρέου, ψήφισαν το Μνημόνιο Ι, το Μεσοπρόθεσμο ακόμα και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Παπαδήμου που συνιστούν την θεμελιώδη ουσία του Μνημονίου 2. Η πολυδιάσπασή της,  αντί να αναπτύξει σε βάθος τη δημιουργική διαφορά στις γραμμές της, οδηγεί σε συσχέτιση του τύπου “κουτσαίνεις εσύ κουτσαίνω και εγώ” σ’ έναν χαμηλότερο κοινό παρονομαστή ψευδοαριστερισμού που μπλοκάρει κάθε έμπρακτη πολιτική πρωτοβουλία ενώ ταυτόχρονα καθιστά εντελώς ανέφικτη ακόμα και τη μεταξύ τους συνεργασία. Το παιχνίδι αυτό που σ’ άλλες συνθήκες θα ήταν συμπαθές, ακίνδυνο και ανεκτό τώρα με τη ρευστοποίηση των συσχετισμών  και την Ελλάδα στην κόψη της χρεωκοπίας μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο για τη χώρα και για την ίδια την “άλλη” αριστερά που θα φορτωθεί την ευθύνη ενός ενδεχόμενου καταστροφικού αδιεξόδου. Ο άξονας τότε της πολιτικής ζωής μετά από μια μεταβατική περίοδο χάους και αναλώσιμων κυβερνήσεων θα μετατοπιστεί σε υπερδεξιά κατεύθυνση. “Γρηγορείτε ποτέ δεν ξέρετε...”.

Τα όρια των δυνητικών λύσεων

Real FM | 20/4/12 | mp3

Στην κόψη του ή - ή

 Στην κόψη του ή - ή | video

Αντίο Δημήτρη

Αφιέρωμα στο Δημήτρη Μητροπάνο | Στην υγειά μας, ΝΕΤ, Φεβρουάριος 2009 | Πρώτο Μέρος





Αφιέρωμα στο Δημήτρη Μητροπάνο | Στην υγειά μας, ΝΕΤ, Φεβρουάριος 2009 | Δεύτερο Μέρος

Αθήνα, Παρίσι, Βερολίνο!

Στις 6 του Μάη σε Αθήνα - Παρίσι καταψηφίζουμε τον ηγεμονικό άξονα της Δεξιάς Μέρκελ - Σαρκοζί

• Η ψήφος στον σοσιαλιστή Ολάντ είναι εντολή αναθεωρητική για επαναχάραξη του ευρωπαϊκού χάρτη, για ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό Βορρά - Νότου στην Ευρωζώνη.

-Ναι, αλλά στην Αθήνα θα υπάρχει στις 7 του Μάη ισχυρή κυβέρνηση για να πάρει μέρος στο “μεταπολεμικό” τραπέζι των επιζησάντων ή θα βολοδέρνει στο χάος, στην ακυβερνησία, θα διακοπεί η χρηματοδότησή της και θα γίνει αναπόφευκτη η κακήν κακώς φυγή μας από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα; Η ψήφος μας θα κρίνει.

• Η ψήφος στον Ολάντ σήμερα, στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία αύριο είναι εντολή για ανατροπή της γενικευμένης πολιτικής λιτότητας, για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης, Απασχόλησης, Κοινωνικής Συνοχής.

-Ναι, αλλά εμείς θα είμαστε εκεί ή θα πάνε στράφι οι θυσίες των Ελλήνων και θα πεταχτούμε πενήντα χρόνια πίσω στη βαλκανική “Μικρή Ελλάς” με ανυπολόγιστες συνέπειες για το επίπεδο ζωής και την ασφάλεια, τη δική μας και της Κύπρου; Η ψήφος μας αποφασίζει.

• Η κρίση αναζωπυρώνεται στην Ευρωζώνη, το επίκεντρό της μετατοπίζεται τώρα στην Ισπανία, καιρός για ευρωπαϊκή στροφή! Το “ελληνικό ζήτημα” μπορεί να επανατοποθετηθεί! Το αναπτυξιακό ευρωομόλογο θα βγει! Το “επίσημο” χρέος της Ελλάδας στους εταίρους μπορεί να “κουρευτεί”! Η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία θα αποκατασταθεί! Η δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας μπορεί να επιμηκυνθεί! Το ευρωπαϊκό πακέτο για την ανεργία των νέων, το δίχτυ προστασίας, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, τα μεγάλα έργα επιτέλους θα ξεμπλοκαριστεί!

-Ναι, αλλά στην Αθήνα θα υπάρχει μια ισχυρή κυβέρνηση Ανασυγκρότησης, Απασχόλησης, Κοινωνικής Συνοχής για να διαπραγματευτεί, να ανακτήσει τα χαμένα εισοδήματα, τις χαμένες θέσεις εργασίας και να υπερβεί θετικά με ανάπτυξη τους περιορισμούς των δανειακών συμβάσεων; Ή μήπως η χώρα μας θα έχει αυτοκτονήσει συλλογικά; Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η ψήφος μας θα αποτρέψει ένα ολέθριο “πολιτικό ατύχημα”.

Αθήνα, Παρίσι, Βερολίνο, η πολιτική γεωγραφία είναι κοινή. Τα ιστορικά πολιτικά ρεύματα στην Ευρώπη εν μέσω κρίσης δεν εξαερώνονται. Αυτομετασχηματίζονται! Κάνουν αυτοκάθαρση! Επανιδρύονται! Στηρίζουμε Ολάντ στο Παρίσι, Βενιζέλο στην Αθήνα. Δίνουμε ψήφο κριτικής υποστήριξης στο ΠΑΣΟΚ - εντολή για μια νέα ιδρυτική πράξη της Κεντροαριστεράς της σοσιαλιστικής ευρωπαϊκής αριστεράς του 2020! Ψηφίζουμε την αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης, αξιολογούμε πρόσωπα, πρακτικές και ιδέες. Ξηλώνουμε, αν χρειαστεί, γαλόνια!

Στις 6 Μάη θα μετατρέψουμε το θυμό και την απόγνωση σε θετικό σχέδιο για τις ζωές των Ελληνίδων και των Ελλήνων ή θα αφεθούμε στο αυτοκαταστροφικό “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”; Θα φτάσουμε στη “βρύση” και δε θα προλάβουμε να πιούμε “νερό”;

Ζητώ τη στήριξή σας στη Β΄ Αθηνών

Φίλες και φίλοι, παίρνω το θάρρος να ζητήσω τη στήριξή σας. Εσείς ξέρετε πως έκανα με την επιστροφή μου στην πολιτική ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μην πιει η πατρίδα μας το πικρό ποτήρι της χρεωκοπίας. Δεν το έβαλα κάτω ακόμα κι όταν η φωνή μου σκεπάστηκε από άλλες που πρόβαλλαν ειδυλλιακές ζωγραφιές όλων των κομματικών αποχρώσεων πάνω σε μια “φούσκα” έτοιμη να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή. Δεν αποδέχθηκα να ανταλλάξω τις θεμελιώδεις πεποιθήσεις μου για την πρόληψη και διαχείριση της κρίσης με υπουργικά αξιώματα αλλά και δεν επέλεξα στα δύσκολα την αξιοθρήνητη φυγή. Καταδίκασα την πρακτική εκείνων που αφού φούσκωσαν από κορυφαίες θέσεις το λογαριασμό αφήνουν σε άλλους την πληρωμή, αποποιούνται των ευθυνών τους, το βάζουν στα πόδια και σηκώνουν κάθε είδους σημαίες ευκαιρίας. 


Σέβομαι τον πόνο και τις θυσίες του λαού και αγωνίζομαι για μια φυγή προς τα μπρος, για τη μόνη ασφαλή και γρήγορη υπέρβαση των περιορισμών των δανειακών συμβάσεων μ’ ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Συνοχής που θα δώσει εκατοντάδες χιλιάδες νέες βιώσιμες θέσεις εργασίας στη νέα γενιά. Αυτός είναι ο ρεαλιστικός δρόμος για να ανακτήσουμε το χαμένο χρόνο, τα χαμένα εισοδήματα, τις χαμένες θέσεις εργασίας δίχως ψευδαισθήσεις για επιστροφή στην εποχή της “φούσκας” με τα δανεικά. 


Δίνουμε ψήφο κριτικής υποστήριξης στο ΠΑΣΟΚ για να υπερβεί θετικά τον εαυτό του, να συμπρωταγωνιστήσει στη Συνιδρυτική Πράξη της Νέας Κεντροαριστεράς του 2020, της Νέας Ευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής Αριστεράς με την ιδιαίτερη σφραγίδα της νέας γενιάς, της αριστεράς των εναλλακτικών λύσεων. Ψήφο για να σπάσουμε στην Ευρώπη τον άξονα της δεξιάς Μέρκελ - Σαρκοζί ώστε να επαναχαρακτεί ο ευρωπαϊκός χάρτης και να επανατοποθετηθεί το “ελληνικό ζήτημα”.


Ζητώ τη στήριξή σας στη δύσκολή εκλογική μάχη της Β΄ Αθηνών μ’ όποιον πρόσφορο τρόπο προκρίνετε. Μόνο μου όπλο η δύναμη των ιδεών μου, το αγωνιστικό μου πάθος και κυρίως ο συγχρονισμός της δικής μου φωνής με τη δική σας φωνή, σκέψη και φαντασία.


Πολλαπλασιάστε με τους δικούς σας πρωτότυπους τρόπους το κοινό μας μήνυμα, πάρτε δικές σας πρωτοβουλίες, επικοινωνήστε μαζί μας κάνοντας κλικ στη παρακάτω φόρμα.

Φόρμα Επικοινωνίας

Δελτίο Mega | 10/4/12

Δελτίο Mega | 10/4/12 | video

Στο Flash με Γ. Κύρτσο και στο Radio 9 με Μ. Παπαπαναγιώτου

Flash 96 | Με Γιώργο Κύρτσο και Αγγελική Σπανού | mp3

Radio 9 | Με Μπάμπη Παπαπαναγιώτου | mp3 

Στο "Συμβαίνει Τώρα" με τη Μαρία Σαράφογλου

Στο "Συμβαίνει Τώρα" με τη Μαρία Σαράφογλου | ΝΕΤ | 9/4/12 | video

Ο Χριστός και ο Διόνυσος όχι ο Πιλάτος

Το σταυραναστάσιμο συμβάν της ανθρώπινης ύπαρξης δίνει το νοηματικό πλαίσιο για να διαχειριστούμε το τραύμα και να κατανοήσουμε το δράμα που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας καθώς οι Έλληνες ανεβαίνουν στον Γολγοθά, καθένας με το δικό του σταυρό, μικρό, μεγάλο. Ο Χριστός αιώνιο σύμβολο δικαιοσύνης, ελευθερίας, αγάπης μετουσιώνει τον πόνο σε ελπίδα. Ο Διόνυσος, ο θνήσκων και αναγεννημένος θεός των Ελλήνων μας υπενθυμίζει ότι μέσα από τα αποκαΐδια μπορεί να γεννηθεί μια νέα πραγματικότητα. Τίποτα όμως δεν προσφέρεται δωρεάν. Ο Ιησούς στην παραβολή των ταλάντων επιβραβεύει τον “δούλο” που “επένδυσε” το πoσό που του δόθηκε και αύξησε τον κοινωνικό πλούτο. Πρέπει να παράγουμε προτού μοιράσουμε. Αντίθετα οι παγκόσμιες ελίτ παρεξήγησαν το θαύμα των Επτά Άρτων με τους οποίους χόρτασαν στην έρημο 4.000 άτομα. Επιχείρησαν την επανάληψή του με τα δανεικά της “φούσκας”. Κάθε πραγματικός άρτος έδινε με χρηματοοικονομική μόχλευση 60 εικονικούς άρτους. Κάλπικη ευημερία. Ατομική και συλλογική ψευδαίσθηση. Μια “φούσκα” που ονομάστηκε Σύγκλιση με την Ευρώπη. Τα δανεικά ρούχα όμως δεν ζεσταίνουν, λένε στο χωριό μου.  Καιρός να επιστρέψουμε στην παραγωγή πραγματικών “άρτων”, στον πατριωτισμό του made in Greece και ταυτόχρονα στην ηθική της αγάπης, του νοιάζομαι, μοιράζομαι, φροντίζω. Καιρός ο “Χριστός” στην ψυχή μας να εκτοπίσει τους Πόντιους Πιλάτους που συνεχίζουν αμετανόητοι να νίπτουν τας χείρας. Επί δέκα χρόνια επαναλάμβανα επίμονα τα λόγια του Ιησού για την επερχόμενη Ημέρα Κρίσεως “Γρηγορείτε, ποτέ δεν ξέρετε ούτε την ημέρα, ούτε την ώρα...”. Όταν τα πράγματα φαίνεται πως πάνε καλά οι “άνθρωποι” δεν ακούν τις προειδοποιήσεις κινδύνου. Την παθαίνουμε σαν τις “μωρές παρθένες”. Τώρα που έχουμε διαβεί το μεγαλύτερο μέρος της “κοιλάδας των δακρύων και στεναγμών” δεν πρέπει να την πάθουμε σαν την γυναίκα του Λωτ που έμεινε στήλη άλατος στραμμένη στα ερείπια του παρελθόντος. Φυγή προς τα μπρος! Ας μετουσιώσουμε το θυμό και την απόγνωση σε θετικό σχέδιο. Το σταυραναστάσιμο βλέμμα μάς δίνει τη δύναμη και τη φώτιση να κοιτάξουμε πέρα από την έρημο. Καλή ανάσταση!

Νέος πατριωτισμός του Made in Greece

(Συνέντευξη στην Ημερησία του Σαββάτου)

Φοβάσαι τον κίνδυνο μιας νέας Βουλής με αντιμνημονιακό κυρίαρχο λόγο και με τα άκρα ενισχυμένα (βλέπε Καμμένο, Χρυσή Αυγή); Μήπως αυτός θα είναι ο “προθάλαμος” για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία ή επιστροφή στη δραχμή;

Φοβόμουνα όταν οι πολλοί έτρεχαν με μέθη και ευφορία στην εποχή της φούσκας. Και θέλω να είμαι άφοβος όταν οι πολλοί πανικόβλητοι το βάζουν στα πόδια στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Όμως τελικά ο φόβος φυλά τα έρημα. Οι φόβοι μου πάντως έχουν μετατοπιστεί.

Σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές;

Ναι, πολλά χρόνια πριν έβγαζα προειδοποιητικές κραυγές κινδύνου για τον επερχόμενο συγχρονισμό όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας. Τώρα οι φόβοι μου πάνε πέρα κι από τον κίνδυνο μιας κατακερματισμένης Βουλής του χάους και της ακυβερνησίας. Πρέπει να σκεφτόμαστε αν υπάρχουν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση προς ένα νέο εθνικό αναπτυξιακό πρότυπο. Η φούσκα διαμόρφωσε τη δική της κοινωνική και πολιτική διάταξη που εμπλέκει και τους “πάνω” και τους “κάτω”, από την αριστέρα μέχρι τη δεξιά. Λογαριάζω μια κατάσταση που οι “πάνω” δεν μπορούν και οι “κάτω” δε θέλουν για να θυμηθούμε την κλασσική φράση του Λένιν. Αν δεν υπάρχουν διαθέσιμες αυτές οι δυνάμεις μπορεί να αναδημιουργούνται εν τω γίγνεσθαι.

Αυτό αφορά και στο ΠΑΣΟΚ;

Τους πάντες. Το ΠΑΣΟΚ για να αντέξει, να αντιστοιχηθεί με νέες δυνάμεις και να υπερβεί τη γενικευμένη κρίση εκπροσώπησης πρέπει να μετεξελιχθεί σε μια Νέα Κεντροαριστερά που συναντιέται με το δυναμικό ενός κοινωνικού μεταρρυθμισμού που ξεπερνά θετικά τα μεταπολιτευτικά δεδομένα τόσο της Πασοκικής όσο και της παραδοσιακής Αριστεράς. Αν θέλει να ανανεώσει τα παραδοσιακά ερείσματά του στους συνταξιούχους ή στους δημόσιους υπαλλήλους πρέπει να δώσει προβάδισμα σε μια νέα κοινωνική συμμαχία του κόσμου της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού με εκείνες του ανερχόμενου παραγωγικού και εξωστρεφούς “επιχειρείν”, με την Ελλάδα των παραγωγών και των δημιουργών, με το νέο πατριωτισμό του Made in Greece.

Κάποιοι μιλούν για ριζοσπαστικές λύσεις για παράδειγμα για δέσμευση των κομμάτων η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική ώστε να γίνουν βαθιές αλλαγές και το πολιτικό σύστημα να λυτρωθεί. Συμφωνείς;

Σωστό, αλλά να μη βλέπουν την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Το θεμελιώδες ελληνικό ζήτημα είναι ότι η στενή παραγωγική βάση και το γερασμένο δημογραφικό προφίλ της χώρας δεν μπορούν να στηρίξουν την υπερκείμενη υπερδομή, την αντεστραμμένη πυραμίδα με τα υπέρ-: υπερκράτος, υπερδανεισμός, υπερκαταναλωτισμός, υπέρ“σκιώδης” οικονομία, υπερανάπτυξη των μη εμπορεύσιμων τομέων, υπερεμπορισμός, υπερπολιτική, υπερσυνδικαλισμός, υπέρ... Ένας εργαζόμενος που παράγει άμεσα ή έμμεσα κοινωνικό πλούτο στηρίζει 5,5 άλλους ανθρώπους. Η κατάσταση θα είναι βιώσιμη μόνο αν μεταβληθεί η αναλογία και αυξηθεί η παραγωγικότητά του, η προστιθέμενη αξία κι οι αποδοχές του. Είτε θα διευρύνουμε την παραγωγική εξαγωγική βάση της χώρας, θα δημιουργήσουμε εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και θα προσεγγίσουμε το μέσο όρο της Ευρωζώνης στην ανταγωνιστικότητα, είτε θα φτωχύνουμε ακόμα 20% εντός του ευρώ και 70% με τη δραχμή με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη γεωπολιτική θέση της χώρας.

Συνεπώς η ανάκαμψη είναι το ζήτημα.

Όχι, δεν αρκεί ένα συν στο ρυθμό ανάπτυξης. Χρειάζεται μια ιστορικής κλίμακας αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού που θα μετατοπίσει μαζικά επαγγέλματα, μισθωτή εργασία, επιχειρηματικότητα και κεφάλαια προς τους παραγωγικούς, καινοτομικούς εξωστρεφείς τομείς της οικονομίας.


Συνεπώς, μπορεί να υπάρξει ένας “οδικός χάρτης” υπέρβασης του μνημονίου και εξόδου της χώρας από την κρίση;

Ακριβώς. Μπορούμε να υπερβούμε τα υφεσιακά χαρακτηριστικά του και τις άδικες και ασύμμετρες πλευρές της εσωτερικής υποτίμησης η οποία εξάντλησε τις δυνατότητές της. Μπορούμε να τη συμπληρώσουμε με τη “δημοσιονομική υποτίμηση” δηλαδή με τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους με ανάλογα ισοδύναμα και με μια εύλογη υποτίμηση του ευρώ. Το κλειδί πάντως είναι η παραγωγικότητα, συνεπώς οι επενδύσεις και το άνοιγμα των κλειστών αγορών προϊόντων και υπηρεσιών. Η υπέρβαση του Μνημονίου περνά μέσα από ένα Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Συνοχής.

Υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η ρότα στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στον άξονα Γαλλίας Γερμανίας; Τι θα πρέπει να προσδοκάμε σε μια τέτοια περίπτωση;

Η τριφασική κρίση - δημόσιου χρέους, τραπεζική, ανάπτυξης - που υποβόσκει στην Ευρωζώνη, παρά την αρχική ευφορία, θα πυροδοτήσει εξελίξεις. Μη φανταστείτε βέβαια ότι ο Ολάντ θα γίνει σταυροφόρος του Νότου εναντίον της Γερμανίας, αλλά είναι εφικτή μια μετατόπιση, ένα ρήγμα στον άξονα της Δεξιάς Μέρκελ - Σαρκοζί, ώστε να προχωρήσουμε σε ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό Βορρά - Νότου που θα θεραπεύσει μερικές γενετικές ατέλειες της Ευρωζώνης. Το αναπτυξιακό ευρωομόλογο για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Συνοχής, οι γραμμές ρευστότητας της ΕΚΤ προς την πραγματική οικονομία, η αναδιάρθρωση και του “επίσημου” χρέους καθώς και μια εύλογη επιμήκυνση του χρόνου της δημοσιονομικής μας προσαρμογής είναι ρεαλιστικοί στόχοι.


Τελικά ποιο θα είναι το διακύβερυμα των εκλογών; Τα παλιά σύνορα (Αριστερά-Δεξιά, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) ή μήπως το πιο σύγχρονο “μνημόνιο-αντιμνημόνιο”;

Μετά το PSI έχουμε “κάψει τα πλοία της επιστροφής”, έχει διαμορφωθεί μια νέα πραγματικότητα και χρειάζεται φυγή προς τα μπρος. Το κύριο δίλημμα των εκλογών είναι: Προγραμματική Κυβέρνηση Ανασυγκρότησης και Απασχόλησης, ευρύτερης βάσης με κέντρο βάρους προς την κεντροαριστερή - αριστερή περιοχή του πολιτικού φάσματος ή κυβέρνηση κεντροδεξιάς - δεξιάς; Σε μεγαλύτερο βάθος το θεμελιώδες διακύβευμα είναι: διάσωση και ανασυγκρότηση της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη ή άτακτη χρεωκοπία και εγκατάλειψη του κοινού νομίσματος; Παλιά και νέα σύνορα με νέες νοηματοδοτήσεις. Η πολύχρωμη πολιτικά και πολύχρονη αντιμεταρρύθμιση και αμεριμνησία μας πέταξε εκτός αγορών και μας οδήγησε σε διεθνή δανειστή έκτακτης ανάγκης με αυστηρούς όρους. Βέβαια άμα αποκαεί το σπίτι όλοι φέρνουν νερό. Ο ασφαλέστερος δρόμος όμως για να υπερβούμε τις δεσμεύσεις του προγράμματος στήριξης είναι αυτός που περιγράψαμε και όχι οι καταστροφικές εξελίξεις που φαντασιώνεται δίχως να τις πιστεύει ο ακροδεξιός - υπερδεξιός - “αριστερός” αχταρμάς με τα ψευδεπίγραφα διλήμματα. Η ΝΔ θέλει αυτοδυναμία; Μπορεί; Και αν ναι, να την κάνει τί;

Ας θέλει. Ο Σαμαράς ξέχασε τη ρήση του Χαρίλαου “κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι”. Η ΝΔ εμφανίζεται ευάλωτη, ανίκανη να ανασυνθέσει ένα αστικό ιστορικό μπλοκ για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας.

Θεωρείς πιθανή μια μετεκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ; Τι προβλήματα θα λύσει μια “συγκυβέρνηση” και με ποιες προϋποθέσεις;

Τη “συγκυβέρνηση” ονειρεύονται όσοι έχουν πιάσει τις άκρες και το γλεντάνε με μια ανεύθυνη συμπεριφορά. Νομίζουν εκ του ασφαλούς. “Συγκυβέρνηση” κορυφής, ξεκρέμαστη στον αέρα πάνω από μια κοινωνική “μαύρη τρύπα” είναι η λιγότερο επιθυμητή λύση. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει βέβαια μια τρίτη λύση δηλαδή μια κυβέρνηση με ευρύτερη πολυκομματική και κοινωνική στήριξη, αλλά δεν βλέπω έναν Έλληνα Μόντι.

Πες μου ένα βασικό επιχείρημα, γιατί οι πολίτες να επιλέξουν να δώσουν την ψήφο τους στο σημερινό ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου.

Το ΠΑΣΟΚ είναι σαν την Ευρώπη. Μέρος του προβλήματος, μέρος της λύσης. Ένα ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ που υπερβαίνει θετικά τον εαυτό του και συμμετέχει στην συνιδρυτική πράξη μιας Νέας Κεντροαριστεράς - σοσιαλιστικής ευρωπαϊκής αριστεράς είναι καλύτερα τοποθετημένο για μια Κυβέρνηση παραγωγικής ανασυγκρότησης και για την επανατοποθέτηση του ελληνικού ζητήματος στις επικείμενες ανακατατάξεις στην Ευρώπη. Τα ιστορικά ρεύματα στην Ευρώπη δεν εξαερώνονται εν μέσω κρίσης, ανασχηματίζονται, αναγεννώνται. Ο κόσμος με την ψήφο του θα δώσει μια ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να αναμετρηθεί με τον εαυτό του και ταυτόχρονα θα αξιολογήσει ιδέες, πρακτικές και πρόσωπα. Αν χρειαστεί ας ξηλώσει και μερικά γαλόνια.

Μήπως έφτασε η ώρα της Αριστεράς; Ο Αλ. Τσίπρας μάλιστα κάνει λόγο για πιθανή μετεκλογική “αριστερή πλειοψηφία” (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΔΗΜΑΡ), που θα αναγκάσει τις συνιστώσες της να αναλάβουν τις κυβερνητικές τους ευθύνες.

Πρόκειται δυστυχώς για μπανάλ αμοιβαίες προσποιήσεις. Η Νέα Κεντροαριστερά θα τους αποπαγιδεύσει με συγκεκριμένη πρόταση από τη βολική συνήθεια να μην αναλαμβάνουν ευθύνες και να υπεκφεύγουν με τη μεταφυσική μιας απροσδιόριστης “άλλης” πολιτικής, σε μια “άλλη” Ευρώπη, σ’ έναν “άλλο” κόσμο, με “άλλους” ανθρώπους. Αυτό είναι εύκολο παιχνίδι, αλλά πολιτική είναι η επιστήμη και η τέχνη των δυνητικών εναλλακτικών λύσεων στη συγκεκριμένη κατάσταση με συγκεκριμένους συσχετισμούς δύναμης. Είναι οι πιθανοί υπαρκτοί δρόμοι όχι ο μονόδρομος. Η εκτός ΚΚΕ αριστερά φαντάζεται το ευρώ, το ευρωομόλογο και το δανεισμό έκτακτης ανάγκης από τους εταίρους σαν δωρεάν γεύμα. Εξαπατούν τον εαυτό τους. Ψήφισαν την ΕΟΚ που σήμαινε σοβαρές δεσμεύσεις όπως η κατάργηση των δασμών. Ψήφισαν το ιδρυτικό σύμφωνο του ευρώ, το Μάαστριχτ, που σήμαινε εκχώρηση της νομισματικής πολιτικής, κατάργηση στον έλεγχο των κινήσεων κεφαλαίου, 3% έλλειμμα και 60% χρέος δηλαδή περιορισμούς πολλαπλάσιους από αυτούς των δανειακών συμβάσεων. Το ευρώ δεν είναι ένα ουδέτερο μέσο ανταλλαγής αλλά συμπύκνωση συσχετισμών δυστυχώς με έντονο άρωμα μάρκου από την ίδρυσή του. Κατά τα άλλα η κρίση είχε θεωρηθεί από αυτή την αριστερά “παραμύθι για δράκους”!

Flash 96 | 7/4/12

Κατερίνα Παναγοπούλου και Μίμης Ανδρουλάκης στον Flash 96



Flash 96 | 7/4/12 | mp3

Vima FM | 5/4/12

Vima FM | 5/4/12 | mp3

Βορίδιο

Βορίδιο

Ο Μίμης Ανδρουλάκης στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων όπου συζητήθηκαν οι συμβάσεις έργων για τις επεκτάσεις των αυτοκινητόδρομων του άξονα ΠΑΘΕ και της Εγνατίας Οδού, είπε χαριτολογώντας ότι όλοι σ’ αυτή την αίθουσα το τελευταίο διάστημα έχουμε υπερεκτεθεί σ’ ένα νέο πολιτικό υποσωματίδιο, το “Βορίδιο”. Άδικα ψάχνουν με τον επιταχυντή του CERN. Εδώ βρήκαμε το νέο σωματίδιο. Ο Υπουργός και λόγω επαγγελματικής ιδιότητας συμπεριφέρεται με τέτοια άνεση σαν να είναι Υπουργός τα τελευταία 100 χρόνια. Εντυπωσιακό ταλέντο προσαρμογής. Εμείς αντίθετα οι μηχανικοί παραμένουμε αμήχανοι.

"Ανατροπή" - Mega 2/4/12

"Ανατροπή" - Mega 2/4/12 | video

EΡT 3 | 3/4/12

ΕΡΤ 3 | 3/4/12 | video

Zougla Radio | 3/4/12

Zougla Radio | mp3