Το παρακάτω είναι το πλήρες κείμενο μίας συνέντευξης που έδωσα στο Βασίλη Σκουρή και δημοσιεύθηκε στο σημερινό (9/7) Έθνος.
Ο Καραμανλής από τα ομόλογα και την Πάρνηθα στο συνέδριο της Ν.Δ.…
Ο Καραμανλής έμαθε να διαβάζει καλά, αν και μονότονα, τις γραπτές ομιλίες του, έδειξε ότι πιάνει τα κόλπα του πολιτικού τακτικισμού αλλά σαν κυβερνήτης είναι « ο άνθρωπος που απέτυχε να διαχειριστεί κρίσεις και κινδύνους», ο άνθρωπος που αδυνατεί να οδηγήσει σ’ οποιονδήποτε τομέα σε τελικά αποτελέσματα, να αρχίσει δηλαδή μια δουλειά και να την τελειώσει και επίσης αυτός που καταφεύγει συστηματικά σε ηθικές συμψηφισμού.
Αυτό είναι πρόβλημα μόνο του Καραμανλή;
Όχι, αυτός όμως είναι Πρωθυπουργός και συμπυκνώνει βαθύτερες αδυναμίες στον τρόπο διακυβέρνησης και διαχείρισης και αποκαλύπτει γενικότερα την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Εξάλλου ο αντίπαλος μας προσφέρει πάντα έναν καθρέπτη για να δούμε το αρνητικό είδωλο και του δικού μας εαυτού. Αξιολόγησε ας πούμε τον χ «Πολύδωρα» σαν δημόσιο μάνατζερ.
Ωστόσο θα ζητήσει απ’ ότι φαίνεται σύντομα εκλογές στο όνομα της συνέχισης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων...
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου τον Καραμανλή σε δεύτερη θητεία. Γιατί να κάνει με ισχνή πλειοψηφία ό,τι δεν τόλμησε να αγγίξει όταν είχε ισχυρή πλειοψηφία και πολιτική υπεροχή; Θα είναι το απόλυτο τέλμα. Κι αυτό ο λαός το πιάνει και θα υπάρξει πιστεύω πλημμυρίδα της τελευταίας στιγμής υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Τα γκάλοπ τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν το επιβεβαιώνουν
Ένας αναποφάσιστος κόσμος πιάνει το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και ταλαντεύεται «να το ρίξω, να μη το ρίξω». Εκεί χρειάζεται η πειστική ώθηση του «ρίξτο» ή εκείνες οι τελευταίες κινήσεις που θα απαντήσουν στις έντονες και εύλογες επιφυλάξεις αυτού του κόσμου και θα του δώσουν τη δυνατότητα να δώσει έστω ψήφο κριτικής υποστήριξης στον Παπανδρέου ή μια διεκδικητική ψήφο στο ΠΑΣΟΚ που θα εκφράζει την απαίτηση για αλλαγές στον τρόπο διακυβέρνησης, αλλαγές στο ίδιο ΠΑΣΟΚ, αλλαγές στο κορεσμένο, κουρασμένο και εξαντλημένο πολιτικό σκηνικό.
Ο πολιτικός λόγος των στελεχών σας διευκολύνει αυτή την κίνηση;
Όχι αρκετά. Τα στελέχη αγορεύουν και ανταγωνίζονται κατά κανόνα για να διαμοιράσουν το θεωρούμενο στάνταρτ σώμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και παραβλέπουν το ενδιάμεσο που κρίνει τις εκλογές. Άσε που το «δεδομένο» κομματικό ακροατήριο είναι το πιο υποψιασμένο, προβληματισμένο και ανήσυχο.
Ο Παπανδρέου τι πρέπει να κάνει;
Κανονικά έπρεπε με τέτοια άχρηστη κυβέρνηση να έχουμε φέρει το παιχνίδι στο 3-1 αλλά τουλάχιστον κατάφερε ο Πρόεδρος να το ισοφαρίσει και πρέπει τώρα να κάνει ό,τι ένας κόουτς όταν πάει το μάτς στην παράταση για να το κερδίσει: να επιχειρήσει έγκαιρα ένα δυνατό τελευταίο φρεσκάρισμα της «ομάδας» - συμβολικό και ουσιαστικό - σε δημιουργικά πρόσωπα και κυρίως σε πιο έξυπνες ιδέες και τακτικές.
Πιστεύεις ότι έκανε λάθος το ΠΑΣΟΚ και σήκωσε ψηλά και αποκλειστικά τη σημαία των σκανδάλων;
Όταν έχεις έναν αντίπαλο που πέφτει ελεύθερα με τη δύναμη της «βαρύτητας» από την ανικανότητα και τα σκάνδαλα του κάνεις ευφυή σπρωξίματα , αποδεκτά από την κοινωνία, στους αδύνατους κρίκους του για να επιταχύνεις την πτώση του, αλλά φροντίζεις να μην απαξιώνεις ηθικά όλον τον χώρο του με γενικευμένες καταγγελίες και αφορισμούς που τον συσπειρώνουν και ενισχύουν τα αμυντικά αντανακλαστικά του. Ορισμένοι ίσως πήγαν ακόμη και στο Χάρβαρντ αλλά πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθουν την «άλφα – βήτα» της πολιτικής, να έχουν κάνει πραγματικό πεζοδρόμιο.
Συνεπώς θεωρείς ότι δεν διαχειρίζεστε σαν κόμμα ικανοποιητικά το κεφάλαιο Παπανδρέου…
Η Αφήγηση «Γιώργος Παπανδρέου» μπορεί και πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και διεισδυτική σ’ όλη την κοινωνία και σ’ αυτούς που δεν πρόκειται να μας ψηφίσουν. Αυτό σημαίνει ηγεμονία – ιδεολογική, ηθική, προγραμματική. Να επηρεάζεις ακόμα και τις αξίες, τα γούστα και τις κρίσεις των οπαδών των άλλων κομμάτων. Πρέπει να υπερασπίσουμε και να αναπτύξουμε θετικά αυτό το «κάτι» διαφορετικό που είχε ο Πρόεδρός μας στην πολιτική ζωή. Το στοιχείο της υπέρβασης από το φθαρμένο σκηνικό. Γιατί ειδικά αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ δεν θα έρθει απλώς σαν εναλλαγή στη Ν.Δ. αλλά σαν υπέρβαση παθολογιών του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στις οποίες εμπλέκεται σ’ έναν βαθμό και το ίδιο.
Η περίπτωση Παπακωνσταντίνου πώς αξιολογείται σ’ αυτόν τον προβληματισμό; Ήταν σωστά τα αντανακλαστικά σας;
Πέρα από το προσωπικό ξεκατίνιασμα του Πρωθυπουργού και το αν υπάρχει ή όχι, όπως υποθέτω, κάποια αθέμιτη πρακτική από το συγκεκριμένο πρόσωπο, το οποίο προσωπικά δεν γνωρίζω, θέλω να πάω σε μια δευτεροβάθμια ανάγνωση αυτής της υπόθεσης . Γιατί θα πρέπει αυτές οι κομματικές θέσεις να μονοπωλούνται από ενδεχομένως άξια κατά τα άλλα πρόσωπα που δημιουργούν όμως στην κοινωνία την λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε ένα άθροισμα από ισόβιους πρώην κρατικούς αξιωματούχους σε αναμονή ενόψει επιστροφής στη νομή της εξουσίας; Πώς θα διαλύσουμε, τώρα τουλάχιστον που είμαστε στην αντιπολίτευση, τις καταστάσεις κρατικοποίησης του κόμματος που οδηγούν σε εκφυλιστικά φαινόμενα, τους δεσμούς νομής εξουσίας, τα φαινόμενα κόμματος- καρτέλ καθιερωμένων προσώπων, τη θρησκεία του στάτους- κβό, όλα όσα οδηγούν στον αποκλεισμό νέων δημιουργικών δυνάμεων από την κοινωνία και τα οποία είναι ασύμβατα με την επαγγελία του Γιώργου Παπανδρέου για ανοιχτό κόμμα; Σ’ αυτό το βασικό ερώτημα των μελών και φίλων του κόμματος το οποίο το συναντώ κάθε μέρα μπροστά μου στην κοινωνία το κεντρικό όργανο του κόμματος δεν ξέρω αν θέλει να απαντήσει πειστικά. Το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, η κοινωνική αριστερά και κεντροαριστερά διαθέτει ένα τεράστιο «ανθρώπινο κεφάλαιο» ιδιαίτερα νέων ανθρώπων και εμείς έχουμε κολλήσει στα ίδια και στα ίδια.
Το ίδιο ζήτημα έθεσε με τον δικό του τρόπο ο Γιάννης Μανώλης για τη Νέα Δημοκρατία στο συνέδριό της, να μην υπάρξει δηλαδή κρατικοδίαιτη Κεντρική Επιτροπή. Τελικά μήπως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι έτοιμο να εμφανισθεί ως δύναμη εξυγίανσης;
«Εξυγίανση», «κάθαρση» είναι παλιές καραμέλες. Το ΠΑΣΟΚ, ένα λαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα, δεν επικοινωνεί με την κοινωνία αποκλειστικά δια μέσου της ηθικής καταγγελίας του αντιπάλου αλλά πρόσωπο με πρόσωπο με αυτήν την κοινωνία δίνει «απαντήσεις, απαντήσεις, απαντήσεις» στα μεγάλα προβλήματά της. Τη διαφθορά που έχει πάρει συστημικές διαστάσεις στην Ελλάδα θα την αντιμετωπίσουμε όχι τόσο στο επίπεδο της ηθικολογίας και της δικομανίας αλλά σε κείνο της πολιτικής οικονομίας, του νέου δημόσιου μάνατζμεντ και των θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Δεν ξεκινάμε με την υπόθεση ότι οι δικοί μας αξιωματούχοι είναι άγγελοι και οι άλλοι είναι οι δαίμονες αλλά θα μεταβάλλουμε ριζικά τα μοντέλα διαχείρισης για να περιορίσουμε κατά το δυνατόν την «ύλη» της διαφθοράς. Ξεκινάμε καταρχήν με την απαισιόδοξη υπόθεση των «κακών» δικών μας κι όχι των «καλών». Αυτό για παράδειγμα ισχύει για το πρωτόγονο μοντέλο διαχείρισης των ασφαλιστικών κεφαλαίων που άφηνε και αφήνει αρκετά περιθώρια αθέμιτων πρακτικών. Εδώ έχω ολοκληρωμένη πρόταση, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε το ίδιο το Υπουργείο των Οικονομικών να δανείζεται μεταβιβάζοντας το υψηλό ρίσκο και τις απώλειες στον πιο ακατάλληλο κρίκο της χρηματοοικονομικής αλυσίδας, τα ασφαλιστικά ταμεία. Σ’ αυτήν τη ληστρική, έτσι κι αλλιώς, κυβερνητική πρακτική σχεδιάστηκε το κύκλωμα της συμμορίας των ομολόγων, ανεξάρτητα αν εμπλέκονται σ’ αυτήν πολιτικά πρόσωπα ή αν είμαστε σε θέση να στηρίξουμε δικαστικά μια τέτοια συμμετοχή.
Ο Αλαβάνος λέει νονό τον Καραμανλή, ο φίλος σου ο Πάγκαλος καταγγέλλει κοινές επιχειρήσεις Ν.Δ. – ΚΚΕ, όλοι εναντίον όλων με βαριές καταγγελίες!
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κι ας έρθουμε στα συγκαλά μας λίγο πριν την τελική αναμέτρηση. Διαφορετικά οι τυφλές συγκρούσεις και το επιταχυνόμενο σάπισμα του πολιτικού σκηνικού δεν θα οδηγήσουν σε «δημιουργική καταστροφή» αλλά πάνω στη λάσπη θα φυτρώσουν μάλλον τα νέα «άνθη του κακού».
Πολλοί πάντως εκτιμούν πως με το κλίμα που δημιουργείται κερδισμένα θα είναι τα μικρά κόμματα.
Δυστυχώς τα μικρά κόμματα είναι κι αυτά μέρος του προβλήματος. Έχουν καταλάβει μια στατική θέση που συμπληρώνει και βολεύει το στάτους- κβο στο πολιτικό σκηνικό.
Στον Πάγκαλο τι θα πεις;
«Να μετράς Θόδωρε μέχρι το εκατό πριν ξεσπάσεις» Αυτό προσπαθώ κι εγώ να κάνω αλλά συνήθως μάταια. Κανονικά ο Πάγκαλος πρέπει να καταδικαστεί σε «ξηροφαγία» τριών μηνών και να αποδοκιμαστεί από το ΠΑΣΟΚ γιατί με τις εμμονές του βοηθά κι αυτός στη συντηρητική περιχαράκωση του χώρου του ΚΚΕ και δίνει νόημα ύπαρξης στην απαράδεκτη τακτική της Αλέκας. Στη νεύρωση και στο «σύνδρομο του σκαντζόχοιρου» του μηχανισμού του ΚΚΕ πρέπει να αντιτάξουμε με υπομονή μια ιδεολογική επίθεση «αγάπης» και κατανόησης και να χτίζουμε κάτω στην κοινωνία ένα «κοκκινο –πράσινο συνασπισμό» πάνω στα προβλήματα.
Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας μάλλον περιόριζε τις κινήσεις σου. Η εκλογή σου στη δύσκολη Β΄ Αθηνών θα μεταβάλλει την παρουσία σου;
Ναι, το Επικρατείας μου έπεφτε «στενό κοστούμι». Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς με έχει αγκαλιάσει αλλά απαιτεί να μην προσαρμοστώ στα καθιερωμένα. Αν εκλεγώ με την ψήφο του λαού, παρά το συστηματικό αποκλεισμό μου από κάθε διακριτή κοινοβουλευτική και πολιτική μάχη, με μόνη εξαίρεση τη συμμετοχή μου στην Επιτροπή Προγράμματος του Συνεδρίου, θα έχω τον απαιτούμενο αέρα να συμβάλλω στην ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ και στο παλιό μου σχέδιο από το ’90 για την ανασύνθεση της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Θυμήσου το βιβλίο μου «ΜΕΤΑ» για το οποίο οδηγήθηκα εκτός πολιτικής επί τρεις τετραετίες.
Ο Καραμανλής από τα ομόλογα και την Πάρνηθα στο συνέδριο της Ν.Δ.…
Ο Καραμανλής έμαθε να διαβάζει καλά, αν και μονότονα, τις γραπτές ομιλίες του, έδειξε ότι πιάνει τα κόλπα του πολιτικού τακτικισμού αλλά σαν κυβερνήτης είναι « ο άνθρωπος που απέτυχε να διαχειριστεί κρίσεις και κινδύνους», ο άνθρωπος που αδυνατεί να οδηγήσει σ’ οποιονδήποτε τομέα σε τελικά αποτελέσματα, να αρχίσει δηλαδή μια δουλειά και να την τελειώσει και επίσης αυτός που καταφεύγει συστηματικά σε ηθικές συμψηφισμού.
Αυτό είναι πρόβλημα μόνο του Καραμανλή;
Όχι, αυτός όμως είναι Πρωθυπουργός και συμπυκνώνει βαθύτερες αδυναμίες στον τρόπο διακυβέρνησης και διαχείρισης και αποκαλύπτει γενικότερα την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Εξάλλου ο αντίπαλος μας προσφέρει πάντα έναν καθρέπτη για να δούμε το αρνητικό είδωλο και του δικού μας εαυτού. Αξιολόγησε ας πούμε τον χ «Πολύδωρα» σαν δημόσιο μάνατζερ.
Ωστόσο θα ζητήσει απ’ ότι φαίνεται σύντομα εκλογές στο όνομα της συνέχισης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων...
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου τον Καραμανλή σε δεύτερη θητεία. Γιατί να κάνει με ισχνή πλειοψηφία ό,τι δεν τόλμησε να αγγίξει όταν είχε ισχυρή πλειοψηφία και πολιτική υπεροχή; Θα είναι το απόλυτο τέλμα. Κι αυτό ο λαός το πιάνει και θα υπάρξει πιστεύω πλημμυρίδα της τελευταίας στιγμής υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Τα γκάλοπ τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν το επιβεβαιώνουν
Ένας αναποφάσιστος κόσμος πιάνει το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και ταλαντεύεται «να το ρίξω, να μη το ρίξω». Εκεί χρειάζεται η πειστική ώθηση του «ρίξτο» ή εκείνες οι τελευταίες κινήσεις που θα απαντήσουν στις έντονες και εύλογες επιφυλάξεις αυτού του κόσμου και θα του δώσουν τη δυνατότητα να δώσει έστω ψήφο κριτικής υποστήριξης στον Παπανδρέου ή μια διεκδικητική ψήφο στο ΠΑΣΟΚ που θα εκφράζει την απαίτηση για αλλαγές στον τρόπο διακυβέρνησης, αλλαγές στο ίδιο ΠΑΣΟΚ, αλλαγές στο κορεσμένο, κουρασμένο και εξαντλημένο πολιτικό σκηνικό.
Ο πολιτικός λόγος των στελεχών σας διευκολύνει αυτή την κίνηση;
Όχι αρκετά. Τα στελέχη αγορεύουν και ανταγωνίζονται κατά κανόνα για να διαμοιράσουν το θεωρούμενο στάνταρτ σώμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και παραβλέπουν το ενδιάμεσο που κρίνει τις εκλογές. Άσε που το «δεδομένο» κομματικό ακροατήριο είναι το πιο υποψιασμένο, προβληματισμένο και ανήσυχο.
Ο Παπανδρέου τι πρέπει να κάνει;
Κανονικά έπρεπε με τέτοια άχρηστη κυβέρνηση να έχουμε φέρει το παιχνίδι στο 3-1 αλλά τουλάχιστον κατάφερε ο Πρόεδρος να το ισοφαρίσει και πρέπει τώρα να κάνει ό,τι ένας κόουτς όταν πάει το μάτς στην παράταση για να το κερδίσει: να επιχειρήσει έγκαιρα ένα δυνατό τελευταίο φρεσκάρισμα της «ομάδας» - συμβολικό και ουσιαστικό - σε δημιουργικά πρόσωπα και κυρίως σε πιο έξυπνες ιδέες και τακτικές.
Πιστεύεις ότι έκανε λάθος το ΠΑΣΟΚ και σήκωσε ψηλά και αποκλειστικά τη σημαία των σκανδάλων;
Όταν έχεις έναν αντίπαλο που πέφτει ελεύθερα με τη δύναμη της «βαρύτητας» από την ανικανότητα και τα σκάνδαλα του κάνεις ευφυή σπρωξίματα , αποδεκτά από την κοινωνία, στους αδύνατους κρίκους του για να επιταχύνεις την πτώση του, αλλά φροντίζεις να μην απαξιώνεις ηθικά όλον τον χώρο του με γενικευμένες καταγγελίες και αφορισμούς που τον συσπειρώνουν και ενισχύουν τα αμυντικά αντανακλαστικά του. Ορισμένοι ίσως πήγαν ακόμη και στο Χάρβαρντ αλλά πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθουν την «άλφα – βήτα» της πολιτικής, να έχουν κάνει πραγματικό πεζοδρόμιο.
Συνεπώς θεωρείς ότι δεν διαχειρίζεστε σαν κόμμα ικανοποιητικά το κεφάλαιο Παπανδρέου…
Η Αφήγηση «Γιώργος Παπανδρέου» μπορεί και πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και διεισδυτική σ’ όλη την κοινωνία και σ’ αυτούς που δεν πρόκειται να μας ψηφίσουν. Αυτό σημαίνει ηγεμονία – ιδεολογική, ηθική, προγραμματική. Να επηρεάζεις ακόμα και τις αξίες, τα γούστα και τις κρίσεις των οπαδών των άλλων κομμάτων. Πρέπει να υπερασπίσουμε και να αναπτύξουμε θετικά αυτό το «κάτι» διαφορετικό που είχε ο Πρόεδρός μας στην πολιτική ζωή. Το στοιχείο της υπέρβασης από το φθαρμένο σκηνικό. Γιατί ειδικά αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ δεν θα έρθει απλώς σαν εναλλαγή στη Ν.Δ. αλλά σαν υπέρβαση παθολογιών του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στις οποίες εμπλέκεται σ’ έναν βαθμό και το ίδιο.
Η περίπτωση Παπακωνσταντίνου πώς αξιολογείται σ’ αυτόν τον προβληματισμό; Ήταν σωστά τα αντανακλαστικά σας;
Πέρα από το προσωπικό ξεκατίνιασμα του Πρωθυπουργού και το αν υπάρχει ή όχι, όπως υποθέτω, κάποια αθέμιτη πρακτική από το συγκεκριμένο πρόσωπο, το οποίο προσωπικά δεν γνωρίζω, θέλω να πάω σε μια δευτεροβάθμια ανάγνωση αυτής της υπόθεσης . Γιατί θα πρέπει αυτές οι κομματικές θέσεις να μονοπωλούνται από ενδεχομένως άξια κατά τα άλλα πρόσωπα που δημιουργούν όμως στην κοινωνία την λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε ένα άθροισμα από ισόβιους πρώην κρατικούς αξιωματούχους σε αναμονή ενόψει επιστροφής στη νομή της εξουσίας; Πώς θα διαλύσουμε, τώρα τουλάχιστον που είμαστε στην αντιπολίτευση, τις καταστάσεις κρατικοποίησης του κόμματος που οδηγούν σε εκφυλιστικά φαινόμενα, τους δεσμούς νομής εξουσίας, τα φαινόμενα κόμματος- καρτέλ καθιερωμένων προσώπων, τη θρησκεία του στάτους- κβό, όλα όσα οδηγούν στον αποκλεισμό νέων δημιουργικών δυνάμεων από την κοινωνία και τα οποία είναι ασύμβατα με την επαγγελία του Γιώργου Παπανδρέου για ανοιχτό κόμμα; Σ’ αυτό το βασικό ερώτημα των μελών και φίλων του κόμματος το οποίο το συναντώ κάθε μέρα μπροστά μου στην κοινωνία το κεντρικό όργανο του κόμματος δεν ξέρω αν θέλει να απαντήσει πειστικά. Το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, η κοινωνική αριστερά και κεντροαριστερά διαθέτει ένα τεράστιο «ανθρώπινο κεφάλαιο» ιδιαίτερα νέων ανθρώπων και εμείς έχουμε κολλήσει στα ίδια και στα ίδια.
Το ίδιο ζήτημα έθεσε με τον δικό του τρόπο ο Γιάννης Μανώλης για τη Νέα Δημοκρατία στο συνέδριό της, να μην υπάρξει δηλαδή κρατικοδίαιτη Κεντρική Επιτροπή. Τελικά μήπως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι έτοιμο να εμφανισθεί ως δύναμη εξυγίανσης;
«Εξυγίανση», «κάθαρση» είναι παλιές καραμέλες. Το ΠΑΣΟΚ, ένα λαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα, δεν επικοινωνεί με την κοινωνία αποκλειστικά δια μέσου της ηθικής καταγγελίας του αντιπάλου αλλά πρόσωπο με πρόσωπο με αυτήν την κοινωνία δίνει «απαντήσεις, απαντήσεις, απαντήσεις» στα μεγάλα προβλήματά της. Τη διαφθορά που έχει πάρει συστημικές διαστάσεις στην Ελλάδα θα την αντιμετωπίσουμε όχι τόσο στο επίπεδο της ηθικολογίας και της δικομανίας αλλά σε κείνο της πολιτικής οικονομίας, του νέου δημόσιου μάνατζμεντ και των θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Δεν ξεκινάμε με την υπόθεση ότι οι δικοί μας αξιωματούχοι είναι άγγελοι και οι άλλοι είναι οι δαίμονες αλλά θα μεταβάλλουμε ριζικά τα μοντέλα διαχείρισης για να περιορίσουμε κατά το δυνατόν την «ύλη» της διαφθοράς. Ξεκινάμε καταρχήν με την απαισιόδοξη υπόθεση των «κακών» δικών μας κι όχι των «καλών». Αυτό για παράδειγμα ισχύει για το πρωτόγονο μοντέλο διαχείρισης των ασφαλιστικών κεφαλαίων που άφηνε και αφήνει αρκετά περιθώρια αθέμιτων πρακτικών. Εδώ έχω ολοκληρωμένη πρόταση, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε το ίδιο το Υπουργείο των Οικονομικών να δανείζεται μεταβιβάζοντας το υψηλό ρίσκο και τις απώλειες στον πιο ακατάλληλο κρίκο της χρηματοοικονομικής αλυσίδας, τα ασφαλιστικά ταμεία. Σ’ αυτήν τη ληστρική, έτσι κι αλλιώς, κυβερνητική πρακτική σχεδιάστηκε το κύκλωμα της συμμορίας των ομολόγων, ανεξάρτητα αν εμπλέκονται σ’ αυτήν πολιτικά πρόσωπα ή αν είμαστε σε θέση να στηρίξουμε δικαστικά μια τέτοια συμμετοχή.
Ο Αλαβάνος λέει νονό τον Καραμανλή, ο φίλος σου ο Πάγκαλος καταγγέλλει κοινές επιχειρήσεις Ν.Δ. – ΚΚΕ, όλοι εναντίον όλων με βαριές καταγγελίες!
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κι ας έρθουμε στα συγκαλά μας λίγο πριν την τελική αναμέτρηση. Διαφορετικά οι τυφλές συγκρούσεις και το επιταχυνόμενο σάπισμα του πολιτικού σκηνικού δεν θα οδηγήσουν σε «δημιουργική καταστροφή» αλλά πάνω στη λάσπη θα φυτρώσουν μάλλον τα νέα «άνθη του κακού».
Πολλοί πάντως εκτιμούν πως με το κλίμα που δημιουργείται κερδισμένα θα είναι τα μικρά κόμματα.
Δυστυχώς τα μικρά κόμματα είναι κι αυτά μέρος του προβλήματος. Έχουν καταλάβει μια στατική θέση που συμπληρώνει και βολεύει το στάτους- κβο στο πολιτικό σκηνικό.
Στον Πάγκαλο τι θα πεις;
«Να μετράς Θόδωρε μέχρι το εκατό πριν ξεσπάσεις» Αυτό προσπαθώ κι εγώ να κάνω αλλά συνήθως μάταια. Κανονικά ο Πάγκαλος πρέπει να καταδικαστεί σε «ξηροφαγία» τριών μηνών και να αποδοκιμαστεί από το ΠΑΣΟΚ γιατί με τις εμμονές του βοηθά κι αυτός στη συντηρητική περιχαράκωση του χώρου του ΚΚΕ και δίνει νόημα ύπαρξης στην απαράδεκτη τακτική της Αλέκας. Στη νεύρωση και στο «σύνδρομο του σκαντζόχοιρου» του μηχανισμού του ΚΚΕ πρέπει να αντιτάξουμε με υπομονή μια ιδεολογική επίθεση «αγάπης» και κατανόησης και να χτίζουμε κάτω στην κοινωνία ένα «κοκκινο –πράσινο συνασπισμό» πάνω στα προβλήματα.
Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας μάλλον περιόριζε τις κινήσεις σου. Η εκλογή σου στη δύσκολη Β΄ Αθηνών θα μεταβάλλει την παρουσία σου;
Ναι, το Επικρατείας μου έπεφτε «στενό κοστούμι». Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς με έχει αγκαλιάσει αλλά απαιτεί να μην προσαρμοστώ στα καθιερωμένα. Αν εκλεγώ με την ψήφο του λαού, παρά το συστηματικό αποκλεισμό μου από κάθε διακριτή κοινοβουλευτική και πολιτική μάχη, με μόνη εξαίρεση τη συμμετοχή μου στην Επιτροπή Προγράμματος του Συνεδρίου, θα έχω τον απαιτούμενο αέρα να συμβάλλω στην ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ και στο παλιό μου σχέδιο από το ’90 για την ανασύνθεση της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Θυμήσου το βιβλίο μου «ΜΕΤΑ» για το οποίο οδηγήθηκα εκτός πολιτικής επί τρεις τετραετίες.
