Ο πολιτικός χρόνος και η Αρχή της Σχετικότητας

Από ότι φαίνεται και τα παραδοσιακά ΜΜΕ άρχισαν να μπαίνουν ενεργότερα στη διαδικασία του διαλόγου και της συμμετοχής των αναγνωστών στη διαμόρφωση της ύλης τους. Τα ΝΕΑ λοιπόν ξεκίνησαν μία νέα σειρά συνεντεύξεων όπου οι αναγνώστες μπορούν να αποστείλουν ερωτήσεις προς τους πολιτικούς. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις δικές μου απαντήσεις στις ερωτήσεις που μου τέθηκαν. Όπως πάντα περιμένω και τις δικές σας!

(οι πρώτες ερωτήσεις είναι του δημοσιογράφου των ΝΕΩΝ, Γιάννη Πολίτη)
κε Ανδρουλάκη, έχετε πει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι killer. Δηλαδή περιμένετε και άλλες ανατροπές μετά τον πρόωρο ανασχηματισμό του;

Οι ανατροπές αποδίδουν όταν γίνονται στην κατάλληλη στιγμή σε επιλεγμένα σημεία και έχουν χρόνο να αφομοιωθούν από το κόμμα, να διαχυθούν στην κοινωνία και να δώσουν τελικά αποτελέσματα. Δεν γίνονται ψυχαναγκαστικά κάθε μέρα. Η πολιτική είναι μάχη εφεδρειών και το ΠΑΣΟΚ έχει πολύ περισσότερες από τη Νέα Δημοκρατία σε ιδέες, πρόσωπα, χειρισμούς, συμμαχίες, ψηφοφόρους και φιλικό περίγυρο. Μεταξύ σοβαρού και αστείου πειράζω τους συντρόφους ότι ο Πρόεδρος υιοθετεί τις συμβουλές των μεγάλων μετρ της στρατηγικής και έχει παρατάξει σ’ αυτή την καμπή της μάχης στην πρώτη γραμμή τους παλαιούς και έμπειρους αξιωματικούς για να τραβήξουν πάνω τους τα κανόνια, να εξαντλήσουν τον αντίπαλο και στην κατάλληλη στιγμή θα εμφανίσει από «πίσω» και τα «άκρα» φρέσκα ξεκούραστα στρατεύματα τα οποία θα πλαγιοκοπήσουν, θα περικυκλώσουν και θα συντρίψουν τον «εχθρό».

Το ΠΑΣΟΚ δείχνει το τελευταίο δεκαπενθήμερο να έχει πάρει φόρα. Είναι όμως αρκετό αυτό για να καλύψει το χαμένο χρόνο;

Ο πολιτικός αγώνας σε μια τετραετία είναι μαραθώνιος όχι άθροισμα από κατοστάρια. Θέλει σωστό τέμπο. Επιτρέψτε μου λοιπόν με λίγη στοχαστική διάθεση να υπενθυμίσω μερικά θεωρήματα μεταξύ φυσικής και πολιτικής. Πολιτική είναι η επιστήμη και η τέχνη της διαχείρισης του χρόνου. Ο πολιτικός χρόνος εμπεριέχει τη φθορά, την απώλεια ενέργειας (νόμος εντροπίας). Ο πολιτικός χρόνος υπακούει στην Αρχή της Σχετικότητας. Τρέχεις – τρέχουν και οι άλλοι, φοράμε το ίδιο ρολόι αλλά δείχνει διαφορετική ώρα. Ο πολιτικός χρόνος δεν είναι γραμμικός, συνεχής. Εμπεριέχει άλματα, ασυνέχειες, ένας μήνας μπορεί να ισοδυναμεί με χρόνια, μια δική σου μικρή επιτάχυνση μπορεί να πολλαπλασιαστεί επί τη δύναμη της θέλησης, της γνώσης, της φαντασίας, του αισθήματος και του βιώματος εκατομμυρίων ανθρώπων. Συνεπώς ο «χαμένος χρόνος» ξανακερδίζεται αλλά δεν είναι ποτέ ο ίδιος.

Είναι μεγάλες οι διαφορές πάντως των δυο κομμάτων όπως εμφανίζεται τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις.

Η πολιτική, λέει ένας μεγάλος δάσκαλος, μοιάζει πιο πολύ με την άλγεβρα παρά με την αριθμητική. Εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά το σημείο πλην κι εκεί που είσαι στο συν δύο πας στο πλην δύο. Εκεί κοντά βρίσκεται ο Καραμανλής που το έπαιξε στη Βουλή πολύ άνετος. Πέφτει στην «παγίδα της εύκολης επιτυχίας». Βλέπει τις δημοσκοπήσεις αλλά δεν υποψιάζεται ότι μπορεί και να διαβάζει ιστορία. Ο Γιώργος Παπανδρέου όπως κάθε ικανός κόουτς μπορεί να μας πει «παιδιά χάνουμε 3 – 2 αλλά με τούτα και με κείνα μπορούμε να γυρίσουμε το παιχνίδι και να κερδίσουμε» και αυτή η πίστη του να είναι μεταδοτική σε μας και στην κοινωνία.

Είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε έναν εκλογικό αιφνιδιασμό του Πρωθυπουργού τον Ιούνιο;

Θα αιφνιδιάσουμε τον αιφνιδιαστή. Θα συναντήσει εκεί που δεν το υποπτεύεται μια απρόβλεπτη αντίσταση και δυναμική και το αλαζονικό δημοσκοπικό ηθικό του θα καταρρεύσει. Εμείς πρέπει να ολοκληρώσουμε την προγραμματική και κυβερνητική μας ωρίμανση για να κερδίσουμε μια νέα εμπιστοσύνη.

Στην παιδεία, μέχρι σήμερα το κόμμα σας δεν τα έχει πάει καλά και η εντύπωση που δίνει στην κοινή γνώμη είναι ότι δεν έχετε καταλήξει σε ενιαία γραμμή. Πως θα ξεπεράσετε αυτό το σκόπελο σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα;

Αυτό φαίνεται παράδοξο. Κανείς στο ΠΑΣΟΚ δεν διαφωνεί με τα δεκαπέντε σημεία των αλλαγών στην εκπαίδευση που παρουσίασε στη Βουλή ο Πρόεδρος. Κανείς δε διαφωνεί πια ότι τα δημόσια Πανεπιστήμια πρέπει να απελευθερωθούν από την κρατική γραφειοκρατία, να αποκτήσουν πλήρη χρηματοοικονομική αυτονομία και το κράτος – χρηματοδότης να διεγείρει μεταξύ τους τον ανταγωνισμό για να ανεβάζει τα στάνταρτ της ποιότητας στη διδασκαλία και την έρευνα. Κανείς δεν περιμένει ως από μηχανής Θεό κάποια φανταστικά ιδιωτικά Πανεπιστήμια που υποτίθεται ότι θα συμπαρασύρουν το σύστημα σε υψηλό ανταγωνισμό ποιότητας. Κανείς στο νέο περιβάλλον δεν μπορεί να υπολογίζει ότι είναι δυνατόν να απαγορεύει για καιρό την ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων εφόσον πιστοποιημένα εξασφαλίζουν τα ανάλογα στάνταρτ ποιότητας και υπακούουν στους ίδιους ακαδημαϊκούς κανόνες με τα Πανεπιστήμια δημόσιας χρηματοδότησης, τα οποία άλλωστε στην πράξη θα λειτουργούν αποδεσμευμένα σαν να ήταν μη κρατικά μη κερδοσκοπικά. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το άρθρο 16 είναι ήσσονος σημασίας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Στον τακτικό και μόνο χειρισμό του θέματος υπάρχει ένας εύλογος σκεπτικισμός και πρέπει να το προσέξουμε γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Κι εγώ προβληματίζομαι γιατί θα πρέπει να ψωνίσουμε «γουρούνι στο σακί» σ’ αυτή τη Βουλή.

Αντίθετα, τα πήγατε πολύ καλά στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Πιστεύετε ότι αυτό το θέμα τελικά θα καταφέρει η κυβέρνηση να το περάσει ή θα πάει στο ράφι όπως και οι άλλες μεταρρυθμίσεις της;

Γενικά μια ιδιωτικοποίηση για να δώσει κέρδη αποτελεσματικότητας προς όφελος των φορολογουμένων και των καταναλωτών χρειάζεται καταρχήν δύο βασικές προϋποθέσεις: έξυπνη κυβέρνηση με αποτελεσματική ρύθμιση και πολύ ανταγωνιστική αγορά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση απουσιάζουν και οι δυο με αποτέλεσμα να κινδυνεύεις να αντικαταστήσεις ένα πρώην κρατικό μονοπώλιο, του οποίου έτσι κι αλλιώς το μέλλον δεν ήταν και δεν είναι ειδυλλιακό, μ’ ένα απροσδιόριστο περίπου ιδιωτικό μονοπώλιο. Γενική αρχή πρέπει να είναι ότι στα δίκτυα και τις υποδομές που λειτουργούν σαν «φυσικό μονοπώλιο» διατηρείς ένα ρυθμιστικό πακέτο δημόσιου ελέγχου και στις υπερκείμενες επιχειρήσεις προσφοράς υπηρεσιών αναπτύσσεις, όσο είναι δυνατόν, ανταγωνιστικές αγορές από τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια μέχρι τα σιδηροδρομικά δίκτυα και τα λιμάνια.

Ερωτήσεις Αναγνωστών

1 Γιώργος Σακελαρίου
Πιστεύετε ότι ο Βύρων Πολύδωρας με οδηγίες του Μαξίμου, εκφράζει ακραίες απόψεις για να προσεγγίσει ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ ή τα όσα λέει εκφράζουν μόνο τον εαυτό του;

Και τα δυο ισχύουν αλλά δείξτε συμπάθεια. Αν ήσουν δεξιός στη νεότητά σου όπως ο φίλτατος Βύρων δε θα σταύρωνες ούτε γκόμενα. Σε καταπίεζε η πανταχού παρούσα προοδευτική ορθότητα. Τώρα γεροντοέφηβοι δεξιοί πλημμυρίζουν σε κάποιες στιγμές από νοσταλγία για ότι δεν πρόλαβαν να γλεντήσουν. Εξάλλου και τώρα ο Βύρων, ο τελευταίος Δον Κιχώτης ή Σάντσο Πάντσο της δεξιάς κάνει μια γενναιόδωρη φιλοφρόνηση στην Αριστερά και απροσδόκητα τονώνει το ηθικό της. Προσποιείται ότι αυτή αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια.

2 Βασίλης Μπεκόπουλος
Κύριε Ανδρουλάκη τα όσα συνέβησαν το 89 είναι περασμένα ξεχασμένα; Δεν πρέπει να πείτε και εσείς στο κόσμο του ΠΑΣΟΚ όπως ο Λεωνίδας Κύρκος ότι μετανιώσατε για την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου;

Πριν δεκαέξι χρόνια όταν τα γεγονότα αυτά βρίσκονταν σε εξέλιξη πήρα μια πρωτοβουλία – σοκ μέσα στην Αριστερά για να αναιρεθούν οι αρνητικές συνέπειες του ’89 στην πολιτική ζωή, να ακυρωθεί η παραπομπή με βάση τη σχετική συνταγματική πρόβλεψη, να κλείσει το χάσμα ΠΑΣΟΚ – Αριστεράς και να ακολουθήσει στρατηγική σύγκλιση και ανασύνθεση κεντροαριστεράς και δημοκρατικής αριστεράς. Η πρωτοβουλία αυτή στη συνέχεια αναπτύχθηκε ιδεολογικά στο βιβλίο μου ΜΕΤΑ το οποίο χαιρέτησε τότε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου και το σύνολο του ΠΑΣΟΚ αλλά δυστυχώς η ηγεσία της ιστορικής αριστεράς δεν το άντεξε, αναδιπλώθηκε, με διέγραψε και έτσι εγκατέλειψα την ενεργό πολιτική ενώ έκτοτε στήριζα κριτικά το ΠΑΣΟΚ σ’ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Δικαιολογήστε να μην το έχετε πληροφορηθεί γιατί αυτοί που θα έπρεπε να το υπενθυμίσουν με εμφάνισαν δυστυχώς σαν ένα αριστερό αντίβαρο της τελευταίας στιγμής στον … Ανδριανόπουλο!

3 Κωνσταντίνα Βασιλόπουλου
Πιστεύετε πράγματι ότι το μέλλον της πολιτικής ανήκει στις γυναίκες, ή το χρησιμοποιείται μόνο ως εμπορικό εύρημα στο βιβλίο σας προκειμένου να εξασφαλίσετε τη συμπάθεια επομένως και την ψήφο των γυναικών;

Το Θηλυκό Πόκερ είναι μόνο μια στιγμή μιας εργασίας σε εξέλιξη που διερευνά τις διαφορές αρσενικού – θηλυκού από την καθημερινότητα και τη σεξουαλικότητα μέχρι την ψυχανάλυση και τη λογοτεχνία και από τη νευροβιολογία και τα μαθηματικά μέχρι την οικονομία, την επιχειρηματικότητα και την πολιτική. Τώρα παίρνω κάτι το «θηλυκό», που μπορεί να υπάρξει και στον πιο άνδρα από τους άνδρες, για να επιχειρήσω μια «θηλυκή» αναθεώρηση της πολιτικής οικονομίας, μια «θηλυκή» διαχείριση του ρίσκου στο χρηματοοικονομικό σύμπαν και σε μια «θηλυκή» μεταρρύθμιση του δημόσιου μάνατζμεντ και της διακυβέρνησης στον 21ο αιώνα. Προσωπικά στοιχηματίζω τις επόμενες δεκαετίες στη «γυναικεία δύναμη» στη οικονομία και την πολιτική.

4 Δήμητρα Μεμή
Αν ο Γιώργος Παπανδρέου χάσει αυτές τις εκλογές, με ποσοστό πάνω από 2% θα καταφέρει να κρατηθεί στην ηγεσία γιατί διαβάζω στα ρεπορτάζ των εφημερίδων ότι μπορεί να τεθεί θέμα διαδοχής.

Θα «κάψουμε τα πλοία», θα «ρίξουμε τις γέφυρες», δεν θα αφήσουμε καμιά οδό διαφυγής ή επιστροφής, νίκη και μόνο νίκη υπάρχει για μας και τον Γιώργο Παπανδρέου.

5 Βασιλεία Μητσογιάννη
Οι γονείς μου ζούνε με μία σύνταξη 650 Ευρώ, εγώ δεν έχω τη δυνατότητα να τους βοηθήσω. Τι θα αλλάξει στη ζωή τους αν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ;

Θα τους εγγυηθούμε με ανάλογες μεταρρυθμίσεις μια πράγματι δωρεάν ισότιμη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και μια κατώτερη σύνταξη αξιοπρεπούς διαβίωσης ενώ θα στηρίξουμε με τους πόρους μιας νέας ασφαλιστικής αποταμίευσης – επένδυσης καλές και βιώσιμες συντάξεις στην πιο δύσκολη καμπή του ασφαλιστικού. Όταν η Δεξιά σ’ όλον τον κόσμο αναφέρεται στη «ελάχιστη» εγγυημένη σύνταξη τη βλέπει σταδιακό ξεφόρτωμα των συνταξιούχων, μια μορφή αθέτησης των υποχρεώσεων του κράτους προς το κυρίαρχο αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα.

6. Βασίλης Αξελής
Ως προερχόμενος από την αριστερά τι εξήγηση δίνετε ότι το ΚΚΕ χαϊδεύει σε πολλά φλέγοντα θέματα τη κυβέρνηση Καραμανλή;

Λογική εξήγηση είναι ο ανταγωνισμός σ’ ένα ενδιάμεσα συγγενές εκλογικό ακροατήριο και το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Εξάλλου και ο Φρόιντ έχει αναλύσει την αντιπάθεια μεταξύ γειτόνων και συγγενών. Εμείς πρέπει να αντιδράσουμε με υπομονή, αγάπη και κατανόηση στην νευρωτική καθήλωση του ΚΚΕ σε μια φοβική περιχαράκωση.

7.Αθανάσιος Αντωνίου
Γιατί δεν παίρνετε την πρωτοβουλία για ευρύτερη συνεργασία των δημοκρατικών κομμάτων και γιατί όχι και για κοινή κάθοδο στις εκλογές ώστε να κυβερνά το 60% και όχι το 40%;

Την πήρα κάποτε με το σχήμα του «νέου αστερισμού» ΠΑΣΟΚ – δημοκρατικής Αριστεράς και βρέθηκα εκτός πολιτικής για τρεις τετραετίες. Πρέπει να βάζουμε στην ημερήσια διάταξη προβλήματα ώριμα και επιλύσιμα δίχως να διεγείρουμε την ανασφάλεια στους πιθανούς συμμάχους. Θα γίνει και αυτό και μέχρι τότε πρέπει να λειτουργούμε στην κοινωνία σαν να υπήρχε πράγματι ένας κοκκινο – πράσινος συνασπισμός.

8.Στυλιανός Πλασάτης
Δημοσιογράφοι και παρουσιαστές σατιρικών εκπομπών, είχαν συμμετοχή στη νίκη της ΝΔ στις εκλογές του 2004.
Πως μπορούν να αντιμετωπιστούν μελλοντικές έμμεσες και αυξανόμενες επικοινωνιακές επιρροές του εκλογικού σώματος;

Αν κατακτήσουμε την πολιτική, προγραμματική και ηθική ηγεμονία στην κοινωνία οι πάντες θα αναγκαστούν να αναπροσαρμόσουν τη στάση τους.

9. Γιώργος Ντριτσάκης
Πως κρίνετε τους αγώνες της νεολαίας ΠΑΣΟΚ έναντι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 σε σχέση με τις εκλογές και τη στάση του ΠΑΣΟΚ;

Η νεολαία του ΠΑΣΟΚ και όλη η ελληνική νεολαία πρέπει να αγωνιστεί για αλλαγές σ’ ένα πολιτικό σύστημα που έχει καταδικάσει το Πανεπιστήμιο σε χρόνια υποχρηματοδότηση, σε κρατικίστικη και συντεχνιακή αγκύλωση και έχει στηρίξει ένα αριστεροδεξιό Status quo σε βάρος των νέων γενεών από την εκπαίδευση, το δημόσιο χρέος, την αγορά εργασίας και τις ακάλυπτες ασφαλιστικές υποχρεώσεις του μέλλοντος μέχρι το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους. Η νεολαία αυτή, καλώς ή κακώς, έχει την αίσθηση ότι με το άρθρο 16 το πολιτικό σύστημα «στρίβει δια του αρραβώνος» από τις υποχρεώσεις του προς το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Θα είναι τραγικό ωστόσο να παγιδευτεί σε αυτοκαταστροφικούς αγώνες για να μην αλλάξει τίποτα και να παγιωθεί το status quo σε βάρος της όπως συστήνουν στενόμυαλες συντεχνίες και κάποιες τάσεις της συντηρητικής αριστεράς.

Απόδοση στο Δημόσιο;

Οι πολιτικοί, αν θέλουν να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους, για την παραγωγή του κοινωνικού πλούτου και τη δίκαιη διανομή του, πρέπει να ξεκινούν από τη δική τους ‘επιχείρηση’, δηλαδή το κράτος και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Από βαρίδι και τροχοπέδη να τον μετατρέψουν σε ενεργό παράγοντα για την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων του έθνους και της κοινωνίας.

Αυτές τις ημέρες στη Βουλή συζητήθηκε πόσα και πού θα ξοδέψει το κράτος το 2007. Ποτέ δεν συζητείται ποια είναι τα αποτελέσματα αυτών των δαπανών, πόσο πιάνουν τόπο τα χρήματα των φορολογουμένων σε ποιότητα και ποσότητα υπηρεσιών προς των πολίτη.

Σε μια χώρα όπου το κράτος απορροφά το μισό περίπου του ΑΕΠ εθνική προτεραιότητα γίνεται η αύξηση της απόδοσης της δημόσιας δαπάνης. Κάθε ευρώ του φορολογούμενου πρέπει να προσφέρει τη μέγιστη δυνατή προστιθέμενη δημόσια και κοινωνική αξία. “Πρώτα οι πολίτες – φορολογούμενοι, Πρώτα οι πολίτες – καταναλωτές των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών”, αυτή η απλή αλλά δύσκολη στην εφαρμογή της αρχή θα διαπερνά όλες τις αλλαγές στον δημόσιο τομέα, τη Νέα Δημόσια Διαχείριση και πρέπει να γίνει βίωμα στα πολιτικά πρόσωπα, τους δημόσιους λειτουργούς και υπαλλήλους, σε όλους όσοι αμείβονται με το χρήμα των φορολογούμενων.

Στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής πρέπει να μπει το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ που εισάγει νέα κριτήρια και διαδικασίες στον δημόσιο τομέα τα οποία οδηγούν σε μια Νέα Δημόσια Διαχείριση: τις χρηματοδοτήσεις με βάση τα αποτελέσματα σε ποσότητα και ποιότητα υπηρεσιών. Την ανάλυση κόστους οφέλους σε κάθε δημόσια δαπάνη. Την άριστη τοποθέτηση των κεφαλαίων και των δαπανών. Την καθιέρωση στάνταρτ ποιότητας και τη μέτρηση της απόδοσης με ευέλικτους δείκτες καταρχήν σε τομείς προτεραιότητας όπως υγεία, εκπαίδευση και ασφάλεια των πολιτών. Τη διαχείριση ρίσκου κατά την επεξεργασία και υλοποίηση της πολιτικής. Τη μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών για τον πολίτη – καταναλωτή. Τη διαχείριση του σχετικού ρίσκου κάθε απόφασης, την εξοικονόμηση πόρων με διπλό όφελος για τον φορολογούμενο – καταναλωτή και τον εργαζόμενο στον δημόσιο τομέα. Την επιβράβευση με πρόσθετες πληρωμές, μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και δημόσια αναγνώριση των ιδρυμάτων, διοικητικών μονάδων, ομάδων εργασίας και προσώπων που επιτυγχάνουν επίπεδα αριστείας ή ξεπερνούν τα προβλεπόμενα στάνταρτ ποιότητας. Την εξάλειψη των αντικινήτρων στην καλή και αποδοτική εργασία.

Σε αυτά τα πλαίσια ο προϋπολογισμός του κράτους μετασχηματίζεται για να αναδειχθεί σε κύριο μοχλό των αλλαγών στη διακυβέρνηση και στην αναβάθμιση του δημόσιου τομέα. Γίνεται «Προγραμματικός Προϋπολογισμός», «Προϋπολογισμός Απόδοσης» και μεταβάλλονται ανάλογα οι διαδικασίες κατάρτισης, το περιεχόμενο, η υλοποίηση και ο έλεγχος των τελικών αποτελεσμάτων του.

Τη Μπάλα στην Εξέδρα

Ποιος είναι ο βασικός κρίκος της αλυσίδας, το κρίσιμο σημείο αφετηρίας, που πρέπει να τραβήξουμε για να ξεκινήσει μια θετική αλυσιδωτή αντίδραση στα πανεπιστήμια και να γίνει ‘επιδημία’ ο μετασχηματισμός τους;

Στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ λανθασμένα ξεκίνησαν από τις εισαγωγικές εξετάσεις. Τώρα η κυβέρνηση νομίζει ότι μπορεί να βάλει εκ των άνω όλα τα πόδια στο ίδιο παπούτσι, μ’ έναν κατάλογο κατά κανόνα χρήσιμων ιδεών αλλά που δεν μπορούν όμως με τίποτα να μεταβάλουν ένα περίπλοκο αδρανές σύστημα όπως είναι το πανεπιστημιακό. Η είσοδος «απ’ έξω» ιδιωτών ανταγωνιστών υψηλής ποιότητας θα μπορούσε να βάλει το σύστημα σε κίνηση αλλά αποτελεί ουτοπία σ’ έναν τομέα όπου αποτυγχάνουν οι αγορές, όπως δείχνει η παγκόσμια εμπειρία.

Η γνώμη μου είναι ότι όταν δεν υπάρχουν κανονικές αγορές πρέπει να δημιουργήσουμε sui generis ρυθμισμένες δημόσιες ή ημιδημόσιες ‘αγορές’ σε χώρους κοινωνικής ευθύνης. Το κράτος αποδεσμεύει τα δημόσια πανεπιστήμια από την άμεση επικράτειά του, τους παραχωρεί πλήρη χρηματοοικονομική αυτονομία, τα υποχρεώνει να αναζητήσουν μόνα τους σύγχρονο μάνατζμεντ, διεγείρει μεταξύ τους έναν ανταγωνισμό ποιότητας και συνδέει με τρίχρονα προγραμματικά συμβόλαια την αυξημένη δημόσια χρηματοδότηση με μετρήσιμα αποτελέσματα στη διδασκαλία και την έρευνα και στάνταρτ ποιότητας. Τα ιδρύματα που ξεπερνούν το μέσο στάνταρτ ποιότητας ή που επιτυγχάνουν επίπεδα αριστείας θα παίρνουν έξτρα κεφάλαια, θα δίνουν καλύτερους μισθούς, θα απολαμβάνουν δημόσια ηθική αναγνώριση και πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.

Τα πανεπιστήμια μπορούν να αναζητήσουν και δικούς τους συμπληρωματικούς πόρους από διαφορετικές πηγές με σεβασμό στην ακαδημαϊκή ανεξαρτησία τους. Δηλαδή τα δημόσια πανεπιστήμια θα λειτουργούν σαν να είναι μη κρατικά μη κερδοσκοπικά ιδρύματα σε μια ιδιόρρυθμη αγορά. Αυτή η μεταρρύθμιση εισάγει έναν παράγοντα αλλαγής, μια νέα ανάγκη που μεταβάλλει τα κίνητρα, υποχρεώνει όλα τα υποσυστήματα να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα για να ‘επιζήσουν’ και να ευδοκιμήσουν.

Σ’ αυτή τη βάση, «Χρήμα συν Μεταρρύθμιση», μπορούσε κατά τη γνώμη μου να υπάρξει ευρύτατη κοινωνική και πολιτική συναίνεση και μόνο τότε η αλλαγή του άρθρου 16 δε θα δημιουργεί το αίσθημα της εγκατάλειψης των δημόσιων πανεπιστημίων στην υποχρηματοδότηση, την κρατικίστικη, γραφειοκρατική και συντεχνιακή αποδιάρθρωση. Η αλλαγή του άρθρου 16 πρέπει να προβλέπει αυτόν τον αυτόνομο ιδιαίτερο τύπο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων απελευθερωμένων από το δημόσιο λογιστικό και τη δυνατότητα ίδρυσης νέων, μη κρατικών μη κερδοσκοπικών με τα ίδια πιστοποιημένα στάνταρτ ποιότητας. Εάν δεν υπάρξει αυτή η ευρύτατη πολιτική συμφωνία το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αφήσει τη διαχείριση της αλλαγής του άρθρου 16 στην επόμενη βουλή με την υποχρεωτική ψήφο των 180 βουλευτών. Φοβούμαι πάντως ότι το πολιτικό σύστημα ανίκανο να πετύχει τη μεταρρύθμιση πετά την μπάλα στην εξέδρα με το άρθρο 16, όπως κάνει σ΄ όλα τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα.

Προβλήματα με το Blogger

Ο blogger κατόρθωσε να μας δημιουργήσει αρκετά προβλήματα κατά την αλλαγή στην καινούργια μορφή. Τα βασικότερα είναι:

1) Τα Ελληνικά στα μενου δεν εμφανίζονται σωστά (φτιάχτηκε!)
2) Τα σχόλια μερικών χρηστών εμφανίζονται πλεον σαν να ήταν από ανώνυμους χρήστες και κάποια άλλα έχουν πρόβλημα με τα ελληνικά. Αυτά αφορούν τα παλαιότερα post. Τα καινούργια μοιάζουν (μεγάλη κουβέντα...) να δουλεύουν σωστά.

Λίγη υπομονή. Συνεχίζουμε κανονικά με την παιδεία και το άρθρο 16

Σας ευχαριστώ όλους!

Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή στη χθεσινή εκδήλωση. Δυστυχώς δε μπόρεσα να δω τον καθένα προσωπικά όμως η παρουσία όλων σας ζέστανε περισσότερο την ημέρα.

Όσοι δεν ήσασταν εκεί μπορείτε να ακούσετε τα σχόλια των παρουσιαστών, όσα είπα εγώ και να δείτε φωτογραφίες (τις οποίες μπορείτε και να σχολιάσετε!). Θα ανεβάσω και κάποια κομμάτια των Drifting Around αλλά χρειάζονται κάποια δουλειά.


Για άλλη μία φορά σας ευχαριστώ θερμά.

Ανανέωση 7/12/06 στις 18.30

Μία blues επιλογή από τους Drifting Around:

powered by ODEO